Μπορείς να διευκρινίσεις τι από τα δύο εννοείς στην ερώτηση:
Έχεις δίκαιο.. δική μου αβλεψία.. το διόρθωσα κιόλας

Επειδή το συγκεκριμένο θέμα προέκυψε απο διαχωρισμό
άλλου θέματος στο οποίο μεγάλο μέρος της συζήτησης είχε ήδη θέσει το πλαίσιο, εσφαλμένα θεώρησα πως η ερώτηση ήταν σαφής. Η συγκεκριμένη ερώτηση αφορά αποκλειστικά σε
ασκήσεις που δίνονται στις
εξετάσεις με σκοπό να
αξιολογήσουν αντικειμενικά και αξιόπιστα τους υποψήφιους.
Αντικειμενική είναι μια αξιολόγηση η οποία όταν επαναληφθεί από άλλο βαθμολογητή θα δώσει τα ίδια αποτελέσματα. Δηλαδή η αντικειμενικότητα προϋποθέτει ομοιόμορφο και καθορισμένο τρόπο εκτίμησης της επίδοσης των μαθητών (Δημητρόπουλος, 1998)
Αξιοπιστία θεωρείται ο βαθμός εμπιστοσύνης που μπορούμε να έχουμε στα αποτελέσματά της, δηλαδή πόσο σταθερά και ακριβή είναι τα αποτελέσματα της μέτρησης (Kerlinger, 1979, Linn & Gronlund 2000). Κάθε αποτίμηση επίδοσης σε μια εξέταση ουσιαστικά επηρεάζεται από δύο παράγοντες: Από την πραγματική επίδοση και το σφάλμα εκτίμησης της επίδοσης. Η πραγματική επίδοση είναι αυτή που αντανακλά τις γνώσεις των μαθητών όπως έχουν αποτυπωθεί στις απαντήσεις τους, ενώ το σφάλμα εκτίμησης οφείλεται κυρίως σε αυτό που οι ερευνητές ονομάζουν "αξιοπιστία αξιολογητών", δηλαδή υποκειμενικές διαφορές εκτίμησης της επίδοσης. (Ebel & Friesbie 1991)
Σε αυτό το πλαίσιο η ερώτηση που ουσιαστικά τίθεται είναι κατά πόσον οι μαθητές θα πρέπει να αναζητούν τα δεδομένα του προβλήματος αποκλειστικά στην εκφώνησή του ή να θεωρούν πως μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις εμπειρίες και πρότερες γνώσεις τους προκειμένου να το αντιμετωπίσουν. Για παράδειγμα, μία περίπτωση που συζητήθηκε αρκετά τις τελευταίες μέρες ήταν αυτή του φετινού θέματος Γ των γενικών εξετάσεων το οποίο στην εκφώνησή του ανέφερε τα εξής:
Στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ οι υποψήφιοι εξετάζονται σε τρεις θεματικές ενότητες. ... Να γράψετε αλγόριθμο ο οποίος, για κάθε υποψήφιο να διαβάζει το όνομά του … να τερματίζει όταν δοθεί ως όνομα η λέξη “ΤΕΛΟΣ”.
Υποστηρικτές της πρώτης άποψης εξέφρασαν την γνώμη πως στο συγκεκριμένο πρόβλημα δεν είναι γνωστός ο μέγιστος αριθμός των επαναλήψεων αφού δεν αναφέρεται κάτι σχετικά στην εκφώνηση επομένως το πρόβλημα να λυθεί για άγνωστο αριθμό υποψηφίων.
Υποστηρικτές της δεύτερης άποψης εξέφρασαν τη γνώμη πως αφού πρόκειται για διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, ο αριθμός των υποψηφίων είναι γνωστός εκ των προτέρων και επομένως, παρά το γεγονός πως κάτι τέτοιο δεν αναφέρεται στην εκφώνηση, το πρόβλημα μπορεί να λυθεί θεωρώντας αυτό τον αριθμό γνωστό αφού η εμπειρία του εξεταζόμενου μαθητή (που καλείται να το λύσει) του δίνει το δικαίωμα να κάνει αυτή την παραδοχή.
Η «ερώτηση» που ζητείται να απαντηθεί στο συγκεκριμένο θέμα, στοχεύει να καταγράψει την άποψη των διδασκόντων σχετικά με το ποια από τις δύο «απαντήσεις» πιστεύουν πως μπορεί να εγγυηθεί την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητα της εξέτασης.
- Δημητρόπουλος Γ. Ε.,(1998), Εκπαιδευτική αξιολόγηση η αξιολόγηση του μαθητή, εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα.
- Ebel, R. L., and Frisbie, D. A. (1991). Essentials of Educational Measurement (5th Ed.) Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall
- Kerlinger, R. J., (1979), Foundations of behavioural Research, Holt, Rinehart & Winston, N.Y