Θέμα: Διαγωνισμοί Ρομποτικής

[niki7]

Καλησπέρα
Είμαι καθηγήτρια πληροφορικής και στο σχολείο (ιδιωτικό) που είμαι με πιέζουν αρκετά να ασχοληθώ με τους διαγωνισμούς ρομποτικής. Επειδή τον τελευταίο καιρό διαβάζω συνεχώς για τις φοβερές και τρομερές επιτυχίες που είχαμε σαν χώρα στην ολυμπιάδα ρομποτικής έκανα μια μικρή έρευνα.
Ψάχνοντας κάποια άρθρα στον τύπο ανακάλυψα το εξής απίστευτο και θέλω να μου πείτε αν κάνω λάθος.  Στον διαγωνισμό δεν συμμετέχουν απαραίτητα σχολεία αλλά ομάδες με διάφορα ονόματα από τα οποία δεν φαίνεται εύκολα από ποιο σχολείο είναι . Στην αρχή μου φάνηκε περίεργο. Γιατί μια ομάδα να μην έχει το όνομα του σχολείου. Μετά όμως είδα το παρακάτω δημοσίευμα
 http://www.pelop.gr/?page=article&DocID=470074

Ο STEM Education Πάτρας καλεί τους γονείς με τα παιδιά τους να έρθουν στο νέο χώρο μας στις 12 και 13 Ιουλίου (ώρες διεξαγωγής 9.00 με 14.00 και 17.00 με 21.00) για να ενημερωθούν από τον Ολυμπιονίκη στην Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής 2017 (Κόστα Ρίκα), ************ και τους συνεργάτες του.

Δηλαδή ο καθηγητής είναι ολυμπιονίκης; Παρατηρώ ότι αρκετοί καθηγητές που είναι προπονητές σε αυτές τις ομάδες αναφέρουν τις επιτυχίες αυτές στο βιογραφικό τους και αναρωτιέμαι. Οι μαθητές δεν είναι αυτοί που γράφουν τον κώδικα? Δεν είναι δική τους όλη η δουλειά, ή μήπως όχι?
Στη συνέχεια όμως ψάχνοντας περισσότερο ανακάλυψα ότι αρκετοί από τους “προπονητές” των ομάδων δεν είναι οι καθηγητές των σχολείων!!! Είναι υπάλληλοι ιδιωτικών κέντρων STEM. Δηλαδή τα ιδιωτικά αυτά κέντρα κατεβάζουν ομάδες στον διαγωνισμό και αντιμετωπίζουν σχολεία? Πως στο καλό γίνεται αυτό?
Για του λόγου το αληθές παραθέτω την παρακάτω διαφήμιση από ιδιωτικό κέντρο ρομποτικής
https://stem.edu.gr/%CE%BD%CE%AD%CE%B1/%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5-%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82/
με τίτλο:
Γίνετε και εσείς ολυμπιονίκες!
Εκεί αναφέρει:

Με μεγάλη επιτυχία για τα ελληνικά χρώματα ολοκληρώθηκε η 16η Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής με τις ομάδες μας να κερδίζουν 3 αργυρά και 1 χάλκινο μετάλλιο, κάνοντας μας υπερήφανους!

Και πάλι μου δημιουργείται το ερώτημα : Στην ολυμπιάδα ρομποτικής συμμετέχουν ιδιώτες ή σχολεία? Αν συμμετέχουν σχολεία τότε πως ένα ιδιωτικό κέντρο οικειοποιείται την επιτυχία των μαθητών? Αν πάλι το κέντρο έχει δίκιο πως είναι δυνατόν να επιτρέπεται η συμμετοχή ιδιωτών σε έναν διαγωνισμό στον οποίο η διάκριση μεταφράζεται σε ελεύθερη είσοδο στα Πολυτεχνεία και στα Πανεπιστήμια?

Είναι ιδέα μου ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτούς τους διαγωνισμούς ρομποτικής ή εγώ είμαι η περίεργη?

