... έχω αποστασιοποιηθεί από τον ρόλο του "προπονητή" πανελληνίων, και έχω ήδη ανακοινώσει στα παιδιά ότι εγώ έχω στόχο μου στο μάθημα να κατανοήσουν σε βάθος αυτά που κάνουμε, όχι να "ψειρίσω" το κάθε πιθανό θέμα πανελληνίων. Και επειδή κατά τη γνώμη μου "κατανόηση" προγραμματισμού δεν είναι δυνατή χωρίς πρακτική εφαρμογή, ο διερμηνευτής θα είναι βασικό εργαλείο του μαθήματος.
Τώρα μιλάς σωστά!
Κατά την άποψή μου, "προπονητής πανελληνίων" (όπως πολύ εύστοχα έθεσες) στο πλαίσιο του σχολείου, ούτε μπορείς να γίνεις αλλά ούτε και πρέπει! Δεν μπορείς να έχεις ολιγομελή και ομοιογενή τμήματα και κανείςδε σου δίνει τον απαραίτητο χρόνο (και την προσοχή) για κάτι τέτοιο. Να θυμηθούμε κιόλας πως ο σκοπός του λυκείου είναι να παράγει αποφοίτους δ/θμιας και όχι υποψηφίους πανεπιστημιακών σχολών. Το απολύτηριο έχει αποσυνδεθεί άλλωστε από τις πανελλαδικές τα τελευταία χρόνια!
Ασχέτως που το Υπουργείο φροντίζει να "σου βάζει τρικλοποδιά", βάζοντάς σε στο τριπάκι του φροντιστηρίου με την παρακολούθηση ύλης, νομίζω πως ο μαθητής που έχει καταφέρει να καταλάβει και να αφομοιώσει έστω και τα βασικά, μπορεί να ανταποκριθεί τουλάχιστον σε ικανοποιητικό βαθμό στις εξετάσεις! Από εκεί και πέρα, το θέμα "πανελλαδικές", ο κάθε μαθητής πρέπει να το παίρνει και σε ένα βαθμό πάνω του.
Αυτό που γράφω πιο πάνω, για να μην παρεξηγηθώ, αφορά τη δική μου εμπειρία καθώς τα σχολεία στην περιοχή που υπηρετώ έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που, θέλω να πιστεύω, δεν είναι αντιπροσωπευτικά των σχολείων όλης της Ελλάδα. Θα σου αναφέρω πως φέτος έχω μία ΓΟΠ που ούτε οι μισοί δεν ενδιαφέρονται για το μάθημα (είτε ουσιαστικά είτε μόνο για πανελλαδικές). Έτσι φτάνω σε σημείο να κάνω καλύτερο μάθημα με τη Θετική που το βλέπει "χαλαρά" και στην Οικονομία-Πληροφορική να κάνω ό,τι μπορώ για να μη "χάσω" το τμήμα εντελώς.
Παλιότερα είχα τόσο μεμονωμένους μαθητές όσο και τμηματάκια που περίμεναν να δώσουν πανελλαδικές μόνο με την προετοιμασία του σχολείου (δεν υπήρχε δυνατότητα φροντιστηρίου ή δεν υπήρχε καν φροντιστήριο!).
