Χρήση πινάκων

[Stefevan]

Τα παιδιά πρέπει να μάθουν πότε είναι χρήσιμος και αναγκαίος ο πίνακας, όταν δεν χρειάζεται να μην χρησιμοποιείται, πάντως η ΚΕΕ είναι καλυμμένη από την θεωρία. Δίνουν το δικαίωμα στον μαθητή να λύσει την άσκηση με πίνακες με λιγότερες μονάδες αλλά ζητάνε κάτι συγκριμένο.

[Αθανάσιος Πέρδος]

Νάσο λέμε κάτι άλλο. Θα προσπαθήσω να ξεκαθαρίσω τα πράγματα με ένα ερώτημα: Ας πούμε ότι έχουμε 1000 μαθητές και θέλουμε να βρούμε το μέσο όρο των βαθμών τους. Είναι σωστό το να βάλουμε τους βαθμούς σε πίνακα; Σίγουρα δίνει σωστά αποτελέσματα. Αλλά δε μας χαλάει η σπατάλη μνήμης;
Τι πρέπει να διδάσκουμε στα παιδιά;

Η  χρήση  πινάκων  είναι  ένας  βολικός  τρόπος  για  τη διαχείριση  πολλών δεδομένων  ιδίου  τύπου,  αλλά  συχνά  η  χρήση  τους  είναι  περιττή  και  επιζήμια στην  ανάπτυξη  του  προγράμματος.

Η  απόφαση  για  την  χρήση  ή  όχι  πίνακα  για  την  διαχείριση  των  δεδομένων είναι  κυρίως  θέμα  εμπειρίας  στον  προγραμματισμό.

Γενικά,  αν  τα  δεδομένα  που  εισάγονται  σε  ένα  πρόγραμμα  πρέπει  να διατηρούνται  στη  μνήμη  μέχρι  το  τέλος  της  εκτέλεσης,  τότε  η  χρήση  πινάκων  βοηθάει  ή  συχνά  είναι  απαραίτητη  για  την  επίλυση  του  προβλήματος.
Σε  άλλη  περίπτωση  μπορεί  να  αποφεύγεται  η  χρήση  τους.
Σχολικό Βιβλίο σελ 191.

Εγώ όμως ρωτάω άλλο με το post μου. Θα μπορούσες να μου απαντήσεις;  Η άποψη σου είναι πάντοτε αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα.

[gpapargi]

Δε μιλάω για το σχολικό βιβλίο. Ειλικρινά είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει. Εμένα πρώτα με νοιάζει τι είναι επιστημονικά σωστό.
Όπως έγραψα και πιο πάνω κατά τη γνώμη μου πρώτα καθορίζουμε το τι είναι σωστό και μετά φτιάχνουμε τόσο τα διδακτικά συμβόλαια όσο και το βιβλίο.

Δεν αποφεύγω να απαντήσω. Θα σου απαντήσω. Αυτό που θέλω να κάνω είναι να πάω ένα βήμα πίσω στη στιγμή που «συντάσσεται» το διδακτικό συμβόλαιο.

Για μένα λοιπόν το να χρησιμοποιείς πίνακα  σε ένα πρόβλημα που λύνεται χωρίς αυτόν είναι κακή χρήση πόρων και πρέπει να διδάσκουμε τα παιδιά ότι δεν είναι σωστό να το κάνουν. Αν δεν το κάνουμε τότε τα παιδιά θα μάθουν στραβά τα πράγματα και όταν θα πάνε στο πανεπιστήμιο θα τους πουν (όπως ήδη είπε ο Γεωργιάδης) ότι θα πρέπει να ξεμάθουν και μετά να ξαναμάθουν σωστά.

