2 γρήγορα σχόλια για την ώρα:
Δεν υπήρχε ούτε ένα θέμα στο οποίο ο σκεπτόμενος μαθητής να είχε πλεονέκτημα έναντι του παπαγάλου.
Αντίθετα υπήρχαν πολλά θέματα στα οποία ο παπαγάλος είχε πλεονέκτημα έναντι του σκεπτόμενου.
Τα συγκεκριμένα θέματα προήγαγαν την παπαγαλία σε βάρος της κατανόησης και της κριτικής σκέψης. Η επιτροπή θεμάτων αν θεωρεί ότι αποτελείται από άτομα των θετικών επιστημών θα πρέπει να ντρέπεται για τα θέματα που έβαλε.
Αναλυτική κριτική από Δευτέρα.
Σε συνέχεια των παραπάνω ξεκινάω τον αναλυτικό σχολιασμό για τα θέματα. Θα ξεκινήσω από αυτό που με ενόχλησε περισσότερο προς αυτό που με ενόχλησε λιγότερο.
Θέμα 3
Αν μου έλεγαν να φτιάξω ένα θέμα με υποπρογράμματα, με όσο γίνεται λιγότερη φαντασία, όσο γίνεται πιο ΣΟΣ, πιο τυποποιημένο πιο εύκολο και αναμενόμενο και πάλι δε θα κατάφερνα να φτάσω τόσο χαμηλά όσο έφτασε η επιτροπή θεμάτων φέτος στο θέμα 3. Μιλάμε για την πλέον κλασσική εντολή επιλογής μέσα σε ΓΙΑ. Ούτε καν ΟΣΟ ή Μέχρις_ότου δεν απαιτούσε το θέμα.
Ούτε η ΟΕΦΕ δεν έβαλε τόσο χαμηλού επιπέδου θέμα. Εκείνη έψαξαν για το πλέον κλασσικό και έβαλαν συνάρτηση με κλιμακωτή μέσα σε Όσο.
Δηλαδή άνθρωπος που ασχολείται σοβαρά με το μάθημα και έχει άποψη για αυτό
δεν καταδέχεται να βάλει τέτοιο θέμα 3.
Το κορυφαίο είναι αυτό που αναφέρθηκε (αν θυμάμαι καλά από τον Ευριπίδη και τον Κώστα Ντζιο) ότι η προτεινόμενη λύση ήταν με διαδικασία.
Σίγουρα η λύση με διαδικασία δεν είναι λάθος, αλλά όταν διδάσκουμε ότι στην περίπτωση που το υποπρόγραμμα επιστρέφει μια τιμή τότε καταλληλότερη είναι η συνάρτηση (και υπάρχει και άσκηση στο τετράδιο)
ε
είναι ανεπίτρεπτο καθηγητής (και ειδικά η επιτροπή εξετάσεων) να επιλέγει διαδικασία. Αυτά διδάσκουν στις τάξεις τους;
Η επιλογή αυτού του θέματος μου δημιουργεί έντονα την αίσθηση ότι τα μέλη της επιτροπής είχαν χαμηλό επιστημονικό επίπεδο και ήταν κάπως έξω από το μάθημα.
Θέμα 4
Ήταν μια φτηνή απομίμηση του θέματος του 2005 με τα «Σ», «Λ» και «Ξ». Τελικά ζήταγαν και τα 2 τους βαθμούς (του μαθητή ή της ομάδας). Το 2005 τουλάχιστο υπήρχε και ένα συνδυαστικό ερώτημα. Τώρα δεν υπήρχε.
