Το Στέκι των Πληροφορικών

Αγαπητοί συνάφελφοι ,
μετά την μελέτη των φετινών θεμάτων και τα πολλά σχόλια που άκουσα απο ΜΜΕ και διάβασα στο διαδικτυο θέλω να καταθέσω τον παρακάτω προβληματισμό :
Ο χρόνος διδασκαλίας του μαθήματος σε ένα δημόσιο σχολείο, ήταν ικανός για να επιτρέψει στους μαθητές να αριστευσουν στα φετινά θέματα ? χωρίς καμια εξωσχολική βοηθεια ?

Προσωπικά πιστευω πως δεν ήταν εφικτό χωρίς εξωσχολική βοήθεια .

Περιμένω με ενδιαφέρον τις απόψεις σας.

  Αυτό δε συμβαίνει μόνο στο μάθημά μας. Φαντάζομαι θα συμφωνείς πως ούτε ο χρόνος διδασκαλίας των μαθηματικών φτάνει. Το πρόβλημα όμως δεν είναι τα θέματα αλλά αυτό ακριβώς, ο χρόνος διδασκαλίας ο οποίος θα πρέπει να αυξηθεί ή να μπει μια ώρα στην Α' λυκείου.
   Από εκεί και πέρα για να αριστεύσει κάποιος στα θέματα φέτος έπρεπε για πρώτη φόρα να καταλαβαίνει τι κάνει και τι νόημα έχουν οι εντολές που γράφει. Να σου πω ότι στο θέμα 3 αρκετοί μαθητές ψάχνουν να βρουν το key? Τώρα ποιο είναι το Key στην εκφώνηση είναι μια άλλη ιστορία.
    Δηλαδή πέρυσι αυτοί που αρίστευσαν άξιζαν να αριστεύσουν? Ξέρω προσωπικά μαθητές που αρίστευσαν με τα περυσινά θέματα και στις (θετικές) σχολές που έχουν μπει δεν έχουν καταφέρει να περάσουν κανένα μάθημα.
   Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου, και έχεις δίκιο από την πλευρά που το βλέπεις, αλλά προσωπικά προτιμώ να μπαίνουν απαιτητικά θέματα που να ξεχωρίζουν τον σκεπτόμενο μαθητή και όχι εύκολα στα οποία γράφουν όλοι καλά και το ποιος θα περάσει στο πανεπιστήμιο κρίνεται από ένα λάθος στις πράξεις, μια απροσεξία ή την Έκθεση. Προτιμώ να μπαίνουν θέματα που αποκαλύπτουν την γύμνια του εκπαιδευτικού συστήματος παρά θέματα που συγκαλύπτουν την αμάθεια και την παπαγαλία των μαθητών.
   

ΠαράθεσηΟ χρόνος διδασκαλίας του μαθήματος σε ένα δημόσιο σχολείο, ήταν ικανός για να επιτρέψει στους μαθητές να αριστευσουν στα φετινά θέματα ? χωρίς καμια εξωσχολική βοηθεια ?

Νομίζω πως, αυτό εξαρτάται και απ' το σχολείο γενικότερα. Να εξηγήσω:
Ξέρουν οι μαθητές μας ελληνικά, μαθηματικά,.. ?
Εγώ χάνω αρκετό χρόνα, προσπαθώντας να διδάξω ελληνική γλώσσα! Πως να προχωρήσεις - στην ουσία - όταν κάποιοι μαθητές δεν καταλαβαίνουν τι λές ή - ακόμα χειρότερα - νομίζουν πως κατάλαβαν? Μπορεί κανείς μας (στην Τάξη) να ασχοληθεί μόνο με τον αλγόριθμο του - π.χ. - 3ου θέματος, χωρίς να διδάξει λίγο γλώσσα & λίγο αριθμητική?
Γιατί δεν κατάλαβαν οι περισσότεροι μαθητές μας, τι ακριβώς ζητούσε το 2ο θέμα?
Έπρεπε να διδαχτούν - ντε και καλά - παρόμοιο? Και γιατί κάποιοι - λίγοι δυστυχώς - κατάλαβαν?
Νομίζω πως, δεν έχει να κάνει μόνο με τις ώρες και τη δουλειά στο συγκεκριμένο μάθημα. Ή λίγο πιο ωμά: Είναι γενικό το κακό.

