Δυσκολίες - Προβλήματα στη Διδασκαλία των Τ.Π.Ε. στα 800 Ολοήμερα με Ε.Α.Ε.Π.

[Vangelis]

αλλά ντρέπομαι να διδάσκω ζωγραφική στα παιδιά της πρώτης δημοτικού και να κυκλοφοράω σαν την νοσοκόμα με τα laptop από αίθουσα σε αίθουσα.

Για χρόνια κυκλοφορούσα στο λύκειο που δίδασκα με ένα προτζέκτορα αγκαλιά δεν ήξερα ότι θα έπρεπε να τρέπομαι ή να θεωρώ τον εαυτό μου .... νοσοκόμα!

Διακρίνω κάποιο θέμα μεταξύ ΠΕΚΑΠ και ΕΠΕ; Η ερώτηση δεν είναι ρητορική, είμαι νέος στο φόρουμ...

Ναι η ΕΠΕ έχει πρόβλημα με την ΠΕΚΑΠ και την ΕΠΥ και το e-ΤΕΕ!.  Η ΠΕΚΑΠ δεν έχει κανένα πρόβλημα με κανένα και εκφράζει όλους τους καθηγητές της Πληροφορικής  στην εκπαίδευση χωρίς περιορισμούς και αποκλεισμούς. Αυτό ενοχλεί κάποιους που θέλουν να  διώξουν τους μισούς καθηγητές πληροφορικής  έτσι ώστε να εξασφαλίσουν την "καθαρότητα" του κλάδου!. (τουλάχιστον όπως αυτοί την εννοούν)

Καλά θα ήταν να ζητήσουμε και την άποψη των σχολικών συμβούλων της Πληροφορικής για το θέμα. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον...

Το έχω ξαναπεί οι σύμβουλοι πληροφορικής δεν είναι σύλλογος  με ΔΣ ώστε να βγάλουν μια ανακοίνωση.  Ο κάθε ένας εκφράζει τον εαυτό του.  Για να βγεί μια  κοινή ανακοίνωση θα πρέπει να συνενοηθούν και να συμφωνήσουν στην ακριβή διατύπωση 26 άτομα.  Μια τέτοια προσπάθεια γίνεται αλλα διάβαστε τις απόψεις που εκφράζονται μόνο σε αυτό το thread απο συναδέλφους για να δείτε πόσο εύκολο είναι αυτό.   

[ntzios kostas]

Άλλο ο προτζεκτορας και άλλο το καροτσάκι με τα laptop.  Άσε που κάποια δημοτικά έχουν τάξεις στον πρώτο όροφο και δεν έχουν ασανσέρ.
Επιμένω ότι τα μαθήματα υπολογιστών στα δημοτικά πρέπει να τα κάνει η δασκάλα τους, όπως αυτή τους κάνει μαθηματικά και νέα ελληνικά. Δεν είναι κάτι δύσκολο. Επίσης δεν είναι ανάγκη από την πρώτη δημοτικού να υπάρχει μάθημα υπολογιστών. Εδώ η κόρη μου που είναι πρώτη δημοτικού δεν ξέρει ακόμα να κρατάει καλά καλά το μολύβι.

Στο Γυμνάσιο δεν ντράπηκα ποτέ να διδάσκω ζωγραφική, αν και τα τελευταία χρόνια το σταμάτησα. Ήξερα ότι την επόμενη βδομάδα ή το επόμενο τρίμηνο θα πω και κάτι που θα είναι πιο κοντά στην επιστήμη μου. Στο δημοτικό και κυρίως στις πρώτες τάξεις δεν θα έχει τέλος.
Έτσι, λοιπόν, για όλα αυτά, -ας το πω πιο ευγενικά- δεν θα ήθελα να κάνω μάθημα στο δημοτικό.
 
Επίσης τις παρακάτω απορίες τις έχω και εγώ.

