Πάντως, διαβάζοντας με προσοχή όλες τις τοποθετήσεις του συγκεκριμένου θέματος, που ξεκίνησε ο πολύ έμπειρος και σεβαστός συνάδελφος Βαγγέλης, διαπίστωσα τα εξής:
ότι ρέπουμε με μεγάλη ευκολία προς τη διάσπαση, ακόμη και σε συζήτηση στα πλαίσια ενός φόρουμ!!!
Το θέμα που έθεσε ο Βαγγέλης είναι "ποιοι επιθυμούν τη διάσπαση". Σε μένα ήρθε το εν λόγω email, το οποίο απλά διέγραψα μόλις το διάβασα. Δε μπήκα στον κόπο να το διαβάσω 2η φορά...
Η ιδέα του επιμελητηρίου, που ανέφερε ο Παναγιώτης, έχει ακουστεί πολλές φορές στο παρελθόν. Ίσως αποτελεί μια λύση, δε γνωρίζω...
Πάντως στα δικά μου μυωπικά ίσως μάτια, διακρίνω μια ζωντανή προσπάθεια από την πεκάπ και μια άλλη από την έπυ, αλλά όχι πάντα σαφώς διαχωρισμένων αρμοδιοτήτων. Εννοώ ότι μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι υπάρχουν κοινά αντικείμενα, κοινό ακροατήριο, ότι μερικά χωράφια καταπατώνται. Είμαι σίγουρος ότι όλοι νοιάζονται (στην έπυ & την πεκάπ) για το καλό του κλάδου. Δε θέλω να πιστεύω στη διάσπαση, αλλά στον περισσότερο σαφή προσδιορισμό των ρόλων. το ότι η πεκάπ απευθύνεται αποκλειστικά σε καθηγητές δ.ε., το γνωρίζουμε όλοι και δεν αναιρεί την τοποθέτησή μου. κάτι αντίστοιχο λέω και για την έπυ.
Μήπως είμαστε διασπασμένοι από τη φύση μας και απλά δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ή - χειρότερα - δε θέλουμε να το παραδεχθούμε; Προσωπικά έχω βρεθεί πολλές φορές σε χώρους (και σε σχολεία, και στη θητεία μου στο πληνέτ φωκίδας), όπου ο Χ καθηγηταράς πληροφορικής επιδκνείεται στους συναδέλφους του για διάφορα άσχετα πράγματα (την εξωσχολική του εμπειρία, τα ιδιαίτερά του, τα χρόνια του σε εταιρία, τα χρόνια του στο σχολείο, τις γνώσεις του, τα βιβλία που έχει γράψει, κ.λπ., ακόμη βρέθηκα σε σχολείο που ο καθηγητής που είχε την οργανική συμπεριφερόταν προς τους προσωρινά τοποθετημένους σαν να ήταν υποτελείς του), ενώ θα έπρεπε να καυχώμαστε για άλλα. Δε λέω ότι είμαστε όλοι έτσι, αλλά νομίζω ότι υπάρχει ένα αξιοπρόσεκτο πλήθος συναδέλφων με υπεροπτικές τάσεις, εναντίον των συναδέλφων της ίδιας ειδικότητας. Αυτό ποτέ κανένας δεν το λέει φανερά, αλλά εγώ το έχω δει σε επαναλαμβανόμενα επεισόδεια στην πράξη, στα 9 χρόνια που είμαι στο δημόσιο σχολείο.
επομένως πιστεύω ότι η διάσπαση ξεκινά από μέσα μας. Όταν το αντιληφθούμε, όταν κάνουμε την ειλικρινή αυτοκριτική μας και αλλάξουμε ρότα, τότε πιστεύω ότι θα διορθωθούν πολλά.