Βασίλης Λυκοστράτης

Το αν ένας μαθητής μπορεί να αριστεύσει στις πανελλήνιες χωρίς εξωσχολική βοήθεια είναι ένα θέμα που δεν αφορά μόνο την ΑΕΠΠ αλλά και τα άλλα μαθήματα, όπως πχ τα μαθηματικά κατεύθυνσης.
Να ένα σοφό post που δείχνει τον τρόπο.
https://alkisg.mysch.gr/steki/index.php?topic=2035.msg15872#msg15872

Αυτό, σε συνδυασμό με την αλλαγή νοοτροπίας του μέσου μαθητή που είναι: «πάμε στο φροντιστήριο για να μάθουμε και στο σχολείο για να πάρουμε βαθμό» μπορεί να δώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Τώρα στο τεχνικό κομμάτι θέλω να τονίσω κάτι πάρα πολύ βασικό:

Το θέμα 4 δεν ήταν δύσκολο. Αν σε ένα πίνακα 2 διαστάσεων ζητήσεις να διαβάζεται μια στήλη και να βρεθεί το κέρδος εκείνης της ημέρας οι μαθητές πρέπει να μπορούν να το βρουν. Αν έπεφτε τέτοιο θέμα χωρίς υποπρόγραμμα όλοι θα το έγραφαν. Αλλά θα το έγραφαν βάζοντας τη μια «Για» μέσα στην άλλη και μέσα με μια «ΑΝ» θα έλεγχαν αν βρίσκονται στην επιθυμητή στήλη. Δηλαδή θα σάρωναν όλο τον πίνακα 2 διαστάσεων και θα έμεναν μόνο στην επιθυμητή στήλη. Αυτό θα το έκαναν γιατί συνήθως δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν και ακολουθούν συνταγές και τυφλοσούρτες που λένε «πάρε έτοιμο τον κώδικα που σαρώνει το δισδιάστατο (τη μια Για μέσα στην άλλη) και στη συνέχεια κούμπωσέ τον στην εκφώνηση».

Η τεράστια επιτυχία αυτού του τέταρτου θέματος ήταν ότι χωρίς να προσθέσει αλγοριθμική δυσκολία κατέστησε μη εφαρμόσιμη τη συνταγή του παπαγάλου.

Μην ξέροντας τι να κάνουν οι παπαγάλοι (λόγω παρεμβολής υποπρογράμματος ανάμεσα στις 2 «Για») έγραφαν ότι είχαν μάθει απέξω. Άλλος έβαλε διπλό βρόχο μέσα στο υποπρόγραμμα, άλλο διπλό βρόχο στο πρόγραμμα, άλλοι πέταγαν μέσα κώδικες αναζήτησης, ταξινόμησης κλπ μήπως κάτσει κάτι.

Όλοι αυτοί οι παπαγάλοι πέρυσι θα αρίστευαν ενώ όλοι ξέρουμε ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Φέτος πήραν ακριβώς αυτό που τους αξίζει: Ένα χαμηλό βαθμό και ένα καλό μάθημα.
Αντίθετα ένας που κατανοούσε τι έκανε κάθε στιγμή, ούτε καν που θα καταλάβαινε ότι υπήρχε κάτι διαφορετικό σε αυτά τα θέματα. 

Εύγε στην επιτροπή. Μάδησε επιτέλους τον παπαγάλο, προστάτευσε τον καλό και έδωσε σαφές μήνυμα προς τους διδάσκοντες για τα επόμενα χρόνια. Τώρα αν μπορούν ας ξαναδώσουν έτοιμους κώδικες προς αποστήθιση.

Νομίζω ότι τα πράγματα δεν είναι μόνο άσπρο ή μόνο μαύρο...

1. Συμφωνώ με το Σέργιο ότι η ΠΔΣ είναι βοήθεια "πολύτιμη" αλλά να τονίσω ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους. Για παράδειγμα στο σχολείο μου έχουμε 5 τμήματα κατεύθυνσης. Αν θέλουν όλα τα παιδιά να πάνε ΠΔΣ δεν υπάρχει ούτε ο χώρος, ούτε ο χρόνος. Εξάλλου δεν καταλαβαίνω γιατί η ΠΔΣ πρέπει να καλύψει κενά του πρωινού σχολείου στους "καλούς" μαθητές;; Δεν θα έπρεπε το σχολείο το πρωί να δίνει όλα τα εφόδια στον μαθητή ώστε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του εκπαιδευτικού συστήματος; και μόνο αυτοί οι λίγοι που θα έχουν πρόβλημα να πάνε στην ΠΔΣ; Το ερώτημα είναι γιατί δεν τα δίνει και όχι γιατί δεν βάζουμε τα παιδιά να πάνε ΠΔΣ.

