Πέρασμα σταθερών σε Διαδικασία. Δε βλέπω το λόγο να ΜΗ γίνεται.
Δε λέω πως γίνεται, αλλά δε βλέπω το λόγο να μη γίνεται.
Ίδια φάση με το να περάσω σταθερά σε Συνάρτηση μέσω παραμέτρων.
Θέλει όμως προσοχή να μην αλλάζουν τιμή οι παράμετροι στις οποίες θα κουμπώσουν σταθερές.
Δε προκύπτει από κάπου αν είναι δυνατόν ή όχι.
ΕΓΩ αν ήμουν μαθητής, θα ήμουν πονηρούλης.
Αν έιχα ρητά μια σταθερά έστω
π θα έφτιαχνα μία μεταβλητή
πι και τότε
πι <- πκι αφήστε με ήσυχο να λύσω παρακάτω.
Θα αντιμετώπιζα τη μεταβλητή πι ως σταθερά, δε παραβιάζω μέσω ασάφειας κάτι, χρησιμοποιώ μεταβλητή στις παραμέτρους, κι όλα καλά.
Βάζω κι ένα θαυμαστικό και γράφω πως βάζω αυτή τη μεταβλητή, για να περάσω τη τιμή της σταθεράς ως παράμετρο, δηλώνω ρητά πως δε πρέπει αυτή η πι να αλλάζει τιμή κι είμαι οκ.
Κάτι σα να έλεγα σε άλλη γλώσσα προγραμματισμού __dontTouchThis__ ένα πράγμα για όσους κατάλαβαν από το convention της σύνταξης.
Αυτό όμως
δε λύνει την ασάφεια.
Κοίταγα τα θέματα των επαναληπτικών του 2016 και έπεσα πάνω σε αυτό:
Τι τύπου είναι η μεταβλητή Β αν η παρακάτω έκφραση είναι συντακτικά σωστή;
Ε <- ((Α mod 5 >2) ΚΑΙ (C <>“Αληθής”)) Ή ((D=ψευδής) ΚΑΙ (Β > Α/3))
Η Α είναι ακέραια.
Καλά είναι συντακτικά λάθος αυτό, επειδή υπάρχει η Ε(χ) αλλά το αντιπαρέρχομαι μιας κι η εκφώνηση θεωρεί σωστή τη σύνταξη.
Δε ξέρουμε τι είναι το Β.
Αν μου έλεγε κάποιος:
Β <- Α/3 θα έλεγα με τη μία Πραγματική. Ωστόσο εδώ, μπορεί να είναι κι ακέραια.
Οπότε λέει ο κος Τσιωτάκης πως είναι αριθμητική. Σωστά.
Έχω όμως μία ένσταση. Το αριθμητική
δεν έιναι τύπος, είναι σύνολο τύπων μεταβλητών.
Θέλω να πω στο τμήμα δηλώσεων δε μπορώ να βάλω αριθμητική. Πρέπει να επιλέξω.
Η ΓΛΩΣΣΑ δεν είναι θέλω να πω python να κρίνει επί τούτου από μόνη της. Έχει αυστηρότητα στη δήλωση τύπων.
Γενικός προγραμματιστικός κανόνας μου, είναι πως αν δεν είμαι σίγουρος τι είναι κάτι κι έχω να διαλέξω μεταξύ ενός πράγματος, που είναι υποσύνολο του άλλου, και μπορεί να είναι οτιδήποτε από τα δύο,
δε θα πάω με το υποσύνολο. Θα επέλεγα Πραγματική. Αλλά το θέμα θα ήταν λάθος αν ζητούσε τι είναι το Β. Δεν υπάρχει ρητή απάντηση. Και ακέραια και πραγματική είναι εξίσου σωστές απαντήσεις θα έλεγα.
Σημείωση: Πού ακριβώς στο βιβλίο αντιμετωπίζονται οι ακέραιοι ως υποσύνολο των πραγματικών ρητά; Ναι οκ διαβάζω πως ο ένας τύπος θέλει παραπάνω RAM οπότε μπορώ να κάνω το ΑΛΜΑ ΛΟΓΙΚΗΣ και να υποθέσω - συμπεράνω εκτός ύλης, πως ναι οι ακέραιοι είναι υποσύνολο των πραγματικών όπως ακριβώς και στα Μαθηματικά. Δεν υπάρχει ρητή υποστήριξη αυτού όμως εντός ύλης.
Έχει δίκιο ο evry κι έχει δίκιο κι ο κος Τσιωτάκης στα όσα αναφέρει για τη συγγραφική ομάδα.
Επίσης αυτό κουμπώνει όμορφα με το πρόβλημα της σημειώσεως κάτω αριστερά στη σελ 132 του πράσινου βιβλίου ΑΕΠΠ, το οποίο έχει αναφέρει σε άλλο thread o evry.
'Σε μία έντολη εκχώρησης, η μεταβλητή και η έκφραση, πρέπει να είναι του ίδιου τύπου'
Δηλαδή τι φάση; Έστω
πραγ μια πραγματική μεταβλητή.
πραγ <- 10 Αυτό είναι λάθος;;;;;;;
ΥΓ (Α! Αναφέρθηκε ΚΑΙ σε αυτό το thread)