Τα λάθη στη ΓΛΩΣΣΑ δεν μπορώ αλλιώς να τα εξηγήσω, πέρα από το απλό, ότι η αντιγραφή χωρίς κατανόηση οδηγεί σε τέταια αποτελέσματα. Με απλά λόγια κάποιοι πήραν ένα έργο άλλου, και το προσάρμοσαν σε αυτό που λέμε ΓΛΩΣΣΑ.
Πάντως παραμένει το ερώτημα ως προς εκείνους που πρώτοι επίλεξαν/διαμόρφωσαν/σκέφτηκαν την ΓΛΩΣΣΑ όπως την ξέρουμε, αν βέβαια ζουν και ασχολούνται με αυτήν, το τι θα ήθελαν να αλλάξουν ή να προσθέσουν. Και επιμέρους ερωτήματα όπως αυτό: γιατί δεν έφτιαξαν έναν διερμηνευτή με χειρισμό αντικειμένων. Μπορεί να το είχαν προτείνει αλλά να απορρίφθηκε από "υπεύθυνους". Επίσης γιατί το πέρασμα με αναφορά πρέπει να γίνεται με copy in/copy out; Πότε και ποιος το καθιέρωσε αυτό, με ποιο σκεπτικό να δοθεί αυτή η λεπτομέρεια. Γιατί δεν υπάρχει συνάρτηση τυχαίων αριθμών; Γιατί δεν υπάρχουν συναρτήσεις αλφαριθμητικών;
Ίσως οι υπεύθυνοι πριν 20 χρόνια να μην ασχολούνται πια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι νεότεροι "παντρεύτηκαν" αυτό που βρήκαν. Έπρεπε να αλλάξει η ΓΛΩΣΣΑ, να εμπλουτιστεί και να βελτιωθεί, στο περιθώριο τη "παραγωγής" εκπαιδευτικού έργου με την αρχική ΓΛΩΣΣΑ, ώστε κάθε τέσσερα με πέντε χρόνια να έρχονταν μια επόμενη έκδοση. Και αφού αυτή δεν έγινε τόσο καιρό τότε είναι καιρός να γίνει τώρα, να ξεκινήσει να φτιάχνεται η νέα έκδοση της ΓΛΩΣΣΑΣ, ώστε σε ένα με δυο χρόνια να είναι έτοιμη με το διερμηνευτή της!
Καλημέρα και χρόνια πολλά,
το βιβλίο της ΑΕΠΠ γράφτηκε από πολυμελή συγγραφική ομάδα που περιείχε και ακαδημαϊκούς. Μάλιστα ήταν το ένα από τα δύο βιβλία της ΑΕΠΠ καθώς η (πραγματική) μεταρρύθμιση Αρσένη είχε εισάγει το πολλαπλό βιβλίο. Δυστυχώς, τα βιβλία της ΑΕΠΠ ήταν πολύ διαφορετικά μεταξύ τους και αυτό δημιούργησε πραγματικές παραννοήσεις. Τελικά, διατηρήθηκε (σε όλα τα μαθήματα) 1 βιβλίο από τα δύο.
Το γιατί πραγματικά απορρίφθηκε το άλλο βιβλίο και έμεινε το γνώριμο σε όλους μας βιβλίο αποτελεί και αυτό μέρος της ιστορίας του μαθήματος.
Ο εγκέφαλος για όλες τις αλλαγές και τα 2 εξεταζόμενα μαθήματα Πληροφορικής (αλλά και όλα τα άλλα) ήταν ο πάρεδρος Πληροφορικής Γ. Παπαδόπουλος του ΠΙ.
Το πώς επιλέχθηκε η συγγραφική ομάδα από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο δεν το γνωρίζω (βεβαίως, το 1998 η εκπαιδευτική κοινότητα της Πληροφορικής ήταν πολύ μικρότερη.). Δεν πιστεύω ότι επιλέχθηκε με τον ίδιο τρόπο που έγινε μεταγενέστερα. Οι ελάχιστες διορθώσεις στο βιβλίο έγιναν πολύ μεταγεστέρα με έργο ΕΣΠΑ και πολύ διοικητικό κόπο. Νομικά θέματα και άλλα δεν επέτρεψαν για πολλά χρόνια την αλλαγή του βιβλίου αφού έπρεπε να υπάρχει η συναίνεση όλων των συγγραφέων (γι' αυτό βολεύει να είναι 1 ο συγγραφέας). Άλλωστε ακόμη και σήμερα είναι δύσκολο να υπάρξουν παρεμβάσεις σε βιβλία (βιβλία όχι σημειώσεις μαθητή).
Θα πρέπει να τονιστεί και το ότι ο κλάδος των Πληροφορικών απέκτησε σχολικούς συμβούλους το 2007-8. Αυτά τα στελέχη ήταν τότε ο διοικητικός συνδεκτικός κρίκος εκπαιδευτικών και ΠΙ.
Το βιβλίο ήταν πολύ μπροστά και όρισε ένα νέο πεδίο. Δεν ήταν μετάφραση εγχειριδίων χρήσης της Pascal (εύκολη επιλογή γενικότερα). Εννοείται ότι απαιτούσε σύντομα ανανέωση που δεν έγινε.