Πέρα από αυτό το συγκεκριμένο θέμα ήταν τελείως ερασιτεχνικό. Τι φυσικό νόημα θα είχα να γεμίζαμε ένα πίνακα μόνο με νίκες; Είναι να δυνατόν να νίκησαν όλοι σε όλους στους αγώνες; Μεταξύ τους δεν έπαιζαν; Αν σε έναν αγώνα κέρδισε ο ένας, τότε δεν έχασε ο άλλος; (που σημαίνει ότι πρέπει να πάρει «Η»)
Καταλαβαίνω ότι αυτό δεν έχει επίπτωση στη λύση της άσκησης, αλλά
ήμαρτον. Επιστήμη κάνουμε. Μοντελοποιούμε κάποιο φυσικό πρόβλημα και ζητάμε την αλγοριθμική του επίλυση. Τζάμπα δηλαδή στο τετράδιο μαθητή έβαλαν τα αποτελέσματα των αγώνων σε τριγωνική αποθήκευση; Προφανώς κατάλαβαν οι συγγραφείς ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα έχει λιγότερους βαθμούς ελευθερίας γιατί υπάρχουν αλληλοεξαρτήσεις σε κάθε αγώνα.
Κάποιος που φτιάχνει ασκήσεις, αυτά τα πράγματα τα προσέχει πολύ. Διαφορετικά δίνει εικόνα ερασιτέχνη. Δεν δίνουμε σοβαρή εικόνα σα χώρος με τέτοιες ασκήσεις στις πανελλήνιες εξετάσεις.
Θέμα 2
Τα διαγράμματα ροής είναι μια ξεπερασμένη τεχνική αναπαράστασης αλγορίθμων. Η όποια χρησιμότητα τους περιορίζεται σε εισαγωγικές έννοιες και καλό είναι μετά να αποφεύγεται η χρήση τους.
Ακόμα και οι φίλοι των διαγραμμάτων ροής συμφωνούν ότι δεν πρέπει ένα διάγραμμα ροής να χρησιμοποιείται σε αλγορίθμους που ξεφεύγουν από το επίπεδο γνωριμίας με τις εντολές. Χρήση ΔΡ σε εμφωλευμένους βρόχους στις πανελλήνιες είναι φάουλ.
Το συγκεκριμένο θέμα δείχνει ότι η επιτροπή είναι κάπως παλαιών και ξεπερασμένων αντιλήψεων.
Θέμα 1
Εδώ τι να πει κανείς
Τα ΣΛ κατά κανόνα ήταν αντιγραφή από εκφράσεις του βιβλίου. Ο εύκολος τρόπος για να φτιάξεις ένα θέμα Σ-Λ είναι το να πάρεις ένα συγκεκριμένο απόσπασμα από το βιβλίο, να το μεταφέρεις αυτούσιο και να ρωτήσεις αν είναι σωστό η λάθος; Οπότε κανείς δεν μπορεί να σου πει ότι έχεις ασάφεια γιατί θα απαντήσεις: «Ακριβώς έτσι το έχει το βιβλίο».
Αυτό δείχνει ευθυνοφοβία. Η επιτροπή φοβήθηκε να βάλει θέματα που απαιτούν κρίση στη θεωρία γιατί φοβήθηκε μην τυχόν και έχει ασάφειες. Έτσι έβαλε θέματα απλής παπαγαλίας. Αν η ευθυνοφοβία είναι αυτή που καθορίζει τις κινήσεις σου τότε δε θα φτιάξεις καλά θέματα. Θα φτιάξεις θέματα παπαγαλίας.
Αξίζει να σχολιαστεί ιδιαίτερα το θέμα 1 Α 2. Ρωτάει αν είναι σωστή ή λανθασμένη η παρακάτω ερώτηση:
«Στη διαδικασία η λίστα παραμέτρων είναι υποχρεωτική».
Δεν ξέρω πόσοι κατάλαβαν ότι πρόκειται όχι για μια ερώτηση κρίσεως αλλά για μια φράση παρμένη αυτούσια από το βιβλίο. Στη σελίδα 214, στο κίτρινο πλαίσιο μιλώντας για τις διαδικασίες, η τελευταία πρόταση είναι: «Η λίστα παραμέτρων δεν είναι υποχρεωτική».
Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς
τι θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια διαδικασία; Ότι και αν κάνει, θα είναι πάντα το ίδιο. Δεν έχει κάποια γενικότητα χρήσης αφού δεν μπορεί να επικοινωνήσει με το κυρίως πρόγραμμα. Ότι κι αν κάνει μια τέτοια διαδικασία θα μπορούσε κάλλιστα να ενσωματωθεί στο κυρίως πρόγραμμα. Δεν πρόκειται για κάποια διαδικασία που απλουστεύει ένα πρόβλημα (πχ να αναλύει ένα εμφωλευμένο βρόχο σε 2 μονούς). Απλά κάποια πράγματα που θα τα έκανες στο κυρίως πρόγραμμα, τα βάζεις σε μια διαδικασία. Πχ θα μπορούσες και όλο το πρόγραμμα να το έβαζες μέσα σε διαδικασία. Αλλά δεν είναι ανάλυση του προβλήματος αυτό.
Το συγκεκριμένο ερώτημα δεν ελέγχει φιλοσοφία τμηματικούς προγραμματισμού ή αναλυτική ικανότητα. Ελέγχει απλά αν ο μαθητής αποστήθισε τη συγκεκριμένη φράση του βιβλίου.
Και τόσες άλλες ερωτήσεις θεωρίας έκαναν το ίδιο.
Καταλήγοντας, θα έλεγα ότι η εικόνα που μου έδωσε η επιτροπή είναι ότι πρόκειται για ανθρώπους ευθυνόφοβους, ερασιτέχνες στην κατασκευή θεμάτων, πιθανόν χαμηλού επιστημονικού υποβάθρου στην πληροφορική και ξεπερασμένων απόψεων.
Δεν είναι ένα το στραβό που έκαναν για να το παραβλέψουμε, είναι πολλά.
Δεν έδωσαν στο σκεπτόμενο μαθητή καμία ευκαιρία να ξεχωρίσει. Αντίθετα έφτιαξαν ένα διαγώνισμα στο οποίο ο παπαγάλος είχε σαφές πλεονέκτημα. Αυτό είναι ασυγχώρητο.
Ας αναρωτηθούν τι θα συμβεί αν επιτρέψουμε σε παπαγάλους να μπαίνουν στα πανεπιστήμια. Ποιοι θα γίνουν οι μελλοντικοί επιστήμονες που θα πάνε την επιστήμη ένα βήμα παρακάτω; Και ποιοι θα αποτελέσουν τις επόμενες γενιές εκπαιδευτικών; Άραγε τι θα μάθουν στα παιδιά όταν θα γίνου καθηγητές άνθρωποι οι οποίοι σα μαθητές ήταν παπαγάλοι;
Τέλος με απογοήτευσε η ήπια ανακοίνωση της ΕΠΥ:
«Τα θέματα χαρακτηρίζονται ως εξαιρετικά βατά. Ο μαθητής μπορεί με ευκολία να απαντήσει για τη βάση (48-50). Το σύνολο των θεμάτων καλύπτει την εξεταστέα ύλη που δόθηκε από το ΥΠΕΠΘ»
Δεν καταλαβαίνω αν αυτά που λέει είναι κολακευτικά ή επικριτικά για τα θέματα. Ο καθένας μπορεί να το εκλάβει όπως τον βολεύει. Όταν εκπροσωπείς ένα επιστημονικό χώρο μιλάς σαν επιστήμονας και σα δάσκαλος
συγκεκριμένα και ξεκάθαρα. Δε μιλάς σα διπλωμάτης. Όφειλαν τουλάχιστο να πάρουν θέση και να καταστήσουν σαφές προς όλες τις κατευθύνσεις ότι τα θέματα αυτά προάγουν την παπαγαλία και την τυποποίηση έναντι της κριτικής σκέψης. Μήπως διαφωνούν σε αυτό; Αν διαφωνούν θα ήθελα να το ξέρω.
Αυτά.