Ξαναλέω το πρόβλημα δεν είναι ότι ένας ιδιωτικός φορέας διοργανώνει ολυμπιάδα ρομποτικής, αλλά ότι η διάκριση σε αυτόν τον διαγωνισμό που δεν ελέγχεται από το κράτος ή κάποια επιστημονική ένωση παρέχει εισιτήριο εισόδου στα ΑΕΙ άνευ εξετάσεων!
Αυτό μου κάνει τρομερή εντύπωση, μαζί με το γεγονός ότι κάποιοι προπονητές γράφουν στο βιογραφικό τους ότι έχουν πάρει μετάλλιο λες και συμμετείχαν αυτοί στον διαγωνισμό!
Ποια είναι η γνώμη σας για όλα αυτά?

[Νίκος Αδαμόπουλος]

Τα περισσότερα που ρωτάς τα έχεις ήδη απαντήσει. Μπορούν να συμμετέχουν και σχολεία αλλά δεν είναι απαραίτητο, τουλάχιστον στον WRO. Μπορείς να φτιάξεις και μόνη σου μια οικογενειακή ομάδα. Εσύ ως προπονητής μαζί με τα παιδιά σου. Το Θέμα είναι γνωστό μήνες νωρίτερα οπότε φτιάχνετε με την ησυχία σας την κατασκευή, δημιουργείτε τον κώδικα και κατεβαίνετε όλοι μαζί με όνομα ομάδας Nikis-Robofamily. Τα παιδιά το μόνο που χρειάζεται είναι να μάθουν απέξω τα βήματα δημιουργίας της κατασκευής, το οποίο δεν είναι και τόσο δύσκολο, ειδικά αν βγάλεις φωτογραφίες όλα τα βήματα με λεπτομέρεια, μπορεί δηλαδή 50-150 φωτογραφίες, για να κάνουν εξάσκηση. Μπορεί το κάθε παιδί να μάθει τα δικά του βήματα, να είναι χωρισμένα τα απαραίτητα εξαρτήματα του καθενός σε ξεχωριστές θήκες, κλπ.  Τον κώδικα τον ετοιμάζετε από πριν και δεν χρειάζεται να τον ξέρουν απέξω ούτε να τον φτιάξουν εκείνη τη στιγμή. Αν ο προπονητής είναι έμπειρος, μπορεί να προβλέψει 2-3 πιθανούς "κανόνες- έκπληξη" και να έχει προετοιμάσει τα παιδιά κατάλληλα. Θα μπορούσε να μην είναι όλοι οι μαθητές το ίδιο καλοί, αλλά να σηκώσει το βάρος ο ένας ή οι δύο μαθητές. Επίσης θα χρειαστεί να φτιάξετε μια πίστα (με διαστάσεις 2x1 m περίπου) ίδια με αυτή του διαγωνισμού για να κάνουν εξάσκηση τα παιδιά στο πώς θα λειτουργήσουν την ημέρα του διαγωνισμού. Μπορείς να τυπώσεις σε μουσαμά το σχέδιο της επιφάνειας πίστας από έτοιμο αρχείο. Δεν λέω ότι είναι εύκολο να διακριθεί μια ομάδα, το αντίθετο μάλλον, αλλά όντως το βάρος της προετοιμασίας πέφτει στον προπονητή μπορεί ακόμα και κατά 95%. Το συγκεκριμένο κέντρο που αναφέρεις δεν είναι τυχαίο, αφού είναι μέρος αλυσίδας κέντρων σε όλη την Ελλάδα. Μάλιστα η έδρα της βρίσκεται στην πηγή της τεχνογνωσίας, στο ίδιο σχεδόν σημείο με τον "μόνο επίσημο προμηθευτή υλικών των διαγωνισμών εκπαιδευτικής ρομποτικής του WRO Hellas", αλλά και με τον ίδιο τον WRO Hellas. Επομένως, λογικό είναι να έχει τα ανάλογα αποτελέσματα.