Την οριοθέτηση του μαθήματος τελικά την πραγματοποίησε η πολύ ενεργή εκπαιδευτική κοινότητα εκπαιδευτικών πληροφορικής που συνεχώς πλήθαινε. Πολλά φόρουμ και πρωτοβουλίες με κύριο αυτό εδώ και μία πολύ γόνιμη αλληλεπίδραση. Με συγκρούσεις και κατανόηση αλλά και αγάπη για αυτό το μάθημα που άλλαξε (μαζί με άλλα) το σχολείο των Δεσμών που είχαμε όλοι ως εικόνα. Το σχολείο που μας επέτρεψε να μπούμε στην Εκπαίδευση παρότι δεν είχαμε το πατρογονικό δικαίωμα.
Η συγγραφική ομάδα δεν ετοίμασε προγραμματιστικό περιβάλλον, δεν ξέρω τι ακριβώς είχε στο μυαλό της και τι σχεδιασμό είχε αλλά το μάθημα είχε σχεδιαστεί ως 4ωρο και τελικά πήραν από 1 ώρα Μαθηματικά και Φυσική και έμεινε με 2 ώρες την εβδομάδα. Το ιστορικό της μεταρρύθμισης Αρσένη, της υποδοχής που έλαβε αλλά και των αλλαγών που υπέστη ακόμη και από υπουργούς του ίδιου κόμματος είναι σε άλλο κεφάλαιο.
Το κενό κάλυψε η εκπαιδευτική κοινότητα των εκπαιδευτικών πληροφορικής με τη δημιουργία 2 προγραμματιστικών περιβαλλόντων (μεταξύ άλλων λιγότερο ολοκληρωμένων) για τη ΓΛΩΣΣΑ, το ένα δωρεάν και το άλλο επί πληρωμή. Προσωπικά, χρησιμοποιούσα το δωρεάν αλλά αγόρασα από την τσέπη μου για το σχολείο το εμπορικό για να στηρίξω την προσπάθεια (η σχολική επιτροπή δεν κάλυπτε το έξοδο) το 2003. Σίγουρα η ύπαρξη των 2 αυτών περιβαλλόντων ενίσχυσε πολύ το μάθημα αν και έρευνες έδειχναν ότι οι εκπαιδευτικοί δεν χρησιμοποιούν το εργαστήριο παρότι το μάθημα ήταν εργαστηριακό.
Σχετικά με την ερώτησή σου bugman οι Κοίλιας και Ιωαννίδης συνέχισαν την ψευδογλώσσα. Στο Διαδίκτυο μπορείς εύκολα να βρεις την έκδοση της ψευδογλώσσας με κλήση αλγορίθμων από αλγόριθμους και την διαχείριση αρχείων. Αντίστοιχα, υπάρχουν βιβλία που έδινε ο Κοίλιας στο μάθημά του στο ΤΕΙ Αθήνας με αυτό το περιβάλλον. Προφανώς εκείνοι θα μπορούσαν να ανανεώσουν το σχολικό βιβλίο.
Ξέρεις το 2004 ακουγόταν στα συνέδρια (επιστημονικά συνέδρια όχι συνέδρια παρουσίασης εκπαιδευτικών παρεμβάσεων) ΚΑΙ ΠΑΛΙ (και πάντα) ότι το μάθημα μπορεί να φύγει από τις πανελλαδικές εξετάσεις. Αυτό αποδείχθηκε ράδιο Αρβύλα (έτσι εμφανίστηκε και ο κύριος Αρβίλογλου ένα απόγευμα Τρίτης). Σε ένα τέτοιο περιβάλλον εκτιμώ ότι δεν βρέθηκε ποτέ ο χρόνος και τα χρήματα, αλλά κυρίως η βούληση για ανανέωση.
Αν και κατά τη γνώμη μου αυτό δεν είναι πρόβλημα του μαθήματος της Πληροφορικής, αλλά του σχολείου. Θα έπρεπε στην 10ετία (το 2010) να έχουν αλλάξει όλα τα βιβλία του λυκείου. Το τι έγινε το 2010-11 άλλη φορά, όταν αποχαρακτηριστούν τα έγγραφα...
Γκρινιάζει κάποιος που οι μαθητές χρησιμοποιούν ουσιαστικά τα βιβλία μαθηματικών των δεσμών; Μόνο οι εκπαιδευτικοί πληροφορικής ασχολούνται με το δήθεν "αδύναμο" μάθημα και διδακτικό εγχειρίδιο. Όμως η αδυναμία είναι του εκπαιδευτικού συστήματος που επί 20 έτη διατηρεί τα ίδια σχολικά βιβλία (και νοοτροπία) όταν αλλού σε αυτό το χρονικό διάστημα έγιναν 2 εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις.
Για να κλείσω όπως άρχισα, δεν πιστεύω ότι τα ενεργά μέλη της συγγραφικής ομάδας που διαμόρφωσαν το βιβλίο γνώριζαν ότι αυτό που δημιούργησαν το 1998-9 θα ήταν μετά από 20+ χρόνια ακόμη εξεταζόμενο μάθημα. Δεν πιστεύω ότι το copy in-out ήταν η πρώτη σκέψη στο μυαλό τους. Και λογικά δεν ήταν καθώς, προφανώς, δεν μπορούσαν σε εκείνη τη χρονική στιγμή να δουν την μεγάλη εικόνα.
Τόσα χρόνια μετά άλλωστε, η μεγάλη εικόνα δεν είναι ορατή σε πολλούς πολλούς ακόμη.
