σχεδόν το 50% των παιδιών γράφει κάτω από τη βάση κάθε χρόνο είναι ένα θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει. Και δεν εννοώ ως προς τη δική μας επάρκεια ως καθηγητές, αλλά ότι οι έννοιες της ΑΕΠΠ είναι δύσκολο να γίνουν κατανοητές σε βάθος στο χρονικό διάστημα μιας σχολικής χρονιάς.
Δεν είναι μόνο οι έννοιες, η ΓΛΩΣΣΑ και η ψευδογλώσσα.
Κατά τη γνώμη μου ο πυρήνας της δυσκολίας του μαθήματός μας είναι ότι απαιτεί ο μαθητής να μπορεί να λύνει προβλήματα!!
Να διαβάσει το πρόβλημα, να το κατανοήσει, να το αναλύσει, να συνθέσει μια λύση και τέλος να την περιγράψει (σε κωδικοποίηση, για μένα το λιγότερο δύσκολο κομμάτι της διαδικασίας).
Η ικανότητα να λύνει προβλήματα είτε έχει αναπτυχθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια είτε όχι. Και δυστυχώς είναι πολύ λίγα αυτά που μπορούμε να συνεισφέρουμε εμείς σ' αυτό μέσα σε λίγους διδακτικούς μήνες.
Έχω 20 με 30 μαθητές κάθε χρόνο (όχι πολλούς) αλλά σε τμήματα των 4 με 8 μελών, κι έτσι τους παρακολουθώ αρκετά στενά. Οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν, δεν είναι σε θέση να δημιουργήσουν ένα παράδειγμα του προβλήματος που περιγράφεται, ούτε να το λύσουν για να παρατηρήσουν πώς λύνεται και να το περιγράψουν. Ένα απλούστατο ερώτημα εύρεσης max δεν γίνεται κατανοητό από το 50-60% (τουλάχιστον επί πολλούς μήνες προσπαθειών μου). Από την άλλη αν φτιάξεις ένα ερώτημα και έχει μέσα τη λέξη "μεγαλύτερο", κάποιοι αυτομάτως θα λύσουν να βρουν max ανεξάρτητα από όλο το υπόλοιπο context. Σαν να πιάνουν λέξεις αποσυδεδεμένες μέσα από το υπόλοιπο κείμενο και πάνε στα τυφλά με αυτές.
Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της ευθύνης μας είναι να τους μάθουμε να διαβάζουν και να αναλύουν προβλήματα, πράγμα σχεδόν ανέφικτο σε μια σχολική χρονιά.