2. Πιστεύω ότι το 4 θέμα δε σκότωσε κανένα "παπαγάλο" και δεν προώθησε καμία αλγοριθμική σκέψη!!!  Απλώς είναι η πρώτη φορά που μπαίνει θέμα κάπως πιο απαιτητικό στη χρήση των υποπρογραμμάτων και οι μαθητές δεν είχαν εξοικειωθεί αρκετά. Έτσι λοιπόν από του χρόνου θα πρέπει οι καθηγητές να ανεβάσουν το επίπεδο λίγο παραπάνω. (να δούμε που θα φτάσει σε σχέση τις ώρες και τον τρόπο που διδάσκεται), Έτσι θα εφεύρουμε καινούργιους τυφλοσούρτες που θα χειρίζονται υποπρογράμματα, θα αρχίσουν προσθέσεις στις σημειώσεις, θα εκδοθούν καινούργια βοηθήματα κ.ο.κ

3. Γιατί Γιώργο τέτοιο "μίσος" προς τους παπαγάλους; Γιατί πρέπει να τους μαδήσουμε;;; Μήπως πρώτα πρέπει να σκεφτούμε ποιος τους έκανε παπαγάλους;;; Μήπως πρώτα πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια της σχολικής αποτυχίας και κάπου αλλού;;; Ο παπαγάλος έφτασε στην τρίτη λυκείου όχι πετώντας αλλά περνώντας 12 (σχεδόν) βασανιστικά χρόνια σε ένα σχολείο που εκτρέφει παπαγάλους. Τώρα στο ερώτημα αν οι θεματοδότες μπορούν μέσα από τα θέματα να εξαλείψουν το φαινόμενο της σχολικής αποτυχίας νομίζω ότι ο καθένας μας θα έλεγε πως όχι.

Θα ήθελα να πω περισσότερα αλλά καλύτερα να τα αφήσω για πιο μετά...

Το "μίσος" μου για τους παπαγάλους πηγάζει από την αγάπη προς την καθαρή επιστήμη και την αληθινή παιδεία, δηλαδή αυτή που θα μείνει μετά το τέλος των εξετάσεων και θα συνοδεύσει τα παιδιά για την υπόλοιπη ζωή τους.

Βέβαια προς αποφυγή παρεξηγήσεων να πω ότι δεν έχω πρόβλημα με το παιδί που παγαλίζει… ίσα ίσα που έχουμε και άριστη προσωπική σχέση. Μισώ την ιδιότητα της παπαγαλίας που κουβαλούν και θέλω να την ξεσκεπάσω. Με τα πρόσωπα είμαι φίλος.

Λοιπόν κοίτα να δεις πιο είναι το πρόβλημα. Η παπαγαλία είναι ένας τρόπος για να ξεγελάσεις τον εξεταστή ότι έχεις καταλάβει χωρίς να έχεις καταλάβει τίποτα. Αν καταφέρεις να τον ξεγελάσεις τότε το έπαθλο που κερδίζεις είναι να μπεις στο πανεπιστήμιο στη θέση κάποιου που έχει καταλάβει περισσότερα.

Από αυτούς που θα μπουν στο πανεπιστήμιο θα ξεπηδήσουν οι επιστήμονες της επόμενης γενιάς οι οποίοι θα πάνε την επιστήμη ένα βήμα παρακάτω. Αν αυτοί είναι παπαγάλοι και όχι σκεπτόμενοι, η επιστήμη δε θα παρουσιάσει καμία πρόοδο μερικές γενιές μετά.

