Προς Σχολικούς Συμβούλους Πληροφορικής - Ρόλος Καθηγητή Πληροφορικής

[veni]

Οι καθηγητές των ΓΕΛ έχουν κάνει παιδική χαρά τα μαθήματα Επιλογής ή το υπουργείο; Είμαστε σοβαροί;

Σας προσκαλώ να έλθετε στην τάξη μου να με βοηθήσετε (μιας και είμαι από τους Πληροφορικούς των ΓΕΛ) στη διδακτική των μαθημάτων επιλογής.



Γράφετε για το Αναλυτικό πρόγραμμα Σπουδών που έχετε εφαρμόσει στον προγραμματισμό της ύλης!

Πρακτικά μπορείτε να μου πείτε πως ένας καθηγητής μπορεί να πείσει έναν μαθητή να ασχοληθεί με ένα μάθημα που επέλεξε με μοναδικό κριτήριο ότι ΔΕΝ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ;

Εάν έχετε τη λύση περιγράψτε τη μου σας παρακαλώ!



Προκαλώ και παρακαλώ όποιον συνάδελφο οποιασδήποτε ειδικότητας μπορεί, να μου προτείνει τρόπο να διδάξεις μάθημα χωρίς ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ αξιολόγηση! (χωρίς βαθμό)

Υπάρχει μάθημα χωρίς αξιολόγηση;



Η διαφορετική αντιμετώπιση από το υπουργείο τι εξυπηρετεί;



Το ίδιο περίπου συμβαίνει εδώ και 3 χρόνια με το μάθημα Γενικής παιδείας της Φυσικής και Ιστορίας Γ Λυκείου (που ελάχιστοι πλέον επιλέγουν να δώσουν στις εξετάσεις). Ρωτήστε τους συναδέλφους να σας πουν τι γίνεται μέσα στην τάξη.



Ποιος συνάδελφος σε εργαστηριακό μάθημα έχει  την «πολυτέλεια» να «αγνοήσει» αφηρημένο μαθητή ;

Ποιος συνάδελφος –ανεξαρτήτου ειδικότητας – στην τάξη δεν το κάνει ;



"Όλοι οι Σχολικοί Σύμβουλοι προβληματιστήκαμε και οδηγηθήκαμε σε μια λύση εκμεταλεύομενοι των προγραμματισμό της ύλης, όχι για να έλνξουμε όπως πολλοί μπορεί να σκεφθούν, για να σώσουμε τις 6 ώρες που αν χαθούν σκεφθήτε τις συνέπειες."



Τι πάει να πει να σώσουμε τις 6 ώρες !!! Ναι να τις σώσουμε και να είμαστε ( ο εκπαιδευτικός της τάξης) ο τελευταίος τροχός της άμαξας που θα καλείται να σηκώσει όλο αυτό το βάρος της απαξίωσης του ρόλου μας στην τάξη.

Εγώ πάντως μπορώ να σώσω περισσότερες ώρες! 

Ξέρετε πως ;

Προτείνω ένα καθηγητή Πληροφορικής σε κάθε σχολείο να εκτελεί χρέη γραμματέα.

Μα είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε με αυτόν τον τρόπο;



Τελικά μας ενδιαφέρει περισσότερο το συνδικαλιστικό ή το παιδαγωγικό όφελος;  (ρητορικό ερώτημα)



Για τα παιδιά μας, το αύριο της χώρας μας ποιες είναι οι προτάσεις μας;

Τι εφόδια θέλουμε/μπορούμε να τους προσφέρουμε;

Κάτω από ποιες συνθήκες;



Μίλησε κανείς για ένα Κρατικό πιστοποιητικό γνώσεων χειρισμού ηλεκτρονικού υπολογιστή το οποίο θα μπορεί να αποκτήσει απόφοιτος λυκείου ή / γυμνασίου;

Εάν τα μαθήματα γίνουν Γενικής παιδείας λύθηκε και το πρόβλημα;

