Αρχικά να πω πως η εισαγωγή των ΤΠΕ στο Δημοτικό έγινε με τόσο πρόχειρο τρόπο που δεν προβλέφθηκαν βασικά θέματα τόσο παιδαγωγικής όσο και λειτουργικότητας. Παράλληλα δεν έχουν εκδοθεί εγκύκλιοι που να κανονίζουν αυτά τα ζητήματα.
Μέχρι λοιπόν να πάρουν χαμπάρι οι "σχεδιαστές" τι γίνεται, θα πρέπει οι πληροφορικοί να ακολουθούν τις γενικές εγκυκλίους που ισχύουν και να επικαλούνται την κοινή λογική (δεν είναι πάντα αυτονόητα αυτά...).
Βασικά θα αντιμετωπίσετε είτε την έλλειψη εργαστηρίου (ας πούμε όμως πως κάποια στιγμή θα έρθει το κινητό εργαστήριο) είτε το απαρχαιωμένο εργαστήριο (συνήθως του 2001).
Αυτό σημαίνει πως στην καλύτερη περίπτωση θα είναι διαθέσιμοι 10 φορητοί (κινητό) είτε 5-6 σταθεροί (pentium 4, 256 RAM).
Επίσης είναι πολύ πιθανό να μην υπάρχει διαθέσιμη αίθουσα κι αν υπάρχει να είναι πολύ μικρή.
Η 1η δουλειά ενός πληροφορικού που θα διδάξει σε Δημοτικό είναι να εντοπίσει τις ελλείψεις και όλα τα ζητήματα ασφάλειας και εργονομίας που διαπιστώνει και να ενημερώσει το διευθυντή του σχολείου. Αρχικά προφορικά κι αν η Σχολική Επιτροπή δε διορθώσει τα προβλήματα σε εύλογο διάστημα να υποβάλλει γραπτή αναφορά στο διευθυντή. Αυτό γιατί ως διδάσκοντες είμαστε υποχρεωμένοι να εξασφαλίζουμε τις καλύτερες συνθήκες διδασκαλίας και όταν αυτές δεν υπάρχουν να τις αναφέρουμε.
Αν λοιπόν αύριο-μεθαύριο σας έρθει κανένας γονέας και διαμαρτυρηθεί , να 'χετε τη γραπτή αναφορά στο χέρι (ορίστε κύριε, να διαμαρτυρηθείς στην υπηρεσία).
Το 2ο ζήτημα είναι το λογισμικό. Όλα τα σχολεία παρέλαβαν τα τελευταία χρόνια καμιά 15αριά λογισμικά. Ζητήστε από το διευθυντή να σας τα δώσει (μεταξύ μας είναι σαβούρες πλην 2-3, π.χ. Natural Art και Εικαστικά Α-ΣΤ)
To 3o ζήτημα είναι η ίδια η διδασκαλία. Αρχικά θα πρέπει να βάλετε κανόνες κι έπειτα να ζητάτε από τους μαθητές να τους τηρήσουν. Εδώ ας έχετε υπόψη πως τα παιδιά όταν ακούν "έχουμε υπολογιστές" περιμένουν να παίξουν. Αυτό βέβαια δεν είναι κακό αλλά εσείς προφανώς θέλετε να κάνετε μάθημα κι όχι ν' αρχίσουν τα διαδικτυακά παιχνίδια (όπως κάνουν στο σπίτι...).
Άρα θα πρέπει να ξεκαθαρίσετε στους μαθητές τι ακριβώς θα κάνετε, ώστε να ξέρουν τι να περιμένουν. Κυρίως να κατανοήσουν πως πρόκειται για μάθημα και όχι για "ώρα του παιδιού".
Αυτό μπορείτε να το πετύχετε με μερικά "tricks" που φαίνεται να μην έχουν κάποια διδακτική αξία αλλά δίνουν το "σήμα" στα παιδιά πως θα κάνουν μάθημα.
Ξεκινάμε λοιπόν ζητώντας από τα παιδιά να κάνουν γραμμή έξω από την αίθουσα με την παρατήρηση πως κανένας δε μπαίνει στην αίθουσα πριν από τον διδάσκοντα (τους μαθαίνουμε διαδικασίες - είναι βέβαια και ζήτημα ασφάλειας).
