Μία μικρή ένσταση.
"2.4.3 – Η διδασκαλία της ΕΠΙΛΕΞΕ, εφόσον δε διδάσκεται Β’ τάξη, δεν έχει νόημα να διδαχθεί στη Γ’"
Αυτό δεν είναι επιχείρημα που στέκτει γερά συνάδελφε. Θα μπορούσε απλά κάποιος να πει πως είναι ύλη της Γ. Με την ίδια λογική παράγωγος κι ολοκλήρωμα δε θα έπρεπε να διδάσκεται στη Γ Λυκείου, διότι δε διδάσκεται στη Β. Ή στο μάθημά μας, δε θα έπρεπε να διδάσκουμε εμφωλευμένες ΑΝ. Άστε που στη Πληροφορική της Β ξεπετάται η ύλη σε 50 πυκνογρααμμένες σελίδες.
Η ΕΠΙΛΕΞΕ είναι μια εναλλακτική της ΑΝ που ανά περίπτωση μπορεί να δημιουργήσει πιο ευανάγνωστο κώδικα. Φαντάζομαι τη προσθέτουν πάλι, μαζί με το στόχο της ορθής τεκμηρίωσης, εύκολης εκσφαλμάτωσης και για το λόγο πως είναι πολύ της μόδας η χρήση της από προγραμματιστές.
Δημιουργεί περισσότερους μπελάδες για μαθητές κι εκπαιδευτικούς; Σαφώς και ναι.
Είναι καλό να τη μάθουν; Εδώ το ερώτημα είναι
τελείως φιλοσοφικό κατά τη γνώμη μου. Εγώ θα έλεγα ναι, αλλά δεν είμαι πιο σωστός από εσένα συνάδελφε που μπορεί να λες όχι.
Τώρα αν είναι καλύτερο να έχουμε υλοποίηση με if ή switch, κι αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό κι άρα και φιλοσοφικό θέμα, εξού κι η αδυναμία μου να πάρω απόλυτη θέση. Έχουμε δύο αντικορουόμενες απόψεις με διαφορετικά κριτήρια.
Από τη μία λένε πως για λόγους ομοιομορφίας, καλύτερα πάντοτε if, μιας κι υπερκαλύπτει τη switch. Επίσης δε κάνει πιο περίπλοκα( ; ) τα πράγματα στις Πανελλήνιες, προσθέτοντας ακόμα μία δομή απόφασης. Συν τοις άλλοις προστίθεται και σε θεωρητικό επίπεδο.
Από την άλλη η switch δημιουργεί πολύ πιο ευανάγωνστα προγράμματα, που αν έχουν μακροσκελή cases ή περιέχουν cases με if εντός αυτών, θα είναι πιο εύκολα αναγνώσιμα ένατι απομακρυσμένων else if. Συν τοις άλλοις βοηθάει παθητικά τα παιδιά να μη κάνουν σφάλμα, αν έχουν διαβάσει καλά και ξέρουν τι κάνουν.
Δηλαδή με άλλά λόγια, αν το θέλει το Υπουργείο, μπορεί να βγάλει θέματα κόλαση είτε έχεις ΕΠΙΛΕΞΕ είτε όχι.
1.4 Καθορισμός Απαιτήσεων
" Δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό"
Ε όχι δα. Στον ανώτατο βαθμό, αυτό που περιγράφεται εδώ, διαχωρίζει έναν ικανό αναλυτή από έναν απλό προγραμματιστή. Στόχος του μαθήματος είναι η ανάπτυξη της αναλυτικής και σύνθετης σκέψης. Πώς η 1.4 δε προσφέρει τίποτα ουσιαστικό; Είναι η πεμπτουσία για να λύσεις θέμα Δ. Απλά θα μου άρεσε να το αναλύαν το θέμα εκτενέστερα με παραδείγματα προς το τέλος της ύλης, παρά να το ξεπετάνε σε μία θεωρητική παράγραφο, που αν μη τι άλλο, το παιδί καλείται να παπαγαλίσει, δίχως να μάθει ουσιαστικά τι λέει την εν λόγω στιγμή (αρχή βιβλίου σελ 21).
Οπότε ναι, έχετε ένα μερίδιο δίκιου, διότι με τον τρόπο που σερβίρεται η 1.4 θεωρώ δε προσφέρει πολλά, αλλά από την άλλη θέτοντας εκτός ύλης τη παράγραφο αυτή, πάμε κόντρα στο στόχο του μαθήματος.
