Αξιολόγηση με Ερωτήσεις Κλειστού Τύπου

[kadafi]

Συμφωνώ απόλυτα. Ένα διαγώνισμα πρέπει να έχει πολλές ερωτήσεις Σωτού Λάθους, Συμπλήρωσης κενών, Βρες το λάθος κλπ
Στην Αμερική νομίζω οι εξετάσεις γίνονται με αυτόν τον τρόπο. Επίσης οι ερωτήσεις είναι πολλές ώστε να υπάρχει η πίεση χρόνου. Έτσι ο μαθητής δεν προλαβαίνει να αντιγράψει αλλά εξετάζεται και η ευστροφία του

[evry]

Γιατί ένα διαγώνισμα πρέπει να έχει ερωτήσεις Σ-Λ? δεν το καταλάβα αυτό, για να αντιγράφουν οι μαθητές ή για να παίζουν ΠΡΟ-ΠΟ?
Σε τι εξυπηρετούν αυτές οι ερωτήσεις και γιατί είναι καλύτερες από τις ερωτήσεις ανάπτυξης (εκτός φυσικά από τη διόρθωση)
Στην Αμερική πράγματι οι εξετάσεις γίνονται με αυτόν τρόπο (ή τουλάχιστον γίνονταν, δεν ξέρω για τώρα) για αυτό και έχουν ένα από τα χειρότερα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο.

[kadafi]

1ον. Αν έχεις 100 ερωτήσεις τύπου Σωστού Λάθους και αυτές είναι ίδιες για όλους τους μαθητές αλλά ανακατεμένες τότε η αντιγραφή είναι πολύ δύσκολη (ίσως και αδύνατη)
2ον. Αν υπάρχει και αρνητική βαθμολογία για τις λανθασμένες απαντήσεις τότε το σύστημα ΠΡΟ-ΠΟ δεν θα βόλευε και τόσο τους μαθητές.
3ον. Είναι πολύ πιο εύκολη η διόρθωση (δεν είναι καν αναγκαίο να γίνει απο τον καθηγητή, θα μπορούσε να γίνει απο υπολογιστή)
4ον. Μπορεί να υπάρχει τράπεζα ερωτήσεων με κλίμακες δυσκολίας οπου ο καθηγητής μπορεί να διαλέγει ερωτήσεις άρα είναι πολύ πιο εύκολη η συγγραφή του γραπτού.
5ον. Οι ερωτήσεις τέτοιου τύπου απαιτούν μεγάλη κριτική ικανότητα απο τους μαθητές. (Πολλές τέτοιες ερωτήσεις μπορεί να είναι Σωστές και Λάθος ταυτόχρονα αναλόγως πως τις ερμηνεύει κάποιος)

Συνάδελφε είσαι σίγουρος οτι το εκπαιδευτικό σύστημα της Αμερικής είναι το χειρότερο; Πραγματικά δεν ξέρω αν ισχύει κάτι τέτοιο. Πάντως τα Πανεπιστήμια της Αμερικής είναι απο τα καλύτερα στον κόσμο... δεν γνωρίζω τι γίνεται με την Β/θμια εκπαίδευυσή τους...

[evry]

3ον. Είναι πολύ πιο εύκολη η διόρθωση (δεν είναι καν αναγκαίο να γίνει απο τον καθηγητή, θα μπορούσε να γίνει απο υπολογιστή)

Αυτό είναι το μόνο σοβαρό επιχείρημα για τις ερωτήσεις κλειστού τύπου. Εδώ να προσθέσουμε και το θέμα της αντικειμενικότητας, ότι δηλαδή όποιος βαθμολογητής και να πάρει θα βάλει τον ίδιο βαθμό. Αυτό μάλιστα είναι και το σημαντικότερο επιχείρημα όσων είναι υπέρ αυτής της προσέγγισης στην αξιολόγηση.

4ον. Μπορεί να υπάρχει τράπεζα ερωτήσεων με κλίμακες δυσκολίας οπου ο καθηγητής μπορεί να διαλέγει ερωτήσεις άρα είναι πολύ πιο εύκολη η συγγραφή του γραπτού.

και οι μαθητές να τις μαθαίνουν απέξω ώστε να είναι έτοιμοι. Βασικά είμαι αντίθετος με την λογική της τράπεζας θεμάτων. Είναι αντιεπιστημονικό και αδιανόητο για τις θετικές επιστήμες γενικότερα.

