Αν αυτό δεν είναι σημάδι καταιγίδας, τότε τι είναι;
Και αν τελικά είναι σημάδι δεν πρέπει έστω και την ύστατη στιγμή να πάρει θέση (προληπτικά) η ΟΛΜΕ;
Διότι όπως πολύ σωστά υποστηρίζουμε πολλοί από μας το θέμα δεν αγγίζει μόνο του καθηγητές χ, ψ, ζ, ειδικότητας
άλλα ολόκληρο τον εκπαιδευτικό κόσμο.
...
Στη χώρα μου την αγαπημένη, όταν ψηφιστεί ένας νόμος, γίνεται νόμος του κράτους και επειδή ζούμε σε δημοκρατικό πολίτευμα είμαστε υποχρεωμένοι να τον εφαρμόσουμε (sic).
Αυτό το τελευταίο είναι και το ιδανικότερο άλλοθι του αποχαυνωμένου - υπνωτισμένου - αποπροσανατολισμένου πολίτη αυτής της χώρας, ώστε να αγωνίζεται προσπαθώντας ταυτόχρονα να μη του φύγει κανένας πόντος απ' το καλσόν του ή να μην αγωνίζεται καθόλου.
Άρα λοιπόν, τι πρέπει να γίνει για να στερηθεί ο φιλήσυχος πολίτης αυτής της χώρας το άλλοθί του;
Εδώ έχουμε την εμπλοκή του συνδικαλισμού ως εργαλείο αντίδρασης - αντίστασης ώστε να μη γίνει ο νόμος πραγματικότητα.
Είναι το μόνο εργαλείο οργάνωσης και συντονισμού αντίδρασης που έχουμε.
Δεν μπορώ εγώ από μόνος μου όσο οργισμένος και να είμαι και όσα δίκια και να έχω, να βγω στους δρόμους και να μαζέψω όλους τους οργισμένους εκπαιδευτικούς και μη, της πατρίδας μου. Το ελάχιστο που θα μπορούσε να μου συμβεί, αν επιδίωκα κάτι τέτοιο, είναι να χαρακτηριστώ γραφικός.
Ποια είναι όμως τα κίνητρα των συνδικαλιστών για να θέσουν το εργαλείο του συνδικαλισμού σε λειτουργία;
Αν τα κίνητρα είναι αγαθά και έχουν σκοπό να "προγραμματίσουν" το εργαλείο να δουλεύει προς όφελος του αντικειμένου του οποίου η ποιότητα διακυβεύεται, τότε έχει καλώς. Το εργαλείο θα δουλέψει σωστά και τα αποτελέσματα θα είναι καλά.
Αν όμως τα κίνητρα είναι ιδιοτελή και έχουν σκοπό να εξυπηρετήσουν σκοπούς άλλους από τους αντικειμενικούς, τότε έχει κακώς. Το εργαλείο πάλι θα δουλέψει καλά και αποτελεσματικά, αλλά όχι προς όφελος του αντικειμένου.
Ποιοι είναι όμως οι συνδικαλιστές των οποίων τα κίνητρα θα θέσουν σε λειτουργία το εργαλείο του συνδικαλισμού;
Προφανώς είναι εκπαιδευτικοί (στην περίπτωση της εκπαίδευσης). Άρα λοιπόν πρέπει να γνωρίζουν καλά και το αντικείμενο του οποίου η ποιότητα διακυβεύεται.
Πως προκύπτουν οι συνδικαλιστές-διαχειριστές του εργαλείου; Αυτό είναι εύκολο, ύστερα από εκλογική διαδικασία. Τι πιο δημοκρατικό!
Ποιοι είναι όμως αυτοί που ψηφίζουν τους συνδικαλιστές - διαχειριστές των οποίων τα κίνητρα θα θέσουν σε λειτουργία το εργαλείο του συνδικαλισμού;
Μα φυσικά ο φιλήσυχος - δημοκρατικός - κομματικοποιημένος - αποχαυνωμένος - υπνωτισμένος - αποπροσανατολισμένος πολίτης (εκπαιδευτικός στην περίπτωσή μας). Όχι όλοι μας βέβαια. Δεν έχουν όλοι την ευθύνη της εκλογής των συνδικαλιστών - διαχειριστών, διότι σε μια δημοκρατική διαδικασία, διαχειριστής εκλέγεται αυτός που προτιμάται από την πλειοψηφία.
Βέβαια ο φιλήσυχος - δημοκρατικός - κομματικοποιημένος - αποχαυνωμένος - υπνωτισμένος - αποπροσανατολισμένος πολίτης (εκπαιδευτικός στην περίπτωσή μας), όταν δεν ψηφίζει, αγωνίζεται για την ποιότητα του αντικειμένου ...
Συμπερασματικά, είναι σίγουρο ότι ο φιλήσυχος - δημοκρατικός - κομματικοποιημένος - αποχαυνωμένος - υπνωτισμένος - αποπροσανατολισμένος πολίτης (εκπαιδευτικός στην περίπτωσή μας), οδηγεί με αφέλεια το όχημά του, με ιλιγγιώδη ταχύτητα, σε μετωπική σύγκρουση με τον τοίχο την νομιμότητας, που ο ίδιος έχει συμβάλει στην κατασκευή του. Το κακό είναι ότι παίρνει μαζί του και όλους τους εργάτες οι οποίοι προσπαθούν να επιδιορθώσουν τον τοίχο, από προηγούμενη σύγκρουση.
Τέλος, θα ήθελα να ρωτήσω αν η ΠΕΚΑΠ ήρθε σε επαφή με τους συνδικαλιστές διαχειριστές ...
