Επίπεδο δυσκολίας των πανελληνίων εξετάσεων

[gpapargi]

Θα ήθελα να θίξω λίγο το θέμα του επιπέδου δυσκολίας του μαθήματός μας στις πανελλήνιες εξετάσεις.

Μέχρι στιγμής, η εικόνα που έχει ο κόσμος είναι ότι το μάθημά μας είναι το εύκολο μαθηματάκι που γράφεις εύκολα 18. Αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει ο καθένας μιλώντας με μαθητές ή με καθηγητές άλλων μαθημάτων.

Η άποψη αυτή στηρίζεται απόλυτα και από τα στατιστικά των πανελληνίων εξετάσεων. Αν κοιτάξει κανείς τα στατιστικά θα δει ότι πέρυσι το 13,96% των μαθητών έγραψε στο διάστημα 18-20 (πλάτος διαστήματος 2 βαθμοί), ενώ το 13,90% έγραψε το διάστημα 15-17,9 (πλάτος διαστήματος 2,9 βαθμοί).

Με απλά λόγια, περισσότεροι γράφουν από 18 ως 20 παρά από 16 ως 18. Αυτό δικαιολογεί πλήρως και την εικόνα που έχουν οι άλλοι για το μάθημά μας.

Αυτό το θεωρώ τουλάχιστο απαράδεκτο. Δεν είναι δυνατό σε κάποιο σοβαρό μάθημα να είναι ευκολότερο να γράψεις άριστα από ότι πολύ καλά. Δεν είναι κανονική κατανομή αυτό. Ούτε ξεχωρίζει ο πραγματικά καλός μαθητής από τον παπαγάλο.

Πιστεύω πως αν η επιτροπή εξετάσεων σέβεται το μάθημα θα πρέπει να βάλει τέτοια θέματα που να επιτυγχάνουν μια κανονική κατανομή (καμπάνα Gauss) που θα σβήνει όσο μεγαλώνει ο βαθμός. Δηλαδή κάτι ανάλογο με αυτό που γίνεται στα μαθήματα των μαθηματικών και της φυσικής. Διαφορετικά παραμένουμε ο φτωχός συγγενής τους.

Θεωρώ ντροπή το να μην ξεχωρίζει ο σκεπτόμενος από τον παπαγάλο.

Η πρότασή μου είναι πολύ απλή: Εύκολα τα 2 πρώτα θέματα για να γράψει ο αδύναμος μαθητής (10-12) και να μην αυξηθεί το ποσοστό των μαθητών που έπεσε κάτω από τη βάση.

Και ένα απαιτητικό υποερώτημα 2-3 βαθμών για να ξεχωρίσει ο πραγματικά καλός από αυτόν που δουλεύει μηχανικά και χωρίς κατανόηση τις ασκήσεις. Οποιοσδήποτε αγαπάει το μάθημα δεν μπορεί να έχει αντίρρηση σε κάτι τέτοιο.

Αυτοί από τους οποίους περιμένω έντονη αντίδραση είναι οι «βολεμένοι», αυτοί που έχουν τυποποιήσει πλήρως τις ασκήσεις, διδάσκουν ΣΟΣ και έτοιμες συνταγές (τυφλοσούρτες) και μια άσκηση που αναδεικνύει τον σκεπτόμενο μαθητή θα τους εκθέσει ανεπανόρθωτα.

[petrosp13]

Έχεις απόλυτο δίκιο σε όλα
Η τάση να "τσουβαλιάζεται" το μάθημα μας με την Διοίκηση Επιχειρήσεων σε επίπεδο δυσκολίας είναι τουλάχιστον ανεδαφική
Καλύτερη απόδειξη από το ότι 1 στους 2 γράφει κάτω από την βάση κάθε χρόνο δεν υπάρχει
Και θα είναι απορίας άξιο πού θα φτάσουν αυτά τα νούμερα αν φέτος επιλεχθούν ακόμα δυσκολότερα θέματα

[fragile]