Από τη στιγμή που πρόκειται για έναν ιδιωτικό διαγωνισμό όπου δεν σε υποχρεώνει κανένας να πάρεις μέρος, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για κάτι. Αν θέλεις παίρνεις μέρος. Σίγουρα και εσύ και τα παιδιά θα έχουν να κερδίσουν κάτι. Ειδικά αν ο απαιτούμενος εξοπλισμός υπάρχει ήδη, ή θα αποκτηθεί μέσω χορηγίας. Αν δεν θέλεις δεν παίρνεις μέρος. Εγώ προσωπικά παλιότερα έχω πάρει μέρος κάποιες λίγες φορές. Μάλιστα την πρώτη μου φορά κατέβασα ταυτόχρονα ομάδα Δημοτικού και ομάδα Γυμνασίου στη Regular κατηγορία, αρχικά στην Πάτρα και μετά στην Αθήνα. Είχα ρίξει τα ξενύχτια της αρκούδας! Μάζευα και τα παιδιά στο σχολείο τα Σάββατα αφιλοκερδώς και κάναμε προετοιμασία. Είχα κουραστεί πολύ τότε, αλλά είχα κίνητρο γιατί στη μία ομάδα ήταν και ο γιος μου! Όμως η όλη διαδικασία με τους διαγωνισμούς δεν με ενθουσίασε και πολύ, το κέρδος δεν είναι τόσο μεγάλο όσο αφήνεται να εννοηθεί, ενώ κάποιες λεπτομέρειες δεν μου άρεσαν καθόλου και φοβόμουν πως θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο στα παιδιά. Κάτι αυτά, κάτι που τον γιο μου τον τράβηξαν τελικά κυρίως τα Μαθηματικά και κατά δεύτερον ο Προγραμματισμός, έχω πλέον αρκετά χρόνια να πάρω μέρος. Όμως έχω εντάξει τη ρομποτική μέσα στα μάθηματά μου. Μπορείς να κάνεις τη ρομποτική σου με τους μαθητές σου ή και τα παιδιά σου και χωρίς να πάρεις μέρος στους διαγωνισμούς. Στο κάτω κάτω υπάρχουν και άλλοι διαγωνισμοί και άλλες ρομποτικές πλατφόρμες από αυτές της Lego. Για τα υπόλοιπα που θίγεις συμφωνώ κι εγώ.

Υ.Γ. Χμμμ, τώρα πρόσεξα ότι είσαι σε ιδιωτικό σχολείο, οπότε παίρνω πίσω αυτό που είπα ότι δεν πρέπει να ανησυχείς. Η αλήθεια είναι ότι τα ιδιωτικά σχολεία πιέζουν πολύ ώστε να δείξουν έργο στους γονείς, έστω κι αν έτσι χάνουν την ουσία. Όσο για τους γονείς, σίγουρα θέλουν να δουν το καμάρι τους να παίρνει βραβείο, αν και παραγνωρίζουν το γεγονός ότι την περισσότερη δουλειά τελικά την κάνει ο προπονητής. Ειδικά αν έμαθαν για τους διαγωνισμούς ρομποτικής από την ταινία RoboGirl που είχε μεγάλη απήχηση! Η ταινία όμως παρουσιάζει τα πράγματα κάπως... χαλαρά, ποιητική αδεία! Υπάρχει πουθενά ο προπονητής για την κάθε ομάδα στην ταινία; Όχι! Τα παιδιά τα κάνουν όλα μόνα τους! Μόνο ο εκπαιδευτικός του (ιδιωτικού) σχολείου που απλά κάνει κάποια μαθήματα και συντονίζει έναν εσωτερικό διαγωνισμό του σχολείου. Οπότε τελικά οι γονείς θα σου πουν: "Μα καλά δεν μπορείς να κάνεις κι εσύ αυτό που κάνει ο εκπαιδευτικός της ταινίας"; Πού να ήξεραν!