Μου είναι πολύ εύκολο να σου απαντήσω ένα ναι ή ένα όχι στο αν μπορώ σε κάποιες περιπτώσεις να θεωρήσω ένα μέγιστο πλήθος στοιχείων. ΟΚ μπορώ. Αλλά για μένα τα όσα εφαρμόζουμε εδώ και τόσο καιρό στηρίζονται σε λάθος αρχές. Πρόκειται για ένα σαθρό διδακτικό συμβόλαιο που θα μας φέρει αντιμέτωπους με ασυνέπειες και αντιφάσεις (πχ άλλα θα διδάσκει ο καθηγητής στην τριτοβάθμια που θέλει να μάθει τα παιδιά την επιστήμη της πληροφορικής και άλλα θα διδάσκει ο καθηγητής στο φροντιστήριο που απλά θέλει το βαθμό). Κανονικά όλα αυτά θα πρέπει να εναρμονίζονται και το ένα να είναι συνέχεια του άλλου.

Για μένα προέχει το σωστό διδακτικό συμβόλαιο και αυτό πρέπει να καθορίζεται από το τι λέει η επιστήμη και όχι από τις βαθμολογικές σκοπιμότητες.

[Σπύρος Δουκάκης]

Κάνουμε μία συζήτηση για κάτι που συντάχθηκε το 1997.

Το 1997 συντάχθηκε το Ενιαίο Πλαίσιο Προγράμματος Σπουδών της Πληροφορικής (ΕΠΠΣ) που αναπτύχθηκε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (ΠΙ) και περιλάμβανε: α) τα μαθήματα Πληροφορικής που θα εντάσσονταν στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Γενικού Λυκείου και β) το σκοπό, τους άξονες περιεχομένου και τους άξονες υλοποίησης κάθε μαθήματος, καθώς και τις γνώσεις και δεξιότητες που θα αποκτούν οι μαθητές [ΥΠΕΠΘ (1997)].
Σύμφωνα με το ΕΠΠΣ, το μάθημα Ανάπτυξη Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον (ΑΕΠΠ) μαζί με το μάθημα Τεχνολογία Υπολογιστικών Συστημάτων και Λειτουργικά Συστήματα (ΤΥΣΛΣ) εντάχθηκαν στα υποχρεωτικά μαθήματα στον κύκλο Πληροφορικής και Υπηρεσιών της Τεχνολογικής Κατεύθυνσης του Γενικού Λυκείου στη Γ΄ τάξη ημερησίων και Δ΄ τάξη εσπερινών. Το μάθημα ΑΕΠΠ θα διδασκόταν τρεις (3) ώρες την εβδομάδα, ενώ το δεύτερο δύο (2) ώρες [ΥΠΕΠΘ (1997)].

και κάποιοι έχουμε καταλήξει ότι ορισμένα πράγματα θέλουν αλλαγή και βελτίωση.
Από εκεί και πέρα οι ατέρμονες συζητήσεις που άλλες φορές αναπτύσσει ο Σπύρος (https://alkisg.mysch.gr/steki/index.php?topic=2689.msg26216#msg26216), άλλες ο Γιώργος, άλλες ο Νάσος, άλλες ο Παρασκευάς ή ο Παναγιώτης ή ο Νίκος ή ο... (συμπληρώστε τις τελίτσες) σε τι αποσκοπούν;

Τι προσπαθούμε να κάνουμε; Να πείσουμε τους εαυτούς μας;

Αν εμείς είμαστε αυτοί που αξιολογούμε (διαγωνίσματα στο στέκι, βοηθήματα, υλικό στο διαδίκτυο, πανελλήνιες ως θεματοδότες) τότε εμείς πρέπει να λύσουμε το δικό μας πρόβλημα και όχι να κατηγορούμε την κατάσταση...

Ας βρούμε υλικό κατάλληλο για να τροποποιήσουμε τις αναπαραστάσεις των μαθητών/τριών μας. Η λύση δεν είναι απλώς να κόβουμε μονάδες....