Ρε Παιδιά Ηρεμήστε,

Τα θέματα είτε είναι εύκολα είτε δύσκολα, θα ανοίξουν ένα ατέρμωνα κύκλο συζητήσεων. Το θέμα μας δεν είναι εύκολα ή δύσκολα αλλά η αναβάθμιση του μαθήματος. Μπορούμε να το πετύχουμε αυτό ; Η γνώμη μου είναι ότι "φαγωνόμαστε " μεταξύ μας και divide and conquer από το Υπουργείο Παιδείας

Fragile 

[P.Tsiotakis]

Τώρα που ηρεμήσαμε όλοι και αναμένοντας...τα σπουδαία, θα ήθελα να προωθήσω τη συζήτηση.

Δεδομένου οτι εμπλεκόμενοι (σε διάφορες βαθμίδες) στην κεντρική επιτροπή εξετάσεων του αγαπημένου μας μαθήματος, είναι πολύ πιθανόν να διαβάζουν τις συζητήσεις στο στεκι, ίσως θα ήταν σκόπιμο εμείς οι υπόλοιποι να τους γράψουμε κάποιες ιδέες/σκέψεις/γνώμες μας για το κρίσιμο έργο τους.

Φυσικά και ΔΕ θα τους κάνουμε υποδείξεις ή προτάσεις...

Έχουμε γύρω στις 10 μέρες να το συζητήσουμε. Ποιος ξέρει; Του χρόνου θα είναι στην επιτροπή εξετάσεων κάποιος άλλο μέλος του φορουμ..

[gpapargi]

Τα θέματα είτε είναι εύκολα είτε δύσκολα, θα ανοίξουν ένα ατέρμωνα κύκλο συζητήσεων. Το θέμα μας δεν είναι εύκολα ή δύσκολα αλλά η αναβάθμιση του μαθήματος. Μπορούμε να το πετύχουμε αυτό ;

Η αναβάθμιση του μαθήματος μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από τις πανελλήνιες εξετάσεις. Αν πέφτουν συνέχεια τα ίδια και τα ίδια για πιο λόγο ο βολεμένος καθηγητής να κάνει κάτι διαφορετικό από τους συνηθισμένους τυφλοσούρτες; Θα διδάξει όπως κάθε χρόνο στους πίνακες 2 διαστάσεων  μόνο τις ασκήσεις που βγαίνουν με μια «Για» μέσα στην άλλη χωρίς καθόλου σκέψη. Και όπως πάντα θα δικαιωθεί για αυτό. Για πιο λόγο να κάνει κάτι άλλο αν είναι απλά να χάσει το χρόνο του;

Το διδακτικό μας πακέτο έχει μέσα ασκήσεις πολύ ανώτερες και σε ποιότητα και σε δυσκολία από αυτά που πέφτουν. Αν το επίπεδο διδασκαλίας του μαθήματος ήταν απλά το επίπεδο των ασκήσεων του διδακτικού μας πακέτου και όχι τα ΣΟΣ, τότε το μάθημα θα είχε πολύ υψηλό επίπεδο και δε θα χρειαζόταν άλλη αναβάθμιση.

Αν λοιπόν πέσει κανένα σοβαρό θέμα 4 που θα ξεχωρίζει τον καλό από τον παπαγάλο, τότε θα αναγκαστεί και ο ΣΟΣΑΚΙΑΣ καθηγητής να τα διδάσκει όλα και όχι μόνο αυτά που πέφτουν πάντα. Και τότε θα δεις πόσο γρήγορα θα γίνει η αναβάθμιση του μαθήματος από του χρόνου.

Οι πανελλήνιες είναι ο καλύτερος τρόπος να αλλάξει η κατάσταση αφού οι Σοσάκηδες για αυτές δουλεύουν.

