Σπύρο,
νομίζω ότι με όσα έγραψα αναπτύσσω παράλληλα το πώς αντιλαμβάνομαι εγώ και τη σύνταξη και την αλγοριθμική σκέψη. Παρόλα αυτά, σίγουρα ΔΕΝ υπάρχει θέμα αλγοριθμικής σκέψης. Εκεί πιστεύω ότι όλοι συμφωνούμε 100%, ότι δηλαδή δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα όπως και να γραφτεί η ανισότητα.
Η εξήγηση που έδωσα βρίσκεται εδώ (έκανα αντιγραφή από όσα διάβασες πριν):
"Στη σελ. 39 αναφέρεται ότι σε δύσκολες συνθήκες (δηλ.
σε μη απλές, αν κρίνω καλά από τα παραδείγματα των σελ. 38-39) η συνθήκη εμπεριέχει αποφάσεις, που πιθανόν βασίζονται σε περισσότερα από ένα κριτήρια. τότε,
ο συνδυασμός των κριτηρίων καθορίζει τις λογικές πράξεις, που μπορούν να γίνουν μεταξύ διαφορετικών συνθηκών (απλών εννοείται).
Με τη λογική αυτή, επαναλαμβάνω όσα έγραψα παραπάνω:
δεν με ενοχλεί αν γράψει ένας μαθητής μια πολλαπλή ανισότητα, υπό την έννοια ότι δεν θα αποτελέσει το βασικό μου κριτήριο κατά την διόρθωση μιας άσκησης, πόσο μάλλον στις πανελλαδικές. Όμως κρίνω ότι δεν πρέπει να βαθμολογηθεί με άριστα, αλλά με άριστα μείον κάτι ψίχουλα."
Επομένως δεν εννοώ ότι δεν μου αρέσει γενικώς και αορίστως. Έχω δουλέψει παλαιότερα μερικές γλώσσες επαγγελματικά και πλέον δε μπορώ να πω ότι μου αρέσει ή δεν μου αρέσει κάτι, καθώς κάθε γλώσσα είναι ξεχωριστή. Ειδικά για τη ψευδογλώσσα, και με δεδομένο ότι το βιβλίο είναι λίγο "φλου", εγώ δεν έχω να δώσω άλλη εξήγηση, πέρα από εκείνη που ανέπτυξα και που είναι προϊόν συνδυασμού φράσεων και πράξεων του βιβλίου.
Μερικές φορές νομίζω ότι πρέπει να είμαι η Πυθία (σε αρσενικό, ο Πυθίος ας πούμε

) και να μπορέσω να καταλάβω πολλά από εκείνα που θέλει να πει η συγγραφική ομάδα. Όσα έγραψα, σε συνδυασμό με την αντίστοιχη σύνταξη στη ΓΛΩΣΣΑ και (πάλι) σε συνδυασμό ότι δεν υπάρχει λυμένο παράδειγμα σε ψευδογλώσσα με πολλαπλή ανισότητα, με ωθούν στο συμπέρασμα ότι χρειαζόμαστε λογική πράξη ενδιάμεσα.
Φυσικά δέχομαι ότι μπορεί να κάνω λάθος και θα χαρώ πολύ (πραγματικά) να μάθω ποιο είναι το 100% σωστό (αν υπάρχει...)