Είδες κανέναν να αντιδρά Σπύρο και να συζητά ασκόπως για το συγκεκριμένο θέμα ; Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε κι ότι κανένας δεν θα το "έπαιζε" αυστηρός και άτεγκτος σε τέτοιες περιπτώσεις.
Κι επαναλαμβάνω την αποψή μου ότι πρέπει να κρίνει ο κάθε συνάδελφος συμψηφίζοντας όλους τους παράγοντες (κατάσταση υγείας, επίδοση στο μάθημα, προτίμηση σχολής κ.α έτσι ώστε να βοηθήσει).
Συμφωνούμε απόλυτα !
Αυτός είναι ο ρόλος μας. Έχουμε ένα πρόβλημα.
Δόξα τω θεώ είναι επιλύσιμο (από την πολιτεία), ημιδομημένο (από την πολιτεία) και αποτελεί για εμάς πρόβλημα απόφασης, ενώ για το παιδί πρόβλημα βελτιστοποίησης της ζωής του.
Μιας απόφασης που πρέπει να λάβουμε για το καλό του παιδιού. Να βοηθήσουμε το παιδί που μας έτυχε μπροστά μας. Το πρόβλημα δεν είναι ούτε ανοικτό, ούτε άλυτο αλλά ούτε και υπολογιστικό. Είναι πρόβλημα βελτιστοποίησης της ζωής ενός παιδιού...
Δουλεύω (ως εκπαιδευτικός) - και νιώθω την υποχρέωση να υποστηρίζω με σθένος ένα τέτοιο θέμα- στο σχολείο που για πρώτη φορά -σε αντίδραση του υπάρχοντος συστήματος- φοίτησε τυφλή μαθήτρια: η Ελευθερία Μπερνιδάκη-Άλντους πριν από 45 χρόνια.
Λέω και αυτή την ιστορία γιατί είναι ξεχωριστή:
Γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης. Στην ηλικία των τριών ετών τυφλώθηκε σ' ένα ατύχημα (έκρηξη από χειροβομβίδα). Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στο χωριό Μικρή Γωνιά του Ρεθύμνου. Όταν ήταν στην ηλικία που θα 'πρεπε να αρχίσει το δημοτικό σχολείο, οι γονείς της κι αυτή ανακαλύψανε ότι ο νόμος περί ελλείψεως αρτιμέλειας δεν επέτρεπε στη δασκάλα του χωριού να την γράψει στην πρώτη δημοτικού. Τόση ήταν η δίψα της για μάθηση που επέμενε να πηγαίνει, να κάθεται σε μια απ' τις δυο τάξεις του διτάξιου σχολείου και να παρακολουθεί τα μαθήματα προφορικά και παράνομα. Ευτυχώς η φωτισμένη δασκάλα της τάξης αυτής , Στέλλα Γάσπαρη, όχι μόνο την δεχότανε με ενθουσιασμό, αλλά την είχε και παράδειγμα για τα άλλα παιδιά, μια που η Ελευθερία μάθαινε συγχρόνως όλα τα μαθήματα (των τάξεων δευτέρας, τρίτης και τετάρτης δημοτικού). Πάντως η δασκάλα ήξερε πως δεν θα μπορούσε να συνεχίσει έτσι για πολύ και η Ελευθερία στενοχωριόταν που δεν έπαιρνε αληθινούς βαθμούς σε έλεγχο.
Για καλή της τύχη το καλοκαίρι εκείνης της ακαδημαϊκής χρονιάς ήρθε απ’ την Αμερική ένας θείος του πατέρα της, o Χρήστος Μπερνιδάκης, που σε συνεννόηση με τη δασκάλα (που τον παρακάλεσε να στείλει την Ελευθερία σε ειδικό, αληθινό σχολείο), έπεισε τους γονείς της ότι ο Οίκος Τυφλών στην Καλλιθέα στην Αθήνα, δεν ήτανε άσυλο, αλλά σχολείο. Έτσι πήγε για πρώτη φορά στον Οίκο Τυφλών, καταχαρούμενη.
