Με Χάλκινο επέστρεψαν οι Εθνικές Ομάδες Πληροφορικής

[Σπύρος Δουκάκης]

Χθες αργά το βράδυ μετά από ένα κοπιαστικό ταξίδι, επέστρεψαν από το Shumen της Βουλγαρίας οι Εθνικές Ομάδες Πληροφορικής με ένα ακόμα μετάλλιο. Ο μαθητής της Β' τάξης του 13ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης Καννελής Κωνσταντίνος κατέκτησε χάλκινο μετάλλιο στην 3η Βαλκανική Ολυμπιάδα Πληροφορικής Νέων. Ήδη οι Έλληνες μαθητές Γυμνασίου καθιερώνονται στα Βαλκάνια μια που σε τρείς διοργανώσεις έχουν κατακτήσει δύο μετάλλια. Η Εθνική Ομάδα Πληροφορικής αποτελείται από τους μαθητές: Παναγιωτάκο Γεώργιο, Γ' τάξη (1ο Γενικό Λύκειο Σπάρτης), Αρσένη Γεράσιμος Β' τάξη 2ο Λύκειο Μοσχάτου), Μπιτζέ Γεώργιο Γ' 1ο Γενικό Λύκειο Κερατσινίου) και Γαϊτανίδη Απόστολο Β' τάξη Λύκειο Εκπαιδευτήριων Μαντουλίδη). Η Εθνική Ομάδα Πληροφορικής Νέων αποτελείται από τους μαθητές, Κοσινά Ευάγγελο Γ' τάξη 5ο Γυμνάσιο Ιωαννίνων), Κανελλή Κωνσταντίνος Β' τάξη 13ο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης), Ξάνθο Λουκά Β' τάξη 1ο Γυμνάσιο Ρόδου) και Πόριο Χρήστο Β' τάξη 3ο Γυμνάσιο Αλεξανδρούπολης Δόμνα Βιζβύζη).

Η νέα διάκριση έρχεται να προστεθεί σε μια 5ετή πορεία συνεχών διακρίσεων που ξεκίνησε το 2005.

Πηγή: http://www.epy.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=237

ΣΔ

[evry]

   Ο Πανελλήνιος Διαγωνισμός Πληροφορικής είναι μια πολύ καλή προσπάθεια σίγουρα και αξίζουν συγχαρητήρια στα παιδιά όμως καλό θα είναι μαζί με τα καλά να λέμε και τα κακά.
   Αν κανείς δει πόσα παιδιά συμμετέχουν και πόσα περνάνε την πρώτη φάση θα απογοητευτεί. Καλά για τη 2η φάση δε μιλάμε, ζήτημα να περνάνε 20-30 παιδιά από εκεί. Φυσικά όταν μπαίνουν θέματα σαν και αυτό που επισυνάπτω, πόσοι άραγε μαθητές Λυκείου μπορούν όχι φυσικά να το λύσουν, αλλά έστω να το προσπαθήσουν? Για την ακρίβεια αναρωτιέμαι αυτό το θέμα πόσοι καθηγητές μπορούν να το λύσουν. Και από αυτούς πόσοι θα βρουν την λύση με πολυπλοκότητα Ο(Ν³) ή έστω Ο(2^Ν)?
Προκαλώ όποιον θέλει να προσπαθήσει να βρει τη γρήγορη λύση που ζητάνε
   Τα λέω αυτά διότι έχω προσπαθήσει πολλές φορές να προετοιμάσω τους μαθητές του σχολείου μου για αυτόν τον διαγωνισμό και έχω διαπιστώσει ότι αν θέλει κάποιος να πάει έχει με σοβαρές αξιώσεις πρέπει να ασχολείται τουλάχιστον 2 χρόνια σοβαρά. Τον ένα χρόνο θα μαθαίνει προγραμματισμό, κατά προτίμηση C++, και τον 2ο αλγοριθμικές τεχνικές.
    Καλές είναι οι διακρίσεις αλλά ακόμα καλύτερα θα ήταν αν η ΕΠΥ και οι άλλες ενώσεις με αφορμή τις διακρίσεις αυτές έκαναν μια κίνηση όχι μόνο για την εισαγωγή της σχεδίασης αλγορίθμων σοβαρά στην εκπαίδευση από την πρώτη Λυκειου αλλά και για ένα ακόμα μάθημα επιλογής στο οποίο ουσιαστικά θα μάθαιναν τα παιδιά προγραμματισμό και θα δίνονταν περισσότερες ευκαιρίες για να διακριθούν και σε παιδιά που δεν έχουν τα κατάλληλα εφόδια.
    Η εκπαίδευση λοιπόν όλων των παιδιών κατά τη γνώμη μου έχει μεγαλυτερη σημασία από τις διακρίσεις και τις φωτογραφίες.