Εμένα η δική μου απορία είναι η εξής:
Πριν καμιά 10άρια χρόνια θυμάμαι ότι οι απόφοιτοι πληροφορικής ηταν παιδαγωγικά ανεπαρκείς για να μπουν σε τάξη δευτεροβάθμιας. Αν δεν είχες ΣΕΛΕΤΕ δεν μπορούσες να διοριστείς. Μετά το υπουργείο μας έκανε μια μικρή "παραχώρηση" και μας διορίζε χωρίς ΣΕΛΕΤΕ. Ακόμα όμως και τώρα δεν είμαστε καθηγητική σχολή. Δηλαδή σύμφωνα με το υπουργείο είμαστε ακόμα "παιδαγωγικά ανεπαρκείς".
   Πως γίνεται νας μας θεωρούν παιδαγωγικά επαρκείς για την πρωτοβάθμια? Δηλαδή για να διδάξουμε σε τάξη λυκείου δεν κάνουμε και κάνουμε για να μπούμε στην Α' τάξη του δημοτικού?
Ωραίο σκεπτικό!!!!
Το παραπάνω νομίζω δείχνει τον πρόχειρο σχεδιασμό που χαρακτηρίζει την ένταξη των ΝΤ στο κανονικό πρόγραμμα του δημοτικού.

Επιπλέον νομίζω ότι αυτή η κίνηση του υπουργείου είναι αντισυνταγματική.

[atogia]

εφταξα ενα νεο Post "800 πιλοτικα -Εργαστηρια Πληροφορικής Καταγραφή "  ωστε εμεις πια να καταγράψουμε τι υπαρχει αυτη την στιγμη στα δημοτικα.Αν θελετε συμπληρωστε το.....Ας φτασουμε  τους 800...

[atogia]

Πόσα εκατομμύρια ευρώ θα δαπανήσει το υπ. Παιδείας για το ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΊΟ
το αναρτησε το esos Τον απριλη.Δεν γνωριζω αν ειναι αληθεια

http://www.esos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7426:2010-04-14-13-41-58&catid=346:2009-12-02-06-54-27&Itemid=1079

[salnk]

Αρχικά να πω πως η εισαγωγή των ΤΠΕ στο Δημοτικό έγινε με τόσο πρόχειρο τρόπο που δεν προβλέφθηκαν βασικά θέματα τόσο παιδαγωγικής όσο και λειτουργικότητας. Παράλληλα δεν έχουν εκδοθεί εγκύκλιοι που να κανονίζουν αυτά τα ζητήματα.
Μέχρι λοιπόν να πάρουν χαμπάρι οι "σχεδιαστές" τι γίνεται, θα πρέπει οι πληροφορικοί να ακολουθούν τις γενικές εγκυκλίους που ισχύουν και να επικαλούνται την κοινή λογική (δεν είναι πάντα αυτονόητα αυτά...).

Βασικά θα αντιμετωπίσετε είτε την έλλειψη εργαστηρίου (ας πούμε όμως πως κάποια στιγμή θα έρθει το κινητό εργαστήριο) είτε το απαρχαιωμένο εργαστήριο (συνήθως του 2001).
Αυτό σημαίνει πως στην καλύτερη περίπτωση θα είναι διαθέσιμοι 10 φορητοί (κινητό) είτε 5-6 σταθεροί (pentium 4, 256 RAM).
Επίσης είναι πολύ πιθανό να μην υπάρχει διαθέσιμη αίθουσα κι αν υπάρχει να είναι πολύ μικρή.

Η 1η δουλειά ενός πληροφορικού που θα διδάξει σε Δημοτικό είναι να εντοπίσει τις ελλείψεις και όλα τα ζητήματα ασφάλειας και εργονομίας που διαπιστώνει και να ενημερώσει το διευθυντή του σχολείου. Αρχικά προφορικά κι αν η Σχολική Επιτροπή δε διορθώσει τα προβλήματα σε εύλογο διάστημα να υποβάλλει γραπτή αναφορά στο διευθυντή. Αυτό γιατί ως διδάσκοντες είμαστε υποχρεωμένοι να εξασφαλίζουμε τις καλύτερες συνθήκες διδασκαλίας και όταν αυτές δεν υπάρχουν να τις αναφέρουμε.

