Αν είναι για μια απλή ιεραρχία τελεστών να είμαστε αναγκασμένοι να ψάχνουμε 2-3 διαφορετικά εγχειρίδια και τις οδηγίες που στέλνουν ανά καιρούς άστα να πάνε.
Μήπως να γίνουμε δικηγόροι αντί για καθηγητές?
Επίσης δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιούμε πράγματα που δεν είναι στο σχολικό βιβλίο ή να τα θεωρούμε δεδομένα, ειδικά όταν στο σχολικό βιβλίο αφήνεται να εννοηθεί κάτι άλλο.
Για σκεφτείτε λίγο τον μαθητή που προετοιμάζεται μόνος του και έχει μόνο το βιβλίο και το τετράδιο μαθητή στα χέρια του. (Αλήθεια οι οδηγίες μελέτης έχουν πάει σε όλα τα σχολεία?)
Επίσης προσέξτε λίγο την ακριβή διατύπωση που χρησιμοποιείται:
Στο βιβλίο της Β' ΓΕΛ (ΕΑΕΗΥ σελ 35 στο πλαίσιο για τις Εκφράσεις, δίνεται ιεραρχία των λογικών πράξεων (1. όχι, 2. και 3. ή). Στο Βιβλίο της Γ' δεν αναφέρεται η ιεραρχία των λογικών πράξεων. Είναι δεκτή η ιεραρχία των λογικών πράξεων, όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Β' και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ασκήσεις.
Προτείνεται να διδαχθεί η καλή τακτική της χρήσης παρενθέσεωνΔιαβάζοντας το παραπάνω μου δημιουργούνται οι εξής απορίες (ρητορικές ερωτήσεις μάλλον) :
Γιατί δεν λέει απλά ότι η ιεραρχία των τελεστών είναι όχι, και, ή και να τελειώνουμε?
Γιατί λέει
μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ασκήσεις ? Δηλαδή δεν είναι μέρος της θεωρίας?
Και αφού έχουμε ξεκαθαρίσει το θέμα της ιεραρχίας γιατί τότε
Προτείνεται να διδαχθεί η καλή τακτική της χρήσης παρενθέσεων?Γιατί δεν προτείνεται το ίδιο και με τους τελεστές της πρόσθεσης και του πολλαπλασιασμού?
γιατί να μην λάβουμε υπόψη τι οδηγίες μελέτης μαθητή ?? υπάρχει στα χέρια των μαθητών
Είσαι σίγουρος ότι υπάρχει?
ΥΓ, Προφανώς δεν διαφωνώ με την ιεραρχία που προτείνεται αλλά η κατάσταση είναι λίγο κάπως, δε νομίζεται?