5ον. Οι ερωτήσεις τέτοιου τύπου απαιτούν μεγάλη κριτική ικανότητα απο τους μαθητές. (Πολλές τέτοιες ερωτήσεις μπορεί να είναι Σωστές και Λάθος ταυτόχρονα αναλόγως πως τις ερμηνεύει κάποιος)

Τώρα συγγνώμη, ειλικρινά το πιστεύεις αυτό? είναι δυνατόν μια ερώτηση κλειστού τύπου να απαιτεί υψηλότερου επιπέδου κριτική ικανότητα από μια αντίστοιχη ερώτηση ανοικτού τύπου? Αυτό σίγουρα δεν ισχύει και μπορείς να το δεις σε όλες τις έρευνες στις οποίες υπάρχει αναφορά σε επίπεδα κατανόησης εννοιών όπως είναι αυτά της ταξινομίας Bloom ή της ταξινομίας SOLO. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να εξετάζονται υψηλού επιπέδου έννοιες με ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών, κυρίως επειδή είναι πολύ δύσκολο να στηθεί μια τέτοια ερώτηση αλλά και επειδή όταν εξετάζουμε δύσκολες έννοιες πρέπει να ξέρουμε πως σκέφτηκε ο μαθητής κάτι το οποίο είναι πρακτικά αδύνατο με αυτές τις ερωτήσεις

Συνάδελφε είσαι σίγουρος οτι το εκπαιδευτικό σύστημα της Αμερικής είναι το χειρότερο; Πραγματικά δεν ξέρω αν ισχύει κάτι τέτοιο. Πάντως τα Πανεπιστήμια της Αμερικής είναι απο τα καλύτερα στον κόσμο... δεν γνωρίζω τι γίνεται με την Β/θμια εκπαίδευυσή τους...

Δες ποιοι είναι καθηγητές στα πανεπιστήμια της Αμερικής και που έχουν σπουδάσει οι περισσότεροι ερευνητές και θα καταλάβεις ότι η πλειοψηφία δεν προέρχεται (τουλάχιστον μέχι πρότινος) από το αμερικάνικο εκπαιδευτικό σύστημα.
Απλά μαζεύουν τους καλύτερους από όλον τον κόσμο.

Επίσης πρόσφατα βγήκε η Diane Ravitch ,πρώην Υπουργός παιδείας των ΗΠΑ, και η οποία στήριξε το πρόγραμμα No Child Left Behind η οποία ουσιαστικά είπε ότι έκανε λάθος, άκυρωσε ουσιαστικά τον εαυτό της και όλο τον άγωνα που έκανε.
Παραθέτω σύνδεσμο σε ένα review του βιβλίου της με τίτλο:
The Death and Life of the Great American School System: How Testing and Choice Are Undermining Education
http://education.missouristate.edu/assets/Education/Ravtich2.pdf

Γενικότερα όμως δεν είναι δυνατόν να αξιολογείται κάποιος από ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών και ο λόγος είναι απλός. Φαντάσου κάποιον ο οποίος έχει λύσει ένα πρόβλημα μέχρι το τέλος και κάνει λάθος σε ένα νούμερο. Η απάντησή του θα είναι λάθος, όμως η σκέψη του θα είναι σωστή. Βαθμολογούμε δηλαδή όχι την τελική απάντηση αλλά τη σκέψη του μαθητή. Αυτό δεν έχει σημασία? Αυτή δεν είναι η δουλειά μας? να μάθουμε στους μαθητές να σκέφτονται και να τους αξιολογούμε για αυτό ακριβώς.
Επίσης η επιλογή του σωστού από προκαθορισμένες επιλογές σκοτώνει τη δημιουργικότητα και τις πρωτότυπες ιδέες. Σε ένα θέμα ανοικτού τύπου ο μαθητής σχεδιάζει, δημιουργεί και εσύ σαν καθηγητής βλέπεις όλη την πορεία της λύσης.

Γενικότερα πάντως θεωρείται ότι οι ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών εξετάζουν χαμηλού επιπέδου κατανόηση εννοιών όπως είπα και παραπάνω. Αν και η wikipedia δεν αποτελεί πανάκεια ή σημείο αναφοράς  αυτό που λέει ισχύει

The most serious disadvantage is the limited types of knowledge that can be assessed by multiple choice tests. Multiple choice tests are best adapted for testing well-defined or lower-order skills. Problem-solving and higher-order reasoning skills are better assessed through short-answer and essay tests. However, multiple choice tests are often chosen, not because of the type of knowledge being assessed, but because they are more affordable for testing a large number of students. This is especially true in the United States where multiple choice tests are the preferred form of high-stakes testing

Είχα κάποτε διαβάσει μια επιστολή μιας μαθήτριας προς τον Αμερικάνο πρόεδρο σχετικά με το εκπαιδευτικό τους σύστημα η οποία είχε τίτλο Life is not a multiple choice question

[kadafi]

Envy έχεις δίκιο στο ότι είναι πολύ δύσκολο να εξεταστεί κάποιος σε έννοιες υψηλού επιπέδου  με ερωτήσεις Σ/Λ . Για παράδειγμα το να εξετάσεις τις γνώσεις κάποιου για τη Δημοκρατία με ερώτηση πολλαπλής επιλογής είναι λάθος. Η Δημοκρατία είναι μια έννοια υψηλού επιπέδου. Η κατανόηση της λειτουργίας της δομής «Όσο» ή της δομής «Για» όμως δεν αποτελούν έννοιες υψηλού επιπέδου.

