Ένα σχόλιο για την φετινή κατάσταση των μαθητών που θα ήθελα να συζητήσουμε

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ Χ]

Καλησπέρα σε όλους. Θα ήθελα να καταθέσω μια άποψη για την χρονιά που διανύουμε και τα προβλήματά της, που νομίζω ότι δεν τα βιώνω μόνο εγώ.
Διδάσκω το μάθημα από την πρώτη του χρονιά, δηλαδή το 1999-2000 (όντας τότε ακόμη φοιτητής στο μεταπτυχιακό μου) και τολμώ να πω ότι η χρονιά που διανύουμε, τουλάχιστον για εμένα, είναι η πιο δύσκολή από ποτέ. Πέρυσι ήταν πολύ δύσκολα επίσης, ωστόσο υπήρχε μια παγιωμένη κατάσταση (διαδικτυακά μαθήματα, λιγότερη ύλη) και πορευόμασταν έτσι. Φέτος μια αναμπουμπούλα γενική. Αντιμετώπισα τεράστια δυσκολία στην παράδοση και ολοκλήρωση της ύλης. Μου μένουν πλέον (μετά από τρεχάλα βέβαια...) μόνο τα αντικείμενα.
 Θέλω να καταθέσω λοιπόν δυο πράγματα.
 1.      Χαθήκαν πολλά μαθήματα ή και έγιναν διαδικτυακά. Εγώ προσωπικά νόσησα με covid και αν και τριπλά εμβολιασμένος (δεν είναι βέβαια αυτό το θέμα μας, ούτε να γίνει...), λόγω ότι έκανα λαρυγγίτιδα, έχασα πολλά μαθήματα λόγω της αφωνίας που έπρεπε να κάνω για να αναρρώσω, συν τις ημέρες που είχαμε κλειστεί λόγω καραντίνας και δεν μπορούσα να κάνω ούτε διαδικτυακά, καθώς όλοι στο σπίτι κολλήσαμε και έχω και μικρά παιδάκια και ήταν πολύ δύσκολο όλο αυτό. Επιπροσθέτως, πολλοί μαθητές αρκετές φορές, δεν έρχονταν λόγω νόσησης ή επαφής με κρούσμα ή έμπαιναν διαδικτυακά, σε ένα υβριδικό μάθημα που κούρασε αρκετά. Άλλοτε αναγκαστήκαμε ολόκληρα τμήματα να κάνουμε διαδικτυακά για τους παραπάνω λόγους, όπως επίσης και σε μια περίοδο μεγάλης έξαρσης κρουσμάτων εδώ στην περιοχή που όλοι σχεδόν είχαν επαφές... Μπάχαλο.
 2.      Κάτι άλλο όμως που θέλω να καταθέσω και δεν έχει γραφτεί γενικότερα (κι εδώ θα ήθελα μια συγκέντρωση απόψεων), είναι σχετικό με τους μαθητές. Συζητώντας με κάποιους συναδέλφους (και άλλων ειδικοτήτων), νομίζω ότι υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό, αποσυντονισμένων παιδιών... Παιδιά τα οποία μέχρι πριν 2 χρόνια ήταν καλούτσικοι και έπαιρναν και καλούς βαθμούς, μοιάζουν να αποσυντονίστηκαν από όλο αυτό που βιώσαμε. Ειδικά οι μαθητές που διάβαζαν μεν αλλά δεν ήταν και τόσο φανατικοί με αυτό και επίσης οι μαθητές που ήταν περισσότερο επιρρεπείς στην χρήση των κινητών, παιχνιδιών και social media, μοιάζουν να έχουν ξεχάσει να διαβάζουν. Κατάχρηση κινητού, αρκετή διάσπαση προσοχής και ένα σήκωμα λευκής πετσέτας όταν το μάθημα απαιτεί κάτι παραπάνω... Όλα αυτά συνθέτουν ένα σύνολο, με το μεγαλύτερο ποσοστό από ποτέ νομίζω, με μαθητές που είτε αδιαφορούν ή καλύτερα αρνούνται να ακολουθήσουν τους ρυθμούς της προετοιμασίας.
 Και αυτό δεν το γράφω βλέποντας μόνο τους δικούς μου μαθητές (που ευτυχώς είναι καλά παιδάκια και δεν μου έχουν δημιουργήσει άλλα προβλήματα, όμως αρκετά από αυτά, μοιάζουν να θέλουν πραγματικά να ξεκινήσουν να διαβάσουν και να προσπαθήσουν περισσότερο, αλλά να μην μπορούν ...) αλλά τα γράφω μετά από ανταλλαγή απόψεων και με κάποιους συναδέλφους, όπως έγραψα και παραπάνω.


