Στατιστικά Βαθμολογιών

[bagelis]

Το μάθημα της ΑΕΠΠ έχει κάτω από τη βάση το 53% των μαθητών.
Είναι φυσιολογικό αυτό για ένα μάθημα που δεν έχει βαρύτητα σε κανένα επιστημονικό πεδίο;
Είναι το μάθημα με το μεγαλύτερο ποσοστό μαθητών κάτω από τη βάση από όλα τα μαθήματα που δεν έχουν βαρύτητα, και φυσικά και από πολλά που έχουν βαρύτητα.
Ακόμη: η βιολογία κατεύθυνσης και η χημεία κατεύθυνσης (από τη θετική) έχουν κάτω από τη βάση περίπου 17%. Λίγο αστρονομικές δεν είναι οι διαφορές;
Στους αριστούχους τώρα:
ΑΕΠΠ: 12,44%, πάλι ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά.
Βιολογία Κατεύθυνσης: 37,54%
Χημεία Κατεύθυνσης: 49,46% !!!
Χημεία - Βιοχημεία : 35,80%
Ηλεκτρολογία: 19,93% (Μάλιστα ακούστηκε ότι ήταν δύσκολη φέτος) !!!

Μήπως έχουμε τρελλαθεί λίγο με το μάθημά μας; Μήπως πρέπει να χαλαρώσουμε; Μήπως τέλος πάντων δουλεύουμε για άλλους; Εγώ προσωπικά αν ήμουν μαθητής που θα πήγαινε τώρα Γ΄ Λυκείου δεν θα διάλεγα ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ 2. Δεν με συμφέρει αντικειμενικά...

[xthao]

Στις εξετάσεις του 2002 το ποσοστό αποτυχίας (κάτω από τη βάση) για την "Ανάπτυξη Εφαρμογών" ήταν 66,91%. Έχει κάποιος συνάδελφος τις στατιστικές του αριθμού των υποψηφίων ανά κατεύθυνση για κείνη και για τις επόμενες χρονιές ώστε να μπορέσουμε να δούμε τι επίδραση είχε εκείνη η εξέταση στην κατανομή των υποψηφίων στις διάφορες κατευθύνσεις;

Έχω την εντύπωση ότι αν δούμε τις στατιστικές διαχρονικά θα ανακαλύψουμε (προς μεγάλη μας λύπη ίσως) αυτό που ήδη γνωρίζουν οι μαθητές, δηλ. ότι η "Ανάπτυξη Εφαρμογών" δεν είναι το κέντρο του κόσμου!

Δε νομίζω ότι υπάρχει λόγος να δημιουργείται κλίμα για πιθανή διαρροή μαθητών σε άλλες κατευθύνσεις λόγω "δυσκολίας" των θεμάτων στο μάθημα "Ανάπτυξη Εφαρμογών", ιδιαίτερα αν συνυπολογίσει κανένας και την επίδοση στο μάθημα "Αρχές Οργάνωσης" που δεν είναι και δραματικά καλύτερη (κάτω από τη βάση 38,41% και αριστούχοι 18,61%), και μάλλον βαραίνει περισσότερο στην επιλογή κατεύθυνσης.

Ερωτήματα όπως "Μήπως έχουμε τρελλαθεί λίγο με το μάθημά μας;" και "Μήπως πρέπει να χαλαρώσουμε;" δίνουν την εντύπωση ότι η βαθμολόγηση των γραπτών στις εξετάσεις είναι υπόθεση κάποιας αόρατης και μάλλον αλλοπρόσαλλης συλλογικής συνείδησης και ότι δεν υπάρχουν οδηγίες βαθμολόγησης.

Πάντως αν χρησιμοποιήσουμε ως μέτρο το ποσοστό των γραπτών που αναβαθμολογήθηκαν στο μάθημα βλέπουμε ότι αυτό παρουσιάζει μικρή κάμψη. Είναι 2,90% το 2006 σε σχέση με το 3,00% του 2005.

