Α, βλέπω κι άλλους ξενύχτες!

Κατ' αρχήν ο αλγόριθμος του Ευριπίδη δεν είναι υλοποιήσιμος, για έναν πολύ απλό λόγο: χρησιμοποιεί το ι και για τους δύο βρόχους

(λέμε και καμιά μ... για να περνάει η ώρα)
Λοιπόν, εγώ έχω πάψει πια να πολυδιαβάζω και να γράφω για το θέμα.
Ο μόνος λόγος που ξαναδιάβασα προσεκτικά ήταν γιατί μπήκε κι ο Ευριπίδης και δεν είχα ακούσει τη γνώμη του.
Ε, λοιπόν, μετά από 5 (ή 6 ?) μέρες, κατάφερε να τουμπάρει κι εμένα (όπως και το Στάθη, απ' ότι κατάλαβα)!
Ο Ευριπίδης πρόσθεσε αυτό το μαγικό "δεν μπορούμε στην ψευδογλώσσα (
του βιβλίου, όχι γενικά στην ψευδογλώσσα)" .
Μπορώ να δεχθώ αυτή τη
σύμβαση. Το βιβλίο προσπαθεί να διδάξει
αυτή την ψευδογλώσσα, στην οποία δεχόμαστε πως ο ορισμός πίνακα δεν μπορεί να γίνεται κατά την "εκτέλεσή" της. (για να γλιτώσουμε από χειρότερα κακά)
Και η οποία, σημειωτέον, δεν είναι υπαρκτή ούτε πραγματική (τώρα, το ποια είναι η χρησιμότητά της αρχίζει πλέον να με απασχολεί πάρα πολύ έντονα - θα αναπτύξω σκέψεις αλλού - πιθανότατα να έχει ξανασυζητηθεί βέβαια)
Φοβάμαι όμως ότι ανακύπτει ένα πρόβλημα: ότι με την παραπάνω παραδοχή πρέπει να γίνει και μια άλλη (στην πραγματικότητα δεν είναι μία αλλά μια ολόκληρη κλάση):
"Να διαβαστεί το πλήθος των μαθητών, στη συνέχεια να διαβαστούν τα ονόματα και τα ύψη τους και να εμφανιστούν τα ονόματα εκείνων που ξεπερνούν το μέσο όρο."
Παραδοχή που απορρέει από την παραπάνω : το πρόβλημα αυτό είναι
άλυτο στα πλαίσια της ΑΕΠΠ (για να θυμηθούμε και το 1ο κεφάλαιο

)
Αρκετά απογοητευτικό μου ακούγεται.

Επίσης εντυπωσιάστηκα με την παράθεση του Βαγγέλη
σελ 90 σχολικό βιβλίο (όπως πολύ εύστοχα εντόπισε ο συνάδελφος): Υλοποιεί αλγόριθμο χρημιμοποιώντας πίνακα με άγνωστο αρχικά πλήθος στοιχείων.
όπου έχουμε και τυπικά πλέον τις ευλογίες του βιβλίου ακόμα και για εντελώς άγνωστο μέγεθος πίνακα. Αλλά ας το προσπεράσουμε αυτό αν θέλουμε να τελειώνουμε κάποτε. Ας πούμε ότι έγινε λάθος εκ παραδρομής (κι ας μην του κόψουμε μονάδες

)
Τέλος, για την ιστορία, ήθελα κι εγώ να πω αυτά που λέει ο Στάθης και με πρόλαβε :
"Δεν είμαι δυναμικομάχος (υποστηρικτής της δυναμικότητας - για την ΑΕΠΠ προφανώς) αλλά υποστηρίζω τους στατικούς πίνακες με μέγεθος καθοριζόμενο κατά την εκτέλεση (το μέγεθος να καθορίζεται μια φορά και από κει και πέρα να μην αλλάζει, πράγμα εφικτό)"
Αλλά δεν έχει σημασία πια. Μπορώ να πάψω να τους υποστηρίζω. το έγραψα απλά για την ιστορία.
Α, και να μην ξεχάσω : Θωμά συγχαρητήριά για την καταπληκτική εργασία/διατριβή

είναι σούπερ!!
(εννοώ αυτό
https://alkisg.mysch.gr/steki/index.php?topic=2953.msg29561#msg29561