[Αθανάσιος Πέρδος]

Γιώργο, το μάθημα διδάσκεται και εξετάζεται με βάση το σχολικό βιβλίο και όχι με τι πιστεύεις εσύ ή εγώ. Τις ίδιες απόψεις μοιραζόμαστε αλλά εδώ δεν θέτουμε εμείς το πλαίσιο. Ίσως αν γράφαμε εμείς το βιβλίο να το γράφαμε διαφορετικά και σε άλλη βάση. Καλώς ή κακώς στη διδακτέα ύλη δεν περιλαμβάνεται ούτε η πολυπλοκότητα ούτε η έννοια της οικονομίας ενός αλγόριθμου. Κακώς για μένα αλλά και για σένα όπως τόνισες προηγουμένως.
Όμως εγώ δεν ρωτάω αν μπορώ να ορίσω μέγιστο μέγεθος σε κάποιες περιπτώσεις. Ρωτάω αν με βάση την οδηγία της ΚΕΕ πρέπει να θεωρηθεί λάθος η λύση που έδωσα. Το ερώτημα μου αφορά το θέμα της διατύπωσης και της ερμηνείας.

[gpapargi]

Εδώ είναι η βασική μου ένσταση. Δε μαθαίνουμε πληροφορική από το σχολικό βιβλίο. Το σχολικό βιβλίο το έχουμε για να το ξεφυλλίζουμε και να δούμε τι θα διδάξουμε. Είναι σαν αυτό που είχε συμβεί κάποτε στον Feynman. Κάποιος τον διόρθωσε στην τάξη και αυτός του είπε «μη στέκεσαι σε αυτό που είπα. Στάσου σε αυτό που σκέφτομαι». Δηλαδή είχε την απαίτηση να καταλάβει την ουσία αυτών που είπε. Τι σημασία έχει κι αν έκανε λάθος;
Αυτό πιστεύω ότι θα μας έλεγε και ένας συγγραφέας του βιβλίου.
Έτσι κι εμείς ξέρουμε ποιο είναι το σωστό. Τώρα αν το βιβλίο λέει κάτι κάπως μπερδεμένα εμείς θα καταλάβουμε αυτό που ξέρουμε ότι είναι σωστό. Το βιβλίο το γράφει ότι δεν είναι καλό η περιττή χρήση πινάκων. Τώρα αν σε άλλο σημείο τα λέει κάπως αλλιώς ή τα λέει μασημένα και τα μπερδεύει, αυτό μπορεί να είναι πρόβλημα για ένα μαθητή που περιμένει να μάθει από το βιβλίο, αλλά όχι για τον καθηγητή. Ούτε τόλμησα ποτέ να σκεφτώ ότι έχω δικαίωμα να τα βάζω όλα σε πίνακα.
Αλλοίμονο αν επειδή λέει κάτι μπλεγμένο το βιβλίο πούμε και εμείς «όλα σε πίνακα». Εδώ υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά θέματα όπως πχ να διδάσκουμε στα παιδιά πράγματα που θα τα πάρει πίσω στο μέλλον ο πανεπιστημιακός. Στις διατυπώσεις του σχολικού βιβλίου θα κολλήσουμε; Αν εγκλωβιστούμε σε τέτοια ασήμαντα πραγματάκια και χάσουμε την ουσία θα είναι σαν να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό.

Για σκεφτείτε λίγο: τι θα γίνει αν τα παιδιά τα βάζουν όλα σε πίνακα επειδή έτσι έμαθαν; Τι θα σκεφτεί για μας ο καθηγητής της τριτοβάθμιας που θα το δει αυτό;
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι οι μαθηματικοί και οι φυσικοί θα κόλλαγαν σε μια διατύπωση του σχολικού βιβλίου.

ΥΓ
Για τον κώδικα που γράφεις η εκφώνηση είναι το τρίτο θέμα πέρυσι;

[Αθανάσιος Πέρδος]

Ναι Γιώργο, το τρίτο θέμα πέρυσι.

Ο κώδικας και το μήνυμα είναι εδώ. https://alkisg.mysch.gr/steki/index.php?topic=3964.msg42370#msg42370

Πάντως σχετικά με χρήση πίνακα στο θέμα Γ από την πρώτη μέρα που το συζητήσαμε είπαμε να κάνουμε ότι και πέρυσι. Δηλ. κατά την κρίση του καθενός 1 με 2 μόρια.

Άρα η περυσινή οδηγία της ΚΕΕ διαμορφώνει άποψη και φέτος.