Συμπερασματικά έχουμε μια σχετικά καλά συγκροτημένη και χωρίς απότομες μεταπτώσεις συλλογική συνείδηση, κατά τι λιγότερο συγκροτημένης αυτής των μαθηματικών για την κατεύθυνση, όπου το ποσοστό γραπτών που αναβαθμολογήθηκαν ήταν 2,00% και η οποία εμφανίζει το 1/7 των απότομων μεταπτώσεων της συλλογικής συνείδησης των φιλολόγων με ποσοστά αναβαθμολόγησης 24,16% για τη Νεοελληνική Λογοτεχνία (Θεωρ) και 21,08% για τη Νεοελληνική Γλώσσα (Γεν), για να μη ξεχνούμε ότι στα πλαίσια του μαθήματος ασχολούμαστε με τη ΓΛΩΣΣΑ.

Καλό θα ήταν να παρουσιαστεί και μια αντίστροφη εικόνα. "Με τέτοια θέματα και τέτοιον τρόπο βαθμολόγησης σπρώχνουν τους καλούς μαθητές προς τη θετική" μου έλεγε συνάδελφος που εργάζεται σε ιδιωτικό σχολείο. Θα δούμε!

Το ερώτημα "Μήπως έχουμε τρελλαθεί λίγο με το μάθημα μας;" συνεπάγεται συλλογική ευθύνη σε πράγματα για τα οποία δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.

Όσον αφορά στο ίδιο το μάθημα οι περισσότεροι από μας έχουν μηδενική συμμετοχή στη διατύπωση των σκοπών του (αναλυτικό πρόγραμμα) και των μέσων (διδακτικό πακέτο) για την εξυπηρέτηση αυτών των σκοπών. Καλούμαστε απλά εκ των υστέρων να εφαρμόσουμε αποφάσεις άλλων (αδιαμαρτύρητα και αν είναι δυνατόν με ενθουσιασμό, διαφορετικά ...). Προφανώς και για τα θέματα των εξετάσεων, το επίπεδο δυσκολίας τους και τη διατύπωσή τους, δε νοείται συλλογική ευθύνη.

Στον παιδαγωγό Πιαζέ αποδίδεται το εξής απόσπασμα: "Οι εξετάσεις, πραγματική πληγή, δηλητηριάζουν πραγματικά τις φυσιολογικές σχέσεις ανάμεσα σε δάσκαλο και μαθητή, μειώνοντας ή εξαφανίζοντας και στους δύο τη χαρά της εργασίας, την αμοιβαία εμπιστοσύνη". Υπό το πρίσμα αυτών των λόγων φοβάμαι πως το ερώτημα "Μήπως έχουμε τρελλαθεί λίγο με το μάθημά μας;" συνιστά, άθελα, συνταγή αυτολογοκρισίας έτσι γενικά κι αόριστα που τίθεται.

Δε θέλει και ρώτημα ότι δουλεύουμε για άλλους, γι αυτούς που με τις εξετάσεις θέλουν να ξεχωρίσουν τα αρνιά από τα ερίφια. Μιλάω βέβαια μόνο γι όσους από μας προσφέρουν εξαρτημένη εργασία ως απλοί καθηγητές στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα. 

Τελειώνοντας θα ήθελα να παραθέσω τις πρώτες παραγράφους από τον πρόλογο του βιβλίου "Computer Science Logo Style volume 1: Symbolic Computing" του Brian Harvey:

This book isn't for everyone.

Not everyone needs to program computers. There is a popular myth that if you aren't "computer literate," whatever that means, then you'll flunk out of college, you'll never get a job, and you'll be poor and miserable all your life. The myth is promoted by computer manufacturers, of course, and also by certain educators and writers.

