Σ/Λ για τα πανηγύρια

[ApoAntonis]

δίνεται η συνάρτηση

ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ  funfair(a):ΑΚΕΡΑΙΑ
 ΜΕΤΑΒΛΗΤΕΣ
  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ: a
 ΑΡΧΗ
  funfair <- a/2
ΤΕΛΟΣ_ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ

η συνάρτηση funfair επιστρέφει το πηλίκο της ακέραιας διαίρεσης του a με το 2

[Καραμαούνας Πολύκαρπος]

...

[ApoAntonis]

δίνεται η επικεφαλίδα

ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ  funfair(a):ΑΚΕΡΑΙΑ

στην παρακάτω εκχώρηση η μεταβλητή χ είναι ακεραίου τύπου

χ <- funfair(a)

[ApoAntonis]

αφορμή για τα παραπάνω -χωρίς άμεση σχέση- είναι το 1ο Σ/Λ από τις επαναληπτικές του 2017

"η μεταβλητή Χ είναι ακεραίου τύπου στην εντολή εκχώρησης χ<-Α_Μ(α)/2 "

το οποίο για κλειστού τύπου ερώτημα το θεωρώ αδόκιμο.

[George Eco]

 Η μεταβλητή Χ είναι ακεραίου τύπου στην εντολή εκχώρησης χ<-Α_Μ(α)/2

Λάθος ξεκάθαρο.

δίνεται η συνάρτηση

ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ  funfair(a):ΑΚΕΡΑΙΑ
 ΜΕΤΑΒΛΗΤΕΣ
  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ: a
 ΑΡΧΗ
  funfair <- a/2
ΤΕΛΟΣ_ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ

η συνάρτηση funfair επιστρέφει το πηλίκο της ακέραιας διαίρεσης του a με το 2

ΟΧΙ. Η funfair πρέπει κανονικά να "σκάσει" γιατί είναι ακεραίου τύπου και το πηλίκο επιστρέφει πραγματικό.



 funfair <- A_M(a/2)
 funfair <- a DIV 2

[Anastasis13]

δεν είναι C η ΓΛΩΣΣΑ όταν διαιρείς και αποθηκευεις το αποτέλεσμα σε ακέραιο να κρατάει μόνο το ακέραιο μέρος. Στην ΓΛΩΣΣΑ η ποσότητα στο δεξι μέρος πρέπει να είναι ίδιου τύπου με την με την μεταβλητή που εκχωρείται. Άρα η απάντηση στο Σ/Λ είναι λάθος προφανώς.

[ApoAntonis]

Η έκφραση δεξιά έχει έναν τύπο, η μεταβλητή αριστερά έχει κάποιον τύπο επίσης,

γιατί να δίνει η έκφραση τον τύπο της μεταβλητής;

[Anastasis13]

Γιατί στην ΓΛΩΣΣΑ θεωρείται λογικό η αντικακονικού τερματισμού αν το εντοπίσει ο διερμηνευτης πριν την εκτέλεση η κατά την εκτέλεση. Δεν καταλαβαίνω που υπάρχει σημείο διαφωνίας, έτσι έχει οριστεί από τους συγγραφείς.