Σίγουρα η σχεδίαση – ανάπτυξη μιας άσκησης μπορεί να βοηθήσει τον καθηγητή να κρίνει καλύτερα το κατά πόσο έχει κατανοήσει διάφορα πράγματα ο μαθητής. Είναι λάθος οι ερωτήσεις Σ/Λ να αντικαταστήσουν όλους τους τύπους ερωτημάτων αλλά νομίζω ότι βοηθάνε.

Τώρα όσο για το εκπαιδευτικό σύστημα της Αμερικής σίγουρα έχεις διαβάσει και γνωρίζεις πολλά περισσότερα από έμενα αλλά τα όσα ανέφερες δεν το κατατάσουν και στα χειρότερα συστήματα  στον κόσμο

[evry]

η αλήθεια είναι ότι στο θέμα αυτό ίσως να ήμουν λίγο υποκειμενικός
αλλά πιστεύω ότι εμείς έχουμε καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα ακόμα και με τα στραβά που έχει

αν έχεις χρόνο διάβασε το παρακάτω άρθρο της εν λόγω υπουργού παιδείας που αναδημοσίευσε η ελευθεροτυπία. Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να ακούς από μια υπουργό παιδείας ότι το σύστημα αξιολόγησης που η ίδια σχεδίασε έχει αποτύχει.
Για αυτό πιστεύω ότι το σχετικό άρθρο είναι αρκετά αντικειμενικό.

Γιατί άλλαξα άποψη για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, της Νταϊάν Ράβιτς

[Σπύρος Δουκάκης]

Η άποψη μου είναι ότι όλες οι τεχνικές αξιολόγησεις έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους.
Όμως μία αξιολόγηση δεν γίνεται μόνο για να φανεί αν ο μαθητής μπορεί να ανακαλέσει στην μνήμη του αυτό που εμείς του ζητάμε μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, αλλά γίνεται επίσης για να ξέρει τις τεχνικές που μπορεί στην κοινωνία να χρειαστεί να αξιολογηθεί ως ενεργός πολίτης.
Έτσι,
Μία ερώτηση τύπου Σ-Λ (ΝΑΙ-ΟΧΙ) μπορεί να τύχει σε κάποιον ενεργό πολίτη... και άρα είναι χρήσιμο να γνωρίζει πώς αντιμετωπίζονται. Αν δεν τις έχει δει, δεν θα έχει εκπαιδευτεί στο να μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις.
Μία ερώτηση πολλαπλής επιλογής με μοναδική απάντηση είναι το ίδιο με το Σ-Λ, αλλά περιορίζει το πλαίσιο του αναστοχασμού του μαθητή.
Μία ερώτηση πολλαπλής επιλογής με περισσότερες από μία σωστές απαντήσεις ή ακόμα με ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής τύπου GCE, όπου μπορεί το Α να είναι σωστό ή μπορεί και το Β να είναι σωστό ή μπορεί να χρειάζονται και τα δύο (Α και Β) για να είναι σωστό (Γ) ή κανένα από τα παραπάνω (Α, Β, Γ) δεν είναι σωστό (Δ) έχει και αυτό την δική του παιδαγωγική αξία.
Με άλλα λόγια δεν χωρούν απόλυτες απόψεις στις τεχνικές αξιολόγησης, μιας και στο δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα δεσπόζουν τα κλειστά προβλήματα (κλειστές υποθέσεις και κλειστά συμπεράσματα), υπάρχουν ελάχιστα ανοιχτά-κλειστά και κανένα ανοιχτό πρόβλημα (π.χ. συνθετική εργασία) και κατά συνέπεια η αξιολόγηση των μαθητών/τριών γίνεται μόνο με ποσοτικές και καθόλου με ποιοτικές μεθόδους (ατομικός φάκελος εργασιών, προσωπικές συνεντεύξεις κτλ.), όπως σε άλλες χώρες (Αυστραλία, Ολλανδία) και σε άλλα εκπαιδευτικά συστήματα (Διεθνές Απολυτήριο).