[Sergio]

Η δική μου γνώμη όσον αφορά στη σκέψη του μαθητή, που παρέθεσε αυτή τη λύση, να «κόψει» το δείγμα σε 100άδες και να τα φυλάξει σε πίνακα, είναι πως δεν πρέπει να αφαιρεθεί καμία μονάδα για τη χρήση πίνακα.  Αφού η χρήση του πίνακα γίνεται εντός προδιαγραφών «συμβολαίου» (διδακτικού) και όχι για άγνωστο (κατά την συγγραφή) αριθμό στοιχείων.

Το γεγονός πως αυτή η λύση είναι σωστή και δεν πρέπει να της αφαιρεθούν μονάδες δεν έρχεται σε αντίθεση με την οδηγία της ΚΕΕ:

.. η λύση με χρήση πίνακα δεν μπορεί να θεωρηθεί σωστή αφού το μέγεθος του πίνακα δεν είναι γνωστό τη στιγμή του προγραμματισμού όπως περιγράφεται στη σελίδα 56 παράγραφος 3.3 του σχολικού βιβλίου ..

αφού το μέγεθος του πίνακα που χρησιμοποιεί ο μαθητής σου ΔΕΝ έχει αυτό το «ατόπημα»

Βέβαια η επιλογή του να χρησιμοποιήσει πίνακα για κάτι που δεν έπρεπε, τον οδήγησε σε αρκετά πιο περίπλοκη λύση με αποτέλεσμα να πέσει σε λάθη τα οποία θα του στερούσαν μονάδες (εκτός αν δε διάβασα προσεκτικά τον κώδικα).  Συγκεκριμένα:

1)
    ΑΝ ι = Ν1 ΚΑΙ Ν2 > 0 ΤΟΤΕ
      φ <- Ν2
      done <- ΑΛΗΘΗΣ
    ΤΕΛΟΣ_ΑΝ

Αν έχω καταλάβει καλά τον κώδικα, το ι δείχνει το υπο εξέταση στοιχείο ενώ το Ν1 το πλήθος «γεμάτων» 100άδων οπότε τα δύο δεν είναι συγκρίσιμα.

2)
      ΑΝ ελάχ > επ[κ] ΤΟΤΕ
        ελάχ <- επ[κ]
        ον_ελαχ <- ον[κ]
        θέση_π <- θέση_π + 1
      ΤΕΛΟΣ_ΑΝ

Γιατί να επηρεάζεται η θέση_π μόνο κάθε φορά που αλλάζει το ελάχ και όχι κάθε φορά που βρίσκεται επίδοση χαμηλότερη του πρώτου;


3)
  ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ: ον[10]

ΚΑΙ ο πίνακας των ονομάτων είναι 100άρης αλλά αυτό φαντάζομαι δε θα έκοβε μονάδα αφού ο κάθς βαθμολογητής θα καταλάβαινε πως δεν σημαίνει κάτι επιλήψιμο, αφού ο αντίστοιχος πίνακας των επιδόσεων έχει δηλωθεί σωστά

[Σούλας Βασίλης]

Η άποψη μου είναι ότι δεν έχει καμία σχέση το περυσινό Θέμα Γ με το φετινό. Στο φετινό είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει τιμή φρουρός, οπότε εμπίπτει στη κατηγορία ''άσκοπη χρήση πινάκων''-9.2 σελ. 191. Στο περυσινό στο ερώτημα Γ2 έλεγε:

Γ2. Να ζητάει τον συνολικό αριθμό των αγωνιζομένων (δεδομένο) και για κάθε αθλητή το όνομα και την επίδοση του σε μέτρα με τη σειρά που αγωνίστηκε.

Άρα όλοι θεώρησαν γνωστό τον αριθμό των αγωνιζομένων μαθητών, άρα και γνωστό μέγεθος πινάκων. Η εκφώνηση σε οδηγούσε χωρίς αμφιβολία στη χρήση πινάκων. (Σχεδόν το σύνολο των μαθητών, αλλά και των καθηγητών με πίνακες το έλυσε). Αυτό το θέμα συζητήθηκε άλλωστε πολύ πέρυσι και η άποψη μου είναι ότι βγήκαν κάποια συμπεράσματα.