Αν λοιπόν αύριο-μεθαύριο σας έρθει κανένας γονέας και διαμαρτυρηθεί , να 'χετε τη γραπτή αναφορά στο χέρι (ορίστε κύριε, να διαμαρτυρηθείς στην υπηρεσία).

Το 2ο ζήτημα είναι το λογισμικό. Όλα τα σχολεία παρέλαβαν τα τελευταία χρόνια καμιά 15αριά λογισμικά. Ζητήστε από το διευθυντή να σας τα δώσει (μεταξύ μας είναι σαβούρες πλην 2-3, π.χ. Natural Art και Εικαστικά Α-ΣΤ)

To 3o ζήτημα είναι η ίδια η διδασκαλία. Αρχικά θα πρέπει να βάλετε κανόνες κι έπειτα να ζητάτε από τους μαθητές να τους τηρήσουν. Εδώ ας έχετε υπόψη πως τα παιδιά όταν ακούν "έχουμε υπολογιστές" περιμένουν να παίξουν. Αυτό βέβαια δεν είναι κακό αλλά εσείς προφανώς θέλετε να κάνετε μάθημα κι όχι ν' αρχίσουν τα διαδικτυακά παιχνίδια (όπως κάνουν στο σπίτι...).
Άρα θα πρέπει να ξεκαθαρίσετε στους μαθητές τι ακριβώς θα κάνετε, ώστε να ξέρουν τι να περιμένουν. Κυρίως να κατανοήσουν πως πρόκειται για μάθημα και όχι για "ώρα του παιδιού".

Αυτό μπορείτε να το πετύχετε με μερικά "tricks" που φαίνεται να μην έχουν κάποια διδακτική αξία αλλά δίνουν το "σήμα" στα παιδιά πως θα κάνουν μάθημα.
Ξεκινάμε λοιπόν ζητώντας από τα παιδιά να κάνουν γραμμή έξω από την αίθουσα με την παρατήρηση πως κανένας δε μπαίνει στην αίθουσα πριν από τον διδάσκοντα (τους μαθαίνουμε διαδικασίες - είναι βέβαια και ζήτημα ασφάλειας).

Στη συνέχεια (τουλάχιστον τις πρώτες φορές) καταγράφουμε σε μια λίστα ποιος κάθεται πού. Αυτό το κάνουμε ώστε κάθε παιδί να "χρεωθεί έναν ΗΥ". Έτσι πέρα από την πειθαρχημένη είσοδο στην αίθουσα, δημιουργούμε την αίσθηση ευθύνης ("είμαι υπεύθυνος για τον ΗΥ μου").

Μάλιστα αν έχουμε κάποιο παιδί που μας κάνει δύσκολη τη ζωή, του αναθέτουμε να ελέγξει αν όλοι κάθισαν στη θέση που προβλέπεται. Έτσι δίνουμε ρόλο στο υπερδραστήριο παιδί, το επικεντρώνουμε σε μια συγκεκριμένη εργασία και νιώθει πως προσφέρει έργο. Παράλληλα γλιτώνουμε από τις σκανταλιές του.

Η παράβαση των κανόνων θα πρέπει να έχει συνέπειες.
Έτσι όσοι μαθητές τηρούν τους κανόνες θα πρέπει να "κερδίζουν" κάτι. Π.χ. εκτύπωση της εργασίας τους και καρφίτσωμα στον πίνακα ανακοινώσεων της τάξης ή 10 λεπτά παιχνίδι. Δημιουργούμε δηλ. κίνητρα για συμμόρφωση στους κανόνες.

