Γειά σου Φανή,
έχω καιρό να σε ακούσω.
Για μιά ακόμη φορά θα συμφωνήσω με τα γραφόμενά σου.
Αν και νομίζω ότι το θέμα 2 εξετάζει το μάθημα από μία άλλη οπτική γωνία, βάζει το μαθητή στη θέση αυτού που ακολουθεί τις οδηγίες του αλγόριθμου και με αυτό τον τρόπο του ζητάει να ... δει τι κάνει ...
Αυτό καλούμαστε να το κάνουμε πολλές φορές όταν αναζητούμε τα λάθη σε ένα αλγόριθμό μας. Κάνουμε το λεγόμενο "Software Inspection Process" που θεωρείται από πολλούς ο αποδοτικότερος τρόπος εντοπισμού λαθών.
Είναι επομένως σημαντικό ο μαθητής να μπορεί να ... εκτελέσει τον αλγόριθμο.
Εν τούτοις υπάρχουν κατά τη γνώμη μου δύο σοβαρά προβλήματα που καθιστούν συχνά τη βαθμολόγησή του άδικη για το μαθητή:
- δε μας βοηθάει με κάποιο τρόπο να βαθμολογήσουμε τη σκέψη του μαθητή παρά μόνο το αποτέλεσμα που σε πολλές περιπτώσεις, σαν αυτές που αναφέρθηκαν πιό πάνω, μπρεί να είναι λάθος σε ένα μόνο σημείο αλλά να μεταφέρεται, με τρόπο μη εντοπίσιμο, και στα επόμενα
- ο προφανής τρόπος να αποτυπώσει ο μαθητής τη σκέψη του είναι ο πίνακας τιμών. Εν τούτις, όπως σωστά παρατηρεί η Φανή, δεν υπάρχει πουθενά στο βιβλίο περιγραφή ενός, κοινά αποδεκτού τρόπου να γίνει.
Εγώ, για παράδειγμα, κάνω τον πίνακα τιμών βάζοντας στις στήλες του συνεχόμενα τις τιμές που λαμβάνουν οι μεταβλητές. Κάθε μία νέα τιμή σε στήλη σημαίνει ΝΕΑ προσπέλαση για αποθήκευση τιμής΄(από εκχώρηση, διάβασε, έμμεση εκχώρηση στο τέλος_επανάληψης κ.ο.κ.).
Άλλοι συνάδελφοι στο τέλος κάθε επανάληψης, ξαναγράφουν σε μία γραμμή του πίνακα τιμών όλες τις τιμές των μεταβλητών (κάτι σαν ... check point).
Άλλοι, αποτυπώνουν και τις ενέργειες στην πρώτη στήλη του πίνακα τιμών. Στις ασκήσει με υποπρογράμματα πάλι, άλλη ... ποικιλία.
Εγώ βάζω διπλή κατακόρυφη γραμμή εκεί που ξεκινάει το τμήμα μνήμης του υποπρογράμματος, βέλη (διπλά στις διαδικασίες και μονά στις συναρτήσεις). Βάζω και μεταβλητή με το όνομα της συνάρτησης, πρώτη πρώτη στη μνήμη της, όπως γίνεται από πολλές γλώσσες προγραμματισού στο stack.
Άλλοι συνάδελφοι λειτουργούν διαφορετικά!!
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ! Από τη στιγμή που το βιβλίο δεν προτείνει ένα τρόπο, είναι θέμα σύμβασης.
Όμως για να μπορέσει η βαθμολόγηση να εξετάσει τη σκέψη του μαθητή, βασιζόμενη, έστω, στον πίνακα τιμών, θα πρέπει η μορφή του να είναι συμφωνημένη.
Μία εναλλακτική λύση θα ήταν, να έχει το συγκεκριμένο θέμα πολλά, μικρά τμήματα, με ξεχωριστές μονάδες, και άσχετα μεταξύ τους. με προσεκτικό σχεδιασμό του θέματος κατ' αυτό τον τρόπο θα μπορούσε:
- ΚΑΙ να εξετάσει όλες τις δεξιότητες που χρειάζονται
- ΚΑΙ να εξασφαλίσει αντικειμενικότερη βαθμολόγηση
Όμως, νομίζω, ότι το θέμα αυτό είναι χρήσιμο.
Χρειάζεται όμως ένα προσεκτικό... lifting!???