[Sergio]

Είναι αλήθεια πως το θέμα συζητήθηκε πολύ πέρυσι όμως το ύφος των τοποθετήσεων τότε δεν επέτρεψε να γίνει εποικοδομητικός διάλογος ενώ η συζήτηση που γίνεται τώρα είναι υποδειγματική και, ίσως, υπάρχουν περισσότερες ελπίδες να δούμε ο ένας το δίκαιο των επιχειρημάτων του άλλου και να πάμε το μάθημα πιο μπροστά για όλους.

Προσωπικά εκτιμώ ιδιαίτερα το ενδιαφέρον και το χρόνο που διαθέτουν όσοι συμμετέχουν στη συζήτηση.  Παρά τις διαφορετικές απόψεις που διατυπώνονται, η έμπρακτη συμμετοχή στις συζητήσεις δείχνει, αν μη τι άλλο, το ενδιαφέρον για το μάθημα, για την ποιότητα της δουλειάς μας, για το μέγιστο δυνατό όφελος των μαθητών μας.  Και όλα αυτά είναι καλά συστατικά για έναν εκπαιδευτικό. 

Όσο κρατάει ακόμα το ενδιαφέρον εγώ θα συνεχίσω να διαθέτω όσο χρόνο μπορώ σε αυτές τις συζητήσεις.  Θεωρώ πως είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση και ο βασικός λόγος για τον οποίο το Στέκι έχει φτάσει αυτό τον αριθμό επισκέψεων (ακόμα το θυμάμαι στις 20,000.. α ρε Άλκη) αλλά και μελών. 

Δυστυχώς λίγοι μόνο συμμετέχουν ενεργά.  Κάποιοι αρκούνται να παρακολουθούν και να τροποποιούν τις παραδοχές τους με βάση αυτά που διαβάζουν εδώ.  Κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουν αυτά που πιστεύουν αλλά, καλού κακού ρίχνουν και μια ματιά εδώ. Κάποιοι δε μπαίνουν καν στον κόπο.  Σίγουρα υπάρχουν και άλλες κατηγορίες αλλά.. δε νομίζω πως μας αφορούν.

Εμένα μου αρκεί η «παρέα» των ενεργών και, όσο η κουβέντα κρατάει το επίπεδό της (φτου φτου) θα συνεχίσω να διαθέτω όσο χρόνο και προσπάθεια χρειάζεται τιμώντας τη διάθεση όλων για εποικοδομητικό διάλογο.

[Sergio]

Η άποψη μου είναι ότι δεν έχει καμία σχέση το περυσινό Θέμα Γ με το φετινό. Στο φετινό είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει τιμή φρουρός, οπότε εμπίπτει στη κατηγορία ''άσκοπη χρήση πινάκων''-9.2 σελ. 191. Στο περυσινό στο ερώτημα Γ2 έλεγε:

Γ2. Να ζητάει τον συνολικό αριθμό των αγωνιζομένων (δεδομένο) και για κάθε αθλητή το όνομα και την επίδοση του σε μέτρα με τη σειρά που αγωνίστηκε.

Άρα όλοι θεώρησαν γνωστό τον αριθμό των αγωνιζομένων μαθητών, άρα και γνωστό μέγεθος πινάκων. Η εκφώνηση σε οδηγούσε χωρίς αμφιβολία στη χρήση πινάκων. (Σχεδόν το σύνολο των μαθητών, αλλά και των καθηγητών με πίνακες το έλυσε). Αυτό το θέμα συζητήθηκε άλλωστε πολύ πέρυσι και η άποψη μου είναι ότι βγήκαν κάποια συμπεράσματα.