Όσοι δεν τηρούν τους κανόνες θα πρέπει να "τιμωρηθούν" (ποτέ δε λέμε τη λέξη τιμωρία). Και ποια είναι η μεγαλύτερη τιμωρία για κάποιον που αναμένει να "περάσει καλά" την ώρα των ΗΥ;
Λέμε λοιπόν πως όποιος παραβαίνει τους κανόνες θα απομακρύνεται από τον ΗΥ του. Βάζουμε μια καρέκλα 1 μέτρο πιο πίσω από τον ΗΥ του και του ζητάμε για τα επόμενα 2-3 λεπτά να "σκεφτεί" για πιο λόγο βρίσκεται σε εκείνη τη θέση. Θα πρέπει να βλέπει όμως τους άλλους που συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τον ΗΥ κάνοντας κάτι ενδιαφέρον. Αν συνεχίσει , αυξάνουμε τη διάρκεια της τιμωρίας και την απόσταση της καρέκλας σε 5-6 λεπτά (η σταδιακή απομάκρυνση δίνει το μήνυμα πως η ανάρμοστη συμπεριφορά έχει ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση από τον ΗΥ=ευχάριστη δραστηριότητα).
Τελικά θα αντιληφθεί πως η παράβαση των κανόνων έχει ως αποτέλεσμα να χάσει το μισό μάθημα και σίγουρα θα το σκεφτεί καλά πριν το ξανακάνει.

Φτιάξτε  κι έναν πίνακα στην τάξη με τα ονόματα των παιδιών. Κολλήστε δίπλα σε κάθε όνομα από ένα χαμογελαστό ανθρωπάκι  για κάθε καλή ενέργεια του μαθητή (κι ένα λυπημένο για κάθε παράβαση). Τα παιδιά θα θέλουν να μαζέψουν χαμογελαστά ανθρωπάκια. Ορίστε κι ένα "βραβείο" για κάθε ν χαμογελαστά ανθρωπάκια (εξωτερικά κίνητρα για μάθηση).

Θα πρέπει να λάβετε υπόψη πως τα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν πολύ έντονο "το αίσθημα του δικαίου". Για να μην νιώσουν πως αδικούνται θα πρέπει να ορίσετε συγκεκριμένο χρόνο χειρισμού του ΗΥ. Αν λάβουμε υπόψη μας πως σε κάθε ΗΥ αντιστοιχούν 2-4 μαθητές , μοιράστε το χρόνο εξίσου σε κάθε μαθητή (rotation).

Τέλος, αφού εντοπίσετε τους μαθητές που έχουν κάποια γνώση των ΗΥ και είναι καλόβολοι , να τους βάλετε μαζί με τους πιο αδύνατους και συνεσταλμένους  για να τους δείχνουν. Θα κερδίσετε χρόνο διδασκαλίας.

PS: Τα παραπάνω είναι δοκιμασμένα στην πράξη και λειτουργούν σίγουρα...

[tom]

To 3o ζήτημα είναι η ίδια η διδασκαλία. Αρχικά θα πρέπει να βάλετε κανόνες κι έπειτα να ζητάτε από τους μαθητές να τους τηρήσουν. Εδώ ας έχετε υπόψη πως τα παιδιά όταν ακούν "έχουμε υπολογιστές" περιμένουν να παίξουν. Αυτό βέβαια δεν είναι κακό αλλά εσείς προφανώς θέλετε να κάνετε μάθημα κι όχι ν' αρχίσουν τα διαδικτυακά παιχνίδια (όπως κάνουν στο σπίτι...). Άρα θα πρέπει να ξεκαθαρίσετε στους μαθητές τι ακριβώς θα κάνετε, ώστε να ξέρουν τι να περιμένουν. Κυρίως να κατανοήσουν πως πρόκειται για μάθημα και όχι για "ώρα του παιδιού".