Νομίζω όμως ότι όλα αυτά γράφονται κάτω από επικεφαλίδα με λάθος τίτλο θέματος.

[evry]

αλλά γίνεται επίσης για να ξέρει τις τεχνικές που μπορεί στην κοινωνία να χρειαστεί να αξιολογηθεί ως ενεργός πολίτης.
Έτσι,
Μία ερώτηση τύπου Σ-Λ (ΝΑΙ-ΟΧΙ) μπορεί να τύχει σε κάποιον ενεργό πολίτη... και άρα είναι χρήσιμο να γνωρίζει πώς αντιμετωπίζονται. Αν δεν τις έχει δει, δεν θα έχει εκπαιδευτεί στο να μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις.

Δηλαδή πρέπει τα παιδιά να "προπονηθούν" σε ερωτήσεις ΣΛ ώστε να προετοιμαστούν για αυριανή ενδεχόμενη αξιολόγησή τους? Αυτοί που δεν έχουν ποτέ αντιμετωπίσει ερωτήσεις κλειστού τύπου δεν έχουν ικανότητα λήψης αποφάσεων?

Το ουσιαστικό επιχείρημα κατά τη γνώμη μου πάντως είναι ότι η αξιολόγηση του μαθητή έχει σαν στόχο τη βελτίωση της μαθησιακής διαδικασίας, κυρίως την ανατροφοδότηση του καθηγητή ώστε την επόμενη φορά να μπορεί να αντιληφθεί ποιες είναι οι έννοιες που δυσκολεύουν τα παιδιά και σε ποια σημεία θέλουν μια μικρή βοήθεια. Πως θα το κάνει αυτό αν δεν ξέρει τον τρόπο σκέψης τους? Διότι μέσα από μια ερώτηση πολλαπλής επιλογής δεν υπάρχει περίπτωση να εξάγεις με βεβαιότητα τον τρόπο σκέψης του μαθητή.

[poursali]

πιστεύω ότι οι ερωτήσεις Σ-Λ είναι ιδανικές αλλά όχι για όλες τις περιπτώσεις.. για κάποιον μαθητή που προσπαθεί ακόμα να "κατακτήσει" τη γνώση δεν είναι σωστό να είναι το αποκλειστικό μέσο αξιολόγησής του, γιατί όπως λέει και ο evry δεν μπορείς να δεις τον τρόπο σκέψης του και να παρέμβεις εκεί που "πονάει".
άσε που ακόμα και σωστά να έχει απαντήσει μια ερώτηση μπορεί να έχει οδηγηθεί εκεί από λάθος σκέψη.

πιστεύω όμως ότι είναι ιδανικός τρόπος για να εξετάσεις κάποιον που έχει ήδη αποδείξει ότι έχει κάποιο επίπεδο γνώσεων, με λίγα λόγια ετεροχρονισμένα να εξετάζεται κανείς έτσι σε γνώσεις που έχεις πάρει στο παρελθόν, όπως πτυχιούχοι σε κάποιο διαγωνισμό ή πχ πρωτοετείς φοιτητές σε γνώσεις επιπέδου λυκείου για να δει ο καθηγητής σε τι επίπεδο είναι.

ΥΓ: στο προηγούμενο μήνυμα πάτησα κατά λάθος παράθεση αντί για τροποποίηση και έγραψα δεύτερο μήνυμα... παρακαλώ κάποιο διαχειριστή να κρατήσει μόνο το παρόν μήνυμα σβήνοντας τούτο το ΥΓ... ευχαριστώ

[evry]

poursali το έσβησα
συμφωνώ με αυτά που λες, στις περιπτώσεις που αναφέρεις έχει νόημα,
αλλά εγώ πάντα σκέφτομαι την περίπτωση του μαθητή στο σχολείο και τον σκοπό της αξιολόγησης που δεν είναι να πάρει ο μαθητής ένα βαθμό αλλά να εντοπίσουμε τα σημεία στα οποία δυσκολεύεται κατά την επίλυση προβλήματος

[Σπύρος Δουκάκης]

Δηλαδή πρέπει τα παιδιά να "προπονηθούν" σε ερωτήσεις ΣΛ ώστε να προετοιμαστούν για αυριανή ενδεχόμενη αξιολόγησή τους? Αυτοί που δεν έχουν ποτέ αντιμετωπίσει ερωτήσεις κλειστού τύπου δεν έχουν ικανότητα λήψης αποφάσεων?

Εσύ τι πιστεύεις;

[Sergio]

Envy έχεις δίκιο στο ότι ...

Ε.. όχι και Envy