Επίσης από την ίδια δεξαμενή θα αντλήσουμε και τους δασκάλους της επόμενης γενιάς. Τρέμω στην ιδέα ότι άνθρωποι που δεν ξέρουν να σκεφτούν οι ίδιοι θα πρέπει να μάθουν τους μαθητές τους να σκέφτονται. Τι άλλο θα διδάξουν τους μαθητές τους εκτός από παπαγαλία; Κινδυνεύουμε σοβαρά σε λίγα χρόνια να μην καταλαβαίνουν οι δάσκαλοί μας ότι η παπαγαλία είναι κάτι κακό. Αυτό θα σημαίνει και το τέλος.
Θυμάμαι είχα πριν από χρόνια μαθήτρια ένα θαυμάσιο παιδί σε ήθος χαρακτήρα και εργατικότητα… μόνο που ήταν παπαγαλάκι. Ήθελε να μπει σε παιδαγωγικές σχολές. Η ιδέα ότι κάποια στιγμή μπορεί να ήταν η δασκάλα του γιου μου με τρομάζει. Ευτυχώς τα μαθηματικά φιλτράρισαν καλά.

Θέλοντας να προστατέψουμε την επιστήμη στις επόμενες γενιές και κυρίως την παιδεία μας… η παπαγαλία πρέπει να παταχθεί. Είναι λίγο απόλυτη η φράση μου, αλλά θέλω να έχω ξεκάθαρες θέσεις… όχι μασημένα πράγματα. Θέλω τις απόψεις μου να μπορεί να τις περιγράψει και ο άλλος με δικά του λόγια.   

Τώρα στο άλλο θέμα του πως πρέπει να νικηθεί η παπαγαλία:

Θεωρώ πως ο τρόπος που συμπεριφέρεται ο μέσος μαθητής και ο μέσος καθηγητής στην προετοιμασία του μαθητή είναι ο εξής: Επιλέγει τη στρατηγική που θα του αποφέρει το βέλτιστο κέρδος με βάση τις παραμέτρους του παιχνιδιού. Μιλάμε δηλαδή για καθαρή εφαρμογή της θεωρίας παιγνίων.

Αν στις εξετάσεις πέφτουν θέματα στο ίδιο στυλ τότε είναι βέβαιο πως θα αναπτυχθούν συνταγές για να λυθούν αυτού του τύπου τα προβλήματα. Αν τα θέματα αλλάζουν και οι συνταγές δεν πιάνουν τότε οι μαθητές θα επιλέξουν να καταλάβουν την ύλη. Κάποιοι μπορεί να επιλέξουν να παπαγαλίσουν τα πάντα αλλά αυτοί δε θα έχουν επιτυχία και η τεχνική αυτή θα εγκαταλειφτεί  ως μη αποτελεσματική. Με απλά λόγια, αν τα θέματα είναι συνεχώς διαφορετικά τότε θα είναι πολύ πιο απλό και εύκολο για το μαθητή (και το δάσκαλο) να κάτσει να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει από το μάθει συνταγές για τα πάντα. Έτσι επιλέγοντας την στρατηγική που με λιγότερο κόπο θα του δώσει τα καλύτερα αποτελέσματα θα καταλήξει στο να προσπαθεί να κατανοήσει πραγματικά.

Αν αυτό το καταλάβει η επιτροπή και βάλει θέματα διαφορετικά από τα φετινά (αλλά πάλι για σκεπτόμενους) τότε οι τυφλοσούρτες που θα αναπτυχθούν το χειμώνα 2009-2010 (και θα εστιάζουν στα φετινά θέματα) θα είναι πάλι άχρηστοι. Αν οι επόμενοι θεματοδότες κάνουν το λάθος και βάλουν θέματα ίδια με τα φετινά τότε οι παπαγάλοι θα είναι έτοιμοι. Πρέπει να βάλουν ίδιας δυσκολίας αλλά να χτυπάνε σε άλλο σημείο (πχ θεωρία αριθμών). Σταδιακά θα τους βάλουν να ετοιμάζονται για τα πάντα. 

Μια τέτοια στρατηγική στην επιλογή θεμάτων θα αναγκάσει όλους τους διδάσκοντες σε όλο το φάσμα του εκπαιδευτικού συστήματος να λειτουργεί σωστά. Δεν είναι τα καλύτερα βιβλία που θα δώσουν τη λύση. Πχ το δικό μας τετράδιο μαθητή της ΑΕΠΠ είναι σωστή κατεύθυνση και έχει θαυμάσιες ασκήσεις. Πόσοι το διδάσκουν πραγματικά; Ελάχιστοι. Το πέταξαν στην άκρη διότι αυτό επιβάλει η στρατηγική μέγιστου κέρδους (εξετάσεις). Αν αντιθέτως κάθε χρόνο έβαζαν ένα θεματάκι από το τετράδιο τότε όλοι θα το δίδασκαν και έτσι τελικά όλοι θα διάβαζαν αυτά που πρέπει.

