Αγαπητέ Κώστα , θα σου αντιστρέψω το ερώτημα και θα σε ρωτήσω. Δηλαδή αν δοθεί η εκφώνηση : Να γραφεί αλγόριθμος ο οποίος υπολογίζει και εμφανίζει την απόλυτη τιμή ενός αριθμού θα το υπολογίσουμε :
διαβασε χ
ατ <-- Α_Τ(χ)
γραψε ατ
ΔΙΑΦΩΝΩ ΚΑΘΕΤΩΣ!
πιστεύω ότι θα θέλουν να δουν το εξής:
διαβασε χ
αν χ >0 τότε
ατ <-- χ
αλλιώς
ατ <-- -χ
τέλος_αν
Συμφωνώ, έτσι είναι όπως τα λες che. Άλλωστε αυτό που έγραψες αποτελεί λυμένο παράδειγμα στο βιβλίο. Είναι πάντως πολύ διαφορετικό να ζητούν να φτιάξεις εσύ την αλγοριθμική λύση μιας έτοιμης συνάρτησης και διαφορετικό να ζητούν (έμμεσα) να λύσεις αλγοριθμικά μια άσκηση, η οποία να προϋποθέτει τη χρήση μιας από τις έτοιμες που προαναφέρθηκαν.
Τελικά και ΓΕΝΙΚΑ, πιστεύω ότι ο αλγοριθμικός τρόπος σκέψης & υλοποίησης σε ασκήσεις, επιτρέπει τη χρήση ψευδογλώσσας με ορισμένες ελεγχόμενες χαλαρότητες σαν αυτές που συζητούμε στο τρέχων post (όπως πολύ σωστά παρατήρησε και ο Ευριπίδης, λέγοντας "δεν υπάρχει αυστηρή σύνταξη και κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει όποιες συναρτήσεις θέλει, αρκεί αυτό να μην έρχεται σε σύγκρουση με τους διδακτικούς στόχους της άσκησης που του ζητείται").
Aς μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι μαθητές ΔΕΝ έχουν συνήθως εμπειρία προγραμματισμού και όλα τους φαίνονται λογικά (
) (σημ.: θα άξιζε τον κόπο να κάνουμε ένα γκάλοπ για να μάθουμε πώς βλέπουν τα παιδιά τον κόσμο του προγραμματισμού. Εγώ το έκανα πριν 5 χρόνια και έμαθα πολλά...) και σίγουρα η ΑΕΠΠ είναι γι' αυτούς μια γνώση εντελώς καινούργια.
