Να προσθέσω κάτι σ' αυτά που πολύ σωστά λέει ο Γιώργος:
Στην εκφώνηση «είναι η ΟΣΟ και η ΑΡΧΗ_ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ ισοδύναμες»;
απαντάμε ναι.
Επιπρόσθετα, λέμε ότι για να εξασφαλίσουμε την ισοδυναμία προσθέτουμε μια εντολή ΑΝ.
Προσπαθώντας να το πω με τα ίδια λόγια:
Στην εκφώνηση «είναι η ΟΣΟ ισοδύναμη με την ΑΝ»;
απαντάμε ναι.
Επιπρόσθετα, λέμε ότι για να εξασφαλίσουμε την ισοδυναμία προσθέτουμε μια εντολή ΠΗΓΑΙΝΕ (goto).
Γιατί δηλαδή μας επιτρέπεται να προσθέτουμε ΑΝ και όχι ΠΗΓΑΙΝΕ;
Η εκφώνηση δεν το απαγορεύει. Το βιβλίο δεν το απαγορεύει.
Απαγορεύεται όμως έμμεσα επειδή η χρήση της ΠΗΓΑΙΝΕ δεν είναι καλή προγραμματιστική τεχνική, όπως και η αλλαγή του μετρητή στο βρόχο.
Συμπέρασμα; συμφωνώ απόλυτα με τον gpapargi.
> Οι ασκήσεις που ρωτάνε αν γίνεται ή όχι κάτι και περιμένουν σαν απάντηση το «Όχι, δεν γίνεται με τίποτα» είναι πολύ επικίνδυνες.
Θα έπρεπε οι εκφωνήσεις να δίνονται υπό το πρίσμα του τι είναι καταλληλότερο, όχι αν ΓΙΝΕΤΑΙ (ή ισοδυναμία κτλ).
ΓΙΝΕΤΑΙ να χρησιμοποιήσουμε ΟΣΟ για να βρούμε το άθροισμα των στοιχείων ενός πίνακα; Γίνεται.
Είναι κατάλληλη η ΟΣΟ για να βρούμε το άθροισμα των στοιχείων ενός πίνακα; Όχι, καλύτερα να χρησιμοποιήσουμε τη ΓΙΑ, η οποία είναι πιο απλή για συγκεκριμένο αριθμό επαναλήψεων.
Να θυμίσω επίσης ότι εκτός από την ΠΗΓΑΙΝΕ, στην ψευδογλώσσα είναι αποδεκτή και η εντολή έξοδος από το βρόχο (βλ. βιβλίο καθηγητή). Αυτή μάλιστα δεν θεωρείται μαύρο πρόβατο, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την απόδειξη της ισοδυναμίας διαφόρων επαναληπτικών δομών.