Το τονίζω: Ο διακόπτης ρύθμισης της παιδείας είναι οι εξετάσεις γιατί αυτές καθορίζουν το κέρδος μαθητή-καθηγητή. Αν έχεις τέλεια βιβλία και τέλειο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά βάζεις θέματα παπαγαλίας στις εξετάσεις τότε πάλι η παπαγαλία θα επιλέγεται ως στρατηγική από το μέσο καθηγητή/μαθητή διότι αυτή θα είναι ο πιο απλός τρόπος. Μόνο αν ο πιο απλός τρόπος για να πετύχεις είναι η κατανόηση τότε και μόνο τότε θα επιλέξουν καθηγητές και μαθητές την κατανόηση.

Εγώ θα συμφωνήσω με τη Φανή (που είχαμε καιρό να δούμε στην παρέα) και το έχω γράψει κατα καιρούς.
Τα θέματα θα ήθελα να τα δω (και νομιζω τα είδα) οχι δύσκολα (τριγωνικές σαρώσεις, περίεργες επεξεργασίες κτλ), αλλά εύκολα με πολλά σημεία που θέλουν προσοχή αλλά όχι αυξημένης δυσκολίας.

Και σε αυτό το σημείο θέλω να γράψω τη δική μου γενική πεποίθηση μετά τα θέματα:

Η εφετινή επιτροπή μας δίδαξε πολλά πράγματα. Προσωπικά, πήρα ένα μάθημα για το πως μπορείς να φτιάξεις ένα διαγώνισμα απαιτητικό χωρίς να ξεφύγεις σε βαθμό δυσκολίας. Ομολογώ οτι υπάρχουν κατευθύνσεις που μας οδηγούν τα θέματα που δε τις είχα σκεφτεί.
Ο λόγος ήταν τα "καλούπια" που μας είχαν βάλει τα θέματα των παλιότερων ετών. Όταν θες να προετοιμάσεις το μαθητή σου, δεν καινοτομείς. Προτιμάς να τον δεις να γράφει καλά σε ένα απο τα 6 μαθήματα και να περνά στο πανεπιστήμιο.
Αυτή η επιτροπή όμως ΕΣΠΑΣΕ το καλούπι. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το σημαντικότερο πράγμα που έγινε εφέτος.

Υπάρχει κανείς που εφέτος θα πει στους μαθητές του, οτι του χρόνου το θέμα 2 θα είναι έτσι και το θέμα 3 θα είναι έτσι κ.ο.κ. ΜΠΑΑΑΑ

Έτσι, μας αναγκάζει όλους να κάνουμε καλύτερη δουλειά του χρόνου (εγώ θα είμαι σε ΕΠΑΛ πάντως  ), να δουλέψουμε με καλύτερες ασκήσεις και καλύτερα φυλλάδια και όχι με φυλλάδια ασκήσεων του 2000. Γιατί έχει διαφορά να λέει ο μαθητής:

- "κακά και δύσκολα τα θέματα, δεν τα κατάλαβα"

απο το

- "κακά και δύσκολα τα θέματα, δεν τα διδάχτηκα"

Του χρόνου θα αλλάξουν πολλά πράγματα στο τρόπο δουλειάς των διδασκόντων (όχι όλων βέβαια       )

ΥΓ1:  2 ώρες στο σχολείο μπορεί να μη φτάνουν, αλλά επαναλαμβάνω για τις απώλειες δεν ευθύνονται μόνο καθηγητές αλλά και μαθητές. Υπάρχουν τρόποι εύρεσης επιπλέον ωρών... Αναγνωρίζω όμως οτι οι απαιτήσεις του μαθήματος αυξάνουν.

ΥΓ2:  με ανυπομονησία περιμένω τα επαναληπτικά θέματα, να δω τι άλλο μπορεί να εμπευστεί η επιτροπή εξετάσεων. Παρακαλώ να μην εφησυχάσει γιατί ο Παρπαργύρης και ο Βραχνός περιμένουν