Κατά τη γνώμη μου η συζήτηση χάνει την ουσία.
Το βασικό πλεονέκτημα της Python και της κάθε πραγματικής γλώσσας προγραμματισμού είναι ότι μπορεί να δώσει στους μαθητές εργαλεία για να είναι δημιουργικοί.
Για παράδειγμα, ο Κομνηνός δεν έκανε το διερμηνευτή σε (ψευδο)ΓΛΩΣΣΑ.
Φυσικά δεν μπορούν ούτε πρέπει να φτιάξουν οι μαθητές κάτι τέτοιο, αλλά με μια πραγματική γλώσσα θα μπορούσαν να υλοποιήσουν μικρά προγράμματα που να τους ικανοποιούν την περιέργεια ή να καλύπτουν μικρές ανάγκες τους (ένα χαζό παράδειγμα: να οργανώσουν τις φωτογραφίες τους σε φακέλους ανάλογα με το έτος λήψης ή να πειραματιστούν με αλγόριθμους για σχεδιασμό γραφικών ή ό,τι άλλο θέλουν). Για να μην πούμε τι μπορούν να κάνουν στα μαθηματικά. Ή πόσο σημαντικό εφόδιο θα είναι στο πανεπιστήμιο.
Έχοντας αυτό το αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα, η πραγματική γλώσσα δεν πρέπει να αποδείξει ότι είναι καλύτερη αλλά ότι δεν είναι χειρότερη. Δηλαδή ότι δεν θα λειτουργήσει απωθητικά για κάποιους μαθητές. Εκεί πρέπει να επικεντρωθεί η συζήτηση και η έρευνα.
Bonus points - food for thought:
Στην Α Λυκείου, επειδή τα παιδιά είχαν πρόβλημα να εγκαταστήσουν τα appinventor, alice κλπ. (τα οποία με την ευκαιρία θεωρώ ακατάλληλα και ότι αν παραμείνουν θα καταστρέψουν το μάθημα και θα μας ξανακάνουν επιλογής, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία) αποφάσισα όσο κάνουμε τηλεεκπαίδευση να δείξω λίγο Python (με hands on προσέγγιση). Οι μαθητές μου δεν έχουν εμπειρία στον προγραμματισμό αλλά είναι φιλότιμα και έξυπνα παιδιά.
Στην εισαγωγή στην if λοιπόν έβαλα την κλασική άσκηση για τον χαρακτηρισμό επίδοσης μαθητή ανάλογα με το μέσο όρο του.
Οι μαθητές λοιπόν με εξέπληξαν και μου έμαθαν ότι το:
if 18<mo<=20:
print("Αριστα")
δουλεύει στην Python Ναι δεν χρησιμοποιήσαν το and και θα πρέπει να τους κάνω σχετική συζήτηση του χρόνου, αλλά έλυσαν το πρόβλημα.
Αυτό δεν έχει αξία;