Το διδακτικό συμβόλαιο είναι πολύ βασικό. Από φέτος τους βάζω και γράφουν τέσσερις βασικούς κανόνες για το μάθημα των υπολογιστών και όταν ξεφεύγουν τους γυρίζω στην τάξη να τους ξαναγράψουν! Αμέσως τους ξεσκαύουν και τους θυμούνται...
Σωστή η παρατήρηση για την "ώρα του παιδιού" αλλά σε αυτό το παιχνίδι πρέπει να εμπλακούν και οι γονείς. Δεν μπορεί να λένε ότι το καμάρι τους είναι άσσος στους Η/Υ επειδή παίζει wii, nintendo και Internet games όλη μέρα και να το παινεύουν με λάθος τρόπο.

Ας του πούνε "Μου αρέσει ο τρόπος που χειρίζεσαι τον υπολογιστή για να κάνεις τις εργασίες σου" και όχι "Είσαι πολύ καλός στους υπολογιστές".

Ξεκινάμε λοιπόν ζητώντας από τα παιδιά να κάνουν γραμμή έξω από την αίθουσα με την παρατήρηση πως κανένας δε μπαίνει στην αίθουσα πριν από τον διδάσκοντα (τους μαθαίνουμε διαδικασίες - είναι βέβαια και ζήτημα ασφάλειας).

Πάρα πολύ βασικό. Όταν δε, υπάρχει και μετακίνηση με σκαλιά, τα παιδιά θα πρέπει να εκπαιδευτούν στη διαδικασία αρκετές φορές. Χθες αφιέρωσα όλο το 40' σε ένα  τμήμα της Β που δεν έκανε γραμμές και μιλάγαν μεταξύ τους αγνοώντας με. Τους έβαλα στην τάξη και τους είπα ότι για να μάθουν υπολογιστές και να παίξουν θα πρέπει πρώτα να καταφέρουν να φτάσουν, οπότε τους εξήγησα ότι δεν θα κάνουμε υπολογιστές αλλά θα εξηγήσουμε τη διαδικασία. Κάθε λίγο σταματούσαμε και τους εξηγούσα εδώ μιλάμε πιο χαμηλόφωνα, γιατί είναι γραμματεία, εδώ δεν κρεμόμαστε από τα παράθυρα γιατί ενοχλούμε την άλλη τάξη, εδώ προσέχουμε τα σκαλιά κτλ. Τους είπα ότι η επιστροφή είναι ακόμα πιο σημαντική. Τους ζήτησα να αποφασίσουν μόνοι τους, αν θα κάνουμε υπολογιστές την επόμενη φορά, δείχνοντας παρόμοια εικόνα στην επιστροφή. Αν δεν το έκαναν, θα υπήρχε άλλη μια εβδομάδα "εκπαίδευσης". Τα αποτελέσματα εντυπωσιακά και πιστεύω πως την επόμενη φορά θα το θυμούνται. 

Στη συνέχεια (τουλάχιστον τις πρώτες φορές) καταγράφουμε σε μια λίστα ποιος κάθεται πού. Αυτό το κάνουμε ώστε κάθε παιδί να "χρεωθεί έναν ΗΥ". Έτσι πέρα από την πειθαρχημένη είσοδο στην αίθουσα, δημιουργούμε την αίσθηση ευθύνης ("είμαι υπεύθυνος για τον ΗΥ μου").

Και αυτό χρήσιμο, ώστε να αποφευχθούν διενέξεις κατά την είσοδο. Θα πρόσθετα ότι πρέπει να καθοριστεί και το πώς κάνουν δυάδες για να πάνε και να έρθουνε. Μια λύση είναι όπως κάθονται στα θρανία ή όπως μπαίνουν στην παράταξη.

Μάλιστα αν έχουμε κάποιο παιδί που μας κάνει δύσκολη τη ζωή, του αναθέτουμε να ελέγξει αν όλοι κάθισαν στη θέση που προβλέπεται. Έτσι δίνουμε ρόλο στο υπερδραστήριο παιδί, το επικεντρώνουμε σε μια συγκεκριμένη εργασία και νιώθει πως προσφέρει έργο. Παράλληλα γλιτώνουμε από τις σκανταλιές του.

