Ερωτήσεις, ασκήσεις και θέματα για την ΑΕΠΠ

Ξεκίνησε από alkisg, 10 Ιαν 2003, 03:56:10 ΠΜ

« προηγούμενο - επόμενο »

alkisg

Στην διεύθυνση http://briefcase.pathfinder.gr/view/tosteki θα βρείτε σημειώσεις, ασκήσεις, θέματα πανελληνίων και τις διορθώσεις του βιβλίου για την ανάπτυξη εφαρμογών σε προγραμματιστικό περιβάλλον.

maria_who

 Μέσα στην εξεταζόμενη ύλη του μαθήματος είναι και η "Δυαδική Αναζήτηση" ή μόνο η σειριακή;

ikariofil

Η Δυαδική αναζήτηση είναι στην σελίδα 85 του βιβλίου, στην παράγραφο 4.3 συνεπώς εκτός ύλης

Άρης Βερνάρδος

#3
Πολλοί μαθητές μου λένε ότι ο καθηγητής τους στο φροντιστήριο δηλώνει τις μεταβλητές στον αλγόριθμο, ακριβώς όπως στη ΓΛΩΣΣΑ. Σιγά-σιγά διαπίστωσα ότι δεν πρόκειται για έναν ή δύο καθηγητές, αλλά μάλλον το κάνουν αρκετοί. Σκέφτηκα ότι ο αλγόριθμος έχει μια σχετική "χαλαρότητα" κι έτσι δεν έδωσα περισσότερη σημασία. Αργότερα όμως έμαθα ότι υπάρχουν καθηγητές σε σχολεία που λένε ότι είναι λάθος η μη δήλωση των μεταβλητών στον αλγόριθμο! Γι' αυτό και θέτω αυτή την ερώτηση για να προβληματιστούμε λιγάκι. Είναι ποτέ δυνατόν να απαιτείται από καθηγητές κάτι το οποίο ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ; Πολλοί μαθητές μου ανησυχούν ότι θα χάσουν μόρια από κάτι τέτοιο και δεν ξέρουν τι να κάνουν! Πείτε κι εσείς καμία άποψη γιατί μου φαίνεται ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ αυτό που συμβαίνει!
Α. Βερνάρδος
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχανικός Η/Υ Ε.Μ.Π.
Καθηγητής Πληροφορικής ΠΕ19

Λευτέρης Σκαπέτης

Είναι αναμενόμενο να έχεις τέτοιου είδους προβλήματα
όταν η περισσότεροι από αυτούς που εμπλέκονται
στην ΑΕσΠΠ στο Ενιαίο Λύκειο είναι *ΑΣΧΕΤΟΙ* με
το αντικείμενο. Είτε αυτοί είναι φροντιστές (συνήθως
μαθηματικοί, φυσικοί ακόμα και γεωπόνοι και ένας
Θεός ξέρει ποιοί άλλοι) είτε
διορισμένοι αλεξιπτωτιστές από κάθε είδους ειδικότητα
που βαφτίστηκαν ΠΕ19.

Προσωπικά ακολουθώ το βιβλίο και (νομίζω ότι) έχω
το απαραίτητο background για να κρίνω που έχει
λάθη/παραλείψεις για να τα διορθώνω.


ΠαράθεσηΠολλοί μαθητές μου λένε ότι ο καθηγητής τους στο φροντιστήριο δηλώνει τις μεταβλητές στον αλγόριθμο, ακριβώς όπως στη ΓΛΩΣΣΑ. Σιγά-σιγά διαπίστωσα ότι δεν πρόκειται για έναν ή δύο καθηγητές, αλλά μάλλον το κάνουν αρκετοί. Σκέφτηκα ότι ο αλγόριθμος έχει μια σχετική "χαλαρότητα" κι έτσι δεν έδωσα περισσότερη σημασία. Αργότερα όμως έμαθα ότι υπάρχουν καθηγητές σε σχολεία που λένε ότι είναι λάθος η μη δήλωση των μεταβλητών στον αλγόριθμο! Γι' αυτό και θέτω αυτή την ερώτηση για να προβληματιστούμε λιγάκι. Είναι ποτέ δυνατόν να απαιτείται από καθηγητές κάτι το οποίο ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ; Πολλοί μαθητές μου ανησυχούν ότι θα χάσουν μόρια από κάτι τέτοιο και δεν ξέρουν τι να κάνουν! Πείτε κι εσείς καμία άποψη γιατί μου φαίνεται ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ αυτό που συμβαίνει!

Α. Βερνάρδος
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός
& Μηχανικός Η/Υ Ε.Μ.Π.
http://www.comp-edu.8m.com

Sergio

Κατ'αρχήν να καλωσορίσω το συνάδελφο Αριστείδη Βερνάρδο στο στέκι.  Η σελίδα του (www.comp-edu.8m.com ) είναι, απ'όσο ξέρω, μία από τις πρώτες του 'χώρου' (και η πρώτη που επισκέφτηκα εγώ όταν άρχισα να ασχολούμαι με το μάθημα).  Έχει γράψει πολλά χρήσιμα διαγωνίσματα και ασκήσεις που σίγουρα βοήθησαν (και βοηθούν) πολλούς μαθητές (και συναδέλφους).