Το θέμα που προέκυψε πέρυσι ανέδειξε μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις «πραγματικότητες» (για να χρησιμοποιήσω των όρο του Σπύρου) αρκετών από τους διδάσκοντες οι οποίες αφορούν σε περισσότερα από ένα προς συζήτηση σημεία (πάντα στο πλαίσιο του μαθήματος):

Α.
1) σε οποιαδήποτε μορφή αναπαράστασης, η χρήση πίνακα προϋποθέτει να είναι γνωστό το μέγεθός του (είτε το ακριβές είτε το μέγιστο) κατά την ανάπτυξη του αλγόριθμου
2) σε ψευδογλώσσα οι πίνακες είναι μεν στατικοί (το μέγεθός τους δεν αλλάζει), αλλά το μέγεθός τους μπορεί να καθορίζεται κατά την εκτέλεση
3) σε ψευδογλώσσα οι πίνακες είναι δυναμικοί

Β.
Σε όσους υποστηρίζουν την άποψη Α.1 (που φαίνεται να διατύπωσε και η ΚΕΕ πέρυσι) υπάρχουν πάλι αποκλίνουσες απόψεις σχετικά με το «δικαίωμα» που έχει ο μαθητής να χρησιμοποιεί πίνακες. Εδώ οι απόψεις που διαφαίνονται είναι 2:
1) ο μαθητής θα πρέπει να εξετάζει την αναγκαιότητα χρήσης πίνακα πριν καταλήξει στην εύκολη λύση ώστε να διαμορφώσει ποιοτικότερη λύση. 
2) εφόσον μπορεί, ας το κάνει αφού ο κώδικάς του θα είναι πιο απλός.  Η λύση του θα είναι εξίσου σωστή και όχι υποδεέστερη της άλλης (χωρίς χρήση πίνακα)

Γ.
Ανάμεσα σε αυτούς που υποστηρίζουν το σημείο Β.1 υπάρχουν πάλι 2 απόψεις:
1) η άσκοπη χρήση πίνακα δεν θα πρέπει να μεταφραστεί σε απώλεια μονάδων
2) η λύση με άσκοπη χρήση πίνακα θα πρέπει να χάσει κάποιες μονάδες

Δ.
Σε σχέση με τη διαπίστωση του μέγιστου πλήθους στοιχείων σε ένα πίνακα, υπάρχουν πάλι αποκλίνουσες απόψεις:
1) αυτό πρέπει να προκύπτει αποκλειστικά και μόνο από στοιχεία που αναφέρονται στην εκφώνηση
2) ο μαθητής δικαιούται να επιστρατεύσει τις προσωπικές του εμπειρίες που αφορούν στο χώρο του προβλήματος έστω και αν δεν αναφέρονται στην εκφώνηση

Προσωπικά, από τα παραπάνω 4 σημεία «συζήτησης» εγώ υποστηρίζω τα Α1, Β1, Γ1 και Δ1 οπότε θεωρώ πώς ούτε το περσινό αλλά ούτε και το φετινό θέμα Γ μπορούσαν να λυθούν με πίνακα.  Το ίδιο νομίζω και ο Γιώργος, ο Παναγιώτης και ο Εύρης.

Ο Νάσος, μάλλον τα Α1, Β2, Δ2

Ο Σπύρος και ο Βασίλης μάλλον το Α2.



Παρά το ότι το περυσινό θέμα Γ ανέδειξε όλα αυτά τα σημεία που για τόσον καιρό δεν είχαν φανεί (σε αυτό το μέγεθος τουλάχιστον), το γεγονός πως δε δόθηκε επίσημη απάντηση σε κανένα από τα παραπάνω έχει δυστυχώς δημιουργήσει ένα κακό προηγούμενο αλλά και «άλλοθι» σε αρκετούς να πιστεύουμε ακόμα τα .. δικά μας.

Έτσι είναι λογικό κάποιοι να θεωρούν πως το περσινό παράδειγμα είναι υπόδειγμα και για το φετινό τρόπο βαθμολόγησης, κάποιοι πως πέρυσι αλλά και φέτος έπρεπε να χαθούν περισσότερες μονάδες, κάποιοι πως μετά «..τα περσινά..» νομιμοποιήθηκε η απόλυτη ατιμωρησία, κάποιοι πως αδικούνται οι καλοί, κάποιοι.. κάποιοι..

