η πληροφορική στο λύκειο είναι όπως όλα τα πράγματα στην ελλάδα. Παράλογος.

[alkisg]

Συνάδελφοι μην παιδεύεστε με τον thonny, μας επισκέπτεται με διαφορετικό λογαριασμό κάθε λίγα χρόνια, πετάει μαργαριτάρια, προσβάλλει κόσμο και δεν μας αφήνει σε ησυχία. Συνήθως μετά από 3-4 ban ηρεμούμε για λίγο καιρό...

[dpa]

Ο σκοπός είναι να μην έχουμε γραπτά (είναι υπερβολή να πω ούτε φροντιστήρια;), τουλάχιστον για τον προγραμματισμό στην πληροφορική.
Αν είναι να έχουμε γραπτά για τη python, μένουμε και στην ΓΛΩΣΣΑ. Είναι αδύνατο να καθόμαστε να παρατηρούμε αν άφησε σειρά μετά την επανάληψη ή μετά την συνάρτηση.
Ναι η αλγοριθμική σκέψη αναπτύσσεται, αλλά για προγραμματισμό μιας σελίδας δυο σελίδων 140-150 γραμμών; Η αλγοριθμική σκέψη περνά αρχικά στο χαρτί, με τον ψευδοκώδικα, με διαγράμματα, μέχρι εκεί όμως. Με απλότητα αλλά και σαφήνεια. Για προγραμματισμό αν ζητείται (που ζητείται) δεν μπορούμε να γράφουμε σε γραπτό.
Δηλαδή επιτρέψτε μου: είναι απαράδεκτο να κόβουμε υπομονάδα, γιατί ο μαθητής ξέχασε πχ το κόμα στο χαρτί. Στον ψευδοκώδικα θα του κόβαμε μονάδα αν έλειπε κάπου η άνω κάτω τελεία, που ούτως ή άλλως δεν χρειάζεται;
Το σημαντικό είναι που όλοι εδώ έχετε αντανακλαστικά.

Δεν καταλαβαίνω... Προτείνετε να μην εξετάζεται το μάθημα στις Πανελλήνιες; Και αν, για παράδειγμα, εισαχθεί η Python στη Γ' Λυκείου, ούτε αυτή να εξετάζεται;

Ούτε στη Χημεία εξετάζονται οι μαθητές σε εργαστήριο, ούτε στη Φυσική σε συνθήκες "κενού αέρος".

Εφόσον η εξέταση γίνεται στο χαρτί, είναι λογικό και απαραίτητο να εξασκούνται οι μαθητές να γράφουν στο χαρτί, ανεξαρτήτως της γλώσσας προγραμματισμού που χρησιμοποιείται. Χρειάζονται ένα τετράδιο, ώστε να μπορούν να μελετούν και στο σπίτι. Άλλωστε, μέσα από την υλοποίηση στο χαρτί, μαθαίνουν να μοντελοποιούν τη λύση στο μυαλό τους και να "προσομοιώνουν" έναν compiler — κάτι που είναι εξαιρετικά χρήσιμο για την κατανόηση του προγραμματισμού.

Όπου υπάρχει χρόνος και διαθέσιμο εργαστήριο, φυσικά και μπορούν να γίνονται υλοποιήσεις στον υπολογιστή — ιδανικά με κάθε μαθητή σε δικό του μηχάνημα.

Δε βρίσκω κακή την εισαγωγή της Python στη Γ' Λυκείου. Θα είχε, όμως, ενδιαφέρον να ακούσω από συναδέλφους πόσοι μαθητές Προσανατολισμού έχουν πράγματι στόχο σπουδές στην Πληροφορική. Στα τμήματα μου, το ποσοστό είναι πολύ χαμηλό. Και τελοσπάντων, θεωρώ ότι ένα παιδί που έχει κατανοήσει τη ΓΛΩΣΣΑ, περνάει πολύ εύκολα στην Python όταν (και αν) τη συναντήσει στο Πανεπιστήμιο — ή και σε άλλες γλώσσες όπως η C++ ή η C#, τουλάχιστον μέχρι το επίπεδο που προσεγγίζουμε στη ΓΛΩΣΣΑ.