Φίλε Άρη... welcome aboard!

Όσο για τον προβληματισμό σου, νομίζω ότι η απάντηση πρέπει να είναι σαφής για όλους μας αφού δίνεται από τη συγγραφική ομάδα του διδακτικού πακέτου που χρησιμοποιείται, στη σελίδα 72 του Βιβλίου καθηγητή από την οποία μεταφέρω το σχετικό κείμενο:

"... Οπως θα παρατήρησε ήδη ο αναγνώστης, στο ρεπερτόριο των εντολών της ψευδογλώσσας δεν υπάρχουν δηλώσεις τύπων δεδομένων των χρησιμοποιούμενων μεταβλητών. Κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο στο επίπεδο της αλγοριθμικής ψευδογλώσσας. Για παράδειγμα ένας αλγόριθμος που βρίσκει τον ελάχιστο ν αριθμών, είναι ο ίδιος είτε οι αριθμοί ειναι ακέραιοι, είτε πραγματικοί. Αν από τα δεδομένα του προβλήματος πρέπει να δηλωθεί ο τύπος των μεταβλητών, τότε αυτό γίνεται στην εκφώνηση. Ωστόσο δεν είναι λάθος στις περιπτώσεις αυτές να συμπληρώνεται ο τύπος των μεταβλητών στη γραμμή των δεδομένων..."

Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι:
1) Δεν είναι απαραίτητη η δήλωση των μεταβλητών στον αλγόριθμο.  Επομένως αυτό που λένε οι συνάδελφοι (ότι είναι λάθος η μη δήλωση των μεταβλητών στον αλγόριθμο!) δεν είναι σωστό.
2) Δεν αποκλείεται η δήλωση των μεταβλητών, αφού η οδηγία απλά λέει ότι δεν είναι απαραίτητη (και όχι ότι δεν πρέπει να γίνεται)!!
3) Μπορεί να γίνει δήλωση του τύπου των δεδομένων στη γραμμή δεδομένων (Δεδομένα //...) του αλγόριθμου

Φαίνεται, λοιπόν, ότι και οι ίδιοι οι συγγραφείς, χαλαρότητα προτείνουν αφού υποδεικνύουν ότι ούτε απαραίτητο είναι αλλά... ούτε και λάθος να δηλώνεται ο τύπος (αλλά μόνο για τα δεδομένα!?).  Αυτό δεν πιστεύω ότι πρέπει να εκληφθεί σαν... ασάφεια αλλά σαν σαφέστατη οδηγία (πρόταση) της μορφής «...μην κοιτάται το δέντρο και χάσετε το δάσος...»  Είναι ήδη αρκετά δύσκολη η προσέγγιση αυτού του μαθήματος από τα παιδιά που για πρώτη (ίσως) φορά έρχονται σε επαφή με τον αλγοριθμικό τρόπο σκέψης, ας μην το κάνουμε και πιό δύσκολο με 'άχρηστες' τυπικότητες.

Πιστεύω και γώ ότι ο αλγόριθμος οφείλει να έχει μια σχετική χαλαρότητα, όπως εξ'άλλου υπαγορεύεται ΚΑΙ από τη λογική ΚΑΙ από το πρόγραμμα σπουδών και από τις οδηγίες των συγγραφέων στο βιβλίο καθηγητή.  Η, όποια, 'αυστηρότητα' καλό είναι να αφήνεται για τα ... κεφάλαια 7,8,9, δηλαδή για την ... αυστηρότερη προσέγγιση της 'υλοποίησης σε προγραμματιστικό περιβάλλον'.

Στο ίδιο βιβλίο (βιβλίο καθηγητή, σελ.14) οι συγγραφείς αναφέρουν:
«Το μάθημα Ανάπτυξη Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον δεν έχει
σαν στόχο τη διδαχή και την εκμάθηση κάποιου συγκεκριμένου προγραμματιστικού περιβάλλοντος, ούτε την καλλιέργεια προγραμματιστικών δεξιοτήτων από τη μεριά των μαθητών. Δεν αποσκοπεί στη λεπτομερειακή εξέταση της δομής, του ρεπερτορίου και των συντακτικών κανόνων κάποιας γλώσσας προγραμματι σμού. Δεν προτίθεται να επιχειρήσει να δημιουργήσει προγραμματιστές. Το μάθημα δεν αφορά την εκμάθηση εξεζητημένων τεχνικών προγραμματισμού, αλλά ως εργαλείο δόμησης της σκέψης πρέπει να εστιάζει στις προσεγγίσεις και στις τεχνικές επίλυσης προβλημάτων.»

