Αυτόν τον προβληματισμό τον έχουμε. Οι ωρομίσθιοι, δεν θέλαν να χαθεί καμία ώρα, γιατί χάναν τα χρήματα τους. Στα ΙΕΚ προβλέπονται 14 εβδομάδες κατάρτισης. Έτσι ένα δίωρο μάθημα έχει 14 δίωρα. Αν χαθεί ένα μάθημα προβλέπονται στο τέλος του εξαμήνου 2-3 ημέρες αναπλήρωσης, στις οποίες γίνονται όσα μαθήματα έχουν χαθεί (αν αυτό μπορεί να γίνει και πριν έρθει η περίοδος της αναπλήρωσης, τόσο το καλύτερο). Να επισημάνω οτι ώρες χάνονται πολύ πιο εύκολα, όχι λόγω καιρού ή άλλων φαινομένων (απεργίες), αλλά γιατί δεν έχουν προβλεφθεί και οι αργίες στο πρόγραμμα.
Δηλαδή προβλέπονται συνολικά 14 εβδομάδες κατάρτισης, οι ημέρες αναπλήσωσης και μετά εξετάσεις. Αν όμως η μέρα που είναι το μάθημα κάποιοι εκπαιδευτή έχει τις "αργίες" (28η Οκτωβρίου, 17 Νοέμβρη, κάποιες ημέρες πολιούχων κλπ), τότε με το κανονικό πρόγραμμα θα κάνει μόνο τα 12-13 μαθήματα και θα πρέπει να καλύψει σε άλλη μέρα το χαμένο μάθημα. Ένα ακόμα αρνητικό, για μένα είναι το εξής. Στο επόμενο εξάμηνο οι ανάγκες θα είναι διαφορετικές. Μπορεί δηλαδή σε αυτό το εξάμηνο να είχαμε ανάγκη για 6 ώρες διδασκαλίας οικονομικών επιστημών, 12 ώρες χημικών κ.ο.κ για κάθε ειδικότητα. Στο επόμενο εξάμηνο όμως, το πρόγραμμα μπορεί να προβλέπει λιγότερες ή περισσότερες ώρες για κάποιες ειδικότητες. Έτσι συνάδελφοι, οι οποίοι συμπλήρωσαν ώρες σε αυτό το εξάμηνο, από τον Φλεβάρη και μετά μπορεί να βρεθούν πάλι με μειωμένο ωράριο ή αντιθέτως να μην επαρκούν.
Μια παροιμία λέει οτι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και έτσι είναι πραγματικά. Για να βρεθεί κάποιος να λαμβάνει αποφάσεις για κάποιους φορείς καλό θα είναι να έχει θητεύσει πρώτα σε αυτούς και να γνωρίζει τις λεπτομέρειες της λειτουργίας τους.