[George Eco]

hajijohn επί τη ευκαιρία το θέμα με τη python εξεταζόμενη επί χάρτου και το identation έχει λυθεί εδώ και χρόνια. Δες τις οδηγίες στο τέλος θεμάτων Πανελληνίων στο Προγραμματισμό και θα σου λυθεί η απορία. 

[pgrontas]

Εφόσον η εξέταση γίνεται στο χαρτί, είναι λογικό και απαραίτητο να εξασκούνται οι μαθητές να γράφουν στο χαρτί, ανεξαρτήτως της γλώσσας προγραμματισμού που χρησιμοποιείται. Χρειάζονται ένα τετράδιο, ώστε να μπορούν να μελετούν και στο σπίτι. Άλλωστε, μέσα από την υλοποίηση στο χαρτί, μαθαίνουν να μοντελοποιούν τη λύση στο μυαλό τους και να "προσομοιώνουν" έναν compiler — κάτι που είναι εξαιρετικά χρήσιμο για την κατανόηση του προγραμματισμού.

Πάρα πολύ σωστά! Έχω βαρεθεί τυχάρπαστους τύπους στα κοινωνικά δίκτυα (τόσο ηλεκτρονικά όσο και φυσικά) να αναρωτιούνται: 'Μα καλά είναι δυνατόν να εξετάζεται ο προγραμματισμός στο χαρτί' χωρίς να ξέρουν τι λένε.

Και ένα επιπλέον πλεονέκτημα: Όταν εξετάζεται κάποιος στο χαρτί, δεν μπορεί να κλέψει μέσω πειραματισμού trial and error που είναι εφικτός στον υπολογιστή, κάτι που οδηγεί σε μια πιο δίκαιη εξέταση. Αυτό έχει επίσης ως προϋπόθεσή να έχει κατανοήσει πολύ καλά το πρόβλημα, να ξέρει τι κάνει και να το βγάλει με τη μία (θαυμάζω ειλικρινά γραπτά πανελλαδικών όπου το πρόγραμμα στα Γ/Δ είναι σωστό χωρίς ούτε μία μουτζούρα).
Η κατάσταση μου θυμίζει τον προγραμματισμό στα 60/70s όπου είχες πρόσβαση στο mainframe για περιορισμένο χρόνο οπότε ο κώδικάς σου έπρεπε να είναι πολύ καλός, γιατί αλλιώς έχανες μια μέρα. Μπορεί αυτό να φαίνεται πρωτόγονο για τα σημερινά δεδομένα του vibe coding αλλά είχε πολύ θετική επίδραση στην ανάλυση.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η μάθηση πρέπει να γίνεται αποκλειστικά στο χαρτί. Εκεί το trial and error έχει πλεονέκτημα γιατί βοηθά ακριβώς στο σχηματισμό του μοντέλου που λες.

[hajijohn]

ασυζητητί, και δεν έχω καμιά απορία.

[hajijohn]

Εγώ μπορώ να απαντήσω, έτσι όπως το σκέφτομαι το που πρέπει να πάει. Όπως καταλαβαίνετε είναι ένα μικρό σχέδιο, που θέλει πολλά να συμπληρωθούν.

Και πολλά να διορθώσουμε (και να υποδείξετε) σε αυτά που λέω, πιστεύοντας πάντα, ότι εκφράζω κι εσάς, σε κάποιο βαθμό.

Μην πάρετε ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι αυτά που λέω. Το πνεύμα, απλά, προσπαθώ να μεταδώσω του πως θα ήταν το μάθημα πληροφορικής. Ούτε το παίζω κάτι, και πιθανόν να είμαι ένας τυχάρπαστος.

Όλοι εδώ είστε στο πνεύμα, και μάλιστα παραπάνω από εμένα και άλλους που μιλάνε στα social...

Μια σύγχρονη γλώσσα προγραμματισμού, δεν μένει στην στατική δομή, στο if και στο for.

Έχει να υλοποιήσουμε πιθανόν πολλά παραπάνω.

Οπότε:

-Μπορείς σε χαρτί να εξασκηθείς και να εξεταστείς σε μικρά προγράμματα, ρουτίνες συναρτήσεις (ας πούμε 5 σειρές) μέχρι εκεί. Δηλαδή φτιάξτε αυτή τη συνάρτηση με είσοδο τάδε και έξοδο δείνα.