Y.Γ.2.  Για να μην παρεξηγηθώ: Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν ομάδες που να έχει γίνει η δουλειά από τους μαθητές, ή έστω η περισσότερη δουλειά, και ο προπονητής απλά να έχει βοηθητικό ρόλο. Σκεφτείτε όμως μια τέτοια ομάδα να έχει αντίπαλο μια ομάδα που ο προπονητής να έχει τον κύριο ρόλο, να είναι έμπειρος, να έχει πάρει μέρος πολλές φορές σε διαγωνισμούς και να έχει αναπτύξει την απαραίτητη τεχνογνωσία, να είναι διατεθειμένος να δώσει πολύ από τον χρόνο του, είτε το κάνει αφιλοκερδώς είτε επειδή πληρώνεται αδρά, κλπ. Τότε λοιπόν οι πιθανότητες θα είναι εναντίον της πρώτης.

[niki7]

Ευχαριστώ για τις διευκρινήσεις γιατί είχα αρχίσει να αισθάνομαι σαν την τρελή του χωριού.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι η δυνατότητα που δόθηκε σε αυτούς τους μαθητές να μπαίνουν σε όποια σχολή θέλουν με διάκριση σε ολυμπιάδα ρομποτικής όταν έχει μερίδιο στην επιτυχία και ο καθηγητής.
Επίσης όταν μπορούν να συμμετέχουν και ιδιώτες.
Και μια άλλη ερώτηση. Νόμιζα ότι το σύστημα βαθμολόγησης ήταν όπως στους διαγωνισμούς πληροφορικής όπου αυτόματα παίρνεις βαθμολογία. Από ότι κατάλαβα υπάρχουν κριτές (δεν είναι απαραίτητα εκπαιδευτικοί!!!) οι οποίοι σε βαθμολογούν εκείνη τη στιγμή?
Δηλαδή η βαθμολόγηση δεν είναι ανώνυμη αλλά βλέπουν ποιος είσαι.
Δεν ξέρω, το όλο σύστημα φαίνεται αρκετά διάτρητο.
Δυστυχώς οι γονείς νομίζουν ότι η εκπαιδευτική ρομποτικη είναι το μέλλον και πιστεύουν όλα αυτά που τους λένε διάφοροι επιτήδειοι. Ακόμα νομίζουν ότι είναι εύκολο να πάρουν διάκριση σε κάποιο διαγωνισμό και να περάσουν στο πανεπιστήμιο χωρίς πανελλήνιες.
 

[Νίκος Αδαμόπουλος]

Ευχαριστώ για τις διευκρινήσεις γιατί είχα αρχίσει να αισθάνομαι σαν την τρελή του χωριού.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι η δυνατότητα που δόθηκε σε αυτούς τους μαθητές να μπαίνουν σε όποια σχολή θέλουν με διάκριση σε ολυμπιάδα ρομποτικής όταν έχει μερίδιο στην επιτυχία και ο καθηγητής.
Επίσης όταν μπορούν να συμμετέχουν και ιδιώτες.
Και μια άλλη ερώτηση. Νόμιζα ότι το σύστημα βαθμολόγησης ήταν όπως στους διαγωνισμούς πληροφορικής όπου αυτόματα παίρνεις βαθμολογία. Από ότι κατάλαβα υπάρχουν κριτές (δεν είναι απαραίτητα εκπαιδευτικοί!!!) οι οποίοι σε βαθμολογούν εκείνη τη στιγμή?
Δηλαδή η βαθμολόγηση δεν είναι ανώνυμη αλλά βλέπουν ποιος είσαι.
Δεν ξέρω, το όλο σύστημα φαίνεται αρκετά διάτρητο.
Δυστυχώς οι γονείς νομίζουν ότι η εκπαιδευτική ρομποτικη είναι το μέλλον και πιστεύουν όλα αυτά που τους λένε διάφοροι επιτήδειοι. Ακόμα νομίζουν ότι είναι εύκολο να πάρουν διάκριση σε κάποιο διαγωνισμό και να περάσουν στο πανεπιστήμιο χωρίς πανελλήνιες.
 