ΥΓ. Πάντως το φέτινο 1ο θέμα άνετα έμπαινε στο διαγώνισμα προσομοίωσης. 
http://www.pdp.gr/files/22a/PDP_22_A.pdf

[pgrontas]

Θα συμφωνήσω σε αρκετά από αυτά που λέει ο Ευρυπίδης. Επίσης θέλω να προσθέσω τα εξής, καθώς και εγώ είχα προσπαθήσει στον 19ο ΠΔΠ να ενθαρρύνω μια ομάδα από 3 καλούς μαθητές, που είχα τότε και τα αποτελέσματα της όλης προσπάθειας δεν με ενθάρρυναν (ούτε εμένα ούτε τα παιδιά).
-Μήπως  ΠΔΠ κάνει περισσότερο κακό από ό,τι καλό στα παιδιά; Δεν αναφέρομαι σε αυτά που συμμετέχουν στην εθνική ομάδα, αλλά στα υπόλοιπα. Μήπως αν ενθαρρύνουμε ένα παιδί, κάτσει και μάθει μια γλώσσα προγραμματισμού και μετά στην δεύτερη φάση δει ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να λύσει, απογοητευτεί πλήρως από την πληροφορική; Η αποτυχία λύσης στην β φάση βέβαια δεν οφείλεται στο παιδι, αλλά στο ότι τα θέματα είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας γι αυτό.
-Επίσης έχω μια ένσταση για το όλο concept. Ο ΠΔΠ είναι στην πραγματικότητα προετοιμασία για τις βαλκανιάδες και τις ολυμπιάδες πληροφορικής. Έτσι το είδος των θεμάτων είναι τυποποιημένο. Θεωρώ μάλιστα ότι από την στιγμή που έχεις λύσει ένα subset sum, ένα tsp μετά οι λύσεις των υπολοίπων δεν διαφέρουν και πολύ. Με τον τρόπο αυτό θεωρώ ότι τα παιδιά που συμμετέχουν 'παπαγαλίζουν' με έναν τρόπο, συγκεκριμένες μεθόδους λύσης και δεν εξασκούν τόσο την δημιουργικότητα τους.
Επίσης είναι τυποποιημένο και το όλο πλαίσιο επίλυσης: συγκεκριμένες γλώσσες, συγκεκριμένος τρόπος βαθμολόγησης των λύσεων και αν μου επιτρέπετε λίγο παλιές γλώσσες προγραμματισμού. Ίσως αν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πιο μοντέρνες γλώσσες (πχ. Python ή κάποια από τις γλώσσες .Net) να μπορούσαν τα παιδιά να φτιάξουν πιο χρήσιμα και ολοκληρωμένα πράγματα (όχι βέβαια ότι δεν γίνεται και στις άλλες αλλά έχουν πιο μεγάλη καμπύλη εκμάθησης).
Αυτές ήταν κάποιες σκόρπιες σκέψεις μου. Θα ήταν ενδιαφέρον αν υπάρχει κάποιος που έχει συμμετάσχει στην διαδικασία προετοιμασίας των μαθητών ή σε κάποια γ' φάση να μας πει τις απόψεις του.