Όπως με το μάθημα των Αγγλικών , το οποίο ένας μαθητής διδάσκεται 6 και πλέον χρόνια στο δημόσιο σχολείο και από την άλλη 1000δες ευρώ κατατίθενται στα φροντιστήρια από την τσέπη των γονέων – εκεί όπου καθένας με ένα Proficiency αποκτά επάρκεια για διδασκαλία (γιατί άραγε δεν υπάρχει ακόμη επίπεδο Γ2 (proficiency) και στο κρατικό;

Το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας δημιουργήθηκε όμως δεν σχεδιάστηκε παράλληλα τρόπος να στηριχθεί και να αναδειχθεί από το δημόσιο σχολείο.

Γιατί άραγε;

Αποτέλεσμα; Ένας καθηγητής μαριονέττα, απαξιωμένος, χωρίς κύρος (οι γονείς τον βλέπουν σαν εξωγήινο – ας είναι καλά τα φροντιστήρια σιγοψιθυρίζουν) που προσπαθεί με όποιον τρόπο μπορεί με αυτές τις συνθήκες να προσφέρει.



Πως αλλιώς μπορεί να αναγνωριστεί ο ρόλος μας και να αποκτήσουμε μεγαλύτερη αναγνώριση στην ελληνική κοινωνία;

Μας ενδιαφέρει αυτό ή όχι;



Έχουμε κάτι άλλο να προτείνουμε;



veni

[evry]

Πρακτικά μπορείτε να μου πείτε πως ένας καθηγητής μπορεί να πείσει έναν μαθητή να ασχοληθεί με ένα μάθημα που επέλεξε με μοναδικό κριτήριο ότι ΔΕΝ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ;

Το μάθημα εξετάζεται μια χαρά, απλά δεν έχει τελικές εξετάσεις στο τέλος

Προκαλώ και παρακαλώ όποιον συνάδελφο οποιασδήποτε ειδικότητας μπορεί, να μου προτείνει τρόπο να διδάξεις μάθημα χωρίς ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ αξιολόγηση! (χωρίς βαθμό)

Αξιολόγηση υπάρχει με βαθμό, απλά ο βαθμός δεν συνυπολογίζεται στον μέσο όρο. Ο βαθμός όμως φαίνεται μια χαρά στον έλεγχο και να είσαι σίγουρος ότι όσο άνετοι και να στο παίζουν τους ενδιαφέρει και τους παραενδιαφέρει γιατί κανείς δε θέλει να έχει ένα 7 ή 8 στον έλεγχο.


Καλά τα λες, και συμφωνώ ότι είναι δύσκολο να επιβληθείς σε ένα τμήμα επιλογής ειδικά Γ λυκείου, αλλά στην Α και στη Β πιστεύω ότι μπορείς να κάνεις κάποια δουλειά. Προσωπικά δουλεύω κυρίως με δραστηριότητες και όσο μπορώ λιγότερη θεωρία και παράδοση. Φυσικά έχει να κάνει και με το τμήμα και το σχολείο. Μια χρόνια έκανα στην Α λύκειου προγραμματισμό όλη τη χρονιά, έφτασα μέχρι και πίνακες σε 7 τμήματα και δεν είχα κανένα πρόβλημα. Την άλλη χρόνια τα παράτησα τον Δεκέμβριο. Μετά έβαλα διάφορες εργασίες. Φυσικά όπως λες και εσύ αρκετοί είναι αδιάφοροι και δεν κάνουν τίποτα.

Οι προτάσεις μου λοιπόν είναι οι εξής:
Παίρνεις τον αέρα από την αρχή
όποιος ενοχλεί τον πετάς αμέσως έξω και αν συνεχίσει στον διευθυντή (αφού πρώτα το συζητήσεις μαζί του και καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι δεν παίρνει από λόγια)
Βάζεις εργασίες και τους εξετάζεις, μπορείς να βάλεις ακόμα και διαγώνισμα
Στο τετράμηνο όσοι είναι προκλητικά αδιάφοροι παίρνουν χαμηλούς βαθμούς (7-9)