The truth is that no matter how many people study computer programming in high school, there will still be only a certain number of programming jobs. When you read about "jobs in high-tech industry," they're talking mostly about manufacturing and sales jobs that are no better paid than any other manufacturing jobs. (Often, these days, those jobs are exported to someplace like Taiwan where they pay pennies a day.) It's quite true that many jobs in the future will involve using computers, but the computers will be disguised. When you use a microwave oven, drive a recently built car, or play a video game, you're using a computer, but you didn't have to take a "computer literacy" course to learn how. Even a computer that looks like a computer, as in a word processing system, can be mastered in an hour or two.

This book is for people who are interested in computer programming because it's fun

Καλή συνέχεια!

[gpapargi]

Ελπίζω πως δε θα φτάσουμε στο σημείο να αντιμετωπίζουμε το θέμα ως: «τι πρέπει να χαρίσουμε στους μαθητές για να έρθουν σε εμάς».

Ο σκοπός των πανελληνίων εξετάσεων είναι να επιλεγούν όσο το δυνατό πιο αντικειμενικά οι καλύτεροι για να μπουν στα πανεπιστήμια. Πρέπει δηλαδή να ξεχωρίσουμε τους πιο καλούς.

Ένα μάθημα στο οποίο αρίστευσαν οι μισοί (όπως στη χημεία) πέτυχε αυτό το στόχο; Ξεχώρισαν οι καλοί;
Για μένα το θέμα που τίθεται είναι το αν έχει λόγο ύπαρξης ένα τέτοιο μάθημα. Σε τι χρησιμεύει στην επιλογή των μαθητών;

Αν έχεις ομοιόμορφη κατανομή των μαθητών από το 0 μέχρι το 20 τότε σε κάθε διάστημα πάχους ενός βαθμού έχεις το 5%. Δηλαδή από 18 ως 20 έχεις το 10%. Αν θέλεις να ξεχωρίσουν οι καλοί θέλεις μια κανονική κατανομή  που να σβήνει στις μεγάλες τιμές. Δηλαδή κάτω από 10% στο διάστημα 18-20.

Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πρώτα τι θέλουμε. Εγώ αν ήμουν χημικός θα είχα σοβαρό πρόβλημα με αυτά τα αποτελέσματα στο «μάθημά μου». Δεν μπορώ να δεχτώ ότι πρέπει να «δωροδοκούμε» τους μαθητές για να έρθουν στη δική μας κατεύθυνση. Δεν είναι παιδεία αυτό. Το λάθος είναι καθαρά στην άλλη πλευρά.

[novulus]

Συνάδελφοι η στατιστική πρέπει να χρησιμοποιείται με ΠΡΟΣΟΧΗ γιατί αλλιώς προκύπτουν συμπεράσματα που θολώνουν την πραγματικότητα. Την θετική κατεύθυνση επιλέγουν σίγουρα καλύτεροι μαθητές από αυτούς που επιλέγουν την τεχνολογική 2 και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από την εξαιρετικά καλύτερη απόδοσή τους στα κοινά μαθήματα της Φυσικής Κατεύθυνσης και των Μαθηματικών Κατεύθυνσης. Επίσης οι μαθητές της θετικής επέλεξαν την καυεύθυνσή τους επειδή ΘΕΛΟΥΝ να διδαχθούν Χημεία και Βιολογία ενώ αυτοί που ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ αυτά τα μαθήματα διαχέονται στις άλλες κατρυθύνσεις. Τι ποιο λογικό λοιπόν οι μαθητές της θετικής να έχουν πολύ καλές επιδόσεις στην Χημεία και την Βιολογία; Πρέπει άραγε να τους τιμωρήσουμε επειδή επέλεξαν να περάσουν στο Πολυτεχνείο από κατεύθυνση που δεν περιέχει την ΑΕΠΠ; Με άλλα λόγια πρέπει η κατανομή στην Χημεία και την ΑΕΠΠ να είναι ντε και καλά ίδια αφού οι μαθητές που έχουν επιλέξει Χημεία είναι πολύ καλύτεροι κατά μέσον όρο;

Προσοχή λοιπόν γιατί πολλές φορές "βρίσκουμε" σοβαρά προβλήματα όταν δεν κάνουμε σοβαρή ανάλυση.