[Νίκος Αδαμόπουλος]

Στην πραγματικότητα αυτά που απαιτεί ο διαγωνισμός αυτός δεν έχουν καμία σχέση με το πρόγραμμα σπουδών στο Γυμνάσιο και το Λύκειο... Ό,τι και να γίνει στο σχολείο, δεν γίνεται ένας μαθητής Λυκείου (για να μη μιλήσουμε για το Γυμνάσιο) να μάθει καλή Pascal, C ή C++, και να έχει αναπτύξει εκεί και από νωρίς τον τρόπο σκέψης που απαιτείται ώστε να λύνει τέτοια προβλήματα...

Μάλλον πρόκειται για μαθητές οι οποίοι όταν ήταν μικροί είχαν την τύχη (ή την ατυχία ! ) να έχουν μπαμπά ή μαμά πληροφορικό, οπότε εκεί που έπαιζαν με τα Gormiti έστηναν παράλληλα και κανά προγραμματάκι για τα mindstorms, και σιγά σιγά προχώρησαν... Όπως δηλαδή κάνει κι ο δικός μου που όταν μεγαλώσει θα βρεθεί σε κανά διαγωνισμό με το παιδί του evry, του pgrontas, και των άλλων...

Όπως λοιπόν είπε και ο evry μεγαλύτερη σημασία έχει η εκπαίδευση όλων των παιδιών και όχι κάποιων μεμονωμένων...

[toufeki]

Δεν μπορώ να μην επικροτήσω τέτοιες τοποθετήσεις.
Μπράβο συνάδελφοι για τις απόψεις σας.
Ελπίζω κάποτε κάποια "καμένα" μυαλά εκεί πάνω να δουν σοβαρά το θέμα των διαγωνισμών και να μη το κάνουν ταξικό εν τη γέννεση του.
Δε μπορεί να μας πετούν στη μάπα διαγωνισμούς γυμνασίου με ύλη πανεπιστημίου;
Είναι απλά απαράδεκτοι για να μη τους χαρακτηρίσω διαφορετικά ...

[evry]

   Γενικά παρακολουθώ τον διαγωνισμό κάθε χρόνο. Έχω αρκετές χρονιές προσπαθήσει να προετοιμάσω μαθητές για τον διαγωνισμό αλλά τις περισσότερες φορές με απογοητευτικά αποτελέσματα. Στην αρχή δηλαδή έτρωγα τα μούτρα μου και εγώ και τα παιδιά. Όταν κατάλαβα τι παίζει κατέληξα στα εξής συμπεράσματα
  1. Αν θες να κάνεις σοβαρή δουλειά ξεκινάς από την Α Λυκείου αλλιώς μην περιμένεις να περάσει κάποιος έστω και την 1η φάση όσο καλός και να είναι.
  2. Κάνεις C++ αλλά χρησιμοποιείς τις διαδικασίες της C για I/O (για ταχύτητα). Αν πας σε Pascal είσαι καταδικασμένος. Δεν ξεκινάς με printf/scanf, θα φύγουν οι μισοί, κάνεις cin/cout που είναι απλά στην αρχή αλλά μετά το γυρνάς σε C. Στην C++ έχεις την  STL library που είναι μια καλή βοήθεια αν κάπου τα βρεις σκούρα ή δεν προλαβαίνεις να υλοποιήσεις κάτι. Για παράδειγμα μπορείς να χρησιμοποιήσεις την quicksort που έχει. Προσοχή. Δεν χρειάζεται να μιλήσεις για κλάσεις και αντικείμενα, απλά χρησιμοποιείς το "C κομμάτι" της C++
  3. Ξεκινάς στην Α λύκειου στο μάθημα επιλογής με άγριες διαθέσεις και τους κάνεις ΓΛΩΣΣΑ στο εργαστήριο. Πρέπει οπωσδήποτε να καλύψεις μέσα στη χρονιά μέχρι και δομές επανάληψης. Εκεί θα δεις αν υπάρχουν παιδιά που να έχουν δυνατότητες και όρεξη(και τα 2 είναι προαπαιτούμενα). Στη συνέχεια στο τέλος της Α ή στην αρχή της Β με τα παιδιά αυτά που έχουν καταλάβει τις βασικές έννοιες κάνεις 2 επιπλέον ώρες C++, έτσι για το κέφι σου. Αν το "πουλήσεις" με έξυπνο τρόπο στα παιδιά θα έρθει κόσμος. Στο Λύκειο που ήμουν είχα 10 μόνιμους που έρχονταν και οι 3 πέρασαν στη 2η φάση όταν ήταν στην Γ λυκείου. (Οι 2 είναι τώρα στο τμήμα πληροφορικής του Καποδιστριακού, τους επηρέασα λίγο )