[petrosp13]

Η ανησυχία μου είναι μεγάλη. όμως. φίλε Γιάννη, για το κατά πόσο θα είναι αρκετές οι 2 εβδομαδιαίες ώρες για την κάλυψη δύσκολων παραδειγμάτων, σε συνδυασμό φυσικά με κλασικές ασκήσεις προγραμματισμού
Αν η αναβάθμιση του μαθήματος συνεπάγεται αναβάθμιση στα θέματα, τότε θα είναι απαραίτητη και η αναβάθμιση της διδασκαλίας του καθενός μας και μοιραία, η αύξηση των εβδομαδιαίων ωρών

[gpapargi]

Έτσι όπως είναι τώρα τα πράγματα πιο πολλοί γράφουν από 18-20 από όσους γράφουν 16-18. Άρα τα θέματα παραείναι εύκολα και αυτό δεν σηκώνει καμία αντίρρηση.

Στα μαθηματικά και τη φυσική δε γίνεται αυτό. Με τις υπάρχουσες ώρες διδασκαλίας υπάρχει η κανονική κατανομή που σβήνει στις μεγάλες τιμές. Το ίδιο πρέπει να γίνει και εδώ. Ακόμα και αν δεν αλλάξουν οι ώρες, δεν επιτρέπεται να γράφεις πιο εύκολα 18-20 από ότι 16-18. ΑΥτό είναι προφανές και οφείλουν να το δουν οι θεματοδότες.

Επίσης δε χρειάζεται τα θέματα να είναι δύσκολα. Αρκεί να μην είναι κονσερβοποιημένα σαν αυτά που βάζει η ΟΕΦΕ ας πούμε. Υπάρχουν μαθητές που σχεδόν χρησιμοποιούν έτοιμες σφραγίδες με κώδικα. Μόλις δουν πίνακα 2 διαστάσεων βάζουν τη μια Για μέσα στην άλλη… χωρίς σκέψη… χωρίς κατανόηση.

Δες για παράδειγμα τα διαγωνίσματα που έφτιαξε η ομάδα διαγωνισμάτων από το στέκι. Δεν ήταν δύσκολα (με εξαίρεση συνήθως ένα δύσκολο υποερώτημα). Αλλά δεν ήταν  τυποποιημένα. Δεν έβγαιναν με συνταγολόγια και έπρεπε να σκεφτείς στοιχειωδώς. Ο παπαγάλος πήγαινε «αδιάβαστος».

Στα μαθηματικά και τη φυσική για να γράψεις πάνω από 17 πρέπει να είσαι καλός. Δεν καταλαβαίνω γιατί να μη γίνεται το ίδιο στο συγγενικό μάθημα των αλγορίθμων. Δεν υπάρχει αδικία. Οι βάσεις θα πέσουν λίγο, θα ξεχωρίσουν οι καλοί, οι παπαγάλοι θα μείνουν πίσω και η αποτυχία ΔΕΝ θα αυξηθεί αφού προτείνω εύκολο θέμα 1 και θέμα 2. 

Σε όλα τα μαθήματα έπρεπε να συμβαίνει αυτό, απλά δεν ξέρω ποιοι υπερασπίζονται την ΑΟΔΕ. Αυτό το χάλι της παπαγαλίας στην ΑΟΔΕ μαρτυράει ότι δεν υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι που να καθορίζουν τις εξελίξεις σε αυτό το μάθημα. Εμείς δεν είμαστε έτσι.

[Vangelis]

Δεν πρέπει να γενικεύουμε εύκολα.  Αν δούμε διαχρονικά τα στατιστικά δεν έχουμε σταθερή εικόνα με ακραία παραδείγματα τα στατιστικά των χρόνων 2002 και 2003 που είναι ακριβώς συμμετρικα  (2002 πολοί μαθητές στην κλίμακα 0-5 λίγοι στην 15-20 το 2003 ακριβώς ανάποδα).  Ίσως η καλύτερη κατανομή βαθμών είναι του 2005 που πλησιάζει την κανονική κατανομή.  Γενικα η κατανομή επηρεάζεται πολύ απο το είδος των θεμάτων και είναι φυσιολογικό να παρουσιάζονται διάφορες ασυμετρίες.