Σ΄ ένα μήνα έμαθε τη γραφή αφής Μπρέϊλ, και η τυφλή δασκάλα της πρώτης τάξης, Κυριακή Νικολαϊδου, κανόνισε να συνεχίσει το δεύτερο μήνα στην δευτέρα τάξη. Στο Σχολείο Τυφλών κάθε χρόνο τέλειωνε με άριστα. Τελειώνοντας το δημοτικό, η τυφλή εκείνη δασκάλα της, σε συνεννόηση με την Πρόεδρο του Αμερικανικού Κολλεγίου Θηλέων Margaret Steward και την διευθύντρια Κοραλία Κροκοδείλου, κανόνισε να γίνει δεχτή (κατόπιν των ταχτικών εισαγωγικών εξετάσεων), στην πρώτη τάξη γυμνασίου του Αμερικανικού Κολλεγίου Θηλέων, Pierce. Eκεί έμαθε κανονική γραφομηχανή (βλεπόντων) Αγγλική και Ελληνική, για να γράφει τα διαγωνίσματα της, να τα διαβάζουν οι καθηγητές της, που δεν ήξεραν φυσικά την γραφή Braille. Στο Κολλέγιο η Ελευθερία έμαθε Αγγλικά και παρακολουθούσε πλήρως τα κανονικά μαθήματα τάξεως σύμφωνα με το αναλυτικό πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας.
Ήταν η πρώτη φορά που φοιτούσε σε σχολείο τυφλή μαθήτρια.Ακόμη, πλήρως ενταγμένη στη μαθητική κοινότητα και στη ζωή του οικοτροφείου (γιατί ήταν εσωτερική), ήταν για έξη ολόκληρα χρόνια μέλος της Χορωδίας του Κολλεγίου, καθώς και μέλος της Επιτροπής Σύνταξης του σχολικού περιοδικού Φωτεινές Ημέρες. Τέλειωσε το λύκειο με άριστα, και περνώντας με επιτυχία διάφορες κατατακτήριες εξετάσεις που απαιτούν τα Αμερικάνικα πανεπιστήμια, ξεκίνησε τις πρώτες πανεπιστημιακές της σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Rochester στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης.
Από το Πανεπιστήμιο του Rochester πήρε το δίπλωμα B.A. (Βachelor of Arts) με άριστα, σε δύο ειδικότητες, δηλ. "Συγκριτική λογοτεχνία με έμφαση στην Κλασική Λογοτεχνία και Γλώσσα" και "στην Ιστορία". Απ' το ίδιο πανεπιστήμιο πήρε και Master στην Ευρωπαϊκή Ιστορία.
Κατόπιν παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins της Βαλτιμόρης της Πολιτείας Μέρυλαντ, απ’ όπου πήρε και δεύτερο Master στην Κλασική Λογοτεχνία και Διδακτορικό (Ph.D.) στην Κλασική Λογοτεχνία και Αρχαία Ιστορία. Όλες της οι σπουδές έγιναν με πλήρεις υποτροφίες διδάκτρων και διαμονής, στην Ελλάδα και στην Αμερική.
Αφού δίδαξε σε γνωστά πανεπιστήμια των Η.Π.Α. (Johns Hopkins University, Oberlin College, Creighton University), από το 1992 έως το 2004 δίδαξε στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδας, Deree, Κλασική Λογοτεχνία και Αρχαία Ιστορία, μετά από πρόσκληση του προέδρου του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, Dr. John S. Bailey.
Στις 20 Φεβρουαρίου 2004 δέχτηκε την τιμητική πρόσκληση από τον Κώστα Καραμανλή να συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 εξελέγη βουλευτής.
Συγχρόνως εξακολουθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες της, όπου μπορεί, για ενημέρωση σχετικά με τους αναπήρους και τα θέματα που τους απασχολούν, για την καταπολέμηση προκαταλήψεων και τη διεκδίκηση για μια καλύτερη ζωή.Είναι παντρεμένη με τον συμφοιτητή της απ’ το Πανεπιστήμιο του Rochester Ευγένιο Ράλφ Άλντους. Έχουν τρία παιδιά, τον Αλέξανδρο, την Αριάδνη και τον Αντώνιο. Όλοι τους μετακομίσανε στην Ελλάδα το 1992, όπως πάντα ποθούσε η Ελευθερία, ακολουθώντας τον δρόμο του νόστου, σαν τον Οδυσσέα (όπως λέει η ίδια).
ΣΔ