Επίσης αν έχουμε κάποιο παιδί που τελειώνει γρήγορα (πιθανόν να είναι και υπερδραστήριο) μπορούμε να του αναθέσουμε το ρόλο του "βοηθού καθηγητή". Απασχολείται και μας βοηθάει. Ιδανικό για μεγάλα τμήματα.

Η παράβαση των κανόνων θα πρέπει να έχει συνέπειες.
Έτσι όσοι μαθητές τηρούν τους κανόνες θα πρέπει να "κερδίζουν" κάτι. Π.χ. εκτύπωση της εργασίας τους και καρφίτσωμα στον πίνακα ανακοινώσεων της τάξης ή 10 λεπτά παιχνίδι. Δημιουργούμε δηλ. κίνητρα για συμμόρφωση στους κανόνες.

Κάτι που κάνω είναι να ενισχύω την θετική εικόνα και συμπεριφορά των καλών μαθητών. Οπότε στην αρχή αγνοώ κάποιον με αρνητική συμπεριφορά μήπως και συνετιστεί.

Όσοι δεν τηρούν τους κανόνες θα πρέπει να "τιμωρηθούν" (ποτέ δε λέμε τη λέξη τιμωρία). Και ποια είναι η μεγαλύτερη τιμωρία για κάποιον που αναμένει να "περάσει καλά" την ώρα των ΗΥ;
Λέμε λοιπόν πως όποιος παραβαίνει τους κανόνες θα απομακρύνεται από τον ΗΥ του. Βάζουμε μια καρέκλα 1 μέτρο πιο πίσω από τον ΗΥ του και του ζητάμε για τα επόμενα 2-3 λεπτά να "σκεφτεί" για πιο λόγο βρίσκεται σε εκείνη τη θέση. Θα πρέπει να βλέπει όμως τους άλλους που συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τον ΗΥ κάνοντας κάτι ενδιαφέρον. Αν συνεχίσει , αυξάνουμε τη διάρκεια της τιμωρίας και την απόσταση της καρέκλας σε 5-6 λεπτά (η σταδιακή απομάκρυνση δίνει το μήνυμα πως η ανάρμοστη συμπεριφορά έχει ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση από τον ΗΥ=ευχάριστη δραστηριότητα).
Τελικά θα αντιληφθεί πως η παράβαση των κανόνων έχει ως αποτέλεσμα να χάσει το μισό μάθημα και σίγουρα θα το σκεφτεί καλά πριν το ξανακάνει.

Σωστό και δοκιμασμένο αρκεί να έχουμε οπτική επαφή με το "απομωνομένο" παιδί. Επίσης η μικρή εμπειρία έχει δείξει ότι ΔΕΝ πρέπει να βγάζουμε μαθητή από την τάξη για πολλούς λόγους (κυρίως ασφάλεια). Στα παιδιά υπάρχει περιθώριο να δουλέψουμε με το φιλότιμο, το δίκαιο την ευθύνη και τη συγκίνηση.
Μια καλή λύση είναι να βάλουμε το παιδί να γράψει μια εξήγηση για τη συμπεριφορά του ώστε να διαπιστώσει τα λάθος κίνητρά του.

Φτιάξτε  κι έναν πίνακα στην τάξη με τα ονόματα των παιδιών. Κολλήστε δίπλα σε κάθε όνομα από ένα χαμογελαστό ανθρωπάκι  για κάθε καλή ενέργεια του μαθητή (κι ένα λυπημένο για κάθε παράβαση). Τα παιδιά θα θέλουν να μαζέψουν χαμογελαστά ανθρωπάκια. Ορίστε κι ένα "βραβείο" για κάθε ν χαμογελαστά ανθρωπάκια (εξωτερικά κίνητρα για μάθηση).

Συνάδελφε ωραία τα εξωτερικά κίνητρα αλλά κορεσμένα... Πόσα αυτοκόλλητα, σοκολατάκια, φατσούλες να δώσεις... Κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε πώς μπορούμε να ενεργοποιήσουμε στο μάθημά μας τα εσωτερικά...

