Πάντως εγώ έχω να πω οτι η εκφώνηση μπορεί να μην αναφέρει πουθενά ταξινόμηση των Ν μεγαλύτερων αριθμών, αλλά σίγουρα θα μπορούσε κανείς να την ερμηνεύσει έτσι. Δηλαδή δε νομίζω οτι είναι μια ασφαλής εκφώνηση για να εξάγει κανείς συμπεράσματα περί τυποποίησης. Ίσως αν τη διατύπωνε κανείς σε ένα ρεαλιστικό πλαίσιο (και όχι αφηρημένα, με αριθμούς και πίνακες) οι προτεινόμενοι αλγόριθμοι να μην ήταν τόσο "τυποποιημένοι".
Επίσης, η διατήρηση των αριθμών σε διάταξη δεν κοστίζει και τόσο πολύ. Για την ακρίβεια, κοστίζει ακριβώς όσο και η προτεινόμενη λύση, με μια επιβάρυνση στη μνήμη. Να εξηγήσω: μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους εξής δύο πίνακες:
πίνακα Α με τα στοιχεία μας, σε οποιαδήπότε σειρά, π.χ. Α = [ 6 3 9 5 7 4 ] και
πίνακα Ε, όπου Ε[δ] είναι ο δείκτης του επόμενου στοιχείου στη διάταξη, π.χ [ 5 6 0 1 3 4 ].
Εδώ υποθέτουμε οτι το μεγαλύτερο στοιχείο έχει επόμενο το 0, ενώ επίσης θα χρειαστούμε μια μεταβλητή να μας δείχνει το μικρότερο στοιχείο, εδώ δmin = 2.
Αυτό πρακτικά είναι η υλοποίηση μιας συνδεδεμένης λίστας με πίνακα.
Στη δομή αυτή λοιπόν δεν κοστίζει τίποτα να βρούμε το μικρότερο στοιχείο, άρα δεν κοστίζει τίποτα να ξέρουμε αν θα μπει μέσα το νέο στοιχείο. Αυτό που πρέπει να βρούμε είναι η διάταξη του νέου στοιχείου σε σχέση με τα υπάρχοντα. Γι' αυτό όμως χρειαζόμαστε απλά μια αναζήτηση, η οποία μάλιστα μόνο στη χειρότερη περίπτωση σαρώνει και τα Ν στοιχεία (δηλαδή κοστίζει το πολύ όσο η εύρεση του ελάχιστου).
Αν θέλετε να γράψω και κώδικα.