Νομίζω ότι φέτος, αυτά τα παιδιά, χρειάζονταν πιο λίγη ύλη (καθώς ήρθαν και απροετοίμαστα), για να μπορέσουν να κατανοούν και να ακολουθήσουν, διότι με τόση ύλη μοιάζουν σα να λένε και με το δίκιο τους, δεν το μπορώ όλο αυτό ρε φίλε.
 
 Δεν θέλω να κουράσω περισσότερο, θα ήθελα όμως τις τοποθετήσεις μας πάνω σε αυτό όλο. Έστω και αργά... καταθέτω μια γνώμη που νομίζω αξίζει να συζητήσουμε.
 Ευχαριστώ.

[Λαμπράκης Μανώλης]

Δημήτρη κάπως έτσι θεωρώ και εγώ πως είναι η κατάσταση, χάνονται πολλά μαθήματα σε σχολείο, φροντιστήρια, ιδιαίτερα, παντού , γίνονται και πολλά μαθήματα μέσω τηλεκπαίδευσης που δεν είναι πάντα το καλύτερο ... τι να πω, και εμένα μου φαίνεται πως θα μπορούσε να είναι λιγότερη η ύλη, ειδικά με τις συνθήκες που επικρατούν ...

καλή συνέχεια σε όλους

[George Eco]

Δημήτρη νομίζω πως θίγεις ένα θέμα πολύ σημαντικό, που θέλει και λίγο παραπάνω ανάλυση. Αρχικά να ξεκινήσω λέγοντας πως συμφωνώ.
Υπάρχει γενικά μια πίεση που αναγκάζει τον Καθηγητή Δημοσίου να τρέξει την ύλη. Αυτό ίσως έχει αντίκτυπο στη γνώση. Συνδυάστε τώρα αυτό με την αξιολόγηση. Δηλαδή εξαναγκάζεις ουσιαστικά Καθηγητή να μη προσεγγίσει όπως θέλει αυτός το μάθημα, αλλά όπως ορίζεις εσύ, δένοντάς τον χειροπόδαρα και μετά τον αξιολογείς κιόλας. Αξιολογείς τι; Δεν αξιολογείς έτσι ένα Καθηγητή ή μια μαθησιακή διαδικασία. Θέλω να πω, αδικείται ο Καθηγητής κι οι μαθητές. Για ποιο λόγο; Για να "βγει η ύλη"; Για να μη γίνει περικοπή ύλης φέτος;

Από την άλλη, έχουμε τα φροντιστήρια, που κι εκεί όλα είναι σχετικά. Αν το focus είναι στη μάθηση κι όχι στο κέρδος - marketing, αφήνεται η ευχέρεια εμπιστοσύνης κι η δυνατότητα να προσεγγιστεί το μάθημα, ανεξαρτήτως χρονολόγιου. Ωστόσο, συνήθως δίνεται ένα deadline, άλλες φορές πιεστικό κι άλλες όχι, γιατί πολλά φροντιστήρια θέλουν να εντυπωσιάζουν, οπότε πιέζονται αναγκαστικά και τα άλλα.

Το ερώτημα είναι, διδάσκεται επαρκώς, σωστά κι ομαλά η ύλη; Καλύπτονται πιθανά κενά; Αν τα παιδιά δεν ακολουθούν 100% τους ταχείς ρυθμούς που απαιτούνται τι γίνεται τότε; Σώζεται η κατάσταση; Πόσο ευέλικτοί προς το κάθε παιδί είμαστε;

Τα παιδιά δυστυχώς πέρασαν περιόδους που μέσω "επιτυχούς τηλεκπαιδεύσεως",  είχαν μεταξύ άλλων:

• Μη ουσιαστική παρακολούθηση
• Μη ουσιαστικές εξετάσεις
• Μη ουσιαστικές παρουσίες
• Μηδενική πίεση