-Μπορεί να σε ρωτά σε χαρτί, τι κάνει αυτό το (σχετικά μεγαλύτερο, ας πούμε 10 σειρές) πρόγραμμα (συνήθως με πολλαπλή επιλογή, αλλά μπορεί και όχι).


-Όταν σου ζητείται να γράψεις πρόγραμμα (ας πούμε 100 γραμμών και πάνω), δεν μπορεί να μην υπάρχει η δυνατότητα να το δεις να τρέχει μπροστά σου με test και run, debug και τούμπαλιν. Που θέλεις ρε παιδί μου να ικανοποιηθείς βλέποντάς το να τρέχει, και να προχωράς στα ζητούμενα, ένα ένα, ή όπως θέλεις.


Και πολύ πιθανόν, όταν είναι να το βαθμολογήσει ο εξεταστής, μιλάμε για το πρόγραμμα των 100 γραμμών και πάνω, το περισσότερο που να τον ενδιαφέρει είναι, πραγματικά αν τρέχει, και αν βγάζει τα σωστά (ή αναμενόμενα) αποτελέσματα. Δευτερευόντως αν υπάρχει πλεονασματικός κώδικας, αν τηρήθηκαν κάποιες προδιαγραφές κατά τη σύνταξη (με την απαιτούμενη ελαστικότητα), και αν είναι αρκετά γρήγορος (με μεγάλη ελαστικότητα, μιλάω για τα complexity-πολυπλοκότητες, δηλαδή να μην πηγαίνουμε αθήνα-θεσσαλονίκη μέσω κρήτης). Ή σε κάποια από αυτά να δίνονται οι απαραίτητες οδηγίες στον εξεταστή.


Αυτό μπορεί να υλοιποιηθεί ως εξής στις εξετάσεις: το τρέχεις, το διορθώνεις, και μετά την τελική σου έκδοση την δίνεις σε χαρτί.
Εκεί μπορούν να μπουν κανόνες, για τους μαθητές που παραπονιούνται "δεν πρόλαβα να το αντιγράψω, αλλά το έφτιαξα και τρέχει κλπ."
Ταυτόχρονα το πρόγραμμα, γίνεται save και μπαίνει στο φάκελο του μαθητή.


Επιπλέον, πρέπει να αναλογιστούμε, ότι ο μαθητής προγραμματιστής, είναι η πρώτη του χρονιά που ασχολείται με προγραμματισμό, δεν είναι ούτε προγραμματιστής, απλά ξέρει (ή στοχεύουμε να ξέρει) αυτό που λέτε και σεις: τι κάνει ο αλγόριθμος, πως το κάνει, και να μπορεί να γράψει μικρά προγραμματάκια.

Δεν είναι καθηγητής, να δει πολλά, να συγκρίνει, και να επιλέγει. Δεν έχει τον απαραίτητο χρόνο. Είναι ένα μάθημα, και αν είναι και εξεταζόμενο, πρέπει να υπάρχει και κάποιο όριο. Σε 9 μήνες να κάνει αυτά τα 2-3 πραγματάκια, που το γνωρίζετε δεν είναι πραγματάκια, γιατί από τη μεριά του βλέπει βουνά που πρέπει να ανέβει.

Και πάλι ευχαριστώ που συζητάμε.

[petrosp13]

Αυτό μπορεί να υλοιποιηθεί ως εξής στις εξετάσεις: το τρέχεις, το διορθώνεις, και μετά την τελική σου έκδοση την δίνεις σε χαρτί.

Αυτό λέμε
Ότι θα πρέπει να το μάθει να το κάνει χωρίς την χρήση υπολογιστή, να γίνει ο ίδιος compiler του προγράμματος του για να εξασκηθεί να το τελειοποιεί
Διαφορετικά, θα υπάρχουν πολλοί "απατεώνες" μαθητές που θα δοκιμάζουν λύσεις πρόχειρες και με επαναλαμβανόμενες δοκιμές, θα τις τελειοποιούν
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό σε μια πραγματική δουλειά προγραμματιστή, αλλά στα πρώτα στάδια καλό θα είναι να αποφευχθεί
Απαιτούμε να κατανοεί σωστά το πρόβλημα από την εκφώνηση, να μοντελοποιεί μια αλγοριθμική λύση στο μυαλό του (πιθανότατα σε φυσική γλώσσα) και τελικά να γράφει κώδικα που να την υλοποιεί
Δεν θέλουμε να πηγαίνει αντίστροφα (όπως κάνουν πολλοί μαθητές μας), να ξεκινάνε με κώδικα που δεν ξέρουν καν πού θέλουν να πάει...