Δεν μπορώ βέβαια να μην σχολιάσω την φράση:
"Για μένα το θέμα που τίθεται είναι το αν έχει λόγο ύπαρξης ένα τέτοιο μάθημα. "
Να υπενθυμίσω ότι ο λόγος ύπαρξης οποιουδήποτε μαθήματος είναι η γνώση κα όχι η εξέταση. Ίσως ένα από τα προβλήματα του σημερινού Ελληνικού Σχολείου είναι ότι τίθεται το ερώτημα αν η επιστήμη στην οποία στηρίζεται ο σημερινός Τεχνολογικός Πολιτισμός με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του πρέπει να διδασκεται.

[gpapargi]

Novulus, κανείς δεν αμφισβητεί το ότι σκοπός ύπαρξης των μαθημάτων (γενικά) είναι η γνώση. Αλλά τα μαθήματα που έχουν επιλεγεί για τις πανελλήνιες έχουν και άλλο ρόλο.

Για ποιο λόγο υπάρχουν οι πανελλήνιες; Γιατί να μην μπαίνουν στα πανεπιστήμια όλοι όσοι θέλουν να μπουν;

Προφανώς γιατί δεν υπάρχουν οι θέσεις στα πανεπιστήμια. Έτσι αναγκαζόμαστε να επιλέξουμε τους καλύτερους μέσω των εξετάσεων.
Από τη στιγμή που ένα μάθημα έχει επιλεγεί για να είναι στις πανελλήνιες θα πρέπει να ανταποκρίνεται στο ρόλο του να συμμετέχει στη διαδικασία επιλογής των καλύτερων. Το θέμα της Χημείας όπως το έθεσα, αφορά καθαρά αυτό το ρόλο.

Δεν μπορώ να δεχτώ ότι σε κάποιο μάθημα θετικής επιστήμης αρίστευσαν οι μισοί μόνο και μόνο επειδή ήταν πολύ καλοί. Γιατί δεν αρίστευσαν οι ίδιοι και στα μαθηματικά; Όσο καλοί και να είναι, η πραγματική αιτία του τεράστιου ποσοστού αριστούχων είναι το ότι τους έβαλαν εύκολα θέματα. Αν του έβαζαν πιο δύσκολα θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε τους καλούς χωρίς να μειωθεί η γνώση που απέχτησαν οι μαθητές. Αντιθέτως μάλιστα, θα ανέβαινε το επίπεδο οδηγώντας σε καλύτερη γνώση.

Το μάθημα απέτυχε να διακρίνει τους καλούς. Προτείνω να μην κάνουμε το ίδιο έχοντας σαν επιχείρημα το ότι θα φύγουν οι μαθητές από εμάς προς την θετική κατεύθυνση. Η λύση σε αυτά που ανέφερε ο Βαγγέλης είναι κατά τη γνώμη μου το να πέσουν σοβαρότερα θέματα στη Χημεία και όχι ευκολότερα στην ΑΕΠΠ. Αυτή είναι η ουσία της προηγούμενης τοποθέτησής μου.

[novulus]

Αγαπητέ gpapargi θα μου επιτρέψεις να συνεχίσω να θεωρώ πως τα μαθήματα υπάρχουν για να προσφέρουν γνώσεις και μόνον. Οι εξετάσεις από την άλλη υπάρχουν για να ελέγχουν τον βαθμό αφομοίωσης-κατάκτησης της γνώσης που τα μαθήματα προσφέρουν. Τα αποτελέσματά τους βέβαια μπορούν στην συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για διάφορους σκοπούς. Αλληλεπίδραση των εξετάσεων ( του συστήματος και των θεμάτων) με τον σκοπό που θα εξυπηρετήσουν τα αποτελέσματά τους ασφαλώς και πρέπει να υπάρχει. Πρέπει η όλη διαδικασία να είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να ελέγχονται συγκεκριμένοι δείκτες που θα πρέπει ο εξεταζόμενος να πληροί ώστε να ανταπεξέλθει καλύτερα στις απαιτήσεις της θέσης που διεκδικεί.
Αυτά ως γενική τοποθέτηση, ειδικότερη αναφορά στον παραλογισμό του τρέχοντος εξεταστικού συστήματος μπορούμε  να κάνουμε σε ένα νέο θέμα.

