Να 'μαι κι εγώ, καθυστερημένος...
Έχει πάρει φωτιά βλέπω το topic, ωραίες και σεβαστές όλες οι απόψεις!
Πράγματι είναι ένα θέμα που δυσκολεύει πολλούς μαθητές γιατί απαιτεί ένα παραπάνω επίπεδο κατανόησης.
Αλλά επειδή από κάποιους μαθητές σαφώς το θέλουμε αυτό το παραπάνω επίπεδο κατανόησης (και τους το οφείλουμε, ε;), εγώ εξηγώ την εναλλακτική με τη λογική μεταβλητή (είναι και μια εκπληκτική ευκαιρία να διευρύνουν την κατανόησή τους στο τι είναι λογική έκφραση - και γενικότερα έκφραση) , και στα επόμενα χρησιμοποιώ αρχικά τον κλασσικό τρόπο (=αληθής) και θυμίζω ότι μπορεί να γραφεί και αλλιώς ή ρωτάω "πώς θέλετε να το βάλουμε, έτσι ή αλλιώς?" (πολύ συχνά επιλέγουν τη λογική μεταβλητή)
Τα επιχειρήματα που γράφτηκαν υπέρ, με εκφράζουν συνολικά.
Θα ήθελα όμως να γράψω και κάτι πιο προσωπικό, σχεδόν γραφικό ίσως, που πιστεύω όμως ότι αντιστοιχεί σε όλους μας κάπου.
Υπάρχουν κάποιες στιγμές όταν μελετάμε αυτό που μας αρέσει, στις οποίες ανακαλύπτουμε κάτι, μας αποκαλύπτεται μια μαγεία, στιγμές που μας κάνουν να το αγαπήσουμε περισσότερο. Μια τέτοια φωτεινή στιγμή για μένα ήταν όταν έμαθα/ανακάλυψα ότι είναι το ίδιο αν βάλω σκέτη τη λογική μεταβλητή αντί για συνθήκη. Ήταν μια στιγμή στην οποία πείστηκα ότι αυτό το οικοδόμημα (ο προγραμματισμός - η συγκεκριμένη γλώσσα - ας το πούμε όπως θέλουμε) είναι συνεπές με τον εαυτό του! Ήταν λογικό να λειτουργεί έτσι και λειτουργούσε πράγματι έτσι! Τέτοια σημεία, που εμένα με φώτισαν και με ενθουσίασαν, θέλω να τα μεταδίδω στους μαθητές μου και ίσως σε κάποιους να αποκαλύψουν κάτι, ίσως σε άλλους να μην πουν τίποτα. Πιστέψτε με ότι κάποια προσωπάκια πάντως φωτίζονται σ' αυτό το σημείο και για μένα αξίζει μια αναφορά και μόνο για αυτό.