Στις εξετάσεις του 2002 το ποσοστό αποτυχίας (κάτω από τη βάση) για την "Ανάπτυξη Εφαρμογών" ήταν 66,91%. Έχει κάποιος συνάδελφος τις στατιστικές του αριθμού των υποψηφίων ανά κατεύθυνση για κείνη και για τις επόμενες χρονιές ώστε να μπορέσουμε να δούμε τι επίδραση είχε εκείνη η εξέταση στην κατανομή των υποψηφίων στις διάφορες κατευθύνσεις;
Έχω την εντύπωση ότι αν δούμε τις στατιστικές διαχρονικά θα ανακαλύψουμε (προς μεγάλη μας λύπη ίσως) αυτό που ήδη γνωρίζουν οι μαθητές, δηλ. ότι η "Ανάπτυξη Εφαρμογών" δεν είναι το κέντρο του κόσμου!
Δε νομίζω ότι υπάρχει λόγος να δημιουργείται κλίμα για πιθανή διαρροή μαθητών σε άλλες κατευθύνσεις λόγω "δυσκολίας" των θεμάτων στο μάθημα "Ανάπτυξη Εφαρμογών", ιδιαίτερα αν συνυπολογίσει κανένας και την επίδοση στο μάθημα "Αρχές Οργάνωσης" που δεν είναι και δραματικά καλύτερη (κάτω από τη βάση 38,41% και αριστούχοι 18,61%), και μάλλον βαραίνει περισσότερο στην επιλογή κατεύθυνσης.
Ερωτήματα όπως "Μήπως έχουμε τρελλαθεί λίγο με το μάθημά μας;" και "Μήπως πρέπει να χαλαρώσουμε;" δίνουν την εντύπωση ότι η βαθμολόγηση των γραπτών στις εξετάσεις είναι υπόθεση κάποιας αόρατης και μάλλον αλλοπρόσαλλης συλλογικής συνείδησης και ότι δεν υπάρχουν οδηγίες βαθμολόγησης.
Πάντως αν χρησιμοποιήσουμε ως μέτρο το ποσοστό των γραπτών που αναβαθμολογήθηκαν στο μάθημα βλέπουμε ότι αυτό παρουσιάζει μικρή κάμψη. Είναι 2,90% το 2006 σε σχέση με το 3,00% του 2005.
Συμπερασματικά έχουμε μια σχετικά καλά συγκροτημένη και χωρίς απότομες μεταπτώσεις συλλογική συνείδηση, κατά τι λιγότερο συγκροτημένης αυτής των μαθηματικών για την κατεύθυνση, όπου το ποσοστό γραπτών που αναβαθμολογήθηκαν ήταν 2,00% και η οποία εμφανίζει το 1/7 των απότομων μεταπτώσεων της συλλογικής συνείδησης των φιλολόγων με ποσοστά αναβαθμολόγησης 24,16% για τη Νεοελληνική Λογοτεχνία (Θεωρ) και 21,08% για τη Νεοελληνική Γλώσσα (Γεν), για να μη ξεχνούμε ότι στα πλαίσια του μαθήματος ασχολούμαστε με τη ΓΛΩΣΣΑ.
Καλό θα ήταν να παρουσιαστεί και μια αντίστροφη εικόνα.
"Με τέτοια θέματα και τέτοιον τρόπο βαθμολόγησης σπρώχνουν τους καλούς μαθητές προς τη θετική" μου έλεγε συνάδελφος που εργάζεται σε ιδιωτικό σχολείο. Θα δούμε!
Το ερώτημα "Μήπως έχουμε τρελλαθεί λίγο με το μάθημα μας;" συνεπάγεται συλλογική ευθύνη σε πράγματα για τα οποία δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Όσον αφορά στο ίδιο το μάθημα οι περισσότεροι από μας έχουν μηδενική συμμετοχή στη διατύπωση των σκοπών του (αναλυτικό πρόγραμμα) και των μέσων (διδακτικό πακέτο) για την εξυπηρέτηση αυτών των σκοπών. Καλούμαστε απλά εκ των υστέρων να εφαρμόσουμε αποφάσεις άλλων (αδιαμαρτύρητα και αν είναι δυνατόν με ενθουσιασμό, διαφορετικά ...).
Προφανώς και για τα θέματα των εξετάσεων, το επίπεδο δυσκολίας τους και τη διατύπωσή τους, δε νοείται συλλογική ευθύνη. Στον παιδαγωγό Πιαζέ αποδίδεται το εξής απόσπασμα: "Οι εξετάσεις, πραγματική πληγή, δηλητηριάζουν πραγματικά τις φυσιολογικές σχέσεις ανάμεσα σε δάσκαλο και μαθητή, μειώνοντας ή εξαφανίζοντας και στους δύο τη χαρά της εργασίας, την αμοιβαία εμπιστοσύνη".
Υπό το πρίσμα αυτών των λόγων φοβάμαι πως το ερώτημα "Μήπως έχουμε τρελλαθεί λίγο με το μάθημά μας;" συνιστά, άθελα, συνταγή αυτολογοκρισίας έτσι γενικά κι αόριστα που τίθεται.
Δε θέλει και ρώτημα ότι δουλεύουμε για άλλους, γι αυτούς που με τις εξετάσεις θέλουν να ξεχωρίσουν τα αρνιά από τα ερίφια. Μιλάω βέβαια μόνο γι όσους από μας προσφέρουν εξαρτημένη εργασία ως απλοί καθηγητές στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα.
Τελειώνοντας θα ήθελα να παραθέσω τις πρώτες παραγράφους από τον πρόλογο του βιβλίου "Computer Science Logo Style volume 1: Symbolic Computing" του Brian Harvey:
This book isn't for everyone.
Not everyone needs to program computers. There is a popular myth that if you aren't "computer literate," whatever that means, then you'll flunk out of college, you'll never get a job, and you'll be poor and miserable all your life. The myth is promoted by computer manufacturers, of course, and also by certain educators and writers.
The truth is that no matter how many people study computer programming in high school, there will still be only a certain number of programming jobs. When you read about "jobs in high-tech industry," they're talking mostly about manufacturing and sales jobs that are no better paid than any other manufacturing jobs. (Often, these days, those jobs are exported to someplace like Taiwan where they pay pennies a day.) It's quite true that many jobs in the future will involve using computers, but the computers will be disguised. When you use a microwave oven, drive a recently built car, or play a video game, you're using a computer, but you didn't have to take a "computer literacy" course to learn how. Even a computer that looks like a computer, as in a word processing system, can be mastered in an hour or two.
This book is for people who are interested in computer programming because it's fun
Καλή συνέχεια!