Στη συνέχεια (τουλάχιστον τις πρώτες φορές) καταγράφουμε σε μια λίστα ποιος κάθεται πού. Αυτό το κάνουμε ώστε κάθε παιδί να "χρεωθεί έναν ΗΥ". Έτσι πέρα από την πειθαρχημένη είσοδο στην αίθουσα, δημιουργούμε την αίσθηση ευθύνης ("είμαι υπεύθυνος για τον ΗΥ μου").
Μάλιστα αν έχουμε κάποιο παιδί που μας κάνει δύσκολη τη ζωή, του αναθέτουμε να ελέγξει αν όλοι κάθισαν στη θέση που προβλέπεται. Έτσι δίνουμε ρόλο στο υπερδραστήριο παιδί, το επικεντρώνουμε σε μια συγκεκριμένη εργασία και νιώθει πως προσφέρει έργο. Παράλληλα γλιτώνουμε από τις σκανταλιές του.
Η παράβαση των κανόνων θα πρέπει να έχει συνέπειες.
Έτσι όσοι μαθητές τηρούν τους κανόνες θα πρέπει να "κερδίζουν" κάτι. Π.χ. εκτύπωση της εργασίας τους και καρφίτσωμα στον πίνακα ανακοινώσεων της τάξης ή 10 λεπτά παιχνίδι. Δημιουργούμε δηλ. κίνητρα για συμμόρφωση στους κανόνες.
Όσοι δεν τηρούν τους κανόνες θα πρέπει να "τιμωρηθούν" (ποτέ δε λέμε τη λέξη τιμωρία). Και ποια είναι η μεγαλύτερη τιμωρία για κάποιον που αναμένει να "περάσει καλά" την ώρα των ΗΥ;
Λέμε λοιπόν πως όποιος παραβαίνει τους κανόνες θα απομακρύνεται από τον ΗΥ του. Βάζουμε μια καρέκλα 1 μέτρο πιο πίσω από τον ΗΥ του και του ζητάμε για τα επόμενα 2-3 λεπτά να "σκεφτεί" για πιο λόγο βρίσκεται σε εκείνη τη θέση. Θα πρέπει να βλέπει όμως τους άλλους που συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τον ΗΥ κάνοντας κάτι ενδιαφέρον. Αν συνεχίσει , αυξάνουμε τη διάρκεια της τιμωρίας και την απόσταση της καρέκλας σε 5-6 λεπτά (η σταδιακή απομάκρυνση δίνει το μήνυμα πως η ανάρμοστη συμπεριφορά έχει ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση από τον ΗΥ=ευχάριστη δραστηριότητα).
Τελικά θα αντιληφθεί πως η παράβαση των κανόνων έχει ως αποτέλεσμα να χάσει το μισό μάθημα και σίγουρα θα το σκεφτεί καλά πριν το ξανακάνει.
Φτιάξτε κι έναν πίνακα στην τάξη με τα ονόματα των παιδιών. Κολλήστε δίπλα σε κάθε όνομα από ένα χαμογελαστό ανθρωπάκι
για κάθε καλή ενέργεια του μαθητή (κι ένα λυπημένο για κάθε παράβαση). Τα παιδιά θα θέλουν να μαζέψουν χαμογελαστά ανθρωπάκια. Ορίστε κι ένα "βραβείο" για κάθε ν χαμογελαστά ανθρωπάκια (εξωτερικά κίνητρα για μάθηση).
Θα πρέπει να λάβετε υπόψη πως τα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν πολύ έντονο "το αίσθημα του δικαίου". Για να μην νιώσουν πως αδικούνται θα πρέπει να ορίσετε συγκεκριμένο χρόνο χειρισμού του ΗΥ. Αν λάβουμε υπόψη μας πως σε κάθε ΗΥ αντιστοιχούν 2-4 μαθητές , μοιράστε το χρόνο εξίσου σε κάθε μαθητή (rotation).
Τέλος, αφού εντοπίσετε τους μαθητές που έχουν κάποια γνώση των ΗΥ και είναι καλόβολοι , να τους βάλετε μαζί με τους πιο αδύνατους και συνεσταλμένους για να τους δείχνουν. Θα κερδίσετε χρόνο διδασκαλίας.
PS: Τα παραπάνω είναι δοκιμασμένα στην πράξη και λειτουργούν σίγουρα...
