Είμαι Πληροφορικός, δεν είμαι φιλόλογος. Άλλα μήπως χα

Ξεκίνησε από pentsas, 16 Νοε 2009, 07:39:04 ΜΜ

« προηγούμενο - επόμενο »

pentsas

ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ


(Αχαρνής, 628-658)


Ο Αριστοφάνης βάζει στο στόμα του κορυφαίου του Χορού έναν έπαινο για τον εαυτό του, τον "ηγέτη κωμικών χορών", το "δάσκαλο". Η μεγάλη του αρετή είναι, λέει, η αγάπη του για την αλήθεια και η τόλμη του να τη λέει, όσο πικρή και να είναι. Οι Σπαρτιάτες θα έδιναν το καθετί για να έχουν αυτοί κοντά τους έναν τέτοιο ποιητή, και γι' αυτό θέλουνε να πάρουν την Αίγινα, για να βάλουν στο χέρι και τον Αριστοφάνη, που έμενε σ'αυτό το νησί.

Απο τότε που ηγέτης χορών κωμικών

ο δικός μας ο δάσκαλος είναι

σε παράβαση ως τώρα μπροστά στους θεατές,

για να πεί πως είν' άξιος, δε βγήκε

αλλ' αφού συκοφάντες εχθροί φωνασκούν

στους γοργόγνωμους μπρός Αθηναίους

πως την πόλη μας τάχατε αυτός περγελά

και πως τάχα το λαό μας τον βρίζει,

σ' Αθηναίοιυς αλλαξόγνωμους τώρα μπροστά

την απάντηση θέλει να δώσει.

Αγαθά ένα σωρό ο ποιητής μας σ' εσάς

λέει πως έφερε αυτό υποστηρίζει.

Λόγια ξένων πολύ σας ξεγέλασαν πριν,

κολακείες και ψευτιές σας ευφραίναν,

για πολίτες περνούσατε πρώτα χαζοί

σ' όλα τούτα έχει βάλει ένα τέρμα.

Γελασιάς πρώτος πρώτος ο τρόπος αυτός:

οι αντιπρόσωποι εδώ των συμμάχων

"ώ ιοστέφανη Αθήνα" φωνάζαν, κι εσείς,

σαν ακούγατε αυτά τα...στεφάνια,

καμαρώνατε κι, όλοι χαρά, στα σκαμνιά,

που καθόσαστε, αγγίζατε μόλις.

Λαμπερή την Αθήνα αν γαλίφης κανείς

την ονόμαζε, έ, ό,τι ποθούσε

το'χε ευτύς απο σας, για να πεί "λαμπερή",

μιάν αξία που την έχει... η σαρδέλα.

Με τις πράξεις του αυτές οι ποιητής μας καλά

πλήθος έκαμε, κι έδειξε ακόμα

πως ο λαός των συμμάχων στις πόλεις περνά,

σαν ανήκει η εξουσία στο δήμο.

Έτσι, τώρα κι εμπρός, όσοι φέρνουν σ' εσάς

απ' τις σύμμαχες πόλεις τους φόρους,

θα τους βλέπετε να'ρχονται δω, τον ποιητή

το λεβέντη ποθώντας να δούνε

που τα δίκια με θάρρος εβγήκε να πεί

στης Αθήνας μπροστά τους πολίτες.

Και της τόλμης του αυτής έχει η φήμη απλωθεί

τόσο πέρα στον κόσμο, που ο μέγας

βασιλιάς των Περσών, σαν εξέταζε αυτή

την πρεσβεία που'χε πάει απ' τη Σπάρτη,

πρώτα πρώτα τη ρώτησε ποιοί απο τους δυό

ξεπερνούν στα καράβια τους άλλους

και το δεύτερο ρώτημα: αυτός ο ποιητής

ποιούς να μάλωσε πιότερο τάχα;

γιατί τούτης της πόλης, ως είπε, ο λαός

ο καλύτερος πιά θα'χει γίνει

και στον πόλεμο εκείνος θα βγεί νικητής,

συμβουλάτορα τέτοιο σαν έχει.

Να γιατί σας προσφέρνουν ειρήνη, γιατί

σας ζητούν να τους δώσετε πίσω

οι Σπαρτιάτες την Αίγινα αυτού του νησιού

μη θαρρείτε πως έχουν την έγνια

ένας είν' ο σκοπός τους: αυτό τον ποιητή

να σας πάρουν. Μα εσείς, μη δεχτείτε

να σας φύγει ποτέ, να χαθεί ο κωμικός

που του δίκιου ο υπέρμαρχος είναι.

Και σας τάζει διδάγματα πάντα καλά

να σας λέει, που ευτυχία να φέρνουν

κολακείες, γαλιφιές και κερδών πλανερές

υποσχέσεις εκείνος δεν ξέρει

απο επαίνους πολλούς και τερτίπια μακριά,

του σωστού θα'ναι δάσκαλος πάντα.

(Μετάφραση: Θρ. Σταύρου)



Άντε παιδιά. Βάλτε πλάτες να κωδικοποιήσουμε το παραπάνω.