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, καλό θα ήταν όλοι να προσπαθήσουμε να περάσουμε αυτή την προσέγγιση και στα παιδιά, βοηθώντας τα να είναι σαφή εκεί που πρέπει και λιγότερο σαφή εκεί που δεν χρειάζεται.  Ασφαλώς το ίδιο θα πρέπει να γίνει και όταν καλούμαστε να διορθώσουμε γραπτά.  Για παράδειγμα, απ'όσο ξέρω υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι που εξακολουθούν να χρησιμοποιούν σα δεσμευμένες λέξεις αυτές που είχε εισάγει το 2ο διδακτικό πακέτο (ΤέλοςΓια, τελοςοσο κ.ο.κ)  Αν και αυτό τυπικά είναι πλέον λάθος (και προσωπικά δε βλέπω το λόγο να χρησιμοποιείται στα παιδιά κάτι διαφορετικό από το βιβλίο), νομίζω οτι θα ήταν πολύ άδικο να κοπούν μονάδες από γραπτό που είναι 'αλγοριθμικά σωστό'.  Σα δάσκαλοι νομίζω ότι πρέπει να βοηθήσουμε τα παιδιά να δουν το μάθημα στη σωστή του βάση (αυτή που υπαγορεύεται από ΕΠΠΣ, ΠΣ και οδηγίες βιβλίου καθηγητή) και να μην τα φορτίζουμε με 'επιθέσεις' κατά του βιβλίου, άλλων συναδέλφων ή του συστήματος διότι τότε, τελικά, άθελά μας καταφέρνουμε να του ενισχύουμε την ανασφάλεια σε σχέση με το μάθημα.

Όσο για την απάντηση του συναδέλφου Λευτέρη, πιστεύω ότι ανεξάρτητα από το αν έχουμε δίκαιο ή άδικο, τα σχόλια για συναδέλφους δε βοηθάν κανέναν και σε τίποτα οπότε καλό θα ήταν να αποφεύγονται.  Στόχος όλων είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά.  Καλό θα ήταν λοιπόν το στέκι να μην είναι τόπος αντιπαράθεσης αλλά ένας χώρος γόνιμου διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων ώστε να βοηθηθούμε όλοι στη δουλειά μας με γνώμονα αυτό το στόχο.

Είναι γνωστή η κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της Πληροφορικής στη Β/βάθμια εκπαίδευση (αλλά συχνά και στην Γ/βάθμια).  Και δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο αλλά, σε μεγάλο βαθμό, παγκόσμιο.  Όμως είμαστε όλοι στον ίδιο χώρο οπότε καλό είναι να συνεργαζόμαστε χωρίς περιττές εντάσεις και αντιπαραθέσεις.  Όλοι έχουν κάτι να προσφέρουν όπως και κανείς δεν ξέρει τα πάντα.  Ο καθένας μας που ξέρει τη δουλειά του μπορεί να την κάνει καλά και όπου μπορεί (και χρειάζεται), να βοηθά και κάποιον συνάδελφο.  Όλοι κάποια στιγμή υστερούμε σε κάτι.. Ο στόχος όμως είναι κοινός...

Μέ κάθε καλή διάθεση,


Σέργιος
Απ τη μια η θητεία μου σε σχολικές αίθουσες: να φλυαρώ - να ελπίζω πως κατι κατάλαβαν - να εξερευνώ - να μαθαίνω. Απ την άλλη, σχεδόν συνομήλικη, η Διδακτική της Πληροφορικής: ερευνά διαδικασίες μάθησης - φλερτάρει με την Ψυχολογία - με καλεί να αφήσω το βλέμμα του Πληροφορικού και να δω με τα μάτια του δασκάλου. Τέκνα των 2, οι απόψεις μου.. (προσαρμοσμένο από τον πρόλογο του βιβλίου "Το μακρόν Φυσική προ του βραχέως διδάσκω" του Ανδρέα Κασσέτα)

Άρης Βερνάρδος

#6
Φίλε Σέργιο, κατ'αρχήν σ' ευχαριστώ για τα πολύ καλά σου λόγια!

Απ' ότι βλέπω συμφωνούμε στο θέμα που έθεσα, αν και δεν θα 'πρεπε καν να υφίσταται τέτοιο θέμα, αφού όπως φαίνεται και από την απάντησή σου, τα πάντα είναι μέσα στο βιβλίο.

Σκοπός μου δεν ήταν να θίξω κάποιους συναδέλφους αλλά με κάποιον τρόπο να μεταφέρω το μήνυμά μου σε όσο το δυνατόν περισσότερους. Οι μαθητές μου, όπως όλοι οι μαθητές της Γ' Λυκείου, δίνουν μια μεγάλη μάχη. Το θεωρώ τουλάχιστον άδικο να χάσουν κάποια μόρια, έστω και λίγα, επειδή κάποιοι δεν άνοιξαν το βιβλίο ή δεν το μελέτησαν όπως θα 'πρεπε. Η δουλειά μας είναι πολύ σημαντική, το μέλλον των παιδιών εξαρτάται από το πόσο καλά κάνουμε εμείς τη δουλειά μας, είτε ως καθηγητές, είτε ως διορθωτές.