Επειδή ασχολούμε ιδιαίτερα με τα στατιστικά των γενικών εξετάσεων ακόμα και σε επίπεδο βαθμολογικού κέντρου έχω διαπιστώσει αρκετά περίεργα φαινόμενα για παράδειγμα μπορεί να εμφανίζεται συχνά ο βαθμός 12 αλλά καθόλου σχεδόν ο 13 ή 14 μετα ξανά πάλι ο 15 σε μεγάλυ συχνότητα κ.λπ.

Σωστό πάντως είναι να "πέφτουν" και ορισμένα θέματα που απαιτούν ιδιαίτερη σκέψη.

[gpapargi]

Χαίρομαι που επιτέλους μιλάμε για τα στατιστικά.

Η στατιστική υπάρχει για να μπορούμε από συγκεντρωτικές πληροφορίες να κάνουμε γενικεύσεις και να βγάζουμε συμπεράσματα για το σύνολο. Πρέπει να το κάνουμε αυτό αρκεί να το κάνουμε σωστά.

Καταρχήν να κάνουμε μια απαραίτητη διευκρίνηση για όσους παρακολουθούν την κουβέντα.

Υπάρχει η κανονική κατανομή (ή κατανομή Gauss) που το σχήμα της είναι αυτό:
http://en.wikipedia.org/wiki/Normal_distribution

Πρόκειται για μια καμπύλη σε σχήμα καμπάνας με τις περισσότερες τιμές της να είναι συγκεντρωμένες γύρω από μια μέση τιμή. Όσο απομακρυνόμαστε από το τη μέση τιμή το πλήθος των τιμών μικραίνει. Αυτή είναι και η ζητούμενη κατανομή για τις εξετάσεις.

Επίσης υπάρχει η ομοιόμορφη κατανομή που σημαίνει ότι σε κάθε διάστημα υπάρχει το ίδιο πλήθος τιμών. Το σχήμα της είναι μια οριζόντια ευθεία.

http://en.wikipedia.org/wiki/Uniform_distribution_%28continuous%29

Αφού τα έχουμε αυτά ξεκάθαρα στο μυαλό μας μπορούμε να σχολιάσουμε τα στατιστικά από το 2005 και μετά. Επισυνάπτω το αρχείο.

Καταρχήν παρατηρούμε ότι στη συγκεκριμένη στατιστική ανάλυση δεν έχουν όλα τα διαστήματα το ίδιο πλάτος. Το διάστημα 18-20 έχει πλάτος 2 βαθμούς, ενώ το 15-17,9 έχει πλάτος 2,9 βαθμούς. Για να κάνουμε σύγκριση πρέπει να διαιρέσουμε το πλήθος (ποσοστό) των βαθμών που έπεσαν μέσα σε αυτό το διάστημα με το πλάτος του διαστήματος. Έτσι θα βρούμε πόσα γραπτά υπάρχουν σε κάθε διάστημα πλάτους 1. Αφού τα φέρουμε στον ίδιο παρονομαστή μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις.

Το 2005 έχουμε:
11,65% στο διάστημα 18-20 δηλαδή 5,825% ανά βαθμό
11,64% στο διάστημα 15-17,9 δηλαδή 4,01% ανά βαθμό

Άρα και το 2005 πιο πολύ έγραψαν από 18-20 από ότι 16-18. Όχι μόνο δεν πλησιάζει την κανονική κατανομή (καμπάνα) αλλά ούτε ομοιόμορφη δεν είναι η κατανομή γιατί το 11,64 αναφέρεται σε πλάτος πάχους 2,9 ενώ το 11,65 αναφέρεται σε διάστημα πάχους 2. Θα είχαμε ομοιόμορφη κατανομή (δηλαδή ίδιο πλήθος μαθητών σε κάθε διάστημα) αν βγάζαμε πχ 4,01 και στα 2. Για να βγάλεις τη ζητούμενη κανονική κατανομή θα έπρεπε πχ να έχουμε 2% στο 18-20.

