Αυτό είναι εντελώς λάθος. Πρώτα από όλα η μεγαλύτερη απαγόρευση μπαίνει από τα πεπερασμένα όρια που βάζει η περατότητα του υπολογιστή.
Όμως οι απαγορεύσεις και περιορισμοί δεν στερούν την δημιουργικότητα στον προγραμματισμό. Ίσα, ίσα την ενθαρρύνουν.
Και για να πω και ένα παράδειγμα από τα μαθηματικά: Αν δεν υπήρχε ο περιορισμός του ότι δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με άπειρα αντικείμενα, δεν θα είχε εφευρεθεί η απαγωγή σε άτοπο. To ίδιο ισχύει και για άλλες μεθόδους.
Παναγιώτη,
Καλημέρα! Μπερδεύεις μάλλον την έννοια της απαγόρευσης με αυτή του περιορισμού. Απαγόρευση σημαίνει ότι κάτι δε μπορεί να γίνει με τίποτα (π.χ. σε μια μεταβλητή τύπου ακεραίου δε μπορείς να εκχωρήσεις ένα αλφαριθμητικό, ή η εντολή εκχώρησης στη ΓΛΩΣΣΑ γράφεται Α <- Β και δε μπορεί να γραφεί Β -> Α γιατί έτσι ορίζει το συντακτικό της γλώσσας. Αυτό είναι απαγόρευση). Περιορισμός σημαίνει ότι κάτι ισχύει ή μπορεί να γίνει υπό κάποιους όρους και προϋποθέσεις ή μέχρι κάποιο όριο κτλ.
Όσο για τη σχέση του απείρου με το άτοπο πρέπει να σου πω ότι η μόνη σχέση που βλέπω εγώ είναι ότι και οι δύο λέξεις ξεκινούν με 'α'. Δεν καταλαβαίνω πως η απαγωγή σε άτοπο έχει άμεση σχέση με τον ορισμό του απείρου... Sorry...

Και φυσικά υπάρχουν όρια (ακόμη και στο σύμπαν καθώς φαίνεται) αλλά ο τρόπος που χρησιμοποιείται εδώ το επιχείρημα αυτό (δηλ. ότι δε γνωρίζουμε το πάνω όριο του αριθμού των αθλητών στο θέμα Γ, άρα όσο και αν ορίσουμε εκ των προτέρων το Ν η τιμή του μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερη) επιμένω ότι θυμίζει φιλολογική συζήτηση. Με το σκεπτικό αυτό, ακόμη και η λύση χωρίς τη χρήση πινάκων που θεωρείς ως μόνη εντελώς ορθή, θα μπορούσε να μην είναι αρκετή γιατί σε ένα μελλοντικό διαγαλαξιακό πρωτάθλημα άλματος εις μήκος ο αριθμός των αθλητών μπορεί να ξεπερνά το μέγιστο αριθμό που μπορεί να αναπαραστήσει η μεταβλητή Ν σε μια πραγματική υλοποίηση. Ακραίο θα μου πεις και τραβηγμένο αλλά άλλο τόσο θεωρώ τραβηγμένο το επιχείρημα ότι σε έναν διαγωνισμό άλματος σε μήκος δε μπορεί να τεθεί εκ των προτέρων ένα πάνω όριο αθλητών. Έιπαμε, να είμαστε ρεαλιστές και να μιλάμε σοβαρά. Κάποιοι ανησυχούν πως οι ασχετούληδες/παπαγάλοι/μανιέρηδες καθηγητές που έγραψα σε προηγούμενο post θα μάθουν στους μαθητές λάθος αρχές στον προγραμματισμό ενώ δε φαίνεται να τους ανησυχεί καθόλου το να λένε και να μαθαίνουν στους μαθητές τους ότι αν στο θέμα Γ ζητούνταν επιπλέον να τυπωθούν αλφαβητικά τα ονόματα των αθλητών τότε το υποερώτημα αυτό θα ήταν άλυτο... Ωραία προγραμματιστική θέση αυτή...
Ξαναλέω ότι ο προγραμματισμός είναι κάτι ζωντανό και εύπλαστο. Είναι κακό να μπαίνει σε απόλυτα καλούπια. Υπάρχουν φυσικά γενικές αρχές καλού προγραμματισμού αλλά ακόμη και αυτές έχουν τη σχετικότητά τους. Για να στο αποδείξω θα χρησιμοποιήσω ένα πολύ απλό παράδειγμα από αυτά που δείχνω στους μαθητές της Γ' Γυμνασίου. Ο λόγος για τη διαδικασία αντιμετάθεσης δύο αριθμών. Παραθέτω δύο παραλλαγές:
Αντιμετάθεση1 (Α,Β)
Α->Γ
Β->Α
Γ->Β
Αντιμετάθεση2 (Α,Β)
Α->Α+Β
Β->Α-Β
Α->Α-Β
Ποια μορφή είναι καλύτερη? Νομίζω ότι εύκολα θα συμφωνούσαν όλοι ότι η πρώτη μορφή είναι ορθότερη αφού δεν υπάρχει ο κίνδυνος ενδεχόμενης υπερχείλισης που μπορεί να συμβεί στη δεύτερη μορφή αν τα Α και Β είναι πολύ μεγάλα. Σωστά...
Τώρα σου λέω ότι σε ένα πρόβλημα όπως αυτό με το άλμα εις μήκος οι τιμές των Α και Β είναι από 0 ως 10 (όσο δηλ. είναι οι επιδόσεις των αθλητών στο θέμα Γ) οπότε δεν υπάρχει ο κίνδυνο υπερχείλισης. Τότε ποια μορφή είναι καλύτερη? Πάλι η πρώτη? Χμ... Μα αυτή χρησιμοποιεί μια έξτρα μεταβλητή τη Γ χωρίς να χρειάζεται... Σύμφωνα με τα δικά σου γραφόμενα είναι χειρότερη από τη δεύτερη (σπαταλά αχρείαστα πόρους αφού το πρόβλημα λύνεται χωρίς τη μεταβλητή Γ, όπως εσύ υποστηρίζει ότι το θέμα Γ λύνεται και χωρίς πίνακες άρα η λύση αυτή είναι ορθότερη...)
Για να καταλήξω, επειδή έγραψα ήδη πολλά. Τα περισσότερα πράγματα στον προγραμματισμό (όπως και στη ζωή) είναι σχετικά. Για μένα το βασικό ζητούμενο από έναν αλγόριθμο είναι να δίνει σωστή λύση. Αυτό είναι ίσως το μόνο απόλυτο κριτήριο.Από εκεί και πέρα το ποιος αλγόριθμος είναι καλύτερος δεν είναι πάντα ξεκάθαρο. Εξαρτάται από τα κριτήρια που θέτει κανείς. Δες το παράδειγμα που ανέφερα τώρα αλλά και στο προηγούμενο post που μου απάντησες. Αν δεις το ίδιο πράγμα από άλλη σκοπιά μπορεί να φτάσεις σε άλλο συμπέρασμα (το οποίο δε σημαίνει ότι το αρχικό σου είναι αναγκαστικά λάθος). Ας πάψουν λοιπόν οι απόλυτες τοποθετήσεις και ειδικά η χρήση ρημάτων όπως "απαγορεύεται" κτλ. Είμαστε πληροφορικοί, η ευρύτητα πνεύματος νομίζω (πρέπει να) είναι ένα από τα χαρακτηριστικά μας.
Δημήτρης Σκυριανόγλου