Όπως ανέφερα και πιο πάνω, απαντάς ήδη στα ερωτήματά σου!

[ilias_s]

Σε πολλά απάντησε η niki ήδη και σε πολλά άλλα ο Νίκος. Απλά θα πω το δικό μου κομμάτι.

1) Στα ιδιωτικά έχουν πάρει τη "μόδα της ρομποτικής" και την έχουν κάνει "μπαϊράκι" για τις διαφημιστικές καμπάνιες ώστε να μαζεύουν μαθητές-πελάτες. Όχι πως δεν μπορεί να γίνει δουλειά απλά, όταν ένας ιδιώτης έχει δώσει 300-600€ ανά LEGO Mindstorm Kit προφανώς περιμένει να αποσβέσει κάπως... Έτσι εξηγείται η πίεση! Το ίδιο γίνεται από νηπ/γείο έως το λύκειο για ό,τι είναι "πιασάρικο". Εκεί χάνεται και όλη η ουσία...

2) Είναι πολύ εύκολο να πιάσει ο προπονητής ένα πρότζεκτ και αν έχει μία κάποια εμπειρία να κάνει "παπάδες". Αν βρει μία ομάδα παιδιών που "κατέχουν το άθλημα" μπορεί να τους μάθει κάθε κομμάτι κώδικα και τις λειτουργίες του και τα παιδιά θα το πιάσουν σε μερικές ώρες και θα είναι "κτήμα" τους. Αυτός είναι ένας καλός τρόπος να φτάσεις σε μία θέση ψηλά αλλά εκεί πάλι έχεις χάσει την ουσία που είναι η δημιουργικότητα (του μαθητή όχι του εκπ/κού) και η "ανακαλυπτική μάθηση". Παρατήρησε πως απαιτούν όλοι οι μαθητές να παρουσιάσουν τμήμα της κατασκευής. Δε ζητούν να αναπτυχθεί κάτι εκείνη την ώρα. Προσωπικά δε βλέπω το λόγο να συμμετέχω σε ένα διαγωνισμό ειδικά όταν υπάρχουν πολλές άλλες, πιο σημαντικές, προτεραιότητες στα μαθήματά μας.

Μέχρι ένα σημείο έχω χρησιμοποιήσει την "ρομποτική" (την οποία προτιμώ να αποκαλώ απλά physical computing στο δικό μου επίπεδο) για να κατανοήσουν τα παιδιά βασικές αλγοριθμικές δομές και πλέον προσπαθώ να πηγαίνω περισσότερο στη διαθεματικότητα ώστε να βλέπουν τα παιδιά πως οι επιστήμες "δένουν" μεταξύ τους. Ο διαγωνισμός δεν θα μου πρόσφερε κάτι τόσο πολύτιμο. Θα προτιμούσα να παρακινήσω 2-3 μαθητές που θα έπαιζαν μόνοι τους με αυτά και θα ζητούσαν από τους δικούς τους αντί για ένα playstation ένα Arduino ή ένα Raspberry.

[pgrontas]

Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες. Θα ήθελα να προσθέσω ότι τα τελευταία χρόνια στο σχολείο μου, όπως και σε όλα φαντάζομαι, έχουν αυξηθεί τα παιδιά που κάνουν, είτε έχουν κάνει τα προηγούμενα χρόνια 'ρομποτική'. Αυτό που έχω παρατηρήσει. δυστυχώς, είναι  πως δεν είναι καλύτεροι σε αλγοριθμικά θέματα σε σχέση με αυτούς που δεν έχουν κάνει. Δεν φαίνεται να έχουν κάποιο πλεονέκτημα δηλαδή. Το ίδιο ισχύει ακόμα και σε θέματα εξοικοίωσης με τον υπολογιστή, σε σχέση με κάποιους πχ. που παίζουν φανατικά παιχνίδια.
Φυσικά δεν πρόκειται για επιστημονικό δείγμα, αλλά θα ήταν ενδιαφέρον να γίνει μια τέτοια - ανεξάρτητη όμως - έρευνα, που να συσχετίζει πχ. την 'ρομποτική' σε σχέση με την μετέπειτα απόδοση λχ.