[dpa]

Αυτό μπορεί να υλοιποιηθεί ως εξής στις εξετάσεις: το τρέχεις, το διορθώνεις, και μετά την τελική σου έκδοση την δίνεις σε χαρτί.
Εκεί μπορούν να μπουν κανόνες, για τους μαθητές που παραπονιούνται "δεν πρόλαβα να το αντιγράψω, αλλά το έφτιαξα και τρέχει κλπ."
Ταυτόχρονα το πρόγραμμα, γίνεται save και μπαίνει στο φάκελο του μαθητή.

Αυτό ακριβώς είναι που δεν γίνεται, εφόσον το μάθημα εξετάζεται Πανελλαδικά, με τις Πανελλήνιες όπως τις ξέρουμε (και τις εμπιστευόμαστε χρόνια τώρα για τον αξιοκρατικό και διαφανή χαρακτήρα τους). Εκτός και αν υπονοείται κάπου — ξαναρωτάω βασικά — η κατάργησή του μαθήματος από τις Πανελλήνιες εξετάσεις και εξέτασή του μόνο ενδοσχολικά, στο εργαστήριο...

Επιπλέον, πρέπει να αναλογιστούμε, ότι ο μαθητής προγραμματιστής, είναι η πρώτη του χρονιά που ασχολείται με προγραμματισμό, δεν είναι ούτε προγραμματιστής, απλά ξέρει (ή στοχεύουμε να ξέρει) αυτό που λέτε και σεις: τι κάνει ο αλγόριθμος, πως το κάνει, και να μπορεί να γράψει μικρά προγραμματάκια.

Δεν είναι καθηγητής, να δει πολλά, να συγκρίνει, και να επιλέγει. Δεν έχει τον απαραίτητο χρόνο. Είναι ένα μάθημα, και αν είναι και εξεταζόμενο, πρέπει να υπάρχει και κάποιο όριο. Σε 9 μήνες να κάνει αυτά τα 2-3 πραγματάκια, που το γνωρίζετε δεν είναι πραγματάκια, γιατί από τη μεριά του βλέπει βουνά που πρέπει να ανέβει.

Και αυτός είναι ο λόγος που βοηθάει απίστευτα το ότι έχουμε ψευδογλώσσα στη Β και ΓΛΩΣΣΑ στην Γ. Η Python ναι να έρθει, αλλά όχι με πρώτη και τελευταία επαφή μαζί της, πριν τη Γ Λυκείου, στο μονόωρο της Γ Γυμνασίου, ανάμεσα και σε άλλη πολλή ύλη.

[hajijohn]

Αυτό λέμε
Ότι θα πρέπει να το μάθει να το κάνει χωρίς την χρήση υπολογιστή, να γίνει ο ίδιος compiler του προγράμματος του για να εξασκηθεί να το τελειοποιεί
Διαφορετικά, θα υπάρχουν πολλοί "απατεώνες" μαθητές που θα δοκιμάζουν λύσεις πρόχειρες και με επαναλαμβανόμενες δοκιμές, θα τις τελειοποιούν
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό σε μια πραγματική δουλειά προγραμματιστή, αλλά στα πρώτα στάδια καλό θα είναι να αποφευχθεί
Απαιτούμε να κατανοεί σωστά το πρόβλημα από την εκφώνηση, να μοντελοποιεί μια αλγοριθμική λύση στο μυαλό του (πιθανότατα σε φυσική γλώσσα) και τελικά να γράφει κώδικα που να την υλοποιεί
Δεν θέλουμε να πηγαίνει αντίστροφα (όπως κάνουν πολλοί μαθητές μας), να ξεκινάνε με κώδικα που δεν ξέρουν καν πού θέλουν να πάει...