[salnk]

Σωστό και δοκιμασμένο αρκεί να έχουμε οπτική επαφή με το "απομονωμένο" παιδί. Επίσης η μικρή εμπειρία έχει δείξει ότι ΔΕΝ πρέπει να βγάζουμε μαθητή από την τάξη για πολλούς λόγους (κυρίως ασφάλεια). Στα παιδιά υπάρχει περιθώριο να δουλέψουμε με το φιλότιμο, το δίκαιο την ευθύνη και τη συγκίνηση.
Μια καλή λύση είναι να βάλουμε το παιδί να γράψει μια εξήγηση για τη συμπεριφορά του ώστε να διαπιστώσει τα λάθος κίνητρά του.

Σαφώς και δεν επιτρέπεται η έξοδος του παιδιού από την τάξη. Αυτό αποτελεί παράπτωμα του εκπαιδευτικού!
Συμφωνώ για το είδος των κινήτρων στα οποία πρέπει να βασίζεται η αλλαγή συμπεριφοράς ... αλλά ...

Συνάδελφε ωραία τα εξωτερικά κίνητρα αλλά κορεσμένα... Πόσα αυτοκόλλητα, σοκολατάκια, φατσούλες να δώσεις... Κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε πώς μπορούμε να ενεργοποιήσουμε στο μάθημά μας τα εσωτερικά...

... σε μικρές τάξεις (Α-Β) υπερισχύουν τα εξωτερικά κίνητρα, αφού τα παιδιά δεν έχουν φτάσει στο συναισθηματικό στάδιο ώστε να λειτουργούν και με εσωτερικά κίνητρα. Στην ηλικία αυτή κυριαρχεί η "συμβατική ηθική", δηλ. αυτό είναι λάθος γιατί το λέει η μαμά, ο δάσκαλος κλπ, στην ουσία όμως δεν κατανοούν πώς ακριβώς έσφαλαν . Γι΄αυτό και οι δασκάλες - κυρίως - στην Α΄τάξη συνηθίζουν να δίνουν μικροδωράκια στα παιδιά (τα οποία μετράνε και σε μεγαλύτερα παιδιά).
Βέβαια από ένα σημείο και μετά καθώς τα παιδιά θα έχουν εμπεδώσει όλες τις διαδικασίες και έχει εδραιωθεί η σχέση καθηγητή-μαθητή, τα εξωτερικά κίνητρα σταδιακά πρέπει να μειώνονται.

Έτυχε να συνομιλήσω πρόσφατα με συναδέλφους πληροφορικούς των 800 σχολείων κατά τη διάρκεια της σούπερ fast επιμόρφωσης-ενημέρωσης. Κάποιοι μου είπαν κάτι ανησυχητικό... Πως όταν μια τάξη κάνει φασαρία λένε στα παιδιά πως θα το αναφέρουν στο δάσκαλό τους ή ακόμη χειρότερα καλούν το δάσκαλο ή το διευθυντή του σχολείου να επιβάλει την τάξη.
Λοιπόν, όταν το κάνει κάποιος αυτό έχει χάσει το παιχνίδι! Έχουμε δεκάδες τέτοια παραδείγματα ειδικά από καθηγήτριες των Αγγλικών.
Είναι σαν να στέλνεις στα παιδιά ένα σωρό λάθος μηνύματα!
"Εγώ δε μπορώ, γι' αυτό φωνάζω έναν που μπορεί"
"Αυτή δεν είναι η τάξη μου, άρα δεν έχω την ευθύνη"
"Δεν είμαι "κανονικός εκπαιδευτικός" άρα φερθείτε αναλόγως"

Ε, μετά είναι πρακτικά αδύνατον να κερδίσει ο πληροφορικός - και κάθε εκπαιδευτικός - το σεβασμό των παιδιών κι επομένως γίνεται εξαιρετικά δύσκολο το μάθημα - αν γίνεται μάθημα...