Για το 2007 τα πράγματα είναι χειρότερα.
13,96% στο διάστημα 18-20 δηλαδή 6,98% ανά βαθμό
13,90% στο διάστημα 15-17,9 δηλαδή 4,79% ανά βαθμό

Το πράγμα μιλάει από μόνο του. Στο μάθημά μας συστηματικά πιο πολλοί γράφουν 18-20 από ότι 16-18 ακόμα και το 2005. Αυτή είναι απόδειξη ότι τα πράγματα στο μάθημά μας δεν πάνε καλά γιατί δεν ξεχωρίζει ο καλός από τον παπαγάλο. Θέλουμε οπωσδήποτε ένα απαιτητικό θέμα 4.

Και όλα αυτά ταιριάζουν απόλυτα με την εικόνα που έχουν όλοι για την ΑΕΠΠ ότι είναι το εύκολο μάθημα που γράφεις μεγάλο βαθμό.

[andreas_p]

Καλημέρα σας.

Όλοι μας συμφωνούμε σε κάποια συγκεκριμένα σημεία όσον αφορά την ΑΕΠΠ. Και πιστεύω ότι ο καθένας μας αυτά τα κάνει και πράξη μέσα στην τάξη.

Η αναβάθμιση του μαθήματος θα έρθει   :

Πρώτα από τον τρόπο διδασκαλίας μέσα στην τάξη.

Και στη συνέχεια με το style  των θεμάτων.

Τα θέματα  θα πρέπει : 

1)   Να είναι καλοδιατυπωμένα.

2)  Να μπορεί  ο μέσος μαθητής να φτάσει άνετα στο 12.

3) Την  περιοχή 13-15  να την προσεγγίζει ο μαθητής που έχει κατανοήσει το μάθημα.

4)  Την περιοχή  16-18  ο σκεπτόμενος μαθητής (ΟΧΙ ο παπαγάλος).

5)  Την περιοχή  > 18  να την προσεγγίζει ένα πολύ μικρό ποσοστό.

Τα παραπάνω για να επιτευχθούν πρέπει να τα θέματα να είναι κλιμακούμενης δυσκολίας, να στηρίζουν το διδακτικό πακέτο (το οποίο έχει ποιοτικές ασκήσεις).

Επίσης να θέματα να μην είναι απίστευτης δυσκολίας, να μη στηρίζονται στην απομημόνευση (θυμάμαι έτοιμους κώδικες και του επισυνάπτω). Να είναι θέματα πρωτότυπα που απαιτούν σκέψη. Ας θυμηθούμε τα θέματα   2005-Θ3,  2007-Θ3,  2007 Επαν. Θ4.


Ανδρέας

[petrosp13]

Αν δεις και τα αντίστοιχα ποσοστά στην Φυσική Κατεύθυνσης, τα ίδια ισχύουν τα τελευταία 2 χρόνια και σε μεγαλύτερο βαθμό
Πάντως, παρατηρώ μια μεταστροφή στην άποψη των μαθητών για το μάθημα τα τελευταία 2 χρόνια
Μέχρι πρόπερσι, θεωρούνταν εύκολο, φέτος αυτό δεν το ακούω από κανέναν
Ένα μάθημα στο οποίο 1 στους 4 γράφει πάνω από 15, δεν μπορεί να είναι εύκολο

[gpapargi]

Ένα μάθημα στο οποίο το 27,86 (ακριβές νούμερο) γράφει πάνω από 15 είναι εύκολο. Το διάστημα 15-20 έχει πλάτος 5 που είναι το 1/ 4 του 20. Αν λοιπόν  το ένα τέταρτο των μαθητών γράφει πάνω από 15 που είναι το ένα τέταρτο των βαθμών, αυτό σημαίνει ομοιόμορφη κατανομή δηλαδή σε κάθε διάστημα έχεις το ίδιο πλήθος μαθητών. Δηλαδή δεν ξεχωρίζει ο καλός.