Δείχνει να είναι φαύλος κύκλος.  Προσωπικά θεωρώ πως πριν αφεθούμε στη «βουλή του.. ΠΙ»,  είναι σκόπιμο να συνεχίσουμε την προσπάθεια αντιπαράθεσης απόψεων με «ανοικτά τα αυτιά μας» και σκοπό τη σύγκλιση.

[Γιάννης Αναγνωστάκης]

Άρα όλοι θεώρησαν γνωστό τον αριθμό των αγωνιζομένων μαθητών, άρα και γνωστό μέγεθος πινάκων. Η εκφώνηση σε οδηγούσε χωρίς αμφιβολία στη χρήση πινάκων. (Σχεδόν το σύνολο των μαθητών, αλλά και των καθηγητών με πίνακες το έλυσε).

Ας μην γενικεύουμε...Και δεν είναι ούτε το σύνολο, ούτε σχεδόν το σύνολο.

Και νομίζω ότι όσοι υποστήριζαν πέρυσι την χρήση πινάκων θα πρέπει να την υποστηρίζουν και φέτος, αφού το κοινό στοιχείο είναι ότι και στις δύο ασκήσεις το μέγεθος διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του αλγορίθμου....

[Stefevan]

Άρα όλοι θεώρησαν γνωστό τον αριθμό των αγωνιζομένων μαθητών, άρα και γνωστό μέγεθος πινάκων. Η εκφώνηση σε οδηγούσε χωρίς αμφιβολία στη χρήση πινάκων. (Σχεδόν το σύνολο των μαθητών, αλλά και των καθηγητών με πίνακες το έλυσε). Αυτό το θέμα συζητήθηκε άλλωστε πολύ πέρυσι και η άποψη μου είναι ότι βγήκαν κάποια συμπεράσματα.

Ο γνωστός αριθμός προκύπτει μετά το διάβασμα από τον χρήστη άρα δεν μπορούμε να έχουμε γνωστό μέγεθος πίνακα την ώρα που προγραμματίζουμε! 

[Sergio]

..όσοι υποστήριζαν πέρυσι την χρήση πινάκων θα πρέπει να την υποστηρίζουν και φέτος, αφού το κοινό στοιχείο είναι ότι και στις δύο ασκήσεις το μέγεθος διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του αλγορίθμου....

Όχι απαραίτητα.. όποιος για παράδειγμα υποστηρίζει τα Α2 και Δ1 (από την παραπάνω απόπειρα καταγραφής), δικαιούται να θεωρεί πως στο φετεινό Γ δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί πίνακας ενώ στο περυσινό μπορεί.

Όμοια, στο θέμα Γ του 2006 (ΑΣΕΠ - αίθουσες - επιτηρητές) αρκετοί πιθανόν να θεωρούν πως η χρήση πίνακα είναι αποδεκτοί αφού είναι "γνωστό" το μέγιστο μέγεθος (1500 αφού τόσοι είναι και οι υποψήφιοι)

Αντίστοιχα, στο θέμα Γ του 2007 (γραμματόσημα) όποιος υποστηρίζει το Δ2 μπορεί να προτείνει πίνακα με 150,000 θέσεις θεωρώντας ως ελάχιστη τιμή γραμματοσήμου το €0,01.

Από τη στιγμή που δεν υπάρχει συμφωνία στα βασικά, δεν υπάρχει κοινά αποδεκτή "προφανής" απάντηση.

Πάντως θα συμφωνήσω πως

δεν είναι ούτε το σύνολο, ούτε σχεδόν το σύνολο.

απεναντίας, γνωρίζω μεγάλο αριθμό συναδέλφων που συμφωνούν με τα σημεία Α1, Β1, Γ1 και Δ1 και μάλιστα τα θεωρούν τόσο εξόφθαλμα προφανή που δε μπαίνουν καν στον κόπο να συμμετέχουν στις συζητήσεις μας..

[Sergio]

Ο γνωστός αριθμός προκύπτει μετά το διάβασμα από τον χρήστη άρα δεν μπορούμε να έχουμε γνωστό μέγεθος πίνακα την ώρα που προγραμματίζουμε

βλ. σημείο Α2 παραπάνω