Το αξιοσημείωτο στην απάντησή σου morfeus, είναι η αναφορά στην
Υπολογιστική Σκέψη.
Ουσιαστικά η υπολογιστική σκέψη δεν ταυτίζεται με το προγραμματισμό. Είναι μια απαραίτητη δεξιότητα όμως. Εκεί που διαφωνούμε είναι στο αν αυτή η δεξιότητα είναι απαραίτητη μόνο για ένα πεδίο, τη θετική κατεύθυνση, ή πρέπει να μπει σε όλα τα πεδία, ανεξάρτητα αν αυτή θα οδηγήσει σε σχολές πληροφορικής επιστήμης ή όχι. Κατά τη γνώμη μου είναι απαραίτητη σε όλα τα πεδία.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι οι μαθητές στο σχολείο δεν γίνονται επιστήμονες. Δεν διδάσκονται δηλαδή επιστήμη. Επιστήμη είναι να μπαίνεις σε αχαρτογράφητους χώρους, να κάνεις υποθέσεις και να κοπιάζεις να τις αποδείξεις, μη χρήση μεθόδων, με μετρήσεις. Αυτό δεν μπορεί να γίνει στο σχολείο. Ειδικά στο θέμα της υπολογιστικής σκέψης, η εφαρμογή αλγορίθμων θα έπρεπε μέσω του προγραμματισμού να καταλήγει σε μετρήσεις απόδοσης. Να κατανοήσει ο μαθητής, όχι "αφαιρετικά" αλλά δια του πειράματος, το χρόνο εκτέλεσης μιας ταξινόμησης αλγόριθμου φυσαλίδας σε σύγκριση για τα ίδια δεδομένα με τη γρήγορη ταξινόμηση.
Αντικειμενικά το πρόβλημα εκπαίδευσης στην υπολογιστική σκέψη είναι το IQ των μαθητών. Η υπολογιστική σκέψη δεν μπορεί να φυτευτεί στο μυαλό των μαθητών. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι μαθητές που έχουν δυνατότητες πάνω σε αυτό το είδος σκέψης, να το αναγνωρίσουν και να το καλλιεργήσουν, με πρακτική άσκηση. Αν λοιπόν το μάθημα της ΑΕΠΠ πήγαινε σε όλες τις κατευθύνσεις, θα διαφοροποιούσε τα ως σήμερα αποτελέσματα βαθμολογίας. Όμως θα έβγαζε καλύτερους μαθητές, για να προαχθούν σε θέσεις τις τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, προς όφελος όλων μας. Στην αντίθετη περίπτωση, μαθητές με υπολογιστική σκέψη, θα αγνοούν την δυνατότητά τους, και αυτό δεν είναι καλό, πάλι για όλους.
Το πρόβλημά μας δεν είναι ότι υπάρχουν Χ Ferrari και θέλουμε Χ οδηγούς, αλλά ότι υπάρχουν μαθητές με δυνατότητες οι οποίες σε μια κβάντωση του συστήματος εκπαίδευσης βγαίνουν απ έξω, ως άχρηστες. Κβάντωση εννοώ χοντρικά τον τεμαχισμό των δεξιοτήτων σε τρία ή τέσσερα μαθήματα ανά τρεις ή τέσσερις κατευθύνσεις. Αναζητούμε δηλαδή συγκεκριμένες δεξιότητες απαξιώνοντας άλλες δεξιότητες. Έχουμε κερδίσει με το υπάρχον σύστημα; Κατά τη γνώμη μου όχι, και αυτό αποτυπώνεται στην οικονομική δραστηριότητα της χώρας.
Δεν συζητώ επιστημονικά εδώ, δεν έχω μετρήσεις, αλλά εκφράζω απλά μια πεποίθηση, μια εικασία ότι το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα χρειάζεται να εξελιχθεί βάσει της υπολογιστικής σκέψης, και να αρχίσει να μοντελοποιεί την εκπαίδευση βάσει των δυνατοτήτων των μαθητών, καταγράφοντας επιστημονικά το τι μπορεί να κάνει ο καθένας και όχι βάσει ενός "μέσου" μαθητή όπως σήμερα.
