Εχει ενδιαφέρον η συζήτηση το δίχος άλλο!
Ερώτηση. Υπάρχει κάποιος αλγόριθμος στο βιβλίο (οχι πρόγραμμα! πρόγραμμα δεν υπάρχει σίγουρα) που να αφήνει υπόνοια οτι δηλώνουμε πίνακα χωρίς να ξέρουμε το μέγεθός του?
Γιατί ακόμα και στην φυσαλίδα η στις ασκήσεις που το δηλώνουν "έστω πίνακας Ν", δεν είναι ένα Ν που θα το ανακαλύψουμε στην συνέχεια του αλγορίθμου απο κάποια είσοδο η υπολογισμό. είναι ένας ΔΕΔΟΜΕΝΟΣ αριθμός που όμως τον ονομάζουμε Ν χάρην γενικότητας. Είναι δυο διαφορετικά πράγματα.
Ούτε αλγοριθμικά δεν στέκει η άποψη "ορίζω αρχικά έναν πίνακα Ν στοιχείων το οποίο Ν θα το πάρω σαν είσοδο κατα την συνέχεια του αλγορίθμου". Τουλάχιστον οχι στους διαδικαστικούς σειριακούς αλγορίθμους που μελετώνται στην 3η λυκείου.
Οσο για το θέμα "αρχικοποιώ μια τιμή πολύ μεγάλη", ας πούμε οτι έχει μια λογική, λανθασμένη όμως αφού δεν μπορώ να καταλάβω απο που προκύπτει η αυθαιρεσία αυτή. Και πόσο είναι η "μεγάλη" τιμή? Αυτόν που προέβλεψε πανβαλκανικούς αγώνες στίβου, βάζοντας μεγεθος 1.000 ή τον άλλον που θεώρησε τοπικό σχολικό συγκρότημα Ανω Ραχούλας και έβαλε 10?
Η άσκηση δεν θέλει πίνακες. Αν υπάρχει τρόπος για να λυθεί με πίνακες? Ναι φυσικά και υπάρχει στα παραθυράκια του δυναμικού προγραμματισμού. Αλλά δεν είναι λύση αυτό, σωστά? Δήλωση πίνακα, για τις ανάγκες ενός αλγορίθμου, χωρίς την γνώση του μεγέθους του πριν τιν εκτέλεση του αλγορίθμου, δεν προβλέπεται, και κρίμα όποιος το έκανε, αλλά θα πρέπει να χάσει μόρια.
Αν οχι και τα 18, τουλάχιστον 10 (λέω ένα νουμερο). Αξίζει ο μαθητής που δεν χρησιμοποίησε πίνακες, να επιβραβευθεί για την ψυχραιμία του και την γνώση του να μην πάει τυφλοσούρτη "πολλά δεδομένα, ψάχνω μικρά μεγάλα, άρα δηλώνω πίνακα" αλλά να το διαχειριστεί σωστά. Οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι ανταγωνιστικό περιβάλλον και δεν είναι εκπαιδευτική διαδικασία για να επιβραβεύσεις ούτε την προσπάθεια ούτε την θέληση, ουτε να συγχωρήσεις το λάθος, αλλά για να ξεχωρήσεις τον ένα μαθητή απο τον άλλο για να κρίνεις την σειρά προτεραιότητας στις σχολές.
Καλο κακό αυτό είναι το σύστημα. Δεν προυποθέτει να γράφουν όλοι 20. Αν και το 100% των μαθητών το έλυσαν με πίνακα, όλοι 10 μόρια κάτω. Αν 1 το έλυσε χωρίς πίνακα, μπράβο του, ξεκινάει με αυτό το πλεονέκτημα και καλά κάνει και ξεκινάει μ αυτό γιατι έτσι είναι το σύστημα.
Οσο για το τι δεν πήγε σωστά και το λύσανε όλοι με πίνακα? Η προσωπική μου γνώμη είναι οτι κανείς δεν υπέθετε τέτοιο θέμα. Και όλοι δίνανε τους κλασσικούς τυφλοσούρτες στους μαθητές "πολλά δεδομένα, τα βάζουμε σε πίνακα τα ταξινομούμε, έτσι βρίσκουμε το μέγιστο, έτσι το ελάχιστο έτσι κάνουμε αυτό, έτσι κάνουμε αναζήτηση". Το μόνιμο κουλό δηλαδή με το σύστημα τις παιδείας σ αυτό το επίπεδο. Απο την πίεση να εξασφαλίσει ο μαθητής καλύτερη βαθμολογία, επαναπαύεται στους τυφλοσούρτες αυτούς (σε όλα τα μαθήματα υπάρχουν. Τόσες και τόσες μεθοδολογίες στα μαθηματικά και τις φυσικές κτλ κτλ) και όταν πέσει κάτι που απαιτεί λίγο διαφορετική προσέγγιση, ο κόσμος την πατάει. Ετσι έγινε και εδώ, και τόσο το χειρότερο για τον κόσμο.
Η άσκηση αυτή ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να λυθεί με πίνακα όπως και να το προσεγγίσεις, και το να ψάχνουμε να καλύψουμε τους τόνους των 15αριών που θα εμφανιστούν με προσεγγίσεις "είναι αλγόριθμος και οχι πρόγραμμα" "ναι αλλά μπορείς να δηλώσεις μια πολύ μεγάλη τιμή" είναι λάθος.
Να με συμπαθάτε.
Μάνος.
Ψηφοφορία