Έχω δει πάρα πολλά θέματα στο στέκι με ανησυχίες για το αν κάτι που επιτρέπεται στη ΓΛΩΣΣΑ είναι αποδεκτό και στην ψευδογλώσσα ή όχι. Το συγκεκριμένο είναι μεγάλη συζήτηση, αλλά με την ευκαιρία ας πω τη γνώμη μου. Όπως το αντιλαμβάνομαι, με την ψευδογλώσσα οι συγγραφείς ήθελαν να δώσουν μια πιο χαλαρή μέθοδο αποτύπωσης της αλγοριθμικής σκέψης, πριν πάμε στην αυστηρότητα του προγράμματος. Δηλαδή, η ψευδογλώσσα είναι ένα
καθαρό υπερσύνολο όλων των γλωσσών προγραμματισμού, και περιέχει μάλιστα και ελευθερίες έκφρασης οι οποίες δεν είναι αποδεκτές σε καμία γλώσσα προγραμματισμού. Πουθενά δεν είδα να προσπαθούν να την περιορίσουν σε ένα συγκεκριμένο ρεπερτόριο όπως προσπαθούμε να κάνουμε εμείς. Είναι σχεδιασμένη για συγγραφή αλγορίθμων στο χαρτί, όχι για εκτέλεση στον υπολογιστή.
Για παράδειγμα, για την τετραγωνική ρίζα:
2.8 Απαντήσεις δραστηριοτήτων τετραδίου μαθητή
T ← 2 * 3.14 * Ρίζα(L/g)
Μπορούμε επίσης να δεχθούμε και τις συνήθεις μαθηματικές τυπογραφικές
συμβάσεις για την αποτύπωση τύπων. Για παράδειγμα είναι αποδεκτό να γραφεί
είτε a^2 είτε a2, όπως επίσης a(i,j) ή a[i,j] ή aij καθώς και το σύμβολο της τετραγω-
νικής ρίζας.
Υπάρχει βέβαια κι ένα ζήτημα για το ποια πράγματα μπορούμε να θεωρήσουμε γνωστά ανάλογα με τον αλγόριθμο που εξετάζουμε. Προφανώς, όταν εξετάζουμε τον αλγόριθμο πολλαπλασιασμού αλλά ρωσικά δεν θα επιτρέψουμε την πράξη *, θα θεωρήσουμε όμως γνωστό τον αλγόριθμο της πρόσθεσης και την πράξη +.
Όταν όμως έχουμε προχωρήσει στο επόμενο βήμα και ζητάμε ασκήσεις με τύπους, ε, προφανώς θα πρέπει θεωρήσουμε όλες τις συναρτήσεις γνωστές... στην αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να καθορίσουμε στην εκφώνηση τι θεωρούμε γνωστό και τι όχι, π.χ. ότι θεωρούμε γνωστό τον αλγόριθμο της πρόσθεσης αλλά όχι της αφαίρεσης και επομένως πρέπει να τον υλοποιήσουν.
