Το πέρασμα σταθερών στις διαδικασίες υπάρχει στο βιβλίο, στο παράδειγμα των Πύργων του Ανόι. Δεν είναι συνάρτηση εκεί είναι διαδικασία.
Όλοι οι ακέραιοι αριθμοί είναι και πραγματικοί. Γι' αυτό η έμμεση μετατροπή από ακέραιο σε πραγματικό σε σημεία όπου αναμένεται έκφραση γίνεται σχεδόν σε όλες τις γλώσσες προγραμματισμού. Δεν είναι πρωτοτυπία της ΓΛΩΣΣΑΣ. Δεν έχουμε κανένα λόγο να προσπαθούμε να αμφισβητήσουμε το συγκεκριμένο σημείο.
Το πέρασμα ακέραιου σε διαδικασία που περιμένει πραγματικό είναι πιο tricky γιατί εκεί δεν αναμένεται έκφραση. Έτσι, καλά θα πάει η τιμή, αλλά πώς θα γυρίσει; Δεν είναι μόνο σαν να κάνουμε:
Π <- Α
που επιτρέπεται λόγω έμμεσης μετατροπής, αλλά σαν να κάνουμε και:
Α <- Π
κατά την επιστροφή της Πραγματικής τιμής της διαδικασίας στην Ακέραια παράμετρο, το οποίο δεν γίνεται.
Άρα:
ΑΚΕΡΑΙΕΣ: Α
ΚΑΛΕΣΕ ΜιαΔιαδικασίαΠουΠεριμένειΠραγματικό(Α)
δεν γίνεται, ενώ
ΚΑΛΕΣΕ ΜιαΔιαδικασίαΠουΠεριμένειΠραγματικό((Α))
ή
ΚΑΛΕΣΕ ΜιαΔιαδικασίαΠουΠεριμένειΠραγματικό(Α+0)
γίνεται, γιατί τότε η παράμετρος είναι έκφραση και δεν περιμένει επιστροφή τιμής (αντίστοιχα με τους Πύργους του Ανόι).
Στο συγκεκριμένο είχα επικοινωνήσει και με έναν από τους συγγραφείς του βιβλίου, τον κ. Κοίλια, που μου είχε πει τηλεφωνικά το παράδειγμα της Basic με το "βάζω τον αριθμό σε παρένθεση αν δεν θέλω να αλλάξει η τιμή της παραμέτρου". Δηλαδή αυτό είχαν στο μυαλό τους οι συγγραφείς, δεν είναι αυθαιρεσία.