Η κατανόηση των αλγορίθμων και της λειτουργίας τους έχει διάφορα επίπεδα. Η εκτέλεση ενός αλγορίθμου στο χαρτί αντιστοιχεί σε ένα από αυτά.
Νομίζω όμως ότι το επίπεδο που μας ενδιαφέρει είναι αυτό της γενίκευσης. Δηλαδή να μπορεί ο μαθητής να καταλάβει τι κάνει ένας αλγόριθμος χωρίς να χρειαστεί να τον τρέξει με το χέρι, ή τουλάχιστον να χρειαστεί να τον τρέξει για ένα μικρό στιγμιότυπο του προβλήματος. Αυτή η ικανότητα είναι σημαντική για να μπορεί κάποιος να σχεδιάσει έναν αλγόριθμο. Αν ένας μαθητής δεν έχει αυτή την ικανότητα (που πράγματι δεν μπορεί να κατακτηθεί με 2 ώρες μόνο στη Γ λυκείου) δεν μπορεί να σχεδιάσει έναν αλγόριθμο με αποτέλεσμα να μαθαίνει απλά απέξω διάφορες "τεχνικές" για ΜΟ, min, max, sum κλπ.
Το επίπεδο αυτό της αφαίρεσης και της γενίκευσης πρέπει να αποτελεί τον υπέρτατο διδακτικό στόχο αυτού του μαθήματος.
Από εκεί και πέρα όσον αφορά τη δυσκολία των θεμάτων, δεν θα έλεγα ότι τα φετινά θέματα είναι πιο δύσκολα από άλλες χρονιές. Όσον αφορά τα Γ, Δ νομίζω ότι με κάποιες αλλαγές θα μπορούσαν να είναι ακόμα και θέματα πανελλήνιων εξετάσεων. Νομίζω ότι κάποιες χρονιές στις επαναληπτικές έπεσαν θέματα παρόμοιου επιπέδου.
Τέλος θα πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε τι μάθημα θέλουμε. Θέλουμε ένα μάθημα το οποίο να έχει και κάποια πιο δύσκολα θέματα ώστε να ξεχωρίζουν αυτοί που σκέφτονται πιο αφαιρετικά και μπορούν να γενικεύσουν ή θέλουμε ένα μάθημα που κάποιοι το μπερδεύουν με το ΑΟΔΕ και είτε ΑΝΕΦ είτε ΑΟΔΕ είναι το ίδιο, αφού σε αυτά "έχεις σίγουρο 20".
υ.γ. σε μαθητές καλό είναι να βάζουμε προς επίλυση αλγορίθμους τους οποίους μπορούν να τρέξουν με πίνακα τιμών στο χαρτί
για να επαληθεύσουν τη λύση τους, κάτι που στα θέματα Γ και Δ αμφιβάλλω ότι μπορούν να κάνουν.
ΥΓ. Δεν είχα απολύτως καμία συμμετοχή στο φετινό διαγώνισμα του στεκιού.