Ωστόσο γιατί να το δούμε τόσο χοντρικά και να μην ρίξουμε μια πιο ακριβή ματιά μέσα στο διάστημα 15-20. Η πληροφορία υπάρχει στα στατιστικά και λέει καθαρά ότι πιο εύκολα γράφεις από 18-20 παρά από 16-18.

Στη φυσική όντως ισχύει αυτό που λες τα 2 τελευταία χρόνια, ωστόσο το 2005 δεν ισχύει καθόλου. Αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί να δούμε πχ τη φυσική (που ισχύει) ή τα μαθηματικά (που δεν ισχύει). Εγώ νομίζω πως πρέπει να δούμε τι είναι το σωστό. Το σωστό λοιπόν είναι η κανονική κατανομή. Διαφωνεί κανείς σε αυτό;
Εμείς έχουμε χειρότερη και από ομοιόμορφη.

[petrosp13]

Μήπως στην συγκεκριμένη διαμόρφωση των αποτελεσμάτων, παίζει ρόλο και η φύση του μαθήματος;
Να εξηγήσω τι εννοώ
Η μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών είναι αυτοί που δεν έχει περάσει στο αίμα τους η φιλοσοφία του προγραμματισμού και ψάχνουν με διάφορους τρόπους και αλχημείες να γράψουν όσο καλύτερα γίνεται.
Αυτοί οι μαθητές έχουν "ταβάνι" το 15-16 και μέχρι εκεί θα κυμανθούν.
Από την άλλη, υπάρχουν παιδιά (τουλάχιστον 1 στα 10) που θα έλυναν σχεδόν οποιοδήποτε θέμα προγραμματισμού, γιατί είναι κάτι που τους άρεσε, κάτι που τους βγαίνει εύκολα.
Μήπως έτσι εξηγείται αυτό το "κενό" στις βαθμολογίες 15-18;
Δηλαδή στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν αρκετά παιδιά που να μπορούν να γράψουν σε αυτούς τους βαθμούς, αλλά υπάρχουν παιδιά που θα έγραφαν πάνω από 18 σε οποιαδήποτε θέματα;
Άρα, μήπως δεν είναι πρόβλημα με τα θέματα αλλά έτσι είναι η κατανομή των επιδόσεων σε αυτό το μάθημα;
Σε αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει όλα αυτά τα χρόνια, ότι δύσκολα βρίσκεις καλό (και όχι άριστο) μαθητή στο μάθημα μας.

[gpapargi]

Θα σου πω εγώ που έχω καταλήξει όλα αυτά τα χρόνια.

Η πλειοψηφία των μαθητών όντως κοιτάει με διάφορες αλχημείες να γράψει καλά. Το πρόβλημα είναι ότι με αυτά τα τυποποιημένα θέματα που πέφτουν αυτή η πλειοψηφία τα καταφέρνει.

Όταν βάζω στους μαθητές μου θέματα τελείως τυποποιημένα γράφουν όλοι το ίδιο. Όλοι οι μαθητές είναι ίδιοι.

Όταν όμως τους βάζω θέματα από αυτά που φτιάχνει η ομάδα από το στέκι τότε οι καλοί ξεχωρίζουν. Οι κατανομή είναι σαφώς κανονική όπως τη θέλουμε και   όσοι κατανοούν γράφουν πολύ καλύτερα.  Βλέπω καθαρά τη σκέψη τους στο χαρτί. Αν βάλω τυποποιημένη άσκηση πίνακα 2 διαστάσεων που λύνεται με τη συνταγή της μιας Για μέσα στην άλλη, τότε δε βλέπω τη σκέψη τους. Το έλυσαν σωστά επειδή το έμαθαν απέξω ή επειδή κατάλαβαν.

Δοκίμασε να δώσεις τους μαθητές διαγωνίσματα από το στέκι και θα δεις τη διαφορά.