  Γενικά δηλαδή θέλει πάρα πολύ δουλειά χωρίς να σου υπόσχεται κανείς ότι θα έχει αποτέλεσμα.

  Έχω σχηματίσει ένα πλαίσιο διδασκαλίας για τον διαγωνισμό, δηλαδή τι ακριβώς πρέπει να διδάξεις αν έχεις περιορισμένο χρόνο ώστε τα παιδιά να περάσουν έστω την 1η φάση. Φυσικά θα απογοητευτούν στην 2η αλλά τι να κάνεις. Όταν βρω χρόνο θα το συμμαζέψω και θα το ποστάρω για όποιον ενδιαφέρεται.

  Τώρα σχετικά με τον διαγωνισμό, δεν έχει σημασία πόσο "ωραίο" ή κομψό κώδικα γράφεις αλλά μόνο το σωστό αποτέλεσμα και ο χρόνος που το πρόγραμμά σου θα βγάλει απάντηση. Υπάρχει αυτόματο σύστημα που τα έλεγχει αυτά. Οπότε δεν αρκεί να έχεις μόνο καλό αλγόριθμο αλλά να ασχοληθείς και με τα τεχνικά στοιχεία του προγραμματισμού. Για παράδειγμα κάποιοι μαθητές είδα ότι έκαναν τα πάντα για να κερδίσουν σε χρόνο ακόμα και BitWise operations ή ολίσθηση σε bits για κάποιες πράξεις!!!

  Τες πα , η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για έναν διαγωνισμό για τους πολύ λίγους . Για να καταλάβετε για τι επίπεδο μιλάμε τα παιδιά πρέπει να ξέρουν θεωρία γραφημάτων, δυναμικό προγραμματισμό και άλλα τέτοια, δηλαδή πρέπει να ξέρουν την ύλη ενός γερού μαθήματος "Αλγόριθμοι και Πολυπλοκότητα".

  Τέλος έχει απόλυτο δίκιο σε αυτό που λέει ο Παναγιώτης ότι τα θέματα μερικές φορές είναι για παπαγάλους. Πράγματι έχουν βάλει για παράδειγμα πρόβλημα που έπρεπε να ξέρεις τον αλγόριθμο του Dijkstra ή άλλο που ζήταγε τον αλγόριθμο για υπολογισμό minimum spanning tree του Kruskal!! Να το επινοήσεις μόνος σου λίγο δύσκολο, μάλλον πρέπει να το ξέρεις. Δεν έχω δει πάντως εξαιρετικά πρωτότυπα προβλήματα που να ελέγχουν σκέψη και όχι γνώσεις.

[gpapargi]

Μια από τα ίδια συμβαίνει και στους διαγωνισμούς μαθηματικών. Είναι απολύτως αδύνατον να διακριθεί κάποιος χωρίς ειδικευμένη προετοιμασία. Αν είσαι ένα μαθηματικό ταλέντο και σκίζεις στο σχολείο σε αυτοσχεδιασμό λύσεων δεν υπάρχει περίπτωση να διακριθείς σε διαγωνισμό αν έχεις κάνει εξειδικευμένη προετοιμασία . Με προετοιμασία παίζεις με άλλα όπλα.
Ο κίνδυνος είναι ότι μπορεί κάποιο ταλέντο να πάει χάλια λόγω έλλειψης προετοιμασίας και να νομίζει λανθασμένα ότι δεν είναι καλός και να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον του.

Αυτοί που τελικά διακρίνονται είναι όσοι έχουν πρόσβαση σε κάποιου είδους προετοιμασία. Σε καμία περίπτωση δεν είναι διαγωνισμός με ίσους όρους για όλους (πχ πάνω στη σχολική ύλη). Αυτοί που διακρίνονται συχνά έχουν κάποιους ειδικούς στο στενό τους περιβάλλον.