Καταλαβαίνω επίσης ότι σ' αυτή τη φάση πρέπει να παίξεις το ρόλο του «πυροσβέστη» και να χαμηλώσεις τους τόνους. Παρόλα αυτά, καταλαβαίνω και τον εκνευρισμό του Λευτέρη, γιατί πραγματικά δεν φαντάζεσαι τι κυκλοφορεί εκεί έξω.
Α. Βερνάρδος
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχανικός Η/Υ Ε.Μ.Π.
Καθηγητής Πληροφορικής ΠΕ19

BAL

Συνάδελφοι γεια σας από Κατερίνη.

ΕΊΜΑΙ ΈΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ "ΑΣΧΕΤΟΥΣ" ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΑΡΚΕΤΟΙ. ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ  ΑΠΟ ΤΟ 1986.
ΔΙΔΑΣΚΩ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΑΕσΠΠ
Διαβάζοντας τους προβληματισμούς στο ηλεκτρονικό αυτό βήμα έχω την εντύπωση ότι, αυτοί κωδικοποιούνται στα εξής ερωτήματα:
1.      Πότε γράφουμε ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ και πότε Αλγόριθμο.
2.      Πότε γράφουμε Συνάρτηση
3.      Πότε γράφουμε Διαδικασία
4.      Πότε δηλώνουμε τις μεταβλητές
5.      Πότε χρησιμοποιούμε την εντολή Γράψε, Εκτύπωσε, Εμφάνισε.
6.      Πότε χρησιμοποιούμε το Διάβασε και ποτέ Δεδομένα // //
7.      Μήπως δεν έπρεπε να υπάρχει αναφορά στην υποθετική γλώσσα προγραμματισμού «ΓΛΩΣΣΑ».

Προσωπικά έχω την εντύπωση ότι:
1.      Ανάλογα με την εκφώνηση του θέματος γράφουμε Αλγόριθμο ή Πρόγραμμα.
2.      Αν μας ζητηθεί από την εκφώνηση του θέματος, είμαστε υποχρεωμένοι να γράψουμε Συνάρτηση, η οποία θα υπολογίζει και θα επιστρέφει μια συγκεκριμένη τιμή. Οι παράμετροι της συνάρτησης πρέπει να ορίζονται από την εκφώνηση του θέματος.
3.      Αν μας ζητηθεί από την εκφώνηση του θέματος είμαστε υποχρεωμένοι να γράψουμε Διαδικασία, η οποία θα εκτελεί αυτά που ορίζονται από την εκφώνηση του θέματος. Οι παράμετροι της Διαδικασίας πρέπει να ορίζονται από την εκφώνηση του θέματος.
4.      Τις μεταβλητές πρέπει να τις δηλώνουμε μόνο στο Πρόγραμμα (στη «ΓΛΩΣΣΑ»), χωρίς να θεωρούμε λάθος αν κάποιος μαθητής τις δηλώσει και στον Αλγόριθμο.
5.      Χρησιμοποιούμε την εντολή ΓΡΑΨΕ σε πρόγραμμα και τις εντολές Εκτύπωσε, Εμφάνισε στον Αλγόριθμο, χωρίς να είναι λάθος η χρήση της ΓΡΑΨΕ στους αλγόριθμους.

6.      Τι σημαίνει δίνονται οι αριθμοί Α,Β σε ένα πρόβλημα  Κατά την γνώμη μου δύο έννοιες:
α.) ότι μεταβιβάζονται παραμετρικά δυο αριθμοί στις μεταβλητές Α και Β στο πρόγραμμα  ή στον αλγόριθμο.
β.) διαβάζονται στο πρόγραμμα ή στον αλγόριθμο από το πληκτρολόγιο ή από κάποιο αρχείο δυο αριθμοί και καταχωρούνται στις μεταβλητές Α και Β.
πχ Δίνονται δυο αριθμοί Α και Β. Να γραφεί αλγόριθμος ο οποίος θα βρίσκει και θα εκτυπώνει το άθροισμα των αριθμών που υπάρχουν μεταξύ τους.

