Επειδή αυτό το θέμα έχει μείνει άλυτο στο μυαλό μου, συγγνώμη για την επαναφορά μετά από 2 χρόνια, αλλά έχω κάποιες ερωτήσεις.
Επίσης όσον αφορά το θέμα με τη γεννήτρια τυχαίων αριθμών, δεν υπάρχει τέτοια συνάρτηση στη ΓΛΩΣΣΑ. Το ότι την αναφέρει στον ορισμό του αλγορίθμου ως παράδειγμα καμίας εισόδου εγώ το εκλαμβάνω ότι ακόμα και στην περίπτωση που ο αλγόριθμος δεν έχει explicit input θα έχει κάποια άλλη είσοδο π.χ. από άλλο υποπρόγραμμα ή αρχείο ή Pipe/socket η δεν ξέρω τι άλλο. Το θέμα όμως είναι ότι αυτές οι δυνατότητες δεν υπάρχουν στη ΓΛΩΣΣΑ.
Η απάντηση στην ερώτηση "μια συνάρτηση μπορεί να μην έχει καθόλου παραμέτρους;", εξαρτάται άμεσα από αυτό που συζητούσατε, τι θεωρείται ως είσοδος σε έναν αλγόριθμο.
Με τα λόγια του βιβλίου:
"Η περίπτωση που δεν δίνονται τιμές δεδομένων εμφανίζεται, όταν ο αλγόριθμος δημιουργεί και επεξεργάζεται κάποιες πρωτογενείς τιμές με τη βοήθεια συναρτήσεων παραγωγής τυχαίων αριθμών ή με τη βοήθεια άλλων απλών εντολών."Αυτές οι απλές εντολές τι μπορεί να είναι; Πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι απευθείας εκχωρήσεις τιμών, πχ α <- 12;
Αν αυτές οι απλές εντολές είναι κάτι άλλο (τι; ), κάτι που επίσης δεν μπορεί να υλοποιηθεί με Γλώσσα, όπως οι συναρτήσεις παραγωγής τυχαίων αριθμών, τότε όντως δεν μπορεί να υπάρχει αλγόριθμος γραμμένος σε Γλώσσα (τουλάχιστον αν μείνουμε σε μια αυστηρή προσέγγιση), ο οποίος να μην έχει είσοδο.
Αλλιώς_Αν αυτές οι απλές εντολές είναι αυτό που είπα, πχ εκχωρήσεις τιμών, τότε μπορεί ένας αλγόριθμος γραμμένος σε Γλώσσα να έχει είσοδο "καμμία τιμή δεδομένων" και να εξακολουθεί να θεωρείται ότι έχει είσοδο (μέσω των "απλών" αυτών εντολών). Κατ' επέκταση, σε αυτή τη περίπτωση,
μπορεί να υπάρχει συνάρτηση χωρίς παραμέτρους, η οποία παίρνει τιμές από κλήση άλλης συνάρτησης ή από απευθείας εκχωρήσεις εντός της.
Θεωρώ ατυχή και άχαρα αυτά τα θέματα βέβαια, εστιάζοντας στις αδυναμίες του βιβλίου και είναι και χιλιοειπωμένα, αλλά ένα Σ-Λ με την συγκεκριμένη ερώτηση, παραμένει νομίζω διφορούμενο... Ελπίζω να μην το δούμε σε εξετάσεις.
Γιατί, για το "καλώς ορισμένο" σε αυτό το μάθημα, έπαψα να ελπίζω

Άραγε, μετά από 20 χρόνια, αν πάμε σε python κάποια στιγμή, αναρωτιέμαι αν μάθαμε το μάθημά μας (περί του "καλώς ορισμένου") ή θα το διαιωνίσουμε στο κατά τα άλλα "νέο" ΠΣ...
υγ> το θέμα καλύτερα να μεταφερόταν στο "Θεωρία"