[ilias_s]

Βασικά όλο αυτό είναι ένας νέος τρόπος προσέγγισης σε κλασσικά αντικείμενα.

Ο κύριος σκοπός της "ρομποτικής" και γενικά του physical computing, σε πολλές περιπτώσεις σήμερα, είναι απλά να κεντρίσει το ενδιαφέρον του μαθητή. Σε αντίθεση με το παρελθόν, κανένα παιδί σήμερα δε θα εντυπωσιαστεί αν εμφανίσει την προπαίδεια στην οθόνη ενός Η/Υ σε αντίθεση με το αν θα αναβοσθήσει 10 χρωματιστά LED, 10 φορές το καθένα! Δε νομίζω πως δίνει κάποιο αντικειμενικό πλεονέκτημα πέρα ίσως πως είναι πιο εύκολο, για τα σημερινά παιδιά, να καταλάβουν κάποια πράγματα στη αλγοριθμική όταν το αποτέλεσμά τους προβάλεται στον πραγματικό κόσμο. Φυσικά αυτό έχει να κάνει και με τη σχέση που έχεις ο μέσος άνθρωπος με την τεχνολογία σήμερα. Κάποτε έφτιαχνες 2 directories και ένα txt στο DOS και φάνταζες "γκουρού". Σήμερα αυτό το κάνει και ένας 7χρονος στο τάμπλετ και αν δε μπορείς και 'συ σε κοιτάνε περίεργα!

Εκεί που πραγματικά γίνεται ενδιαφέρον το όλο εγχείρημα είναι όταν το η ρομποτική (και γενικά το physical computing) προσεγγίζεται διαθεματικά και πέρα από την αλγοριθμική, μπλέκουν μέσα τα μαθηματικά και η φυσική. Φυσικά αυτό δεν ξέρω αν και κατά πόσο συμβαίνει σε όλα αυτά τα κέντρα που κάνουν ρομποτική και κατά πόσο γίνεται στα σχολεία. Στο σχολείο, π.χ σε γυμνάσιο, είναι πολύ δύσκολο να κάνεις κάτι τέτοιο στο 1ωρο μάθημα της πληροφορικής και η συνεργασία με άλλους συναδέλφους είναι επίσης δύσκολη και το πλαίσιο αποτρεπτικό από μόνο του. Αν γίνει σωστά τα αποτελέσματα μπορεί να είναι εκπληκτικά αλλά θέλει στοχευμένες ομάδες, αρκετό χρόνο και ... διαφορετικό πλαίσιο! Σαν "καθοδηγούμενο χόμπι" ένα πράγμα!

Να παραδεχτούμε όμως πως δεν είναι και κάτι που είναι για όλους. Δεν έχουν όλοι το ίδιο ενδιαφέρον ούτε τις ίδιες κλίσεις. Κάνε όση ρομποτική θες σε παιδιά που έχουν άλλες κλίσεις και το αποτέλεσμα δεν θα είναι το ίδιο!

[pgrontas]