Επίσης τα παιδιά θα ζητάνε να τους αφήνεις όλη μέρα στο internet και να μην κάνεις μάθημα με διάφορες δικαιολογίες του στυλ
"Μα έχουμε τόσα πολλά στην κατεύθυνση"
"Έλα ρε δάσκαλε μη μου πεις ότι θα κάνεις μάθημα, πλάκα με κάνεις?"
"Ο προηγούμενος μας άφηνε όλη μέρα στο internet και έβαζε σε όλους 20" κλπ

Αν το κάνεις αυτό τότε μετά από καιρό θα ακούσεις τα παρακάτω σχόλια (φυσικά από τα ίδια ακριβώς άτομα)
"Να φύγουμε? αφου δεν κάνουμε τίποτα?"
"Κύριε μια χαρά την έχετε, πληρώνεστε και δεν κάνετε τίποτα"
"Γιατί μου βάλατε μόνο 19, αφού δεν κάνουμε τίποτα (μπροστά σε γονείς, συναδέλφους κλπ)"

Επειδή και εγώ όταν πρωτομπήκα στην τάξη αντιμετώπισα τα ίδια με σένα, απλά σου λέω να μην τους αφήσεις χαλαρούς, ή να τους χαλαρώνεις σιγά σιγά, ανάλογα με το τμήμα, αλλά οπωσδήποτε να μην τα παρατήσεις

ΥΓ. για να μην υπάρχει καμιά παρεξήγηση δεν είμαι σχολικός σύμβουλος απλά ένας συνάδελφος με τα ίδια ακριβώς προβλήματα

 

[Καρκαμάνης Γεώργιος]

Φίλε veni,  καλά τα λέει ο evry.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει εσύ τα έχουμε περάσει όλοι. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να διδάσκεις ένα μάθημα που ο βαθμός δεν μετριέται κάπου και το χειρότερο να το ξέρουν οι μαθητές.
Να σου πω και την δικιά μου ιστορία :
Κάποτε, στην Α λυκείου διδάσκοντας το μάθημα επιλογής, υπήρχε μέσα στο τμήμα μια ομάδα μαθητών 5-6 άτομων που το έπαιζαν άνετοι και μάγκες με το στυλ που περιγράφει το evry. Όταν όλο το τμήμα έγραψε διαγώνισμα αυτοί δώσανε κατευθείαν λευκή κόλα και με το ζόρι έγραψαν το όνομά τους.
Στο τετράμηνο τους έβαλα ένα περιποιημένο 10ράκι. Σου πληροφορώ ότι ταρακουνήθηκαν πάρα πολύ και ιδίως οι γονείς  καθώς ήταν ο χαμηλότερος βαθμός που είχαν στον έλεγχο.
Οπότε άκου τις σωστές συμβουλές του evry.

Επί την ευκαιρία αυτή να αναφέρω το εξής:
Ζούμε στην εποχή της πληροφορικής, όλα κινούνται γύρω από την πληροφορική, θέλουμε να φτάσουμε τους υπόλοιπους Ευρωπαίους στην χρήση του διαδικτύου και  του Η/Υ, τεράστια ποσά  καταναλώνονται στην εκπαίδευση και επιμόρφωση ατόμων στην Πληροφορική. Πείτε μου, πως γίνεται ένα παιδί να τελειώνει το λύκειο και να μην έχει ένα υποχρεωτικό μάθημα πληροφορικής. Δηλαδή να έχει την δυνατότητα να αποφύγει την χρήση υπολογιστή; Με απλά λόγιο κάποιος μπορεί να τελειώσει το λύκειο και να μην έχει δει υπολογιστή στα τρία χρόνια στο λύκειο.
Συμβαδίζουν αυτά που ανέφερα;
Αυτό να μεταβιβαστεί στους σχολικούς συμβούλους.

[pinxas]

Ξέρεις ποιό είναι το άσχημο με τον κλάδο μας....