      Έτσι στην πρώτη περίπτωση πρέπει να γράψουμε
Αλγόριθμος Άθροισμα_αριθμών Α,Β
Αρχή
      Αν Α>Β τότε
            ΜΑΧ <- Α
            ΜΙΝ <- Β
      Αλλιώς
            ΜΑΧ<- Β
            ΜΙΝ<- Α
      Τέλος_Αν
Άθροισμα <- 0
      Για Ι από ΜΙΝ μέχρι ΜΑΧ
            Άθροισμα <-  Άθροισμα+Ι
      Τέλος_επανάληψης
      Γράψε Άθροισμα
Τέλος Άθροισμα_αριθμών
Ή
Αλγόριθμος Άθροισμα_αριθμών
Αρχή
      Διάβασε Α
      Διάβασε Β
      Αν Α>Β τότε
            ΜΑΧ<- Α
            ΜΙΝ <- Β
      Αλλιώς
            ΜΑΧ <- Β
            ΜΙΝ <- Α
      Τέλος_Αν
Άθροισμα <- 0
      Για Ι από ΜΙΝ μέχρι ΜΑΧ
            Άθροισμα <-  Άθροισμα+Ι
      Τέλος_επανάληψης
      Γράψε Άθροισμα
Τέλος Άθροισμα_αριθμών

 Όμως σύμφωνα με το βιβλίο θα έπρεπε να γράψουμε:
Αλγόριθμος Άθροισμα_αριθμών
Δεδομένα //Α,Β//
Αρχή
      Αν Α>Β τότε
            ΜΑΧ<- Α
            ΜΙΝ <- Β
      Αλλιώς
            ΜΑΧ<- Β
            ΜΙΝ <- Α
      Τέλος_Αν
Άθροισμα <- 0
      Για Ι από ΜΙΝ μέχρι ΜΑΧ
            Άθροισμα <-  Άθροισμα+Ι
      Τέλος_επανάληψης
      Γράψε Άθροισμα
Τέλος Άθροισμα_αριθμών
Όμως:
1. Πώς απαντάμε στην ερώτηση των μαθητών: Πώς παίρνουν τιμές οι μεταβλητές Α και Β; Εγώ απάντηση δεν βρίσκω.
2. Πώς θα υλοποιηθεί ο παραπάνω αλγόριθμος σε μια γλώσσα προγραμματισμού; Διότι ένας αλγόριθμος  πρέπει να υλοποιείται σε οποιαδήποτε γλώσσα προγραμματισμού.

7.      Νομίζω ότι θα ήταν προτιμότερο, αντί να αναφερόμαστε στην υποθετική Γλώσσα Προγραμματισμού «ΓΛΩΣΣΑ» να αναφερόμασταν σε μια δομημένη υπαρκτή  γλώσσα προγραμματισμού όπως π.χ. η PASCAL. Οι ωφέλεια των μαθητών θα ήταν μεγαλύτερη.  Οι διδάσκοντες και οι διορθωτές δεν θα είχαν προβληματισμούς για το πώς και τι πρέπει να διορθώσουν.
Τέλος, πιστεύω ότι η λύση των θεμάτων που δίνετε από την  ΚΕΕΕΛ δεν είναι και η μοναδική σωστή.
Αν ένας μαθητής αναπτύξει αλγόριθμο ή πρόγραμμα, όπου θα επιλύει το πρόβλημα που τίθεται από το θέμα των εξετάσεων, θα  είναι άδικο ο διορθωτής να του στερήσει μονάδες  από τη μη δήλωση των μεταβλητών, κυρίως αν δεν ζητείται κάτι τέτοιο.

Τέλος σας ρωτώ: Το σχολικό βιβλίο παραμένει για μας τους πληροφορικούς η μοναδική πηγή πληροφόρησης και πρέπει με ζήλο να αναφερόμαστε σε αυτό;

Σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, απαντήσεις πρέπει να δώσουν απαραίτητα το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και οι συγγραφείς του βιβλίου,  οι οποίοι πρέπει από αυτό το ηλεκτρονικό βήμα να μας εξηγήσουν ορισμένα θέματα, καθώς και με ποιο σκεπτικό έχει εισαχθεί στο βιβλίο  η γλώσσα προγραμματισμού «ΓΛΩΣΣΑ». Διαφορετικά, όλα αυτά  εκφράζουν προσωπικές εκτιμήσεις και, ίσως, μόνον συγχύσεις προκαλούν στους διδάσκοντες και στους διορθωτές.
Όλοι ας έχουμε υπ όψιν μας την σημείωση και κυρίως οι διορθωτές των γραπτών και η ΚΕΕΕΛ: «Οι μαθητές θα μπορούν να διατυπώνουν τις λύσεις των ασκήσεων των εξετάσεων είτε σε οποιαδήποτε μορφή παράστασης αλγορίθμου είτε σε «ΓΛΩΣΣΑ» όπως αυτή ορίζεται και χρησιμοποιείται στο διδακτικό εγχειρίδιο.» Η οποία υπάρχει στο τέλος της παρουσίασης της εξεταστέας ύλης.

Διαφορετικά, βλέπω ότι στην επόμενη ανακατανομή των μαθημάτων-ωρών διδασκαλίας ανά μάθημα,  το μάθημα αυτό να εξοβελίζεται από τις εξετάσεις. Το  μάθημα «Ανάπτυξη Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον» κατά την άποψή μου είναι ένα από τα μαθήματα που θα έπρεπε να διδάσκεται και στη Δεύτερη τάξη του Λυκείου αντί του μαθήματος Τεχνολογία Επικοινωνιών.

