Δεν έπαιξε κανέναν απολύτως ρόλο.
Προσωπικά τους προτείνω και γω αυτρό που αναφέρεις.
Στη γενική περίπτωση, η τυπική παράμετρος έχει ένα γενικό όνομα ενώ η πραγματική το όνομα της μεταβλητής που, κατα περίπτωση, στέλνεται στο (γενικό) υποπρόγραμμα.
Για παράδειγμα τους ανβαφέρω ότι δεν υπάρχει τρόπος να δοθεί "σωστό" όνομα στην τυπική παράμετρο της Α_Τ()... ΠΟΥ να ξέρουμε ΤΙ θα περάσει όποιος την καλέσει.
Αντίστοιχα, μία διαδικασία που θα δέχεται Πίνακα 30 πραγματικών αριθμών και θα τις ταξινομεί, πού να ξέρει αν προβλέπεται να δεχθεί Ύψη, Βάρη, Ηλικίες ή Βαθμούς.. οπότε δηλώνουν απλά ένα πίνακα Π ως τυπική παράμετρο.
Βέβαια, στο "βάθος" που διδάσκουμε το μάθημα, σπάνια δημιουργούμε πραγματικά γενική χρήσης υποπρογράμματα οπότε είναι λογικό να δημιουργείται το ερώτημα ΑΝ θα πρέπει να είναι τα ίδια τα ονόματα ή ΟΧΙ.
Σε πραγματικές συνθήκες όμως (κι σε προσεκτικά σχεδιασμένες ασκήσες) το δίλημμα δεν τίθεται αφού η λειτουργία του υποπρογράμματος είναι γενική.