Ας παίξουμε όμως στην συνέχεια λίγο με τους αριθμούς. Η κατανομή των βαθμών στα μαθήματα κατεύθυνσης για τιη θετική και την τεχνολογική 2 φαίνεται στον παρακάτω πίνακα.

	ΒΙΟΛΟΓΙΑ	θετική	37,54%
	ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ	θετική	10,91%
	ΦΥΣΙΚΗ	θετική	23%
	ΧΗΜΕΙΑ	θετική	49,46%
	ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ	τεχνολογική ΙΙ	2,06%
	ΦΥΣΙΚΗ	τεχνολογική ΙΙ	4,96%
	ΑΟΔΕ	τεχνολογική ΙΙ	18,61%
	ΑΕΠΠ	τεχνολογική ΙΙ	12,44%

Όπως είναι φανερό στα Μαθηματικά Κ. και στην Φυσική Κ. το ποσοστό των αριστούχων στην θετική είναι πενταπλάσιο αυτών της τεχνολογικής 2. Μου επιτρέπεται συνεπώς ο λογικός ισχυρισμός «αν οι μαθητές της θετικής διαγωνίζονταν στην ΑΕΠΠ και στην ΑΟΔΕ τότε το ποσοστό των αριστούχων της θετικής σε αυτά τα μαθήματα θα ήταν περίπου πενταπλάσιο του αντίστοιχου των μαθητών της τεχνολογικής 2. Δηλαδή το ποσοστό των αριστούχων της θετικής στην ΑΕΠΠ θα ήταν περίπου 60% και στην ΑΟΔΕ περίπου 90%!!!». Οι μαθητές της θετικής όμως δεν διαγωνίζονται στην ΑΕΠΠ και στην ΑΟΔΕ αλλά στην Βιολογία και την Χημεία στα οποία μαθήματα το ποσοστό των αριστούχων είναι 37,54% και 49,46%, δηλαδή σαφώς χειρότερα απ’ ότι αν διαγωνίζονταν σε ΑΕΠΠ και ΑΟΔΕ.
Υπενθυμίζω όμως ότι και από τις δύο κατευθύνσεις οι μαθητές μπορούν να δηλώσουν χωρίς απώλεια μορίων τα ίδια επιστημονικά πεδία (2ο,4ο και με προϋποθέσεις 5ο). Επομένως υπάρχουν περιπτώσεις που οι επιδόσεις (μόρια) ενός μαθητή της θετικής συγκρίνονται με τις επιδόσεις ενός μαθητή της τεχνολογικής 2. Η αδικία για τους μαθητές της θετικής είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Αν λοιπόν ήμασταν εμείς στην θέση αυτών που βάζουν θέματα τι θα έπρεπε να κάνουμε για να άρουμε την αδικία; Να δυσκολέψουμε τα θέματα της Χημείας και της Βιολογίας;
Το πρόβλημα που εξέθεσα το γνωρίζουν οι παροικούντες τη Ιερουσαλήμ αλλά δεν έχουν άμεσο τρόπο λύσης. Το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα αποτυγχάνει να εκπληρώσει τις απαιτήσεις που το ίδιο θέτει. Είναι επομένως μη δόκιμο να προσπαθούμε να φτιάξουμε καλύτερο κάτι που πρέπει να αλλάξει άμεσα. Οι μαθητές πρέπει να εξετάζονται σε μαθήματα ανάλογα με τις απαιτήσεις των Σχολών που επιθυμούν.