ΒΡΑΚΌΠΟΥΛΟΣ Λ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

http://2lyk-kater.pie.sch.gr/users/braat/

Laertis

Δεν ήθελα να επαναφέρω το θέμα αφού ο Σέργιος έθεσε το θέμα σε σωστή βάση, αλλά τελικά θα κάνω μόνο μια μικρή αναφορά στο μηνύματος του συνάδελφου Βρακόπουλου Αθανάσιου.
Συνάδελφε Θανάση (επίτρεψέ μου), κανένας δεν καταδικάζει συλλήβδην ως άσχετους τους μη κατέχοντες πτυχία σχολών Πληροφορικής. Αντιθέτως μια και είμαι στο "χώρο" απο το 1985 και έχοντας αποκτήσει Πτυχίο Πληροφορικής, έχω γνωρίσει πάρα πολλούς "άσχετους" σα και σένα που είναι άξιοι και ικανότατοι συνάδελφοι.  Αλλά και απο την άλλη, αρκετούς που ουδεμία σχέση έχουν και ούτε θα αποκτήσουν ποτέ, με την Πληροφορική. Και σα παράδειγμα θα σου αναφέρω ότι δεν έχω συναντήσει κανένα πτυχιούχο σχολής Πληροφορικής που να είναι άσχετος. Αντίθετα υπάρχει πληθώρα άλλων ειδικοτήτων που εισέβαλλαν στο χώρο μόνο και μόνο για να βολευτούν και δεν κάνουν τίποτα μα τίποτα για να αποδείξουν ότι αξίζουν να ονομάζονται Καθηγητές Πληροφορικής. Επαναλαμβάνω όμως για να μη παρεξηγηθώ ότι δεν είναι όλοι έτσι. Κι αυτό μένει να αποδειχθεί προσωπικά απο κάθε έναν. Και κάτι τελευταίο. Εσείς οι ίδιοι για να προστατέψετε το "χώρο",όπως αναφέρεις, πρέπει να καταδικάσετε αυτούς τους συναδέλφους, είτε έχουν ίδιο πτυχίο είτε άλλο. Αλλά πολλές φορές νιώθετε αλληλεγγύη για τον συνάδελφο απο την ίδια σχολή και δε το κάνετε, και μένουν οι κακοί και αντισυναδελφικοί "σχετικοί" Πληροφορικοί να το κάνουν. Πολλές φορές άκομψα, άλλες υπερβολικά και άλλες με εμπάθεια. Αλλά θέλω να πιστεύω ότι το κάνουν μόνο και μόνο για να προστατέψουν το χώρο απο τους πραγματικά "ΑΣΧΕΤΟΥΣ" και όχι απο άτομα σα και σένα.
Αυτοί που πραγματικά είναι ικανοί δε χρειάζονται επιβεβαίωση και ούτε πρέπει να ενοχλούνται απο αναφορές σε "άσχετους".
Ευχαριστώ και καλή δύναμη σε όλους ...

Νικολακάκης Γιώργος
Μηχανικός Η/Υ Συστημάτων
Καθηγητής Πληροφορικής
http://users.sch.gr/gnikola

alkisg

#9
Πώς σας φάνηκαν τα θέματα φέτος; Εύκολα δεν ήταν; Όποιος δεν τα είδε ακόμα μπορεί να τα βρει στην διεύθυνση http://briefcase.pathfinder.gr/view/tosteki.
Στην ίδια διεύθυνση έχουν ανεβαστεί και προτεινόμενες λύσεις από τον Σέργιο.

κωνσταντίνος

 ??? sta fetina themata sthn antistoixish den antistoixezetai to 1.entolh ekxwrishs me ola apo tin b' sthlh?

κωνσταντίνος


Bad_Sector

Δεν είμαι καθηγητής, αλλά μαθητής, όμως πιστεύω πως έχω τις γνώσεις (ασχολούμαι απο 7 χρονών με τον προγραμματισμό) να πω 2 πράγματα σχετικά με τις απαντήσεις του κύριου Σέργιου στα θέματα:

1. Το "4. Ο αλγόριθμος τελειώνει μετά από πεπερασμένα βήματα εκτέλεσης εντολών" πιστεύω πως είναι λάθος, μια και ένας αλγόριθμος μπορεί και να μην τελειώνει ποτέ!
2. Το "Αν χ = 2 τότε ... Τέλος_αν" (θέμα 1, Β) δεν είναι δομή επιλογής, αλλά μια απλή συνθήκη (αν και ομολογώ πως με προβλημάτισε για αρκετή ώρα αν θα έπρεπε να το συμπεριλάβω...). Με την εντολή "Αν" δεν υπάρχει τίποτα να επιλέξουμε, οπότε δεν θα μπορούσε να ονομάζεται "δομή επιλογής", σε αντίθεση με την "Επίλεξε"

