Θα ήθελα να ρωτήσω όσους είσαστε βαθμολογητές αν πρακτικά στην βαθμολόγηση των γραπτών σε περίπτωση πολλαπλής αν με περιττές συνθήκες
κόβατε μόρια και τι γραμμή υπάρχει (αν υπάρχει)?
Διότι το βιβλίο λέει
"Ένα συχνό λάθος που παρατηρείται στα προγράμματα είναι ο έλεγχος περιττών συνθηκών. Οι επιπλέον έλεγχοι αυξάνουν την πολυπλοκότητα του προγράμματος."
Θεωρώ ότι πρέπει να εννοεί ότι δεν είναι καλή μέθοδος και όχι λάθος προγραμματιστικό.
Θα δώσω μερικά παραδείγματα και πείτε αν και τι κόψατε αν κόψατε.
Ενιαία 2006 θέμα 3ο
α. για κάθε αίθουσα θα διαβάζει τη χωρητικότητά της, θα υπολογίζει και θα εμφανίζει τον αριθμό των επιτηρητών που χρειάζονται. Ο υπολογισμός του αριθμού των επιτηρητών να γίνεται από συνάρτηση που θα κατασκευάσετε για το σκοπό αυτό. Μονάδες 12
Με περιττές
.........
ΑΝ (α<= 15) ΤΟΤΕ
πλ < 1
ΑΛΛΙΩΣ_ΑΝ (α>15 και α <= 23) ΤΟΤΕ
πλ < 2
ΑΛΛΙΩΣ_ΑΝ (α>23) ! ακόμα και αυτή
πλ < 3
ΤΕΛΟΣ_ΑΝ
Ενιαία 2003 θέμα 3ο
Με τον ΔΜΣ (θα τον θυμάστε όλοι)
Γράφω μια με πολλές περιττές
......
Διάβασε Η, Β, Υ
Αν Η>18 τότε
ΔΜΣ ← Βς / Υ ^ 2
Αν ΔΜΣ < 18.5 τότε
Εκτύπωσε "Αδύνατο άτομο"
Αλλιώς_αν ΔΜΣ >=18.5 και ΔΜΣ < 25 τότε
Εκτύπωσε "Κανονικό άτομο"
Αλλιώς_αν ΔΜΣ >=25 και ΔΜΣ < 30 τότε
Εκτύπωσε "Βαρύ άτομο"
Αλλιώς_αν ΔΜΣ >=30 τότε
Εκτύπωσε "Υπέρβαρο άτομο"
Τέλος_αν
Αλλιώς_αν Η<=18 τότε
Εκτύπωσε "Δεν ισχύει ο δείκτης ΔΜΣ"
Τέλος_αν
Δεν είναι κάτι που προτείνω αλλά με ενδιαφέρει αν οι βαθμολογητές,
που σίγουρα θα είδατε παρόμοιες λύσεις, κόψατε μόρια
Thanks
Θεωρώ ότι όποιος κόψει βαθμούς για τις περιττές αυτές συνθήκες και ταυτόχρονα δέχεται εύρεση μεγίστου με πλήρη ταξινόμηση... δεν καταλαβαίνει από πληροφορική και απλά ερμηνεύει κατά γράμμα το βιβλίο. Τη γνώμη μου γενικότερα για τις περιττές συνθήκες την έγραψα παρακάτω:
https://alkisg.mysch.gr/steki/index.php?topic=674.0
Το βιβλίο επίσης λέει ότι δεν μπορείς να αλλάζεις το μετρητή της επανάληψης, το οποίο είναι επίσης κακή πρακτική, για αυτό όμως κόβονται μονάδες ενώ για τις περιττές συνθήκες όχι. Δε νομίζω ότι είναι καλή ιδέα να στεκόμαστε κατά γράμμα σε ότι λέει το βιβλίο αφού ο κάθε ένας το ερμηνεύει όπως νομίζει αυτός.
Το ίδιο άλλωστε δε λέει και για τους πίνακες στα μειονεκτήματα? άρα δεν εννοεί ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε πίνακες όταν δεν είμαστε σίγουροι ότι χρειάζονται γιατί κάνουμε σπατάλη μνήμης και περιορίζουμε τις δυνατότητες του προγράμματος?
