Πάντως αυτό που βλέπω από τα θέματα του ΟΕΦΕ τα 2 τελευταία χρόνια, είναι ότι προσπαθούν να έχουν ένα θέμα που αποτελεί γκρίζα ζώνη, ώστε να προκαλεί συζητήσεις μεταξύ μαθητών και καθηγητών τους και των υπολοίπων εμπλεκομένων με την προοπτική να είναι "δύσκολο" διαγώνισμα και να επιχειρούν να δημιουργούν τετελεσμένα.
Πέρσι είχαν βάλει την τιμή του i μετά το τέλος της Για.
Για i από 1 μέχρι 3
εντολές
Τέλος_επανάληψης
Γράψε i
Φέτος την Για με βήμα 0 σε δύο περιπτώσεις, όπου ζητούσε σε κάθε μία πόσες φορές εκτελούνται τα παρακάτω τμήματα αλγορίθμων
Για x από 1 μέχρι 10 με βήμα 0
εντολές
Τέλος_επανάληψης
Για x από 10 μέχρι 1 με βήμα 0
εντολές
Τέλος_επανάληψης
Είναι και τα δύο προβλήματα ανοιχτά-κλειστά και επιδέχονται διαφορετικές ερμηνείες, οι οποίες εξαρτώνται από τις υποθέσεις και τα συμπεράσματά τους. Ο καθένας έχει επιχειρήματα για την απάντηση που θα δώσει και θα είναι σωστή.
Το ζητούμενο είναι να μην προκαλείται σύγχυση στην εκπαιδευτική κοινότητα και να μην ζητείται σε τέτοια θέματα μοναδική απάντηση. Ένα ωραίο θέμα θα ήταν να διερευνήσουν οι μαθητές τους παραπάνω αλγορίθμους και όχι να πουν καμία ή άπειρες φορές, αλλά να δουν την σκέψη των μαθητών/τριών. Αυτό που αξιολόγησαν στα θέματα του ΟΕΦΕ δεν προάγει την σκέψη.
Το 2005 "έπεσε" το πρώτο εκ των δύο τμημάτων εντολών που έδωσε ο ΟΕΦΕ φέτος, όπου όποιος είχε μάθει τι λέει το βιβλίο έγραψε ότι εκτελείται άπειρες φορές.
Η συζήτηση ξεκίνησε μετά το θέμα, με ατέλειωτες επιστημονικές κουβέντες με φιλολογικό πολλές φορές περιεχόμενο που δεν κατέληξαν πουθενά.
Νομίζω ότι η άποψη αυτή που διατυπώθηκε το 2007, είναι η πιο ουσιαστική:
https://alkisg.mysch.gr/steki/index.php?topic=1118.msg7185#msg7185Η επιμόρφωση έφερε το θέμα ξανά στο προσκήνιο, προσπαθώντας να λύσει το ζήτημα, αλλά μάλλον δεν τα κατάφερε.
https://alkisg.mysch.gr/steki/index.php?topic=912.msg8645#msg8645Σε εκείνη την φάση τέθηκε και το ζήτημα αν η ψευδογλώσσα και η ΓΛΩΣΣΑ πρέπει να έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, όπου φαίνεται ότι έχει σημαντική εκπαιδευτική αξία το γεγονός ότι η ΓΛΩΣΣΑ και η ψευδογλώσσα δεν έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά και τις ίδιες δυνατότητες. Πιθανώς εσκεμμένα να έχουν διαφορές. Χάρη σε αυτό, ο μαθητής αντιλαμβάνεται ότι ο σχεδιασμός ενός αλγόριθμου στο χαρτί δεν μπορεί πάντα να μετατρέπεται σε πρόγραμμα με οποιαδήποτε γλώσσα προγραμματισμού. Αυτό το γεγονός έρχεται να συνδράμει και να υποστηρίξει το λόγο για τον οποίο υπάρχουν και συνεχίζουν να αναπτύσσονται πολλές γλώσσες προγραμματισμού (Από την εργασία στο 5o συνέδριο της ΠΕΚΑΠ,
http://wp.me/pykbG-2t).
Μετά την ημερίδα της ΕΠΥ, όπου έγινε μία νέα ( ; ) πρόταση για το θέμα, ξανάνοιξε το ζήτημα, πάλι όμως χωρίς τελικό αποτέλεσμα.
(
https://alkisg.mysch.gr/steki/index.php?topic=2610.0)
Αυτό πάντως που είναι εμφανές είναι ότι το βήμα δεν μπορεί να είναι μηδέν (από βιβλίο μαθητή) και δεν πρέπει να είναι μηδέν (από βιβλίο καθηγητή).
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, με καλή διάθεση να καταλήξουμε ότι δεν μπορούμε να έχουμε βήμα μηδέν και είναι λάθος να είναι το βήμα μηδέν επειδή:
1. κάποιοι υποστηρίζουν ότι η εντολή δεν έχει καθοριστικότητα (αμφισβητείται ο τρόπος εκτέλεσής της) και αν το συνδυάσουμε με το
2. βιβλίο μαθητή που λέει ότι: "το βήμα δεν μπορεί να είναι μηδέν, γιατί τότε ο βρόχος εκτελείται επ' άπειρον" (σ. 44), δεν έχουμε και περατότητα και αν το συνδυάσουμε και με το
3. βιβλίο καθηγητή που λέει ότι: "οι τιμές από, μέχρι, βήμα μπορούν να είναι οποιεσδήποτε εφ όσον ισχύουν οι επόμενοι περιορισμοί:
* από <= μέχρι με βήμα > 0
* από >= μέχρι με βήμα < 0
* βήμα <> 0" (σ. 71)
λέω εγώ:
Η
Για μτ από τ1 μέχρι τ2 με_βήμα 0 δεν υπάρχει, δεν μπορεί να γραφεί, δεν αποτελεί τμήμα αλγόριθμου και συνεπώς κακώς συζητάμε.
Ουφ!
ΥΓ: Μήπως θα έπρεπε να ενωθεί το θέμα αυτό με το θέμα:
https://alkisg.mysch.gr/steki/index.php?topic=3857.0 ;