Αυτά. Κατα τ'άλλα χαίρομαι γιατί οι υπόλοιπες απαντήσεις μου συμβαδίζουν με τις απαντήσεις στο .doc.  :)

Αν και επειδή δεν θυμόμουν την σύνταξη της ΓΙΑ χρησιμοποίησα την ΌΣΟ στο στυλ:
i <- 1
Όσο i < 13 επανέλαβε
  ! μπλα μπλα μπλα
  i <- i+1
Τέλος_επανάληψης

Και οτι τον μέσο όρο τον υπολόγιζα μέσα στο loop που εισήγαγε τις εισπράξεις:

i <- 1
Όσο i < 11 επανέλαβε
  j <- 1
  Μέση <- 0
  Όσο j < 13 επανέλαβε
    Διάβασε Είσπραξη[i, j]
    Μέση <- Μέση+Είσπραξη[i, j]
    j <- j+1
  Τέλος_επανάληψης
  Μέση[ι] <- Μέση[ι]/12
  i <- i+1
Τέλος_επανάληψης

Ενώ οτι για την ελάχιστη τιμή χρησιμοποίησα δείκτη μέσα στον πίνακα με τις μέσες τιμές:

Ελάχιστη <- 1
(loop)
Εμφάνισε Μέση[Ελάχιστη]
(loop για όνομα αίθουσας)


Αυτά... λέτε να έχω πρόβλημα; Ομολογώ οτι το φοβάμαι ....

Sergio

Φίλε Bad_Sector,

σίγουρα έχεις τις γνώσεις για να εκφέρεις άποψη για τα θέματα και τις πιθανές λύσεις, και σίγουρα οι λύσεις δεν είναι οι μοναδικές.  Όμως όσον αφορά στις παρατηρήσεις σου:
Παράθεση1. Το "4. Ο αλγόριθμος τελειώνει μετά από πεπερασμένα βήματα εκτέλεσης εντολών" πιστεύω πως είναι λάθος, μια και ένας αλγόριθμος μπορεί και να μην τελειώνει ποτέ!
Η φράση αυτή είναι ο ορισμός του κριτηρίου της περατότητας (σελ.26 του βιβλίου) οπότε είναι σωστή. Ένας αλγόριθμος που δεν τελειώνει ποτέ είναι ένας αλγόριθμος με λογικό λάθος και παραβιάζειθ το κριτήριο της περατότητας.  Εξ' άλλου και το βιβλίο, στο ίδιο σημείο που ορίζει το κριτήριο της περατότητας αναφέρει ότι '...μιά διαδικασία που δεν τελειώνει μετά από πεπερασμένο αριθμό βημάτων δεν αποτελείθ αλγόριθμο αλλά υπολογιστική διαδικασία...'
Παράθεση2. Το "Αν χ = 2 τότε ... Τέλος_αν" (θέμα 1, Β) δεν είναι δομή επιλογής, αλλά μια απλή συνθήκη (αν και ομολογώ πως με προβλημάτισε για αρκετή ώρα αν θα έπρεπε να το συμπεριλάβω...). Με την εντολή "Αν" δεν υπάρχει τίποτα να επιλέξουμε, οπότε δεν θα μπορούσε να ονομάζεται "δομή επιλογής", σε αντίθεση με την "Επίλεξε"
Στην αρχική συζήτηση του βιβλίου περί των τριών αλγοριθμικών δομών (ακολουθίας, επιλογής και επανάληψης) αναφέρεται η γενική σύνταξη της δομής απλής επιλογής ως:
Αν συνθήκη τότε
   εντολή_1
   εντολή_2
   .....
   εντολή_ν
τέλος_αν
Αυτή ακριβώς είναι και η δομή του παραδείγματος εντολών στο οποίο αναφέρεσε (Θέμα 1, Β.ε) οπότε είναι σαφώς δομή επιλογής

ΠαράθεσηΚαι οτι τον μέσο όρο τον υπολόγιζα μέσα στο loop που εισήγαγε τις εισπράξεις:

i <- 1
Όσο i < 11 επανέλαβε
  j <- 1
  Μέση <- 0
  Όσο j < 13 επανέλαβε
    Διάβασε Είσπραξη[i, j]
    Μέση <- Μέση+Είσπραξη[i, j]
    j <- j+1
  Τέλος_επανάληψης
  Μέση[ι] <- Μέση[ι]/12
  i <- i+1
Τέλος_επανάληψης

