Σε ένα πρόγραμμα του πραγματικού κόσμου, ο έλεγχος δεδομένων-λαθών είναι σημαντικός και πολλές φορές ξεπερνά σε έκταση τον αλγόριθμο. Σε ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο όμως όπως αυτό στο οποίο εμείς ενεργούμε δεν μπορούμε να ελέγχουμε συνέχεια και πάντοτε για σωστά δεδομένα. Αυτό μπορεί να δράσει αποπροσανατολιστικά.
Ας υποθέσουμε ότι στο συγκεκριμένο παράδειγμα γίνεται ο έλεγχος που λες. Τότε όλα θα είναι εντάξει; Τι γίνεται στην περίπτωση όμως που ο χρήστης πληκτρολογήσει ένα αλφαριθμητικό; Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας όλα τα πιθανά λάθη; Αν ναι, τότε δεν ασχολούμαστε όσο πρέπει με την λογική του αλγορίθμου αλλά με ζητήματα δευτερεύουσας σημασίας, πάντα σε ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο.
Από τη στιγμή λοιπόν που δεν ζητείται ο έλεγχος τότε εγώ καταλαβαίνω ότι δεν πρέπει να γίνει. Είναι μάταιο να προσπαθούμε να ελέγξουμε τα πάντα, δεν συμφέρει ούτε τους καθηγητές ούτε τους μαθητές ούτε κανέναν.
Όσο για το -32,0 και εμένα δεν μου άρεσε σαν θέμα. Η εκφώνηση όμως λέει "Να αντιστοιχίσετε κάθε δεδομένο" οπότε μιλάμε για ένα δεδομένο κάθε φορά.
Πάντως ο andreas_p έχει δίκιο για το ότι οι δεκαδικοί πρέπει να αναπαριστώνται με τελεία αντί κόμματος. Φανταστείτε μία κλήση σε μία συνάρτηση π.χ. α <- Σ(5,5)
Η Σ καλείται με μία πραγματική ή με 2 ακέραιες;