Η νοοτροπία των διαγωνισμών είναι να βρεθούν έτοιμοι μαθητές για να πάνε με λίγη έξτρα προετοιμασία σε διεθνείς διαγωνισμούς και όχι να απλωθεί το αντικείμενο σε όλους τους μαθητές. Αυτό το κάνει μόνο ο διαγωνισμός κανγκουρό  με σύνθημα "μαθηματικά για όλους"

Γενικά πάντως οι διακριθέντες στους ελληνικούς διαγωνισμούς έρχονται και αυτοί με τη σειρά τους στη θέση των υπόλοιπων ελλήνων διαγωνιζόμενων όταν βρεθούν σε διεθνείς διαγωνισμούς. Οι καλύτεροί μας φτάνουν μέχρι το χάλκινο (και σπανίως στο ασημένιο)  την ίδια ώρα που οι κινέζοι χτυπάνε πάντα 5-6 χρυσά. Δεν είναι εξυπνότεροι οι κινέζοι και οι ρώσοι από τους δικούς μας. Απλά κάνουν πιο εξειδικευμένη προετοιμασία για διεθνείς διαγωνισμούς (ειδικά σχολεία, ώρες καθημερινής προπόνησης με εξειδικευμένους trainers κλπ).

Το ερώτημα είναι αν τελικά αξίζει να ωθήσεις ένα παιδί σε όλα αυτά. Σε τελευταία ανάλυση είναι εξάσκηση για το μυαλό και δημιουργικό χόμπυ.
Μετά από σκέψη κατέληξα ότι αν καταφέρει να το δει σαν science fun και να κάνει μια προσπάθεια όλα ΟΚ. Αλλά να ξέρει πως παίζεται αυτό το παιχνίδι και να μην απογοητευτεί. Να του μείνει στο τέλος η εκγύμναση του μυαλού και όχι η στεναχώρια.

Αυτό που δεν έχω καταλήξει είναι αν είναι καλύτερο για την πνευματική καλλιέργεια ενός παιδιού να προσπαθήσει πιο πολύ σε ένα μάθημα ή λιγότερο σε 2-3. 

[Σπύρος Δουκάκης]

Πρωτοσέλιδο σήμερα στην Καθημερινή

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100046_14/05/2010_400941

[Σπύρος Δουκάκης]

Σχετικά:

http://www.epy.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=268

Περιέχει και φώτο... Για να βλέπουμε τους ανθρώπους (καθηγητές δευτεροβάθμιας και πανεπιστημιακούς) που δουλεύουν αθόρυβα στον τομέα αυτό.

[Καρκαμάνης Γεώργιος]

Σχετικά με τον συγκεκριμένο διαγωνισμό, πάντα είχα την εξής απορία:
Πως διενεργείται ένας διαγωνισμός που αναφέρεται σε μαθητές όταν το αντικείμενο που καλείται να διαγωνιστούν τα παιδιά, δεν διδάσκεται στο σχολείο;
Οι αντίστοιχοι διαγωνισμοί που διεξάγονται πχ στα μαθηματικά, αναφέρονται σε γνώσεις εκτός σχολείου άραγε;

[gpapargi]

Ρίξε μια μάτια σε αυτά που έγραψα παραπάνω.

[Vangelis]

Ας μην ξεχνάμε το Μανώλη Μόρμορη συνάδελφο μας που υπηρετεί στο 2ο Λύκειο Βριλησσίων και είναι η "ψυχή" αλλά και τα "χέρια"  της διοργάνωσης.

[Σπύρος Δουκάκης]

Ας μην ξεχνάμε το Μανώλη Μόρμορη συνάδελφο μας που υπηρετεί στο 2ο Λύκειο Βριλησσίων και είναι η "ψυχή" αλλά και τα "χέρια"  της διοργάνωσης.

Σωστός! Μία φωτογραφία δεν είναι πάντα χίλιες λέξεις...