Δε βλέπω κανένα λάθος στον κώδικά σου.  Είναι σωστός.  Μόνο που είναι λίγο ...σφιχτός... (τα κάνει όλα με τη μία) επομένως ίσως να μην είναι τόσο εύκολος στον έλεγχο (και βαθμολόγηση) βηματικά με βάση τα 5 διαφορετικά ζητούμενα του θέματος.  Επίσης, ενώ είναιθ εύκολο για σένα με τα 10 χρόνια εμπειρίας στον προγραμματισμό να βρείς λύση που τα κάνει όλα ταυτόχρονα, ο μάσος μαθητής των 18 χρόνων που πρωτο-έρχεται σε επαφή με την αλγοριθμική σκέψη μέσα από αυτό το μάθημα, αντιμετωπίζει καλύτερα ένα πρόβλημα αν το σπάσει σε κομμάτια και τα δουλέψει χωριστά.  Και αυτό είναι και ένα από τα πλεονεκτήματα της χρήσης των πινάκων ότι, δηλαδή, μπορείς να διαχωρίσεις είσοδο από επεξεργασία και από έξοδο καθώς και να διαχωρίσεις μία περίπλοκη επεξεργασία σε απλούστερες και να τιος εκτελέσεις με τη σειρά.

Καλή επιτυχία με τις εξετάσεις σου :)

Σέργιος
Απ τη μια η θητεία μου σε σχολικές αίθουσες: να φλυαρώ - να ελπίζω πως κατι κατάλαβαν - να εξερευνώ - να μαθαίνω. Απ την άλλη, σχεδόν συνομήλικη, η Διδακτική της Πληροφορικής: ερευνά διαδικασίες μάθησης - φλερτάρει με την Ψυχολογία - με καλεί να αφήσω το βλέμμα του Πληροφορικού και να δω με τα μάτια του δασκάλου. Τέκνα των 2, οι απόψεις μου.. (προσαρμοσμένο από τον πρόλογο του βιβλίου "Το μακρόν Φυσική προ του βραχέως διδάσκω" του Ανδρέα Κασσέτα)

Bad_Sector

>Επίσης, ενώ είναιθ εύκολο για σένα με τα 10 χρόνια εμπειρίας στον
>προγραμματισμό να βρείς λύση που τα κάνει όλα ταυτόχρονα, ο μάσος μαθητής
>των 18 χρόνων που πρωτο-έρχεται σε επαφή με την αλγοριθμική σκέψη μέσα από
>αυτό το μάθημα, αντιμετωπίζει καλύτερα ένα πρόβλημα αν το σπάσει σε κομμάτια
>και τα δουλέψει χωριστά.

Καθηγητής, νομίζω, θα το διορθώσει, σωστά;  ::)

Sergio

#15
Ασφαλώς είναι καθηγητής.  Και αυτό από μόνο του δεν αρκεί.  Πρέπει να είναι διορισμένος καθηγητής πληροφορικής και επιπλέον να έχει διδάξει το συγκεκριμένο μάθημα.

Εγώ βέβαια δεν είπα οτι η λύση σου θα θεωρηθεί από το βαθμολογητή λάθος, αφού είναι απόλυτα σωστή και ο βαθμολογητής θα το δεί.  

Όμως είναι λίγο παρακινδυνευμένο να διδαχθεί ένας τόσο σφιχτός τρόπος κωδικοποίησης σε 'αρχάριο' προγραμματιστή.  Χρειάζεται κάποια πείρα για να κάνει κανείς τέτοιο (σφιχτό) κώδικα με ασφάλεια.  Ή καλύτερα, απλά είναι ασφαλέστερο για τον αρχάριο προγραμματιστή (το μέσο μαθητή της 3ης Λυκείου) να αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα σπάζοντάς το σε ενότητες.

Και βέβαια, εάν το μάθει απ'αρχής με τα απλά προβλήματα, μπορεί αργότερα να το εφαρμόσει και σε άλλη κλίμακα.  Είναι ένας τρόπος σκέψης και αντιμετώπισης (επίλυσης) προβλημάτων.  Αυτό δε σημαίνει ότι κάποιος διαφορετικός είναι απαραίτητα λάθος.



Παράκληση, οτιδήποτε αφορά τις πανελλαδικές, ας μπαίνει στο εξής στο αντίστοιχο θέμα "Πανελλαδικές 2002-2003" ΄που δημιουργήθηκε γι'αυτό το σκοπό ώστε να μη φορτώνουμε το θέμα "Ερωτήσεις, ασκήσεις και θέματα για την ΑΕΠΠ"
Απ τη μια η θητεία μου σε σχολικές αίθουσες: να φλυαρώ - να ελπίζω πως κατι κατάλαβαν - να εξερευνώ - να μαθαίνω. Απ την άλλη, σχεδόν συνομήλικη, η Διδακτική της Πληροφορικής: ερευνά διαδικασίες μάθησης - φλερτάρει με την Ψυχολογία - με καλεί να αφήσω το βλέμμα του Πληροφορικού και να δω με τα μάτια του δασκάλου. Τέκνα των 2, οι απόψεις μου.. (προσαρμοσμένο από τον πρόλογο του βιβλίου "Το μακρόν Φυσική προ του βραχέως διδάσκω" του Ανδρέα Κασσέτα)