ναι σε ακριβώς αυτό διαφωνούμε, και υπάρχουν πάρα πολλοί μαθητές και καθηγητές, που δουλεύουν αντίστροφα. Δηλαδή τους έρχεται κατευθείαν στο μυαλό η υλοποίηση. Ε αφού ζητάμε προγραμματισμό, δηλαδή αυτό εξετάζουμε, και αφού κάποιοι (θα έλεγα οι περισσότεροι) έχουν κατευθείαν στο μυαλό τους την υλοποιήση, δεν θα πρέπει να του υποδεικνύουμε εμείς ποιο είναι το σωστό. Γιατί δεν υπάρχει το σωστό. Αν δηλαδή έχουν μέσα τους περασμένη την υλοποίηση, άρα σίγουρα έχουν και τον αλγόριθμο. Όταν, πάντα, είμαστε στην περίπτωση, που ζητάμε την υλοποίηση, και όχι τον αλγόριθμο σε ψευδοκώδικα ή κάτι άλλο.

Και στην υλοποίηση πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα να "τρέχουν" το πρόγραμμα, αν θέλουμε να τους εξετάζουμε σε αυτό. ΜΙλάμε για πρόγραμμα 100 γραμμών ή κάτι τέτοιο. Φυσικά δεν μιλάμε για μια ρουτίνα 5 σειρών.

Και φυσικά δεν κλέβει κανένας, σίγουρα κάπως έχει δουλέψει το μυαλό του, και έχει καταφέρει, το πρόγραμμά του, να βγάλει κάποια αποτελέσματα.

[Νίκος Αδαμόπουλος]

... με το ΕΠΑΝΕΛΑΒΕ; ... 

ΕΠΑΝΑΛΑΒΕ

[hajijohn]

ΕΠΑΝΑΛΑΒΕ

για αυτόν ακριβώς τον παράλογο μιλάω.

[hajijohn]

Αυτό ακριβώς είναι που δεν γίνεται, εφόσον το μάθημα εξετάζεται Πανελλαδικά, με τις Πανελλήνιες όπως τις ξέρουμε (και τις εμπιστευόμαστε χρόνια τώρα για τον αξιοκρατικό και διαφανή χαρακτήρα τους). Εκτός και αν υπονοείται κάπου — ξαναρωτάω βασικά — η κατάργησή του μαθήματος από τις Πανελλήνιες εξετάσεις και εξέτασή του μόνο ενδοσχολικά, στο εργαστήριο...

Και αυτός είναι ο λόγος που βοηθάει απίστευτα το ότι έχουμε ψευδογλώσσα στη Β και ΓΛΩΣΣΑ στην Γ. Η Python ναι να έρθει, αλλά όχι με πρώτη και τελευταία επαφή μαζί της, πριν τη Γ Λυκείου, στο μονόωρο της Γ Γυμνασίου, ανάμεσα και σε άλλη πολλή ύλη.

η ψευδογλώσσα πρέπει να υπάρχει, και στην 1η και στη 2α και σε οποιαδήποτε τάξη. Είναι το πρόγραμμα-αλγόριθμος σε απλά λόγια. Είναι η μήτρα, ή το καλούπι, όπως θέλουμε να το λέμε.

Για την υλοποίηση σε γλώσσα προγραμματισμού, ε εκεί, έχω την εντύπωση, ότι ξεκίνησε από την αρχή λίγο περίεργα. Εφηύραμε μια γλώσσα που μοιάζει με ψευδογλώσσα (μιλάω για τη ΓΛΩΣΣΑ), που δεν έχει καμιά τεκμηρίωση, δεν απαντάται-συναντάται πουθενά. Και πάλι συγχωρήστε με. Και σέβομαι και τους συντάκτες και όλους, μπορεί τότε να ήταν ανάγκη, να δωθεί κάτι. Για αυτό είπα μπερδευτήκαμε, και μείναμε με το μπέρδεμα. Συγχωρέστε με και πάλι τι να πω. Αφού μου φαίνεται στραβό, θα το λέω. Κι εσείς θα με ψέγετε.

[George Eco]

Για την υλοποίηση σε γλώσσα προγραμματισμού, ε εκεί, έχω την εντύπωση, ότι ξεκίνησε από την αρχή λίγο περίεργα. Εφηύραμε μια γλώσσα που μοιάζει με ψευδογλώσσα (μιλάω για τη ΓΛΩΣΣΑ), που δεν έχει καμιά τεκμηρίωση, δεν απαντάται-συναντάται πουθενά. Και πάλι συγχωρήστε με. Και σέβομαι και τους συντάκτες και όλους, μπορεί τότε να ήταν ανάγκη, να δωθεί κάτι. Για αυτό είπα μπερδευτήκαμε, και μείναμε με το μπέρδεμα. Συγχωρέστε με και πάλι τι να πω. Αφού μου φαίνεται στραβό, θα το λέω. Κι εσείς θα με ψέγετε.

