Γιατί βρε παιδιά, αν διδάσκουμε ζωγραφική στην α γυμνασίου δεν είναι ντροπή και ξαφνικά είναι ντροπή να διδάσκουμε στο Δημοτικό; Συγνώμη, που έχω αντίθετη άποψη. Η διδασκαλία είναι διδασκαλία με τις ιδιαιτερότητές της ανάλογα την ηλικία στην οποία απευθυνόμαστε. Δεν ντράπηκα ποτέ να διδάξω ακόμη και με μωρά 3μιση ετών και ήταν μια διδακτική και για μένα εμπειρία. Θα χαρώ πολύ να δοκιμάζα και την πρωτοβάθμια εκπαίδευση (που μακάρι να μην χρειαζόταν και να ήμουν στη θέση μου). Ξέρετε τι δύσκολο είναι να πείσουμε, να κρατήσουμε τα μικρά; Τι θα κάνετε αν ο μαθητής, η μαθήτρια της β δημοτικού πει ξαφνικά "βαρέθηκα" και σηκωθεί για να φύγει;; Τα μικρά είναι αυθόρμητα και δεν ντρέπονται να πουν αυτό που αισθάνονται!
Επίσης δεν συμφωνώ με την πρόταση κάποιου μέλους που πρότεινε το σαμποτάρισμα του μαθήματος στο δημοτικό. Αυτό μόνο εναντίον μας είναι.
Τελικά, μου φαίνεται πιθανό το σενάριο να διδάσκουν στο δημοτικό πληροφορική οι δάσκαλοι. Οι μόνοι λόγοι για να μας πάρουν είναι γιατί α) δεν θα έχουμε άμεσα αντικείμενο στο Λύκειο (κ φοβάμαι σε λίγα χρόνια δεν θα έχουμε αντικείμενο ούτε στο γυμνάσιο) και β) δεν θα έχουμε απορροφηθεί σε θέσεις γραμματειακής υποστήριξης στα σχολεία ή σε διευθύνσεις.
Κρίμα που η πληροφορική στην εκπαίδευση τελικά είναι μόνο μια ορολογία που βρίσκει εφαρμογή στον κόσμο της φαντασίας.
υγ: και να εκφράσω και τις φτωχές μου σκέψεις σε σχέση με την επιστολή της ΕΠΥ προς υπουργο, υφυπουργό κτλ: έγραψαν τόσες ορολογίες τις οποίες κανένας από τους αποδέκτες δεν ήταν σε θέση να τις καταλάβει. Γιατί, για ποιο λόγο και για ποιο πράγμα να πείσουμε, όταν δεν ξέρουμε τι θέλουμε να πούμε και που να το πούμε;; (Το παιδαγωγικό δεν έχει τμήμα πληροφορικής για να πάρει την επιστολή; )
- Τα της επιστολής τα έγραψα εδώ, καθώς θεωρώ ότι έχουν σχέση και θέλω να καταδείξω ότι πρώτα και κύρια εμείς οι ίδιοι σαν κλάδος δεν ξέρουμε τι μπορούμε να προσφέρουμε στο σχολείο, δεν ξέρουμε που θέλουμε να δουλέψουμε, χώρια που δεν χωνευόμαστε μεταξύ μας καθώς κάποιοι είναι "κανονικοί" πληροφορικοί (όπως κάπου εδώ μέσα διάβασα).
- Όταν πια θα καταλήξουμε γραμματείς στην εκπαίδευση και θα παραγκωνιστουμε και απο την πρωτοβάθμια και από την δευτεροβάθμια, δεν θα έχουμε λόγους να ντρεπόμαστε, ούτε να μισιόμαστε, ούτε να οργανονώμαστε, ούτε να αγωνιζόμαστε.
- Θα ευχαριστούμε μόνο που δεν απολυθήκαμε. Το βατράχι τότε θα έχει καλοβράσει.
Αυτά εφ'όλης της ύλης, καλή τύχη. Απεύχομαι την εφαρμογή του σχεδίου για το νέο Λύκειο, ίσως κάτι να μπορεί να γίνει ακόμη.