Καλησπέρα σας , θα ήθελα να ανοίξω μια κουβέντα που πολύ με προβληματίζει αυτά τα (όχι πολλά) χρόνια που διδάσκω το μάθημα της ΑΕΠΠ .
Ακούω πολύ συχνά από τους μαθητές τη φράση "Ωραία, κατάλαβα τον τρόπο που το έλυσες αλλα δεν μπορώ να ξεκινήσω να λύσω μόνος μου άσκηση".
Να πω εδώ ότι χρησιμοποιώ δίαφορες μεθόδους για να "σπάσω τον πάγο" στη σχέση μεταξύ του μαθητή και των αλγορίθμων. Αναφέρω κάποιες από αυτές.
1) Ασκήσεις με πίνακες τιμών και γραμμή-γραμμή εκτέλεση
2) τρέξιμο απλών αλγορίθμων στο "Διερμηνευτή της ΓΛΩΣΣΑΣ"
3) Φυλλάδιο με τη μεθοδολογία των ασκήσεων για όλες τις τυπικές επεξεργασίες πινάκων σε μονοδιάστατους και δισδιάστατους
4) πολύπλευρη εξέταση της θεωρίας των κεφαλαίων 2,7,8 (Σωστό λάθος, πολλαπλής επιλογής, κενά σε κείμενο, κενά σε αλγόριθμο)
Θα ήθελα πολύ να γνωρίσω και τις ιδέες άλλων συναδέλφων καθως επίσης και την άποψη σας για όλα αυτά που προανέφερα :)
Εύχομαι να έκανα την ερώτηση μου στο σωστό μέρος του φόρουμ
Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να δεις αν μπορεί να λύσει το πρόβλημα με το χέρι χωρίς καμία αναφορά σε μηχανές ή αλγορίθμους. Αν διαβάσεις πχ την αρχική τιμή, μπορείς να βρεις την τελική μετά την έκπτωση με χαρτί και μολύβι; Αν δεν μπορεί, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν δεν το λύνει ο ίδιος σαν άνθρωπος δεν μπορεί να καταγράψει τα βήματα.
Αν μπορεί, μετά του εξηγείς ότι αυτό που κάνει με το χέρι πρέπει να βάλει τη μηχανή να το κάνει. Και μπορείς να εξηγήσεις πως αυτά που κάνει με το χέρι, τα κάνει και η μηχανή με τις κατάλληλες εντολές.
Πάντως το πως σκεφτόμαστε για να λύσουμε ένα πρόβλημα είναι θέμα όλων των μαθημάτων, όχι μόνο του δικού μας.
Συμφωνώ, και με συναδέλφους άλλων μαθημάτων όταν κουβαντιάζουμε για τις επιδόσεις των μαθητών αυτών συνήθως είναι γενικότερο το πρόβλημα. Παίζει και τεράστιο ρόλο το γεγονός ότι σε μαθήματα με προβλήματα όπως η φυσική που τα διδάσκονται τα παιδιά από το γυμνάσιο, οι ασκήσεις βασίζονται κατά κύριο λόγο στο τυπολόγιο, οπότε περιμένουν κάτι τέτοιο και από την ΑΕΠΠ.