Το βιβλίο λέει πολλά αλλά η ουσία είναι μια. Ότι εφόσον η λύση του μαθητή βγάζει σωστό αποτέλεσμα δε μπορείς να κόψεις τίποτα.
Τώρα όσον αφορά τις περιττές συνθήκες καθαρά προσωπικά, τις βάζω στην συνολική εικόνα του γραπτού και τις αξιολογώ στο τέλος αφού έχω δει όλο το γραπτό.
Παράθεση από: ipoulis στις 25 Ιαν 2008, 01:15:49 ΠΜ
Διότι το βιβλίο λέει
"Ένα συχνό λάθος που παρατηρείται στα προγράμματα είναι ο έλεγχος περιττών συνθηκών. Οι επιπλέον έλεγχοι αυξάνουν την πολυπλοκότητα του προγράμματος."
Και οι περιττές συνθήκες με ενοχλούν. Δηλώνουν ότι ο μαθητής ΔΕΝ έχει καταλάβει τη λειτουργία της ΑΝ.
Ακόμη περισσότερο να βρίσκει max με ταξινόμηση !!!! (εκτός και αν προηγείται ερώτημα που απαιτεί ταξινόμηση και στη συνέχεια ζητάει το max)
Ανδρέας
Καλησπέρα
συμφωνώ ότι αν μια λύση "τρέχει" έστω και με όχι τόσο ορθόδοξο τρόπο δεν κόβονται μόρια
αλλά μετράει στη συνολική παρουσία.
Στην πράξη και στη διόρθωση τι γίνεται?
Το συναντήσατε και στα πχ πόσο κόψατε.
Πάντως μπορεί οι λύσεις να μην είναι πάντα οι καλύτερες (κατά εμάς που έχουμε προγραμματίσει)
αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι πολλές φορές η πρωτοτυπία τους είναι αξιομνημόνευτη
(έστω και αν δεν πάνε όπως θα θέλαμε).
Μην είμαστε τόσο απόλυτοι.
Άλλωστε αυτό δίνει και ένα ενδιαφέρον!!
Θα αναφέρω ένα πχ μαθητή μου πριν χρόνια στην εμφάνιση των 3 πρώτων σε Μον Πίνακα
με θετικά μόνο στοιχεία
(τελευταίο ερώτημα της άσκησης)
Αναζητούμε τον μαξ και μόλις τον βρούμε τον εμφανίζουμε και βάζουμε στη θέση του 0.
Το κάνουμε 3 φορές συνολικά.
Πλάκα είχε. Αν και χαλάει ο πίνακας είναι σαφώς πιο γρήγορος από ταξινόμηση.
(Ας μην μιλήσω για το πόσο έξυπνη και με μη περιττα βήματα είναι η ταξ του Βιβλίου)
Καληνύχτα
Εδώ και αρκετό καιρό έχουμε στηρίξει την άποψη ότι η εύρεση 3 πρώτων γίνεται χωρίς να ξεφύγουμε από τη σχολική ύλη κάνοντας μόνο 3 εξωτερικές επαναλήψεις (αφού ότι η πρώτη σάρωση φέρνει το πρώτο στοιχείο στην πρώτη θέση, η δεύτερη φέρνει το δεύτερο στη δεύτερη θέση κλπ). Η συγκεκριμένη λύση εφαρμόζεται σε όλες τις μεθόδους ταξινόμησης με αυτό το χαρακτηριστικό.
Άλλωστε τι είναι ή ταξινόμηση με τους αλγόριθμους του βιβλίου; Μια διαδοχική εύρεση μεγίστων μιας ολοένα και μικρότερης λίστας μέχρι το μήκος της λίστας να γίνει 1.
Η σκέψη του μαθητή ήταν στη σωστή κατεύθυνση, απλά αν το έκανε γράφοντας 3 φορές τον κώδικα δεν πήγε τη σκέψη του μέχρι το τέλος. Θα μπορούσε να το κάνει βάζοντας τις ευρέσεις μεγίστου σε μα Για. Ουσιαστικά η σκέψη του δείχνει να κατευθύνθηκε προς τη μέθοδο ταξινόμησης της επιλογής
της απλούστερης μεθόδου ταξινόμησης.