Πάντως η εισαγωγή των ΤΠΕ στο Δημοτικό με τον τρόπο που έγινε, αποτελεί ένα μεγάλο πείραμα. Ποτέ μέχρι τώρα δεν δοκιμάστηκε το μοντέλο πληροφορική σε 12 τάξεις με αναλογία 2-3 παιδιά ανά μαθητή. Ακόμη και στα Ολοήμερα η αναλογία ήταν περίπου 1:1 με σαφώς λιγότερα τμήματα και λιγότερους μαθητές ανά τμήμα.

Γι' αυτό και προκύπτουν προβλήματα όπως π.χ. η μετακίνηση από τάξη σε τάξη.
Προσωπικά δεν θα άντεχα κάτι τέτοιο παραπάνω από ένα μήνα... Χαρά στο κουράγιο σας.

ΥΓ: Με  τους γονείς πάντως tom μην έχεις ελπίδες. Από σένα προσδοκούν να τους μάθεις computer για να βρουν αύριο μεθαύριο πιο εύκολα δουλειά... Δηλ. άστα να πάνε. 

[tom]

Πάντως η εισαγωγή των ΤΠΕ στο Δημοτικό με τον τρόπο που έγινε, αποτελεί ένα μεγάλο πείραμα. Ποτέ μέχρι τώρα δεν δοκιμάστηκε το μοντέλο πληροφορική σε 12 τάξεις με αναλογία 2-3 παιδιά ανά μαθητή. Ακόμη και στα Ολοήμερα η αναλογία ήταν περίπου 1:1 με σαφώς λιγότερα τμήματα και λιγότερους μαθητές ανά τμήμα.

Εννοείς 2-3 παιδιά ανά υπολογιστή;

Πείραμα ε; Ακόμα και το πείραμα όμως απαιτεί κάποια οργάνωση και λογική. Μελέτη, προετοιμασία, στόχοι, καθορισμός μετρικών, παρακολούθηση εκτέλεσης, ανατροφοδότηση, συμπεράσματα. Εγώ θα έλεγα ότι η εισαγωγή των ΤΠΕ στο Δημοτικό, με ότι αυτό συνεπάγεται, αποτελεί ανεμομάζωμα που θα φέρει διαολοσκόρπισμα αν δεν οργανωθούν άμεσα...

[salnk]

Ναι, tom , εννοώ ανά ΗΥ.

Πράγματι, ακόμη και το πείραμα έχει κάποιες διαδικασίες. Κι εδώ έχουμε θέατρο του παραλόγου.

Αυτή τη στιγμή ο πληροφορικός στο δημοτικό είναι ο πιο σκληρά εργαζόμενος εκπαιδευτικός, γιατί διδάσκει σε όλες τις τάξεις, τις περισσότερες φορές αναγκάζεται είτε να μετακινείται κάθε διδ. ώρα είτε να κάνει μάθημα σε ακατάλληλη αίθουσα, δε διαθέτει σε ικανοποιητικό βαθμό το βασικό εργαλείο της εργασίας του - τους ΗΥ και δεν έχει παιδαγωγική-διδακτική υποστήριξη από κανέναν (επισήμως οι πληροφορικοί ανήκουν στη δικαιοδοσία των Σχ. Συμβούλων Α/θμιας, οι οποίοι όμως είναι οι λιγότερο εξοικειωμένοι με τις ΤΠΕ στην Α/θμια).

Το θέμα πως δεν υπάρχει βιβλίο για το μάθημα, όπως είδα να αναφέρεται σε άλλο thread , δε θεωρώ πως είναι κατ' ανάγκη αρνητικό. Ίσα-ίσα δίνει ευελιξία. Φανταστείτε να γραφτεί βιβλίο με την ίδια "ευκολία" με την οποία έγινε η εισαγωγή του μαθήματος στο Δημοτικό.