Ο κύριος σκοπός της "ρομποτικής" και γενικά του physical computing, σε πολλές περιπτώσεις σήμερα, είναι απλά να κεντρίσει το ενδιαφέρον του μαθητή. Σε αντίθεση με το παρελθόν, κανένα παιδί σήμερα δε θα εντυπωσιαστεί αν εμφανίσει την προπαίδεια στην οθόνη ενός Η/Υ σε αντίθεση με το αν θα αναβοσθήσει 10 χρωματιστά LED, 10 φορές το καθένα! Δε νομίζω πως δίνει κάποιο αντικειμενικό πλεονέκτημα πέρα ίσως πως είναι πιο εύκολο, για τα σημερινά παιδιά, να καταλάβουν κάποια πράγματα στη αλγοριθμική όταν το αποτέλεσμά τους προβάλεται στον πραγματικό κόσμο. Φυσικά αυτό έχει να κάνει και με τη σχέση που έχεις ο μέσος άνθρωπος με την τεχνολογία σήμερα. Κάποτε έφτιαχνες 2 directories και ένα txt στο DOS και φάνταζες "γκουρού". Σήμερα αυτό το κάνει και ένας 7χρονος στο τάμπλετ και αν δε μπορείς και 'συ σε κοιτάνε περίεργα!

Αν και δεν πλασάρεται έτσι, συμφωνώ στο ότι το να κεντρίσει το ενδιαφέρον του μαθητή μπορεί να είναι ένα από τα θετικά της "ρομποτικής". Έχω όμως τον εξής προβληματισμό σε αυτό, και οφείλω να πω πως δεν έχω καταλήξει κάπου. Μήπως, ψάχνοντας διαρκώς πιο εντυπωσιακούς τρόπους να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον του μαθητή, τους απομακρύνουμε από τη δυσκολία που υπάρχει όταν πας να εμβαθύνεις λίγο παραπάνω (ισχύει σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα). Δηλαδή ναι μεν μπορείς να πας να κάνεις κάτι εντυπωσιακό σχετικά εύκολα, αλλά αυτό δεν οδηγεί σε μεγαλύτερη απογοήτευση όταν δεις πόση δουλειά θέλει να κάνεις κάτι πιο σύνθετο; Δεν είμαι σίγουρος, ξαναλέω, αλλά έχω την αίσθηση ότι αυτοί που θα το παλέψουν και θα ασχοληθούν σε βάθος, είναι αυτοί που δεν θα εντυπωσιαστούν μόνο με ένα εύκολο αποτέλεσμα, ίσως γιατί τους έλκει περισσότερο η διαδικασία.
Η διαθεματικότητα - ισότιμα όμως για όλες τις συμμετέχουσες επιστήμες-  και με τη δέσμευση αρκετού χρόνου, θα ήταν ιδανική, αλλά δυστυχώς με την παρούσα κατάσταση φαίνεται πολύ δύσκολο να επιτευχθεί.

[ilias_s]

Και εγώ πιστεύω πως με το να κρύβεις ένα μεγάλο μέρος της πολυπλοκότητας δεν βοηθάς πέρα ίσως από τα πρώτα βήματα και τις μικρές ηλικίες. Μετά, όταν κάποιος πάει να κάνει κάτι πιο σύνθετο, όντως θα πέσει πάνω σε ένα "τοίχο". Γενικά αυτό ισχύει παντού καθώς το "user friendly-ness" ενός συστήματος δημιουργεί την ψευδαίσθηση (σε όσους δε γνωρίζουν) πως και η υλοποίηση θα είναι εξίσου απλή με τη χρήση!

Ακριβώς γι' αυτό το λόγο δεν μου αρέσουν τα LEGO Mindstorms (πέρα από την τιμή). Σε μικρά εγχρειρήματα έχω χρησιμοποιήσει raspberries (θα μπορούσα και arduino) με Scratch για ηλικίες γυμνασίου. Αν ήταν στο χέρι μου, θα έβαζα στο λύκειο κάποια αντίστοιχα πραγματάκια με python. Εκεί θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά αλλά θα πρέπει να το παλέψουμε με την πολυπλοκότητα για να το επιτύχουμε!

Όσο για τη διαθεματική προσέγγιση... Άστο! Μπλέκουν ύλες, δυσκολίες στη συνεργασία, απροθυμίες και έλλειψη διδακτικού χρόνου... Γενικά τέτοια εγχειρήματα προϋποθέτουν και ένα πλαίσιο πιο ευέλικτο που δυστυχώς δεν υπάρχει!