Το χάλι της ΓΛΩΣΣΑΣ το έχουμε συζητήσει πολλές φορές, δες το thread που έδωσε σα σύνδεσμο ο evry να δεις.
Αυτά που λες με βρίσκουν σύμφωνο, ούτε καν το αλφάβητο έχουν βάλει σωστά στο βιβλίο κι 25 χρόνια δε το έχουν διορθώσει.
Παρόλα αυτά, το μάθημα έτσι κι αλλιώς προς τη python πάει, οπότε δε καταλαβαίνω και γιατί γίνεται ντόρος. Το μάθημα θα αναβαθμιστεί, χρειάζεται λίγη ακόμα υπομονή όμως.

ΥΓ: Ο Νίκος είπε ΕΠΑΝΑΛΑΒΕ κι όχι ΕΠΑΝΕΛΑΒΕ. Αυτό δε το βρίσκω στη ΓΛΩΣΣΑ παραλογισμό.  Πρέπει να είναι αυστηρή η σύνταξη, όπως σε κάθε γλώσσα προγραμματισμού άλλωστε. Δε θα πας να πεις in put  αντί input στη python ούτε στη C θα πείς scang αντί scanf.

[petrosp13]

ναι σε ακριβώς αυτό διαφωνούμε, και υπάρχουν πάρα πολλοί μαθητές και καθηγητές, που δουλεύουν αντίστροφα. Δηλαδή τους έρχεται κατευθείαν στο μυαλό η υλοποίηση.

Εδώ διαφωνώ κάθετα
Σαν άνθρωποι, μαθαίνουμε να εκτελούμε αλγορίθμους από την βρεφική ηλικία μέχρι να πεθάνουμε, αλγορίθμους για κάθε καθημερινή μας δραστηριότητα
Δεν μπορώ να δεχτώ από ένα παιδί και δεν το επιτρέπω κιόλας εντός μαθήματος να εξηγεί την επίλυση ενός ερωτήματος προγραμματιστικά κατευθείαν. Θέλω πρώτα τον αλγόριθμο σε φυσική γλώσσα, θέλω την ιδέα πίσω από τις δομές επιλογής, επανάληψης κτλ
Είναι δεδομένο ότι έχει σκεφτεί, έχει δομήσει έναν αλγόριθμο στο μυαλό του και απλά έχει την ικανότητα και την εξοικείωση να τον θέσει κατευθείαν σε κώδικα
Αλλά ο κώδικας υλοποιεί πάντα ένα αλγόριθμο, το ανάποδο δεν ισχύει και ίσα ίσα, μπερδεύει τους ακροατές του κώδικα, ειδικά αν ξεκινάει με ένα γενικό πλαίσιο και "πάμε και όπου βγει", το οποίο τελικά μπορεί να προέρχεται από λάθος ιδέα

Είμαι φανατικός "οπαδός" των αλγορίθμων και θεωρώ ότι η κωδικοποίηση είναι απλά μια (σημαντική) αποτύπωση τους

Έχω πάντα και πρωταρχικά στο μυαλό μου την ώρα του μαθήματος τις "δύσκολες" περιπτώσεις μαθητών, δηλαδή, μαθητές με αδύναμη αλγοριθμική σκέψη, οι οποίοι είτε δεν έχουν δουλέψει, είτε δεν έχουν ταλέντο σε αυτό τον τομέα
Ένας μαθητής που δεν έχει αλγορίθμους έτοιμους στο μυαλό του, ή δεν έχει το ταλέντο να δημιουργεί αλγοριθμικές λύσεις για την επίλυση προβλημάτων, δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει ποτέ αποτελεσματικά στην δημιουργία κώδικα
Αντίθετα, ένας μαθητής που έχει έντονο αλγοριθμικό ταλέντο, πολλές φορές βρίσκει την ταυτότητα του μέσα από το μάθημα μας και οδηγείται σε κάποια σχολή Πληροφορικής για να το αξιοποιήσει