[bagelis]

Μήπως πρέπει να προβληματιστούμε λίγο παραπάνω με το 53% που είναι κάτω από τη βάση; Τι μπορούμε να κάνουμε για να μειωθεί αυτό το ποσοστό; Μήπως ασχολούμαστε περισσότερο με τους καλούς και "ξεχνάμε" κατ' ουσία τους μισούς μαθητές μας; Και γιατί από τα μαθήματα που δεν έχουν βαρύτητα αυτό είναι το μεγαλύτερο ποσοστό; Αυτή η ακραία τιμή δεν υποδηλώνει κάποιο πρόβλημα;

[gpapargi]

Novulus δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβες αυτά που έγραψα. Η εξέταση μέσα στο μάθημα και οι εξετάσεις στο τέλος της χρονιάς όντως είναι για να ελέγχουν το βαθμό αφομοίωσης της γνώσης. Ο θεσμός των πανελλήνιων, με κοινά θέματα, μηχανογραφικά κλπ είναι για να επιλεγούν αυτοί που θα μπουν στο πανεπιστήμιο.

Επίσης θα ήθελα να σχολιάσω τη φράση σου:
«Όπως είναι φανερό στα Μαθηματικά Κ. και στην Φυσική Κ. το ποσοστό των αριστούχων στην θετική είναι πενταπλάσιο αυτών της τεχνολογικής 2. Μου επιτρέπεται συνεπώς ο λογικός ισχυρισμός «αν οι μαθητές της θετικής διαγωνίζονταν στην ΑΕΠΠ και στην ΑΟΔΕ τότε το ποσοστό των αριστούχων της θετικής σε αυτά τα μαθήματα θα ήταν περίπου πενταπλάσιο του αντίστοιχου των μαθητών της τεχνολογικής 2. Δηλαδή το ποσοστό των αριστούχων της θετικής στην ΑΕΠΠ θα ήταν περίπου 60% και στην ΑΟΔΕ περίπου 90%!!!»».

Δε συμφωνώ με τον ισχυρισμό  γιατί δεν είναι ανάλογα όλα τα ποσά που εμφανίζονται στη φύση. Με αυτό το σκεπτικό θα μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο για το διάστημα 15-17,9 και να καταλήξουμε στο ότι αν η θετική κατεύθυνση έδινε ΑΟΔΕ τότε το ποσοστό αυτών που θα έγραφαν 15-17,9 θα ήταν πάνω από 50%. Πρόσθεσε σε αυτό και το 90% που θα έγραφαν άριστα και ξεπεράσαμε το 100% του συνόλου των μαθητών. Δεν πάει έτσι.

Τέλος πάντων… η κουβέντα για μένα πρέπει να ξεκινάει πάντα από το τι θέλουμε να κάνουμε. Να ξεκαθαρίσουμε ποιοι είναι οι σκοποί των πανελληνίων εξετάσεων και με βάση αυτούς να φτιάξουμε μια κατανομή βαθμολογιών που θα θέλαμε να επιτύχουμε. Έτσι θα δουλεύουμε με κάποιο πλάνο και όχι κουτουρού, τόσο στις υψηλές βαθμολογίες όσο και στις χαμηλές βαθμολογίες (που είπε κι ο Βαγγέλης). Αν διαφωνούμε ως προς το σκοπό των εξετάσεων είναι λογικό να διαφωνούνε και στα υπόλοιπα.

ΥΓ
Από ότι θυμάμαι ο άλλος Βαγγέλης (ο Κανίδης) είχε πει ότι ετοιμάζε κάποια δουλειά με τα στατιστικά και θα την παρουσίαζε μετά τα αποτελέσματα. Θα ήθελα να τη δω και μετά μιλάω. Σίγουρα θα έχει ασχοληθεί περισσότερο από εμάς με το θέμα.