[evry]

    Το δύσκολο δεν είναι να βρεις άριστο μαθητή αλλά σκεπτόμενο. Δηλαδή έναν μαθητή ο οποίος δεν θα μάθει απλά απ'έξω όλες τις παραγώγους ή 10 ασκήσεις Φυσικής και θα ξέρει να λύνει μόνο παρόμοιες αλλά έναν μαθητή ο οποίος θα καταλαβαίνει τι κάνει. Θα καταλαβαίνει την φυσική σημασία των πραγμάτων. Δηλαδή όταν ακούει για παράγωγο δεν θα του έρχεται στο μυαλό ο τύπος με το όριο αλλά η έννοια του ρυθμού μεταβολής ή η κλίση της εφαπτομένης του γραφήματος της συνάρτησης.
   Τέτοιοι μαθητές δυστυχώς δεν υπάρχουν και ο λόγος κατά τη γνώμη μου είναι τα πολλά μαθήματα, η ύλη κάθε μαθήματος και ο τρόπος εξέτασης. Δεν είναι εύκολο να αφομοιώσει ένας μαθητής τόσες νέες έννοιες σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Επίσης βλέπει το στυλ των θεμάτων και όταν καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να κατανοήσει αλλά μόνο να μάθει απ'έξω κάποια πράγματα, του αρκεί δηλαδή το "πως" και όχι το "γιατί", καταφεύγει αναγκαστικά σε τεχνικές αποστήθισης που του προσφέρουν και κάποια σχετική ασφάλεια. Να μπορεί να λέει μετά δηλαδή "Το ξέρω καλά", το έμαθα, όπως μαθαίναμε στο δημοτικό τα ποιήματα για τις εθνικές εορτές, κάπως έτσι.
     Όταν λοιπόν τα θέματα ανταποκρίνονται σε μαθητές που ακολουθούν αυτή τη στρατηγική (προσοχή δε λέω ότι αυτά τα παιδιά δεν μπορούν να σκεφτούν, αλλά ότι τους έχουμε πείσει ότι δε χρειάζεται να σκεφτούν και πολλοί από αυτούς δεν θέλουν κιόλας, μια και είναι σαφώς πιο δύσκολο από το να μάθουν την απλή εφαρμογή μιας τεχνικής), εξομοιώνονται οι σκεπτόμενοι ή άριστοι αν θέλετε με αυτούς που είναι απλά καλοί. Για παράδειγμα αν δούμε τα περυσινά θέματα τα όποια μάλιστα πολλά φροντιστήρια τα θεώρησαν δύσκολα (τουλάχιστον έτσι μου λένε οι μαθητές μου), θα δούμε ότι το μόνο δύσκολο κομμάτι από το οποίο μπορούσε να χάσει κάποιος μόρια ήταν στο θέμα 3 με τα γραμματόσημα ο τρόπος ορισμού της επανάληψης. Από εκεί ο μαθητής μπορούσε να χάσει 3-6 μονάδες (στις 100). Από εκεί και πέρα δεν υπήρχε διαβάθμιση. Όλοι μπορούσαν να τα γράψουν όλα. Ο μαθητής δηλαδή που είναι στην κλίμακα 15-18 θα γράψει 18 ή λίγο παραπάνω σίγουρα όχι 16 ή 17 εκτός αν είναι απρόσεκτος.
    Οπότε το κλειδί κατά τη γνώμη μου είναι δυστυχώς οι εξετάσεις όπως είναι τώρα το σύστημα. Αυτοί που βάζουν τα θέματα ουσιαστικά καθορίζουν και τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος. Αν βάζουν κάθε χρόνο θέματα που δεν έχουμε ξαναδεί τότε θα φαίνεται ποιοι έχουν καταλάβει τι γίνεται, αν επιλέγουν κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια τότε όλοι όσο και να μην το θέλουμε θα αναγκαστούμε να λέμε στους μαθητές μας να δώσουν προσοχή σε συγκεκριμένες τεχνικές και θα καταντήσουμε (αν δεν έχουμε ήδη καταντήσει) να κάνουμε μάθημα για τις εξετάσεις και όχι για το μάθημα.