Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τη σκέψη σου..
Προσπαθείς να τα "σπρώξεις" προς το τέλος του πίνακα (δεξία-ή-κάτω.. ανάλογα την εικόνα που έχεις για τον πίνακα). Η εναλλακτική που πρότεινα παραπάνω είναι
να τα "τραβήξεις" από το τέλος. Το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο, απλά στη δεύτερη περίπτωση (τράβηγμα) κωδικοποιείται πιο εύκολα γιατί κάθε μετακίνηση, απλά αφήνει την ίδια τιμή σε δύο θέσεις (κάτι σαν «τρύπα»).
Για παράδειγμα, έστω ότι μας απασχολεί η εισαγωγή του Ζ στον παρακάτω πίνακα:
Δ Η Κ Ν Σ _ _ _
Η αναζήτηση της θέσης μας δίνει αποκαλύπτει πως πρέπει να μπει στη θέση 2. Ξεκινώντας από τον αρχικό πίνακα (εικόνα 1 παρακάτω), γίνονται 4 τραβήγματα (εικόνες 2 - 5) και στο τέλος το στοιχείο μπαίνει στη σωστή θέση (εικόνα 6). Στις εικόνες, με παχιά γραφή (
bold) ο μετακινούμενος, και με πλάγια (
italics) οι τακτοποιημένοι:
1. Δ Η Κ Ν Σ _ _ _
2. Δ Η Κ Ν Σ
Σ _ _
3. Δ Η Κ Ν
Ν Σ _ _
4. Δ Η Κ
Κ Ν Σ _ _
5. Δ Η
Η Κ Ν Σ _ _
6. Δ
Ζ Η Κ Ν Σ _ _
Το ίδιο μπορεί να γίνει ΚΑΙ με «σπρώξιμο», όμως θα πρέπει να χειριστείς τη «ζάρα» που δημιουργείται κατά το σπρώξιμο.. Θέλω να πω, πως μετά από κάθε σπρώξιμο, ΕΝΑ στοιχείο θα είναι "στον αέρα". Αρχικά στον αέρα είναι το νέο στοιχείο.. Καραδοκεί πάνω από τη θέση του, για να φύγει αυτό που «κάθεται εκεί».. Μόλις σηκωθεί, του παίρνει τη θέση. Οπότε έχουμε ουσιαστικά «αντιμετάθεση» αυτού που είναι στον αέρα, με αυτό που κάθεται στη θέση του. Συνεχίζοντας προς τα δεξιά, (ή κάτω.. όπως το βλέπει ο καθένας) μέχρι και την τελευταία θέση, το πράμα πάει έτσι.. Σήκω συ να κάτσω γω
Τελευταίο μένει στον αέρα αυτό που ήταν στη θέση (ι-1). Ε.. αυτό, βρίσκει δίπλα άδεια θέση και «κάθεται». Πάλι αυτό μπορεί να φανεί στις 6 εικόνες.. Αυτός που είναι "στον αέρα" εποφθαλμιά τη θέση του "από κάτω του" (με παχιά γραφή (
bold) οι αντίδικοι, και με πλάγια (
italics) οι τακτοποιημένοι):
Ζ
1. Δ Η Κ Ν Σ _ _ _
Η
2. Δ
Ζ Κ Ν Σ _ _ _
Κ
3. Δ
Ζ Η Ν Σ _ _ _
Ν
4. Δ
Ζ Η Κ Σ _ _ _
Σ
5. Δ
Ζ Η Κ Ν _ _ _
6. Δ
Ζ Η Κ Ν Σ _ _
Μπορείς να το δοκιμάσεις στην τάξη με «μπαμπούσκες» (αυτές τις ρώσσικες ξύλινες κούκλες που μπαίνουν η μία μέσα στην άλλη). Εγώ έτσι τους το παρουσιάζω. Και μετά τους λέω να κάνουν τον αλγόριθμο, που προκύπτει ως:
στον_αέρα <- Χ
ΓΙΑ κ ΑΠΟ θ ΜΕΧΡΙ ι-1
Αντιμετάθεσε Π[κ], στον_αέρα
ΤΕΛΟΣ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ
Π[ι] < στον_αέρα
