Εγώ θεώρησα ότι αυτό είναι η παγίδα (το να παρασυρθείς δηλαδή από την συνθήκη) και ότι το ζητούμενο είναι να δείξει ο μαθητής ότι να μπορεί να πάει από την ΑΝ στην ΟΣΟ.
Εγώ πάλι είμαι σίγουρος το ζητούμενο δεν είναι να δείξει ο μαθητής ότι να μπορεί να πάει από την ΑΝ στην ΟΣΟ.

Και δεν θα έπρεπε επ' ουδενί να είναι!
Αυτό επισημαίνω στο παραπάνω σχόλιό μου: η ΑΝ και η ΟΣΟ είναι δομές/εντολές διαφορετικών κατηγοριών. Είναι φτιαγμένες για να κάνουν η καθεμιά άλλο είδος δουλειάς. Η μία είναι για να κάνει επαναλήψεις, η άλλη για να επιλέγει, να παίρνει μια απόφαση.
Από διδακτικής πλευράς πρέπει να κατευθύνουμε τα παιδιά προς το να διακρίνουν την ειδοποιό διαφορά τους κι όχι να τις συγχέουν. Δεν πρέπει να τους βάζουμε να σκέφτονται πώς να ΜΗΝ χρησιμοποιήσουν μια ΑΝ αλλά στη θέση της να χρησιμοποιήσουν (χωρίς κάποιον επαρκή λόγο) μια (αχρείαστη) δομή επανάληψης.
Αντικαθιστώ μια δομή επιλογής με μια άλλη δομή επιλογής και αντικαθιστώ μια δομή επανάληψης μια άλλη δομή επανάληψης (εκτός βέβαια αν ο αρχικός κώδικας τις χρησιμοποιεί λάθος, οπότε θα έχω ακριβώς αυτή τη δουλειά, να χρησιμοποιήσω τη σωστή δομή)
Στην προγραμματιστική πραγματικότητα ποτέ δε θα αντικαταστήσω μια δομή επιλογής με μια δομή επανάληψης (μόνο αν το δω σαν σπαζοκεφαλιά για να διασκεδάσω το πώς θα κάνω τα αδύνατα δυνατά), ούτε και το αντίστροφο.
Αυτή είναι η δική μου ματιά