Για κάθε ανοησία, δεν υπήρχαν συνέπειες των πράξεων. Ξέρετε πως νιώθει ένας αριστούχος μαθητής, όταν βλέπει τον τεμπέλη να παίρνει ίδιο βαθμό μ' αυτόν; Ξέρετε πόσο μπαίνει σε πειρασμό να τεμπελιάσει; Τι περιμένουμε από τα παιδιά ακριβώς;
Με άλλα λόγια τι λέω; Είναι πολύ δύσκολο να ακολουθεί ένα παιδί ρυθμούς Πανελληνίων φέτος, γιατί κακόμαθε ή θύμωσε. Φυσικά ο καθένας κρίνεται για το κόπο και τις πράξεις του, σαφώς! Αλλά περιμένουμε ώριμη αντιμετώπιση από τα παιδιά; Το φαινόμενο υπάρχει και δε μπορούμε να κάνουμε πως δε το βλέπουμε! Πολλά παιδιά, που υπό άλλες συνθήκες θα τα πήγαιναν τέλεια, ίσως να μη τα πάνε τελικά τόσο καλά, λόγω του αποσυντονισμού τους. Ο Δημήτρης αυτό ακριβώς θίγει. Το φαινόμενο τηλεκπαίδευσης δίχως σωστές υποδομές, είναι προβληματικό και κοστίζει σε γονείς και παιδιά. Θα μου πεις τώρα, σε ποιο Σύμπαν μπορούμε να έχουμε στην Ελλάδα του σήμερα 20 με 24 κάμερες ταυτόχρονα ανοικτές σε μία τηλεδιάσκεψη δίχως προβλήματα; Εδώ κάποια παιδιά δεν έχουν τρόπο να συνδεθούν, πλάκα κάνουμε; Μιλάμε σε επίπεδο πρόσβασης στο μέσο. Πώς να στοχεύσουμε στη τελειότητα με τέτοια κατάσταση;

Απόσπαση από το στόχο, αποσυντονισμός, ατιμωρησία κάθε ανοησίας,νομίζω πως δε θέλει πολλή σκέψη για να δούμε τι πήγε στραβά. Η μείωση της ύλης εν μέρει μπορεί να εξομαλύνει τη κατάσταση. Το τι θα κάνει όμως κάθε παιδί με το διάβασμά του, δυστυχώς, είναι κάτι που δε μπορούμε να το ελέγξουμε πλήρως. Πρέπει να συνδράμουν οι γονείς. Μιλώ με τους γονείς, να πιέσουν λίγο κι εκείνοι, αυτό έχω να προτείνω στους συναδέλφους. Αυτό και να επικοινωνούμε με τα παιδιά, για τους στόχους τους.

Τώρα θα μου πείτε, γονείς βλέπετε με το κυάλι, γιατί εργάζονται, γιατί έχουν δουλειές κλπ...
Ναι οκ, μια πρόταση έκανα. Το αν είναι εφαρμόσιμη, είναι όντως άλλο θέμα. Άλλωστε βασίζεται στη βαριά υπόθεση ειλικρινούς ενδιαφέροντος και συνεργασίας του γονιού. Δεν ενδιαφέρονται όλοι οι γονείς το ίδιο, τι να κάνουμε; Εμείς ανά περίπτωση, θα κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε.

Δε βγάζεις άκρη εύκολα. Παλεύεις για το καλύτερο, σ' ένα κόσμο που δε χάνει ευκαιρία να δείξει το χειρότερό του πρόσωπο. Και δεν αναφέρομαι στα παιδιά. Κάθε άλλο, αν μη τι άλλο στη πλειοψφία τους, τα παιδιά είναι καλά. Απλά τα πρωτοσέλιδα κι οι ειδήσεις του Απρίλη του 2022 είναι φρικτά έργα ενηλίκων και μου έχουν χαλάσει τη διάθεση.

[akalest0s]

Δυστυχώς τα πράγματα κάπως έτσι είναι.
Πάντως, κρατηθείτε, γιατί ακόμη και αν δεν έρθει νεότερο lockdown (για οποιονδήποτε λόγο), οι τηλεδιασκέψεις των τελευταίων δύο χρόνων έχουν πολύ καιρό ακόμη που θα βγάζουν προβλήματα. Τα παιδιά έχουν επηρρεαστεί σε πολλές ηλικίες. Από αυτούς που δίνουν φέτος μέχρι το δημοτικό... Δεν είδαμε ακόμη το συνολικό πρόβλημα.

Κάποτε στη σχολή συζητοτσακωνόμασταν με συμφοιτητές για το κατά πόσον οι τηλεδιασκέψεις είναι το next big thing στην εκπαίδευση, σε ρεαλιστικό επίπεδο πάντα. Δυστυχώς, είχαν άδικο, ενώ εγώ, μετά από 20 χρόνια, δικαιώνομαι.. δεν μας αρέσουν τα μετρημένα κουκιά, αλλά οι αιθεροβασίες.