"Η έννοια του αλγόριθμου διδάσκεται στην ΕΑΕΗΥ (Β’ τάξη), τα χαρακτηριστικά δεν διδάσκονται στη Β', προφανώς γιατί θεωρείται πως έχουν διδαχθεί στο γυμνάσιο. Θα τα διδάξουμε στη Γ';;;"
Συνάδελφε το Λύκειο δεν είναι Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Δε θα κόψει το λαιμό του ο μαθητής να ανατρέξει τίποτα και δεν έχουμε τη πολυτέλεια να θεωρούμε διδαχθείσα ύλη εκτός Λυκείου. Πόσα παιδιά έχεις συναντήσει στη Β Λυκείου να θυμούνται ότι έκαναν στο Γυμνάσιο στη Πληροφορική; Ειλικρινά τώρα. Κι ιδιαίτερα σπάνια βρίσκω παιδιά που θυμούνται τι διδάχτηκαν
ένα έτος πριν.
ΑΕΠΠ για Γ Λυκείου αν πιάσω ένα παιδί, θα το πιάσω από μηδενικής βάσης. Αν το προετοιμάζω από τη Β Λυκείου ακόμα καλύτερα, αλλά όταν πάει Γ Λυκείου, πάλι από μηδενική βάση το ξεκινάω. Όχι σε θέμα Πληροφορικής μόνο. Ακόμα και σε Μαθηματικά. Μου έτυχε παιδί που δεν ήξερε στη Γ Λυκείου (Μάιος μήνας) τι είναι απλή μέθοδος των τριών. Έγραψε πολύ ικανοποιητικά ΑΕΠΠ (το πάλεψε) και Μαθηματικά εντάξει πάτωσε. Ωστόσο πέρασε σε Σχολή. Δε λέω πως δεν είχε μερίδιο ευθύνης ο μαθητής εδώ. Σαφώς. Αλλά δες το. Θέλει προσπάθεια να μην εκτροχιάζονται παιδιά στο μάθημά μας.
Ομοίως, για το λόγο πως δε θυμούνται τι διδάχτηκαν σε 50 σελίδες 1 χρόνο πριν, η 3.1 μια χαρά είναι.
Ο κ. Κεσογλίδης θεωρεί πως ίσως να πρέπει να παραμείνει η εκσφαλμάτωση, συμφωνώ, ωστόσο η ΕΠΙΛΕΞΕ κάνει την εκσφαλμάτωση ευκολότερη οπότε δε θα μου ήταν αδιάφορη.
Τώρα για το αν πρέπει να ξέρουν τα παιδιά τι είναι στοίβα και τι ουρά και σε τι βοηθάει στο εν λόγω μάθημα, το θέμα είναι φιλοσοφικό πάλι. Σχολές αντιμετωπίζουν τις δομές δεδομένων ως ξεχωριστό μάθημα εξαμήνου. Από την άλλη χρησιμοποιούμε ήδη μία δομή, τους πίνακες και φαντάζομαι πως αν έχουμε ουρά ή στοίβα υλοποιημένη με μονοδιάστατο πίνακα και αλγορίθμους που τις υλοιποιούν πάνω σε αυτόν, θα ήταν ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Αλλά φυσικά αυτό φορτώνει αρκετά περισσότερο ένα μάθημα ήδη αρκετά απαιτητικό. Δε ξέρω τι θέση να πάρω εδώ. Ως γενική παιδεία για όλους καλό είναι. Για μαθητή που θα περάσει σε κάποια σχολή Πληροφορικής, λειτουργεί απλά επικουρικά ως μία πρώτη επαφή. Δηλαδή αυτό που λένε για τον αντικειμενοστραφή. Θεωρητικά concepts. Ξεβολεύει πολλούς αυτή η μετάβαση, αλλά ο διαδικαστικός προγραμματισμός, έχει μείνει πίσω. Το object oriented μοντέλο είναι πλέον δεδομένη γνώση για την Αγορά.
Θα προτιμούσα πάντως ριζική αλλαγή βιβλίου, παρά έκδοση πρόσθετου. Μου φάνηκε λίγο αστείο κι αν μου επιτρέπεται spaghetti code λογική πάνω στο μάθημα.
Και στη τελική θα πρέπει να αποφασίσει το Υπουργείο αν αυτό το μάθημα τελικά είναι πιο εργαστηριακό-πρακτικό ή πιο θεωρητικό. Διότι όσο διογκώνει και τις δύο προσεγγίσεις, τόσο πιο απρόσιτο γίνεται.