Αυτή την στιγμή οι περισσότεροι σχολικοί σύμβουλοι πληροφορικής δεν είναι πληροφορικοί αλλά έχουν κάνει κάποιες μεταπτυχιακές σπουδές και μόνο....Όσοι πριν 10 χρόνια ήτανε πληροφορικοί με βαριά πτυχία ή με προοπτικές τώρα είναι καθηγητές σε πανεπιστημία πληροφορικής...

Καθηγητές Πληροφορικής στην δευτεροβάθμια(1996-1997) τότε, και Σχολικοί σύμβουλοι τώρα, είναι οι "πολύ μέτριοι" της γενιάς τους...(εκτός εξαιρέσεων βέβαια)

Ενώ αντίθετα σχολικοί σύμβουλοι μαθηματικών-φυσικών πχ είναι στην πλειοψηφία πολύ αξιόλογοι επιστήμονες(απο τους καλύτερους της γενιάς τους) ...

[lykos]

Veni, δεν κατάλαβα τι ακριβώς προείπαν οι Σχολ. Σύμβουλοι, αλλά το θέμα είναι επίκαιρο και  αφορά σ' όλα τα μαθήματα κι' όχι μόνο στα της ειδικότητάς μας.

Η γνώμη μου: Σ' ένα σωστό Σχολείο (δηλ. σωστό εκπαιδευτικό σύστημα), ναί, θα μπορούσε να υπάρχει μάθημα, στο οποίο οι μαθητές δεν αξιολογούνται και πρόβλημα ουδέν!
Στα δικά μας Σχολεία, νομίζω πως θάπρεπε να υπάρχει αξιολόγηση σ' όλα τα μαθήματα.

που προσπαθεί με όποιον τρόπο μπορεί με αυτές τις συνθήκες να προσφέρει.

Τα δικά μας Σχολεία, λειτουργούν υπ' ευθύνη των συναδέλφων εκπαιδευτικών (οπως γράφεις: “...που προσπαθεί με όποιον τρόπο μπορεί με αυτές τις συνθήκες να προσφέρει”),  αφημένα στη μοίρα τους... Οπως και πολλά άλλα πράγματα, σε τούτη μας τη χώρα.
Επειδή λοιπόν,

• τα περισσότερα βιβλία είναι απαράδεκτα για διδακτικά
• η αξιολόγηση των μαθητών έχει εξευτελιστεί (για όποιον διαφωνεί, εξηγούμαι: Τι βαθμό (4μήνου) βάζουμε στο μαθητή, που γράφει στο διαγώνισμα 3; Τι βαθμό απολυτηρίου βάζουμε στο μαθητή Γ' Γυμνασίου, που αξίζει για 2;)
• η αξιολόγησή μας (για να πιάσω και μας) είναι θέμα ταμπού. Εν μέρει δικαίως! Ποιός να αξιολογήσει ποιόν;
• η αξιολόγηση των στελεχών μας ... προκαλεί δυσοσμία...
• τα σχολεία χρησιμοποιούνται για επίλυση άλλων θεμάτων, άσχετων με την Παιδεία (συντεχνιών, απασχόλησης, κοινωνικής πρόνοιας, εξηπηρέτησης “ημετέρων” κ.λ.π.)
• το Υπουργείο μας και οι περι αυτό ειδικοί, δεν “σκοτώνονται” για να διορθωθεί ότι μπορεί

εμείς κάνουμε το καλύτερο δυνατό, για να είμαστε αξιοπρεπείς απέναντι στους μαθητές μας, τιμώντας έτσι και το “ψωμί που τρώμε” και  ... βλέπουμε!
Οσο για την αναγνώριση του έργου μας από την ελληνική κοινωνία, μην περιμένεις και πολλά!
Προς το παρόν έχει άλλες προτεραιότητες: Ν' αγοράσει τζιπ μεγαλύτερο απ' του γείτονα και εξοχικό που να του “κόβει” - του γείτονα - τη θέα...

Αυτά!
ΥΓ. Συγγνώμη που δεν κάνω συγκεκριμένη πρόταση για το Μάθημα επιλογής. Συμφωνώ με τον evry και τον Γιώργο.