Δυστυχώς η εκπαίδευση...βρωμάει στην Ελλάδα. Και η κατάντια μας δεν είναι ανεξάρτητη από αυτό το γεγονός. Η Πληροφορική είναι μεγάλη επιστήμη και μπορεί να συνδράμει υπό μορφή εργαλείου σε άλλες επιστήμες. Ακόμα και ο Ιστορικός μπορεί να χρησιμοποιήσει τη πληροφορική σε επίπεδο επεξεργασίας όπως με ένα πρόγραμμα για να αναγνωρίσει τον συγγραφέα ενός κειμένου. Οι τεχνικοί θα θέλουν να προγραμματίσουν ελεγκτές διάφορων τύπων. Ο καθένας κάπως θα θέλει να διαμορφώσει την εργασία του με κατάλληλο πρόγραμμα υπολογιστή! Θα έπρεπε λοιπόν η πληροφορική να είναι σε όλα τα πεδία.
Το πρόβλημα με την εκπαίδευση είναι ότι στηρίζεται σε έναν πάροχο, το δημόσιο, ενώ το ζητούμενο είναι η παροχή εκπαίδευσης. Τι έχει γίνει; Έβαλαν στο Σύνταγμα για να διαφυλάξουν το "δημόσιο" χαρακτήρα της εκπαίδευσης, και τις θεσούλες, το ότι η τριτοβάθμια θα είναι "δημόσια και δωρεάν". Στην Αγγλία ο φοιτητής παίρνει το οκ μετά από συνέντευξη πριν καν δώσει εξετάσεις, και του εξηγούν τι πρέπει να πετύχει για να μπει - του κρατάνε τη θέση δηλαδή, ο δε υποψήφιος μιλάει με τον αυριανό καθηγητή, που έχει ψάξει για το ποιος είναι και βλέπει αν μπορεί να σταθεί απέναντί του. Όταν θα φτάσουμε σε αυτή τη φάση τότε θα δούμε ότι η εκπαίδευση δεν είναι γύρω από το σχολείο αλλά γύρω από το μαθητή και τις ικανότητές του. Δεν θα μιλάμε για πρόγραμμα "για όλους" αλλά για τάξεις και για μαθητές που θα γράφονται στις τάξεις για συγκεκριμένη μάθηση. Τότε θα βλέπαμε τι θα ήθελε ο κόσμος. Τότε θα βλέπαμε μια άλλη εκπαίδευση. Και μάλιστα γιατί όχι ορισμένες "τάξεις" να είναι σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Πάντα δηλαδή να παίζει η προτίμηση του μαθητή και του υπεύθυνου γονέα. Το δε κράτος θα μπορούσε να βάλει για κάθε μαθητή έναν υπεύθυνο εκπαιδευτικό (θα έχει καμία δεκαριά παιδιά) τα οποία θα παρακολουθεί με συνεντεύξεις κατ' οίκον και θα παραδίδει αναφορά προόδου. Τέτοια πράγματα χρειαζόμαστε...ή φάτε δέκα μνημόνια...Διαλέξτε!