Για μένα, οι αλγόριθμοι για την επίλυση πάσης φύσεως προβλημάτων είναι το Α και το Ω
Ο κώδικας είναι ένα εργαλείο και ακολουθεί τους αλγορίθμους

Και θέλω να πιστεύω ότι το μάθημα που κάνουμε είναι παραπάνω αλγοριθμική από προγραμματισμός, εισάγει τους μαθητές σε έναν καινούριο τρόπο σκέψης που υλοποιείται μετά προγραμματιστικά. Πώς θα χρησιμοποιήσεις ένα μηχάνημα για να υλοποιήσει για σένα έναν αλγόριθμο που ήδη έχεις στο μυαλό σου και απλά θα πρέπει να τον μεταφέρεις σε γλώσσα κατανοητή για αυτό.
Μπορεί να κάνω λάθος
Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς ένιωθα όταν ήρθα σε επαφή σαν μαθητής πριν 25 χρόνια με το αντικείμενο της ΑΕΠΠ και πώς άλλαξε εντελώς τον τρόπο που σκέφτομαι την επίλυση προβλημάτων, ήταν η αφορμή και αυτό θέλω να περνάω στα παιδιά που διδάσκω

[evry]

Ο καθένας βλέπει κάποια πράγματα από τη δική του σκοπιά. Όσοι διδάσκουν μόνο ψευδογλώσσα/ΓΛΩΣΣΑ σε Β και Γ Λυκείου έχουν αυτή τη μονοδιάστατη οπτική.
Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι για να μην δουλευόμαστε.
Στο Λύκειο δεν διδάσκεται αλγοριθμική = σχεδίαση αλγορίθμων εκτός αν κάνετε διαίρει και βασίλευε , άπληστη μέθοδο , δυναμικό προγραμματισμό κλπ
Στο Λύκειο διδάσκεται μια ελληνική γλώσσα προγραμματισμού. Και η ψευδογλώσσα όπως χρησιμοποιείται ουσιαστικά γλώσσα προγραμματισμού είναι στα ελληνικά. Δεν είναι ψευδοκώδικας.
Αυτό να το ξεκαθαρίσουμε. Δεν είναι ψευδοκώδικας. Είναι μια ελληνική Pascal χωρίς δήλωση μεταβλητών.
Όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι τα παιδιά μαθαίνουν πρώτα με ψευδογλώσσα και μετά με γλώσσα προγραμματισμού αυτό είναι αποδεδειγμένα λάθος και δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση πάνω σε αυτό. Όποιος έχει στοιχειώδη γνώση της βιβλιογραφίας ή ξέρει τι γίνεται σε άλλες χώρες ή έχει μπει σε τάξη δημοτικού να κάνει προγραμματισμό το γνωρίζει.
Για αυτό δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που να μαθαίνει στα παιδιά ψευδογλώσσα και μετά γλώσσα προγραμματισμού. Πρώτα ξεκινούν στο νηπιαγωγείο και Α δημοτικού με ScratchJr μετά πηγαίνουν σε Scratch μετά σε Python/JavaScript και από εκεί και πέρα σε  κάποια άλλη γλώσσα. Όταν φτάσουν σε επίπεδο πιο πολύπλοκων αλγορίθμων που δεν χωράνε σε μια σελίδα εκεί χρησιμοποιούν ψευδοκώδικα. Σε κάποιες λίγες περιπτώσεις μπορεί να δείτε ψευδοκώδικα σε βιβλία αλλά πάντα θα υπάρχει υλοποίηση σε γλώσσα προγραμματισμού και αυτό συμβαίνει γιατί κανείς δεν μαθαίνει αλγοριθμική στον πίνακα. Αν δεν υλοποιήσεις την ιδέα σου να πειραματιστείς και να διερευνήσεις δεν μπορείς να μάθεις. Δηλαδή αν δεν γράψεις κώδικα δεν γίνεται να μάθεις αλγοριθμική ή προγραμματισμό πείτε το όπως θέλετε.

ΥΓ. Για να έχει κάποιος άποψη τι είναι καλύτερο και αυτή να έχει κάποια βαρύτητα θα πρέπει
α) να έχει διδάξει σε όλες τις ηλικίες
β) να έχει διδάξει σε διάφορες γλώσσες (C, Java, C++, Python, ΓΛΩΣΣΑ) σε μαθητές
ώστε να έχει ένα μέτρο σύγκρισης.